کوندرا عالیه، با همه چی شوخی می کنه، ولی در حین شوخی هاش ظریف ترین احساسات و افکار آدم ها رو بهشون نشون میده، طوری که یهو به خودت میای و میگی وای من هم اینجوریم !

For those who've read other Kundera works, I felt this was an abrupt introduction to his style. Perhaps other felt otherwise (anyone?), but I didn't feel there was anything in Slowness that Kundera did not present in much eloquent, effective way in his other books. Rather, I found Slowness too much a touch too vulgar and misogynistic.

High points:

"An ode to sensuous leisure, to the enjoyment of pleasure rather than just the search for it."
- This was actually a review on the back cover. But it's spot on. I don't think I've read a one-line book review that captures my opinion of a book so entirely.
"There is a secret bond between slowness and memory, between speed and forgetting. [description of a man walking faster to forget, and slowing down to remember] In existential mathematics, that experience takes the form of two basic equations: the degree of slowness is directly proportional to the intensity of memory; the degree of speed is directly proportional to the intensity of forgetting."

« در ریاضیاتِ هستی، چنین تجربه‌اي به شکل دو معادله‌ي ساده درمی‌آید: درجه کندي تناسب مستقیم با حضور ذهن دارد و درجه شتاب، تناسب مستقیم با شدت فراموشی »
جمله بالا به اضافه سیر تحول سرعت زندگی از گذشته تا الان، نتیجتن سرعت زندگی مدرن و امروزی رو نشون می‌ده که فارغ از ارزشی به نام « آهستگی » همش به دنبال سریع رد کردن و رسیدن و دریافت نتیجه‌س !
و اونجایی که دو جوان رو یکی سوار بر موتورسیکلت(سریع) و اون یکی سوار بر درشکه(آهسته) توصیف‌ کرد، به طرز خیلی زیبایی تفاوت این دو دنیا رو به تصویر کشید.
کتاب رو چند شب پیش بنا به حالِ پریشان من، دوستی پیشنهاد کرد و فکر می‌کنم نتیجه‌ای که ایشون می‌خواست حاصل شد و من دریافت‌های جالبی داشتم از کتاب..
در عین اینکه به صورت جدی انسان رو به فکر کردن می‌گیره، انصافن یه جاهاییش بی‌اختیار خندیدم، از ته دل!
پیشنهاد می‌شه-ا-
23/3/99 2:29
(*فقط سوالی که ذهنم رو درگیر کرده اینه که توی ترجمه رسمی و چاپ‌شده کتاب، چی به خورد خواننده داده شده؟؟ چون به شدت سانسورخوره! و خوشبختانه من از ری‌ویو های گودریدز متوجه شدم که باید نسخه ‌پی‌دی‌اف و ترجمه خانوم دریا نیامی رو بخونم! شما هم اگر ترجمه فارسی کتاب رو خواستید بخونید همینکارو بکنید

Σ' αυτό το επιμελώς ατημέλητο από την άποψη της πλοκής βιβλίο ο Κούντερα μιλά για τη βραδύτητα και την ταχύτητα, συνδέοντας την πρώτη με τη μνήμη και τη δεύτερη με τη λήθη, δύο έννοιες που συνθέτουν την κεντρική αντίθεση μέσα στο έργο του. Όχι όμως στην ιστορική τους διάσταση αυτή τη φορά, αλλά σε σχέση με την ηδονή, συνομιλώντας μάλιστα στο θέμα αυτό με την επικούρεια στάση. Ταυτόχρονα διερευνά τη σχέση της με το δημόσιο και το ιδιωτικό, με τη διακήρυξή της στον κόσμο και με το φύλαγμά της σαν μεγάλο προσωπικό μυστικό. Κι όλα αυτά μέσα από μια ιστορία που κινείται από το παρόν του αφηγητή-συγγραφέα, που τον παρακολουθούμε σχεδόν εν τω μέσω της δημιουργίας του, στην ιστορία που έγραψε κάποιος άλλος 200 χρόνια πριν και παράλληλα στην ιστορία που πλάθει ο ίδιος ο αφηγητής, με κοινό άξονα και των τριών έναν πύργο κάπου έξω από το Παρίσι.
Ο Κούντερα, με αυτό το βιβλίο, γραμμένο λίγα χρόνια πριν το διαδίκτυο πατήσει τελείως το γκάζι της ζωής μας, μοιάζει να προσπαθεί να κατανοήσει τη νέα εποχή της οποίας η ταχύτητα μάλλον του φαίνεται απειλητική όσο ποτέ άλλοτε για την πραγμάτωση του ηδονιστικού ιδεώδους: «Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, με τρομάζει, με τρομάζει». Η ανάγνωσή του μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού με την αναγκαστική βραδύτητα που αυτή έχει επιβάλλει αποκτά μια περίεργη απόχρωση...

