Харесвате ли Ерих Кестнер? А чели ли сте някой от романите му за възрастни? Защото той далеч не е единствено и само детски писател. Лично аз за първи път го видях в една съвсем различна светлина, прочитайки романа му "Неизбежна гибел". Определян е като "скандален" за времето си, но това понятие е толкова изтъркано от употреба, че реално е изгубило и смисъла си, и привлекателността си.

Книгата излиза за първи път през 1931 г и времето на написването ѝ е безкрайно важно, за да може да бъде осмислена цялостната идея и таланта на Кестнер, вложени в нея. Немското общество е потънало в безизходица, интелектуалците по цял ден не правят нищо, а цяла нощ висят по кафе-шантаните, националсоциалистическата партия надига глава. На този фон двамата главни герои Лабуде и Фабиан на пръв основно се занимават с празнодумие, разврат и тук-таме поработват. Но всъщност са заседнали в безвремието на "чакалнята Европа" и усещат с костите си, че предстои нова голяма война. Германия изглежда без бъдеще, средната ѝ класа, от която произхождат двамата главни герои, не разполага с решение на социалните проблеми и не вижда изход от стагнацията.

В "Неизбежна гибел" виждаме един съвсем различен Ерих Кестнер, който залага на гротеската, на нонсенса, на тоталния ноар, от който няма измъкване. Тук положителни герои липсват. Нямаме примери за подражание, а малките опити за откъсване от лепкавата паяжина на ежедневието, биват стъпкани по най-ироничния възможен начин. Сексът също не е подминат и то в палитра, съдържаща както най-първобитните му форми, така и тънко осмян декаденс. Четейки тези сцени ми стана ясно откъде идва етикетът "скандален". Макар че всъщност не това е разтрисащото читателя на "Неизбежна гибел", а дисекцията на едно привидно задоволено и проспериращо общество, което реално се саморазрушава още преди да лумнал пожарът на голямата война.

Това е мъчна книга, тежка, режеща. Но въпреки това, или може би точно по тази причина, я препоръчвам. За мен Ерих Кестнер придоби съвсем ново и титанично лице.

oikeesti luin tästä (hilman kustannustoimittaman!!!!) suomennoksen, jota ei oo vielä ainakaan goodreadsissa:(

aika hauska, hyvä loppu. 2,5/5

چرا خواندن رمان فابیان اثر اریش کستنر ضروری است؟

زیرا این رمان یکی از دقیق‌ترین و تأثیرگذارترین توصیف‌ها از شرایط آلمان پس از جنگ جهانی اول را ارائه می‌دهد. فابیان نه‌تنها تصویری روشن از بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی آن دوران ارائه می‌کند، بلکه با نگاهی تیزبینانه، آینده‌ای را که در انتظار این جامعه است پیش‌بینی می‌کند.

چرا این کتاب مهم است؟

1. تحلیل موشکافانهٔ جامعه پساجنگ: کستنر با دقتی کم‌نظیر، فروپاشی ارزش‌های اخلاقی، فقر، فساد، و بی‌ثباتی سیاسی را ترسیم می‌کند—عواملی که زمینه‌ساز ظهور فاشیسم شدند.

2. پیش‌بینی آینده: او با نثری روان و نگاه بدبینانه اما واقع‌گرایانه، نشان می‌دهد که چگونه بی‌توجهی به این بحران‌ها، کشور را به سمت فاجعه سوق می‌دهد.

3. نقش روشنفکران و هنرمندان: کستنر تصویری از روشنفکرانی ارائه می‌دهد که وظیفه‌شان نقد صادقانهٔ جامعه و آگاه‌سازی مردم است، نه وابستگی به قدرت‌ها یا بهره‌گیری از رانت. این همان نقشی است که باعث پیشرفت یک جامعه می‌شود.

