::انطباع شخصي للغاية::


نعم، لقد كانت عندي هذي الهواية، أعني هواية تسلق الأشجار في طفولتي، بل كنت عندما أفشل في الحصول على شجرة، كنت آتي بأسياخ من الحديد وأسندها على طرفي السور المحيط بمنزل جدتي، ثم أفرش فوق الأسياخ بعض الوسائد وبعدها أصعد هناك وأنام وأدلي قدمي لأسفل وأنظر تحتي في ابتهاج لا مثيل له.
بعدها امتلكتُ بسكليتة وصرت أحب مسابقة الهواء بها، وأسعد باصطدام الرياح في وجهي وأغمض عيني وأقف على البدالات، وأقرفص تحت الدواليب لإصلاح الجنزير وتشحيمه إذا لزم.
ومع الوقت فقدت الشغف بالدراجة لأن الطرق صارت محتلة بالسيارات والكلاب التي تتهيج لأي عجلات تدور أمامها. وبعد حادثة شنيعة بسبب سيارة، ألقيت البسكليتة بأسى.
ثم ها أنا في نهاية المطاف قد تحولت بالفعل ل"سيد زومر" بالتمام والكمال، أهرب ثم أهرب.. في انتظار موتي.
هذه القصة هي قصة أي طفل كانت لديه الرغبة بأن يكون طبيعيًا لكن قدر عليه أن يولد في الحضارة الحديثة التي حولت المغامرات المعاشة إلى دراما متلفزة، وصعود الأشجار إلى صعود السلالم الرخام، وتعلم العزف إلى درس مدرسي ممل من معلمة لا تمتلك أدنى درجات الأنوثة أو الحس الفني للموسيقى التي تزعم أن تقوم بتعليمها.

***

::الأبطال::



الرواي/الطفل/متسلق الأشجار: طفل يتحول إلى بالغ


السيد زومر: هارب من الموت


كارولينا كوكلمن: الحبيبة الغدارة


الآنسة فرونكل: معلمة بيانو تفتقد لأي حس فني

***

::اقتباس متناص::


من فيلم: جزيرة شاتر

ملاحظة شخصية:
(بعد اكتشاف مرضك أمامك إما العيش به كوحش أو الموت في سلام كشخص مسالم)

***

::ما الحل؟::




***

::اقتباسات::













***

كنت ابن حظ ..الرب شخصيا يشملني برعايته لكنى ارجو الا ابالغ و انا في حاله النعمه هذه...ارجو الا ارتكب اي خطأ الان...نتيجه غرور او تفاخر مثلما يحدث دائما للابطال في الحكايات ...فيهدمون السعاده التي كانوا واثقين من امتلاكها...كنت صالحا مثل نعجه مستقيما كمؤمن...لكن ماذا حدث كأن المشهد تجمد....الهي الحبيب الي بمعجزه...قل شيئا افعل شيئا شق الارض ....دع الزمن يعود للوراء....الرب الحبيب صمت ولم يفعل شيئا....ادركت ساخطا ان الدنيا كلها ليست سوى سفاله ظالمه و شريره و منحطه و ان الاخرين هم سبب هذه السفاله اللئيمه ....كلهم في واقع الامر من دون اي استثناء...وصولا للرب الطيب نعم حتى من يسمونه الرب الطيب الذي ان احتاجه الانسان مره و ابتهل اليه طالبا دعمه لا يجد الرب ما يفعله افضل من تغليف نفسه بالصمت و ترك الامر للقدر الظالم...ما حاجتي لهؤلاء الاوباش الذين تامروا ضدى...ماذا تعنيني هذه الدنيا بعد...في عالم على هذه الدرجه من السفاله لا اريد ان اعيش...سانسحب من هذه اللعبه ساقول لهذه الدنيا وداعا سانتحر الان و فورا...لا بد من التنفيذ حالا بل فورا قبل ان اغير رايي...السقوط لم يكن يخيفني انه الطريقه الوحيده المناسبه لي للخروج من الحياه...افكار طفوليه مجنونه قويه غامره انتحار بسبب مخطه

Witzig, berührend und manchmal einfach sehr schön!

—————————

Zitaten:

Es war ruhig auf den Bäumen, und man wurde in Ruhe gelassen. Kein störender Ruf der Mutter, kein dienstverpflichtender Befehl des älteren Bruders drangeb hier herauf, hier war nur der Wind und das Rauschen der Blätter und das zarte Knarren der Stämme... und der Blick, der wunderbar weite Blick: Ich konnte nicht nur über unse Haus und der Garten, ich konnte über die anderen Häuser und die anderen Gärten, uber den See hinweg und über das Land hinter dem See bis zu den Bergen sehen, und wenn abends die Sonne unterging, dann konnte ich oben auf meinem Baumwipfel die Sonne sogar noch hinter den Bergen sehen, wenn sie für die Menschen drunten am Boden schon längst untergegangen war.

