Δεν κρύβω πως αγαπώ την ανάλαφρη γραφή της Isabel Allende, πολύ περισσότερο όταν καταπιάνεται με πράγματα τόσο γνώριμα σ' αυτήν όπως οι ιστορίες και απ' ό,τι φαίνεται, η κουζίνα. Σε κάποια παράλληλη διάσταση θα μπορούσε να είναι η θεία μου απ' το Σαντιάγκο (πρώτη ξαδέρφη της θείας απ' το Σικάγο) που κάθεται στο τζάκι και διηγείται ιστορίες. Αν περιμένετε κάτι αντίστοιχο σε σύλληψη με το υπέροχο Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα, θα απογοητευτείτε· είναι κάτι ανάμεσα σε βιβλίο μαγειρικής και ερωτικό εγχειρίδιο (η Βέφα Αλεξιάδου συναντά την Ειρήνη Χειρδάρη) διανθισμένο με αφηγηματικά παρελκόμενα, όμως πολύ επιμελημένο και με ωραιότατη εικονογράφηση. Ηθικό δίδαγμα: η συγγραφέας ή έχει λίμπιντο που χτυπάει κόκκινο ή ΟΛΑ είναι αφροδισιακά εκτός απ' τις λειχήνες και τα βρύα.

Κι εδώ έρχεται η πρώτη από τις δύο ενστάσεις μου, η οποία μου φαίνεται και πιο δικαιολογημένη. Όσο κι αν απολαμβάνω τη ύφος και το χιούμορ, δε βρήκα κάτι που δεν έχω ξαναδιαβάσει σε κάποιο προηγούμενο βιβλίο της. Ίσως μοιάζει αναπόφευκτο όταν πιάνεις το δέκατο έκτο έργο του ίδιου συγγραφέα κι ειδικά όταν δεν υπάρχει ένας κεντρικός νοηματικός άξονας αλλά πόσες φορές θα μας πει για τη γιαγιά της που δεν ανήκε σ' αυτόν τον κόσμο, τη μάνα της που ήταν πολύ ωραία γυναίκα, το "θείο Ραμόν" που δεν ήταν, τον άντρα της που έζησε επικίνδυνη νιότη και τα πιάτα που συνόδευαν όλα τα παραπάνω; Από ένα σημείο και μετά καταντά κουραστικό. Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το Σπύρο στους Απαράδεκτους και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Το δεύτερο σημείο που κατά κάποιο τρόπο συνδέεται με το πρώτο είναι στάση της απέναντι στα δύο φύλα. Η Allende αποτελεί μία από τις πιο επιφανείς εκπροσώπους του φεμινιστικού κινήματος στον κόσμο, κάτι που είναι προς τιμήν της. Ήδη στις πρώτες 80 σελίδες του βιβλίου συναντάμε (υπερβολικά πολλές για να περάσουν απαρατήρητες) ατάκες που καταγγέλλουν την καταπίεση της γυναίκας. "Θα έπρεπε μήπως να τις περιορίσει;" θα ρωτήσει κάποιος. Όχι ακριβώς. Δε μας λέει κάτι καινούριο ή κάτι που δεν ισχύει.
Εκατομμύρια γυναικών έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης ανά τους αιώνες, σε πολλά μέρη του κόσμου συνεχίζουν να υποφέρουν ακόμα και σήμερα, και ναι, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο για να έρθουν τα πράγματα σε μία ισορροπία. Όμως δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό και μία αδικία δε διορθώνεται από μία νέα αδικία από την ανάποδη. Κι όταν μας λέει πως η αστυνομία έψαξε για το ακρωτηριασμένο μέλος του John Bobbitt (ξέρετε, τον άντρα της Lorena) ενώ αν "ήταν γυναικείο το μέλος προφανώς και δε θα έμπαιναν καν στον κόπο" κι όλα αυτά με μια ειρωνική διάθεση απέναντι στο θύμα, συγγνώμη αλλά ξεπερνάμε τα όρια και φτάνουμε στο σημείο της εμμονής, αν όχι της μισανδρίας. Για κάποιο λόγο (κοινωνική δικαιοσύνη; δείγμα θάρρους;) η συγγραφέας δικαιολογεί και σχεδόν εξυμνεί την άσκηση βίας όταν την υφίσταται άνδρας από χέρι γυναίκας, κάτι που έχουμε ξαναδεί στο Ινές, ψυχή μου και που με είχε ενοχλήσει και τότε· και για τους προφανείς λόγους αλλά και γιατί τη θεωρώ πολύ καλύτερη από τέτοια φτηνά κόλπα.