4. سبک نگارش منحصر‌به‌فرد: زبان کستنر ترکیبی از طنز تلخ و واقع‌گرایی بی‌رحمانه است. او با بیانی ساده اما عمیق، تلخی روزگار را در کنار لحظات کم‌رنگ امیدواری به تصویر می‌کشد.

این کتاب نشان می‌دهد که یک جامعه تنها زمانی پیشرفت می‌کند که روشنفکرانش با شهامت، حقیقت را بگویند و راه آینده را ترسیم کنند، نه آنکه در پی منافع شخصی یا خدمت به قدرت‌های داخلی و خارجی باشند.

Ένα αριστούργημα.

A fascinating book to read as it took me to the complex and troubled Berlin of the 1920s. It is despairing and funny, sometimes cruel and sometimes tender.

Ο πόνος του είχε καεί σαν σπίρτο και είχε σβήσει.Θυμήθηκε ότι πάθαινε το ίδιο όταν ήταν παιδί:αν έκλαιγε πολλή ώρα για κάποιο πρόβλημα που του φαινόταν τεράστιο κι αξεπέραστο το ρεζερβουάρ που τον εφοδίαζε με πόνο άδειαζε.Τα συναισθήματα ψυχορραγούσαν,όπως όταν παθαίνει κανείς καρδιακή προσβολή και νιώθει να γλυστράει η ζωή μέσα απ΄τα χέρια του.Η θλίψη του ήταν αναίσθητη,ο πόνος του κρύος.

Vielleicht war es die falsche Zeit oder ich die falsche person. Oder vielleicht bin ich auch die falsche für satire. Aber es hatte dennoch viele gute gedanken.

Meine Meinung ist so zweigeteilt.
Zum einen kann ich Fabian mit meiner heutigen Sicht nicht als den vorbildhaften Moralisten verstehen; nicht mit seiner Sicht auf Frauen.
Die Ansätze von Prostitution und Polyamorie, die da mitgeteilt werden, sind für mich nicht halb so verwerflich wie Fabians Echauffieren darüber.
Zum anderen ist es gruselig, das Buch im Jahr 2018 zu lesen und einen Haufen gesellschaftlicher Probleme wiederzuerkennen, die heute genau wieder so sind. Arbeitslosigkeit und die Minderbehandlung Arbeitsloser, Verrohung in der Gesellschaft (ich musste schlucken, als ein Nazi im Buch das Wort "Volksverräter" benutzt und mir klar wurde, dass ich das erst vor kurzem in Zeitungsartikeln über die AFD und Pegida gelesen habe), der Rest bangt um seine Arbeit und so weiter und so fort. Lässt mich mit einem schalen Gefühl zurück.

Ich liebe es, wenn Bücher lustig sind und zwischen den Zeilen bittertraurig werden

Διάβασα αυτό το βιβλίο 2 φορές μέσα στον ίδιο μήνα. Καταπληκτική γραφή που κυλάει σαν νερό. Ο Φάμπιαν είναι από τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες που θα μπορούσαμε άνετα να είμαστε φίλοι.

Grāmata ir tieši tāda, kādu var uzrakstīt gudrs, cilvēcīgs un asprātīgs rakstnieks, kurš uz savas ādas piedzīvojis Pirmo pasaules karu un skaidri redz, ka tuvojas jauna un vēl graujošāka katastrofa, bet skaudri apzinās, ka viņš tur neko nevar mainīt. Izdota 1931. gadā, šī grāmata līdzinās citām, kas pievēršas Veimāras republikas sabrukumam, bet, ņemot vērā, ka grāmatas autors ir visādi citādi tik ļoti gaišais un labsirdīgais Kestners, iespaids ir vēl baisāks.

Βιβλίο έκπληξη. Σαν κάποιους ανθρώπους που γνωρίζεις και μέσα σε 10 λεπτά νιώθεις απίστευτη οικειότητα κατά ένα περίεργο τρόπο.

Υ.Γ. Φαίνεται καθαρά γιατί λογοκρίθηκε από τους ναζί