———

Und ich stellte mir statt dessen vor, dass der Herr Sommer überhaubt nicht etwas habe oder müsse, sondern dass er einfach deshalb immer im Freien herumlief, weil es ihm Vergnügen bereitete, im Freien herumzulaufen, genauso wie es mir Vergnügen bereitete, auf Bäume zu klettern.

———

Er lag wie ein grosser heller Spiegel da. Und am Rande des Spiegels stand Herr Sommer.
Im ersten Augenblick dachte ich, er habe keine Schuhe an. Aber dann sah ich, dass er bis über die Stiefel im Wasser stand, ein paar Meter vom Ufer entfernt, mit dem Rücken zu mir, nach Westen schauend, hinüber ans andere Ufer, wo sich hinter den Bergen noch ein letzter Streifen weissgelben Licht hielt. Er stand da wie ein eingerammter Pfosten, eine dunkle Silhouette vor dem hellen Spiegel des Sees, den langen gewellten Stock in der Rechten, den Strohhut auf dem Kopf.

не читайте "Парфюмера" – читайте сразу "Повесть о господине Зоммере", ничего не потеряете. даже наоборот!

«Ma dove lo portavano le sue peregrinazioni? Qual era la meta delle sue marce interminabili? Per quale ragione e a che scopo il signor Sommer correva su e giù per la regione dodici, quattordici, sedici ore al giorno? Non si sapeva.»

Questa è una fiaba per adulti che, come piace a Süskind, è assurda così come lo sono certe circostanze della vita. A volte è così e basta e nessuno se ne domanda più il perché.

Il Signor Sommer vuole solo essere "lasciato in pace per una buona volta!" Cosa che avviene quando le sue bizzarrie si mescolano con lo sfondo del paesino di Obernsee, costruito sulle rive di un lago immenso, e diventano la normalità.

In parallelo viene raccontata la storia del narratore, un ragazzino a cui piace arrampicarsi sugli alberi e conoscere le leggi della natura. Con lui affrontiamo crisi esistenziali che fanno venir voglia di vendicarsi delle infami bassezze degli altri e lo osserviamo sognare. È tramite i suoi occhi che conosciamo i misteri e la sorte del Signor Sommer.

Un racconto apparentemente senza trama che, però, lascia il segno e che è corredato da illustrazioni molto carine.

https://www.vintagestories.gr/to-kalo...

Έμαθα τον Patrick Süskind (Πάτρικ Ζίσκιντ) από το καταπληκτικό «Άρωμα» (1986, Εκδόσεις Ψυχογιός) που ήταν από τα πρώτα βιβλία που διάβασα και από τα πλέον αγαπημένα μου... Ένα βιβλίο που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου τόσο για την απίστευτη πλοκή του αλλά και τη τόση καλή γραφή του.

Όμως, «To Άρωμα» δεν είναι το μοναδικό του βιβλίο, έχει γράψει και άλλα πολλά και οι περισσότεροι αναγνώστες δεν το γνωρίζουν. Πριν λίγες ημέρες διάβασα το μικρό βιβλιαράκι του «Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ» («Το Καλοκαίρι του κυρίου Καλοκαίρι» στα γερμανικά), το οποίο έπιασα στα χέρια μου με πολύ θετική αύρα, επηρεασμένος από το «Άρωμα»

Φαινομενικά είναι ένα βιβλίο για παιδιά: το θέμα του, το μικρό του μέγεθος, γεμάτο σχέδια εικονογραφημένα από τον γνωστό Sempé (εικονογράφος του Μικρού Νικόλα) και μια γενικότερη αισθητική που παραπέμπει σε μικρότερες ηλικίες.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα βιβλίο για ενήλικες που μπορεί να διαβαστεί και από παιδιά, γεμάτο αλληγορίες και παρομοιώσεις που προσπαθούν να δώσουν λύση στα προβλήματα των ενηλίκων καθώς μεγαλώνουν και αφήνουν πίσω τους τα παιδικά/ανέμελα χρόνια που συνοψίζονται τέλεια στην ιδέα του «καλοκαιριού».

Μέσα στις πολλές ιστορίες του βιβλίου θα βρούμε και την πιο σημαντική, αυτή του κυρίου Ζόμερ, ενός αινιγματικού πεζοπόρου που βρίσκεται όλη μέρα στους δρόμους. Λένε ότι μένει με τη γυναίκα του δύο χιλιόμετρα μακριά και κάθε μέρα πηγαινοέρχεται με τα πόδια. Κανείς δεν ξέρει αν δουλεύει και με τι ακριβώς ασχολείται αλλά και για ποιο λόγο πηγαινοέρχεται έτσι όλη μέρα, όλοι όμως νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα γι' αυτόν, καθώς η διαρκή παρουσία στη ζωή τους τον κάνει άνθρωπο δικό τους. Ο κύριος Ζόμερ είναι ο τύπος του ανθρώπου που όλοι μας έχει τύχει να γνωρίσουμε κάποια στιγμή αλλά δεν γνωρίζουμε πραγματικά.