Slowness opens with the driving of a car, whilst a motorcyclist is trying to overtake that car, but immediately my thoughts were honing in on just how long its going to take before Kundera introduces lovemaking into the narrative, or if not that, then a reference to lovemaking, or at least a reference to a woman's body, from the male perspective of course. It didn't take long - page two in fact. One minute we're taking a nice jolly ride to a Château, and then before you know it the driver of the vehicle (presumably its Kundera as his wife next to him is Vera) recalls a lecture given to to him on sexual liberation in which the word orgasm was mentioned forty-three times. Isn't that just typical of him.
In a lyrical meditation on speed and time, technology and the body, escape and engagement, memory and forgetting, he follows very early on with the core question he is asking - Why has the pleasure of slowness disappeared?

I have to say, before anything else, that I loved the ending of this book, where two characters - one from the eighteenth century, the other from the end of the twentieth, bump into one another. It was quite genius really. Wish I could say the same for the rest of it. It was a mixture of moments that bordered on classic Kundera, while other heavy-handed scenes aren't going to earn him many new female admirers. There is a part later on where a man (who suddenly develops an obsession with a woman's buthole) unleashes a torrent of abuse on her, including the threat of rape in a rather vile way. This I really didn't like, even though it's done in a manner that could be seen as comical: but then what's comical about rape? Kundera, to soften up the mood, does kind of humiliate the guy not long after by describing his member as small, like a wilted wild strawberry, a great- grandmother's thimble.

Using the telescoping of time, Slowness takes place over a single night, and after the opening section, a parallel journey begins, one that is recounted in a novella Kundera has been reading - Point de Lendemain by Vivant Denon, who was an 18th-century libertine that remained anonymous. In it, a young chevalier travels by coach to the same chateau 200 years before to keep an assignation with the chatelaine. Their lovemaking, drawn out over a whole passionate night, is informed by the elaborate rules of conduct their century affected. Denon's work, known only to a small circle in its own time and republished in 1992, has come to represent, the narrator tells us - the art and the spirit of the 18th century. The man on the motorcycle from the start, Vincent, the chevalier's late 20th century counterpart, is the protagonist of the third part of the book. He has arrived at the chateau for a conference on entomology, also attended by a pretty typist, a Czech scientist, a famous leftist intellectual named Berck, a would-be camp follower who is gainfully employed as a television producer, and her devoted slave of a cameraman. Complications entangle them, which multiply rapidly over the course of the evening with increased frenzy, until what looks like comedy turns into farce, ending in a miserable failed orgy. Taking everything into account, Kundera takes the metaphysical intensity of today, and of the pre-revolutionary 18th century, and finds that the speed we love has simply beggared us of prolonged pleasure.

At times I found it messy, especially in the second half of the book, and it's certainly not near his best work, but then I'd rather read something not so good by one of my favourite writers than read the best of somebody that I've got zero interest in. Three stars for me is about right.

I was going to read The Joke next, but realise there isn't much more of his fiction left for me to read, so will hold back on that for now and go with essays next, of which I haven't yet read any.

به اواخر کتاب که رسیدم، فقط به این فکر میکردم که سریعتر بهش ۵ ستاره بدم و برم سراغ کتاب بعدی. و به همین منوال کتاب بعدیِ بعدی و ...
انگار یه لذتی در این سریعتر تموم کردن و دوباره به پیش رفتن هست که چشم من رو بروی لذت تعمق و درنگ کردن بسته.
لذت سرعت یا لذت آهستگی؟پرسش اینست!
بنظرم کتاب 'آهستگی' با کتاب 'کم عمق ها؛ اینترنت با مغز ما چه می کند' یه جورایی مکمل هم هستن. انگار ما نسلی هستیم که به لطف تکنولوژیْ با لذتِ سرعت بزرگ شدیم و بنابراین از درک لذت آهستگی محروم هستیم.شاید هم به قول نویسنده این میل به سرعت ناشی از اضطراب و اعصاب ناآرام هست.
به هر حال قلم میلان کوندرا شیوا و داستان سراییش معرکه هست. مطمئنا بازم ازش خواهم خوند.

رواية البطء للكاتب التشيكي الفرنسي ميلان كونديرا تقع أحداثها في قصر ريفي قديم وتنتقل القصة بين ما يجري لمغامرات لمجموعة من الأصدقاء في الزمن الحاضر، وما جرى لسيدة القصر وخليلها في الماضي. الرواية تسلط الضوء على عدة أفكار فلسفية أولها البطء مقابل السرعة. في الماضي كانت الأحداث تمر ببطء لأن التكنلوجيا الخاصة بالاتصال والانتقال كانت بطيئة بعكس الحياة في وقتنا الحاضر والتي تتسم بالسرعة الهائلة مما يؤثر على طريقة تفكير الإنسان ونظرته للأمور واستمتاعه بما يراه ويسمعه ويحسه غس حياته. الفكرة الثانية التي تتناولها الرواية هي فكرة عشق بعض الأشخاص إلى الرقص تحت الأضواء ولا يقصد بالرقص الجسدي وإنما حب الإبهار والاستعراض أمام عدسة الكاميرا والتحول لمشاهير بدون امتلاك الموهبة اللازمة للشهرة. والمشكلة الأكبر عندما يكون هذا الرقص من خلال السخرية أو الانتقاص من الآخرين. خطر ببالي كثير من مشاهير وسائل التواصل أو حتى رواد المجالس أو المحاضرات ممن يشملهم نمط الرقص المذكور في الرواية.

