En sevdiğim yazarın, Gabriel Garcia Marquez'in, büyülü gerçeklik akımının manifestosu sayılabilecek kitabı olan "Hanım Ana'nın Cenaze Töreni" ni okumanızı şiddetle öneririm. İlerde yazacağı kitapların altyapısı bu kitapla birlikte atılmış olmuş. Albay Aureliano Buendıa, Maconda bölgesi, 1875 savaşı ve diğer tüm öğeler bu kitapla birlikte anlatılmaya başlanmış ve bu gerçekleri, büyülü-fantastik öğelerle anlatarak insanın zihninde inanılmaz bir tat bırakıyor.

¡Fascinado con Gabo!

De este libro, no tenía mucha referencia; de mis amigos, casi nadie lo ha leído, sin embargo, decidí darle la oportunidad, (después de quedar con un mal sabor de boca con el último que leí: El amor en los tiempos del cólera). Me alegra haberme aventurado y vaya si no, este es, a mi criterio, otra de las joyas del gran: Gabriel García Márquez.

Este librazo, está compuesto de 8 cuentos inolvidables, que te transportan a la calidez de Macondo, a su belleza tropical, a la sugestión de sus paisajes, personajes y desastres.

La exquisita narrativa, conjuntamente a su prosa incomparable, conquistaron mis fibras más profundas.

Por un momento sentí, como si fuera el mismísimo monumental Gabo, quien sentado a mi lado, me narrase sus fantásticos cuentos, repletos de lucha, pérdida, rebelión social, vida y muerte.

Aunque todos me tocaron de forma singular, hubo dos relatos, con los que mi corazón resonó de manera especial: la viuda de Montiel y Los funerales de la Mamá Grande. En ellos, retrata la fragilidad de la vida y lo efímera que resulta ser. Recordé que debemos vivir intensamente y que desde la perspectiva de Gabo, la muerte es ganancia y se disfruta también.

En los funerales de la Mamá Grande, me impactó la eminencia que la Mamá Grande resultó para el pueblo de Macondo y cómo su partir, fue de tremendo impacto para esa sociedad. Me identifiqué en la forma tan especial en que ella dictó su última voluntad y cómo todo su legado trasciende tan importantemente en sus habitantes. Me encantó su imponencia y estructura de orden, hasta el último suspiro y como su funeral dejó tremenda huella.

He llegado a la conclusión que me apasionan de manera profunda, los libros cortos de Gabo; tienen magia, trascendencia y acarician hasta lo más profundo, sin previo aviso. De repente, algo especial e inexplicable sucede dentro de ti, cuando de sumergirse en sus obras se trata.

¡Gracias, Gabo, por ser un puente y un vínculo inquebrantables, hacia el descubrimiento de momentos, circunstancias, paisajes, sentimientos y grandes emociones!

G. G. Márquez m-a condus, m-a însoțit, literarrrmente, din post-adolescența mea febrilă și non-conformistă (sună redundant?) și m-a predat vârstei adulte. Am scris și am trăit în ritmul literaturii lui toți acei ani frumoși și intenși.

Doamna Tudora Șandru Mehedinți ar putea fi numită sora spirituală a lui Márquez în România. L-a transpus magnific în limba română. Este, evident, cea mai bună traducătoare de Márquez!

Hem İspanyolcasını hem de Türkçesini okuduğum bir eser oldu. Ne yalan söyleyeyim o kadar yoğun tasvirlerlerle bezeliydi ki, eseri tamamen sindirmek için sadece İspanyolcasını okumak yetmedi bana :)

Aunque 100 años de soledad es y siempre será mi libro preferido, opino que el fuerte verdadero de Gabo reside en el cuento. Los de este ciclo se destacan por su humor fino, su amor al detalle, sus personajes tan humanos como grotescos. 5 años antes de publicar su opus magnum, esta colección de cuentos le sirvió a Gabo a desarrollar y su mundo narrativo más conocido: Macondo, algunos de sus personajes (la viuda Rebeca por ejemplo) y sus temas y motivos principales: la vida de pueblo, el bochorno, la soledad, la corruptela de las élites políticas y la decadencia moral.

این مجموعه شامل هشت داستان است. نگارش آنها به پیش از خلق «صد سال تنهایی» بازمی‌گردد و به نظر می‌رسد آن ایده و مکان‌ها و شخصیت‌هایش در حال شکل گرفتن و پخته شدن هستند. در ادامه مطلب نکاتی را در مورد هر داستان خواهم نوشت اما پیش از آن لازم است در مورد داستانهای کوتاه مارکز و وضعیت آن در بازار کتاب ایران توضیحاتی بدهم شاید به کار علاقمندان بیاید.

مجموعه داستان‌های کوتاه مارکز طبق ویکی‌پدیای اسپانیولی چهار مجموعه (و در انگلیسی شش مجموعه می‌باشد) که با نام‌های چشمهای یک سگ آبی‌رنگ(1947)، تشییع‌جنازه مادربزرگ(1962)، داستان باورنکردنی و غم‌انگیز ارندیرای ساده‌دل و مادربزرگ سنگدلش(1972) و زائران غریب(1993) در سالهای اشاره شده منتشر شده است. در جاهایی که قانون کپی‌رایت جاری و ساری باشد هرکسی نمی‌تواند بنا به سلیقه شخصی دست در ترکیب این کتاب‌ها ببرد و یا با گزینش چند داستان از هر مجموعه و کنار هم قرار دادن آنها مجموعه جدیدی خلق کند. طبعاً در همان بلاد ممکن است در شرایط خاص و با کسب جوازهای لازم ترکیب‌هایی از بهترین داستان‌های یک نویسنده در کنار هم قرار بگیرد و مجموعه‌ای جدید شکل بگیرد. اما اینجا معمولاً در موارد مشابه چه اتفاقی رخ می‌دهد؟!