Η μικρή αυτή ιστορία αναλύει την ιδέα του «καλοκαιριού», που αφήνει το σημάδι της στη ζωή μας. Σαν παιδιά είναι ένα από τα λίγα πράγματα που περιμένουμε κάθε χρόνο ως ανταμοιβή των κόπων της χρονιάς και οι αναμνήσεις από κάθε καλοκαίρι μένουν ανεξίτηλες στις μνήμες μας. Έτσι και ο αφηγητής μας, έμεινε χαραγμένος από το κάθε καλοκαίρι που ερχόταν κάθε χρόνο στη ζωή του και προοδευτικά, μεγαλύτερος κάθε χρόνο, με περισσότερες ανησυχίες και λιγότερη παιδικότητα μας μιλάει για ό,τι τον σημάδεψε.

Είναι άραγε ο κύριος Ζόμερ αληθινό πρόσωπο ή μήπως είναι ο προσωποποιημένος φόβος και τα παιδικά χρόνια που φεύγουν; Για μένα είναι τα χρόνια που μας σημαδεύουν από κάθε καλοκαίρι που περνάει και θυμόμαστε ακόμη, και πως κάποια μέρα μπορούμε να τα μοιραστούμε με τον κόσμο που μας περιβάλλει χωρίς κανένα φόβο.

«Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ» είναι μια ιστορία που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι καθώς η παιδικότητα και τα προβλήματα των ενηλίκων συνυπάρχουν με στοιχεία ίντριγκας και μυστηρίου.

Έχω την αίσθηση ότι ο Süskind δεν είναι από τους συγγραφείς που θέλουν να είναι μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας κάτι που ενισχύει την «αληθινή» φιγούρα που έχουμε για τους συγγραφείς. Το απήλαυσα πραγματικά.

Κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

https://www.vintagestories.gr/to-kalo...

En az sevdiğim Süskind kitabı oldu ama yüne de severek okudum.

" دعوني إذن في سلام أخيرا "

The narrator of this book (by Patrick Süskind) tells a few childhood anecdotes, in a slightly rambling way, all having as background the figure of Mr. Sommer, a strange man from the village who is always walking and walking, never stopping.

The anecdotes include his love for climbing trees, a carefully planned walk with a girl from his class, his difficulties in learning how to bike, a disastrous piano lesson... The main character is shy and full of anguish, but at the same time realizes that Mr. Sommer carries a deeper anguish that he is trying to flee from by his constant walking.

Sempé's illustrations (in color!) are wonderfully blended with the story.

Pána Sommera som si s chuťou prečítala po druhýkrát. Autorovi sa podarilo na malom priestore prostredníctvom detského rozprávača zachytiť dobrovoľnú samotu, túžbu po pokoji, klaustrofóbiu a s ňou spojený nepokoj hlavného hrdinu. Opäť som sa presvedčila, že detský rozprávač je ideálny nástroj na sprostredkovanie ťažkých tém jednoduchými slovami. Dej viac ako výborne dopĺňajú skvelé a originálne Sempého ilustrácie.
Táto kniha je jedným zo základných pilierov biblioterapeutickej práce a nádherným a vďačným čítaním pre kohokoľvek, kto v sebe nájde kus empatie a schopnosti chcieť pochopiť aj zdánlivo neuchopiteľné veci a rozhodnutia.

Das Buch erzählt die Geschichte von Herrn Sommer, einem kleinen Jungen und dessen Heranwachsen. Es geht um Schmerz, Sehnsucht, Träume und Enttäuschung. Und um eine sensible Seele. Traurig und zugleich unterhaltsam ist das Buch sehr gelungen und mit raffinierter Sprache geschrieben. Zeitweise so spannend wie ein Krimi. Denn wer ist nun dieser geheimnisvolle Herr Sommer? Die Geschichte hat mich sehr berührt, da es um ein heikles Thema geht und zum Nachdenken anregt, wenn man mag. Die Frage bleibt, wer ist Herr Sommer? Diese Frage kann nur der Leser beantworten. Bleibt er eine Geistergestallt oder wird er zur dramatischen Figur einer Novelle.
Das Buch regt zum Nachdenken an und hallt noch bei mir nach. Und lässt auch Raum für Interpretation und Diskussion.

Uma narrativa muito simples, quase juvenil, que constitui uma memória de infância, desconheço se com alguma correspondência na realidade ou se absolutamente ficcionada.

Trata-se de uma obra ternurenta e bem-humorada, mas onde o humor não esconde a tristeza e o drama da vida, os seus mistérios e as suas inevitabilidades. Inspirado e inspirador.