قراءة ثانية للرواية .. البطء ليس بالضرورة أمر خاطئ او غير مرغوب به في الحياة، فالبطء يسمح للإنسان أن يعيش اللحظة ويدرك جمالها. الزمن أمر نسبي، حيث تمر لحظات السعادة بسرعة، أما لحظات الألم والقلق والخوف فإنها تسير ببطء شديد.

پر از دیالوگھای بی نظیر
جملەھای زیبا
و واقعیتھای درمورد زندگی
برای كسی كە نمی خواهد رقاص بشود چارەی جز تنهاماندن وجود ندارد و تنھا چیزی كە لازم دارد آھستگی است.
از خانوم دریا نیامی بخاطر این ترجمه بدون سانسور سپاسگذارم

“És de facto do século XX?” – pergunta o cavaleiro.

O “prazer da doce lentidão” foi há muito ultrapassado pela velocidade- a nova forma de êxtase. O homem do capacete voa na sua mota. A velocidade transporta-o para fora do tempo, fá-lo esquecer quem é e quem são os outros. Está em êxtase, apenas concentrado no “segundo presente do seu voo”.
Ele vive também sob o olhar das câmaras e capturado pelas imagens. Como todos do seu tempo, do nosso tempo, luta para estar em “palco” e sabe que quanto mais convincente for, maior é o deslumbramento que provoca nos outros. É no “palco” que se expõem as “glórias” das nossas vidas e, o que outrora pertencia ao foro privado é hoje dado a conhecer a qualquer audiência que se disponha a assistir. No auge da velocidade nada é velado: pensamentos, linguagem e comportamentos são despidos de elegância, sensibilidade e sensualidade.

Desengane-se aquele que pensa que estas páginas acompanham a suavidade e a beleza do título . Kundera defende as qualidades da Lentidão, mas a história que nos oferece é fruto da velocidade e da embriaguez dos momentos em palco.

*القراءة الثانية*
للتو أنهيت هذه الرواية ، و كالعادة مع روايات كونديرا لا أعرف ماذا أقول عنها ، روايات كونديرا في العموم إما أن تحبها جداً أو تكرهها جداً ، و يمكن أن نعتبر أن هذا هو السبب لأن كونديرا لم يحصل على نوبل حتى الآن.

القراءة الأولى لهذه الرواية لم تكتمل ، توقفت عند الصفحة 50 و قلت أنها رواية سيئة ، حتى الصفحة 50 ستشعر بالتشتت و ستعاني من نسيان أسماء الشخصيات لكثرتها ، و لكن بعد ذلك ستجد أن هذه الشخصيات تمشي حولك ، تجلس معك ، تتكلم بصوت عال بجوارك ، ستجد نفسك في قلب الرواية.

قصتا حب ، الأولى بطيئة متمهلة ، و الآخرى سريعة متعجلة ، و حول القصتان تفاصيل من دونها تفقد الرواية جزء ممتع منها.

يعرض لنا كونديرا هنا شخصياته و من ضمن الشخصيات كونديرا نفسه ، حيث يأخذ حيز بسيط في الرواية ، يرتدي عباءة كل شخصية قليلاً و يسخر من باقي الشخصيات ، ثم يظهر بشخصه و يسخر من الشخصيات كلها ، مشهد حمام السباحة كان رائع جداً ، و مشهد النهاية كان ساخر و ساحر.

الرواية عظيمة ، كالعادة يتحدث كونديرا عن مواضيعه المفضلة ، العلاقات و الجنس و التفاهة و السياسة و أضف إلى كل ذلك نكهة ساخرة ، لا أملك إلا أن أقول أن كونديرا أصبح كاتبي المفضل.


image upload free

با اینکه شروع و پایان داستان رو به نسبت دوست داشتم، صراحت و رک‌گویی داستان یک‌جورهایی اذیتم کرد و به مذاقم خوش نیومد، برای من زیادی مبتذل بود.

The narrative hook of this book had little effect on me. This fact is neither an essay nor a novel. The three nested stories got me a bit lost. The only exciting thing I will take away from this book is the proposed link between slowness and memory, speed, and forgetting. The conclusion of this philosophical reflection takes the form of the following hypothesis: the degree of slowness is directly proportional to the intensity of memory; the degree of speed is now proportional to the power of forgetting. To meditate!