الف) مجموعه اورژینال با نام اصلی ترجمه و چاپ می‌شود.

ب) ناشر و مترجم دیگر با عنایت به بازخوردهایی که از فروش کتاب دارند، همان مجموعه را مجدداً ترجمه و چاپ می‌کنند و مرام به خرج می‌دهند و نام مجموعه را تغییر نمی‌دهند.

ج) ناشر و مترجم متفاوتی از بند ب، همان کار را انجام می‌دهند اما نام مجموعه را تغییر می‌دهند. مثلاً اگر قبلاً نام داستان سوم برای عنوان مجموعه استفاده شده، آنها نام داستان چهارم را برمی‌گزینند. در این حالت ممکن است یک مشتری آگاه به واسطه آشنا بودن عنوان، مشکوک شده و در دام نیفتد!

د) ناشر و مترجم متفاوت‌تری همان کار را آماده می‌کنند و عنوانی کاملاً جدید و خلاقانه بر روی کتاب حک می‌کنند! آنها ممکن است عناوین داستان‌های داخل مجموعه را هم اندکی دست‌کاری بکنند! تا اینجا همه این کتابها حاوی همان ترکیب اصلی داستان‌های مجموعه اورژینال هستند.

ه) گروه بعدی دست به انتخاب می‌زنند و با گزینش چند داستان از هر مجموعه (همانطور که در بالاتر گفتم) کتاب جدیدی خلق و روانه بازار می‌کنند. عنوان مجموعه معمولاً نام یکی از داستانها (مخاطب‌جمع‌کن‌ترین نام!) و عبارت «و چند داستان دیگر» خواهد بود. با توجه به تعداد داستانهای کوتاه و بلند یک نویسنده، تعداد این ترکیب‌ها متفاوت و قابل توجه خواهد بود!

و) گروه بعدی اقدام به چاپ ترکیب جدیدی می‌کنند که گزینش و چینش آن در بلاد فرنگ صورت پذیرفته است. این مجموعه‌ها معمولاً نام‌های ساده بیست داستان و پانزده داستان از فلانی را بر خود دارند.

ز) این گروه همان ترکیب گروه فوق را ترجمه می‌کنند منتها خلاقیت به خرج می‌دهند و نام مشتری‌پسندی برای آن انتخاب می‌کنند! گروه دیگری اما همان تعداد اثر را با داستانهای دیگر جفت‌وجور می‌کنند و برای اینکه ریا نشود همان نام اورژینال ساده عددی را بر آن می‌گذارند!

ح) این گروه یکی از داستانهای بلند نویسنده را وسط بشقاب قرار می‌دهند و چند داستان کوتاه را به عنوان تزئین و پُر بار کردن (اضافه کردن حجم!) به آن می‌افزایند. با توجه به تعداد داستانهای بلند یک نویسنده اینجا هم ترکیب‌های متفاوتی قابل تحقق است.

و این داستان همچنان ادامه دارد. تقریباً می‌توان گفت با توجه به شهرتی که مارکز در سرزمین ما دارد همه گروه‌های فوق به سراغ آثار او رفته‌اند و همه این محصولات قابل مشاهده است و حتماً ترکیب‌های جدید و عناوین جدیدتری هم در راه خواهد بود. علی برکت الله!
https://hosseinkarlos.blogsky.com/140...

Ocho historias distintas que se llevan a cabo en un mismo pueblo ficticio. La forma en la que son contadas hace que cada una de ellas parezca real, sin embargo hace falta trama en el libro y se vuelve plano a medida se lee.

Mis favoritas son 'en este pueblo no hay ladrones' y 'rosas artificiales', a pesar que esta última no parece tener un inicio o desenlace claro, me atrapó.

4.5/5

Por siempre y para siempre Gabo.
Me lo leí en el colegio y cada vez que lo recuerdo una sonrisa aparece en mi rostro.
Estoy enamorada de sus escritos.
⭐⭐⭐⭐⭐
Excelente libro

reseña después ;)

Spicuiri din recenzia finala care se gaseste pe blogul meu

n  

..........................................
Cel mai fain volum de povestiri pe care l-am citit până acum de la Marquez! Mi-au plăcut toate povestirile, dar în special mi-a plăcut Siesta de marți, O zi după sâmbătă și În satul ăsta nu sunt hoți.

Am rămas cu impresia că în toate povestirile bântuie fantoma Mamei Mari, Mama Mare care în ultima povestire își dă duhul și-n care este explicat rolul acesteia în comunitate. Importanța Mamei Mari este una de-a dreptul mistică, fapt dezvoltat mai mult și mai bine în Un veac de singurătate, însă este liantul perfect care apare în această culegere de povestiri pentru a înțelege universul în care sunt plasate acțiunile din povestirile prezente.

Scriitura este una mai matură comparativ cu Ochi de câine albastru, în cinci ani urmând să apară Un veac de singurătate, lectura este plăcută, temele profunde, personajele bine construite, narațiunea foarte bine articulată având în vedere lungimea povestirilor, o colecție de proză scurtă de neratat.

De ce 4 stele: deoarece efectul Marquez se simte din plin.
.......................................n

La narrativa de Gabo es una cosa muy especial. Maravillosa.

Luego este libro tiene algunos relatos que me han interesado más que otros. Pero en todos está presente esa capacidad de impregnar algo así como tristeza y resignación vieja sobre una base de un amor más irremediable que perenne.

Buena shit.