Knyga tarsi pokalbis. Tikrai nemažai sužinojau apie afodiziakus ir praplėčiau išsilavinimą virtuvės moksluose. Buvo keletas istorijų, kurios įdomu kaip pasibaigė, nes autorė jų netesia, lieka intriga.

i don't think this was the allende book i should have read first when i decided i wanted to explore latin american literature and magical realism in particular. i love the concept of food/sensuality/feminine/spice and enjoy other books on the topic.

however, the book did not quite translate into what i expected.

for example, there is a description comparing a lover's kiss to a 'mussel inserted in your mouth' which reminded me of the worst kissers in my life (thus far & hopefully ever) - zooming in unstoppable and open mouthed before i closed my eyes and braced myself. it did not strike me as a romantic description of a kiss. perhaps it lost something in translation?

there are many different recipes included in the book. most of them i would not make because they are time consuming or filled with ingredients i don't use.

the aphrodisiac qualities of certain foods and spices are listed in the book and that is something i can reread later. the book is also illustrated throughout with sensual latin american influenced illustrations. i don't know if that makes up for the mussel metaphor.

Even though I have forgotten her
I continue to eat
plum after plum.

a haiku by james tipton included in the book.

I remember plums I have eaten with more eroticism than I remember the mussel tongued kissers of my life and, unfortunately, most of this book.

recipes that include a slice of white bread as thickener (as many of these do) are not recipes i consider part of a sensual meal. i am perhaps suffering from some kind of prejudice here.

It is an interesting big about aphrodisiacs. I had no knowledge of this prior to the reading. As a vegan/vegetarian I don't think I will make the majority of the recipes, but the part of the spices motivated me to experiment more in the kitchen.

Under the aegis of the Goddess of Love, Isabel Allende uses her storytelling skills brilliantly in Aphrodite to evoke the delights of food and sex. After considerable research and study, she has become an authority on aphrodisiacs, which include everything from food and drink to stories and, of course, love. Readers will find here recipes from Allende's mother, poems, stories from ancient and foreign literatures, paintings, personal anecdotes, fascinating tidbits on the sensual art of food and its effects on amorous performance, tips on how to attract your mate and revive flagging virility, passages on the effect of smell on libido, a history of alcoholic beverages, and much more.

An ode to sensuality that is an irresistible blend of memory, imagination and the senses, Aphrodite is familiar territory for readers who know her fiction.

أسفة يا ايزابيل بس مش هاكمله

Il libro si divide in due parti: la prima parte contiene una serie di riflessioni dell'autrice relative a cibo ed eros. La seconda parte contiene un ricettario di cibi erotici.
Mi è piaciuto molto lo stile con cui sono raccontate le storielle della prima parte. L'autrice è molto divertente e racconta aneddoti interessanti. E' riuscita a farmi leggere un libro che parla di cucina come se fosse un romanzo. L'unico difetto è che i racconti sono infarciti di luoghi comuni che sono spacciati quasi come verità pur essendo stati smentiti dalla scienza (che ha più volte dichiarato che non esistono cibi erotici ma è tutta una questione di convinzione).
Interessante anche la seconda parte: mi sono segnato un po' di ricette che proverò appena avrò un po' di tempo.

I tried to read this because it came recommeded from a friend with impeccable taste. Yeah, not so mcuh with this.

It tried to hard to be sexy in a Nigella Lawson way, and just came off like a desperate middle aged, sex starved housewife. While this may be the demographic they're going for it just sat all wrong with me. It felt a bit like buying sexy knickers with your mum.

Esta obra escapa al estilo peculiar de Isabel Allende o tal vez a la temática. Vamos... me ha sorepndido gratamente.

Tiene como hilo conductor la cocina, los sabores, aromas, los alimentos con esa característica de describir hasta el detalle que uno menos había hecho consciente.

El erotismo está también presente como presente la cotidianidad de donde se extraen muchas de las partes de este libro. Es una especie de memorias compartidas, muy diferente a otros textos de la autora, de ahí tal vez que para algunos no sea lo que se espera pero para otros (y me cuento) una delicia.

Isabel Allende - Afroditė. Istorijos, receptai ir kiti afrodiziakai

Tai knyga su kulinariniais receptais, apipintais įvairiomis istorijomis. Rašytoja supažindina su savo šeimos kulinariniu paveldu.

Iš pradžių knyga nuteikė pozityviai ir tai atrodė bus gražūs ir įvairūs pasakojimai susiję su maistu, kas man kaip maisto mylėtojai pasirodė puiku. Vėliau knyga ėmė prastėti ir tapo vis sunkiau ją atsiversti ir pabaigti skaityti. Man nepatiko jos išpildymas. Buvo tikrai sudominusių istorijų ir norėjosi, kad jos tęstųsi ilgiau ar būtų labiau išplėtotos ar turėtų pabaigą, nes buvo įdomu kuo viskas pasibaigs, bet autorė pabaigos nusprendė toliau netęsti.
Iš tikrųjų buvo gražių minčių, atrodo gražūs prisiminimai, kurie turėtų sudominti, bet nepavyko pateikti sudomintai ir visi tie skirtingi afrodiziakai ypatingai susiskaitė labai nuobodžiai.

Not a novel; this is a book of sensuous foods and spices from the oral tradition of passing cultural insight from one generation to the next. My personal experience with some of the foods and spices is different than her experience. Another well written book, but I was expecting a story more akin to "Like Water for Chocolate".

I brought raw oysters, the ubiquitous aphrodisiac, which I found at a local crab house. This was a fun read. Amusing to read this collection of stories. I enjoyed laughing hearing about everyone's sex n food escapades, esp about Pat's affair with Mr Soup.