Marquez bir usta. Evet büyük bir usta. Ker kitabı özel, her cümlesi yetkin. Elimizdeki eseri ise artık büyülü gerçekliğe açılan kapıya varmış olmamızdan dolayı önemli bir yerde benim için.

Meşhur Macondo kasabasına daha önceki Yaprak Fırtınası ve Albay'a Mektup Yok kitaplarıyla ilk ziyaretlerimizi yapmıştık. Yine oradayız.

Şer Saati eseriyle birlikte değerlendirmeyi sevdiğim(önce bunu okuyun) aynı yıl yazılmış eserler. Bu kitaplar tekil okumalarda kıymeti tam anlaşılabilecek kitaplar değiller. Garcia Marquez, bu ufak öykülerinde aslında kullanacağı büyülü evreni ustaca kurmaya başlıyor.

Kitap sekiz öyküden oluşsa da öyküler birbirleriyle bağlantılı. Aynı zamanda çok ilginç karakterlere sahip. Senora Rebeca, Peder Antonio Isabel, Don Jose Montiel ve onun dul karısı(ki bu hanımefendi ile şer saatini evrenine bağlayacak yazar), Hanım Ana(Maria del Rosaria Castaneda y Montero) gibi kişilerin yanında, benim özel olarak sevdiğim bu kitabın başka karakterleri de var. Mesela Mina diye bir yapma çiçeklerle işçilik yapan kız var, onun büyük annesi efsane bir karakter. Yine diplomasız dişçimiz Don Aurelio Escovar da benim çok gerçekçi bulduğum bir figürdü.

Birkaç ismi zikretmemin bir sebebi var aslında. Marquez eserlerinde çok fazla karakter yaratır. Onlara da isim verirken açıkçası çok çeşitlendirmez. Bu karmaşayı haber vermek istedim biraz. RUs klasiklerinden bildiğimiz o isim karmaşasına Gabriel Garcia Marquez'e alışık değilsek kapılabiliriz.

Benim bu kitaba beş yıldızdan başka bir puan vermem beklenmesin fakat konu Garcia Marquez olduğunda pek objektif davranmadığım da bilinsin.

La narración de Gabriel García Márquez es tan mágica como las historias que cuenta. Carajo, que todos estos cuentos se desarrollan en Macondo, un pueblo ficticio, pero es tan fácil imaginarse que en realidad es este otro pueblo donde solía pasar las vacaciones cuando era niño. Me encanta mi tierra y mi gente y mi realismo mágico. Grande Gabo, grande.

Es una serie de siete cuentos y una novela corta con el nombre del libro.

Cuentos
La siesta del martes
Un día de estos
En este pueblo no hay ladrones
La prodigiosa tarde de Baltazar
La viuda de Montiel
Un día después del sábado
Rosas artificiales

Novela corta
Los funerales de la Mamá Grande.

Man I want to see that bird cage!

- ¿Qué pasó?
+ Que se fue
- ¿Y ahora?
+ Ahora, nada.

Con evocaciones de Macondo, de calles polvorientas, y casas diluidas por el tiempo, Gabo nos trae estos relatos que hacen alusiones irónicas y audaces en sincronía con la realidad latinoamericana del siglo XX. Me encanta la riqueza descriptiva que deja marcada en “Los funerales de la Mamá Grande”, pero también la ironía de “En este pueblo no hay ladrones”. Me enamoré con “La siesta del martes”, no pude evitar viajar a Aracataca y recordar el paso del tren de la tarde.

ماركيز لا يُقرأ.. ماركيز يُعاش. كم من رواية جميلة تقرأها وتنهيها ولم تزل وجوه أبطالها بلا ملامح واضحة لك. هذا لا يحصل أبدا مع ماركيز.. أنت معه تقرأ.. وكأنك ترى. كل شخصية مرسومة بعناية مفرطة لا تترك لخيال القاريء فضلا في تصورها.. ولربما لو وصلنا أدمغة القراء بجهاز تلفزة لدهشنا لما سنرى.. إذ سنكتشف أن الجميع يحظون بفيلم بنفس الجودة و أن صور شخصيات ماركيز التي في أذهاننا متطابقة تماماً. وهنا يروق لي أن أنصحكم بما جربته شخصيا وهو استخدام كتب ماركيز كمخدر في حال مرضتم لا سمح الله و أردتم الهروب من الألم بمسكن يتفوق كثيرا على البندول وغيره من المسكنات التي لا تسمن ولا تغني من جوع ! تناول كتابا كهذا لماركيز.. وتفصد عرقاً في بلدة تمطر على سكانها طيوراً ميتة. أو سافر مع الأرملة وابنتها في قطار متهالك لزيارة قبر ابنها اللص. أو احشر رأسك في الوسادة غضباً من من غباء داماسو حين قرر إعادة كرات البلياردو المسروقة.. أو سر في جنازة الأم العظيمة التي تركت لتتعفن أشهرا قبل تنظيم جنازتها. الغريب أن بعض الشخصيات في خيال ماركيز تعاود الظهور بنفس الشخصية و نفس الوصف ونفس الإسم حتى.. في أكثر من قصة. وتعليلي الشخصي لهذا الأمر أن يكون ماركيز قد استوحاها من شخصيات حقيقية وكل ما في الأمر أنه يعاود استدعاءها كلما احتاجت قصة لذلك دون تكبد عناء تغيير أوصافها الشكلية أو أسمائها. وأخيراً.. كيف يمكن لكاتب أن يقرأ ماركيز ولا يخجل من قلمه!

Del tutto trascurabile, visti gli altri...

me encantó

Gabriel Garcia Marquez 101 niteliğinde bir kitap. Birbirinden güzel 7 öykü ve kitapla aynı adı taşıyan Hanım Ana'nın Cenaze Töreni adlı öyküsü yazarı tanımak isteyip nereden başlayacağını bilemeyenlerin yardımına koşuyor. Büyülü gerçekçilik tekniği fazlaca göze çarpıyor ama üslup ağırlaşmadan kitap kendini okutuyor.

A man makes an elaborate birdcage, a young woman spends her life making artificial roses, a mayor visits his dentist, a matriarch has a carnivalesque funeral. Little stories about little people living in little places. But in what Marquez calls 'compressed prose', wider themes of isolation, public and private life and cultural identity are introduced, to be developed later in 'One Hundred Years of Solitude'. He also experiments with narrative techniques, symbolism and introduces some key characters from his more widely known works.

Si amas la obra de Gabo este libro es un MUST.

Es una recopilación de varios cuentos y una breve novela que es Los funerales de mamá grande.
Un libro pequeño pero cargado del estilo del colombiano, con situaciones inverosímiles, humor, un pueblo donde el calor es sofocante y el tiempo corre a cuentagotas. Un padre que ha perdido la credibilidad por afirmar haber visto al diablo tres veces, un hombre que construyó la jaula más bella y grande del mundo, aves que se se estrellan en las ventanas, en fin, elementos que, quienes apreciamos la obra de Gabo jamás nos cansaremos de encontrar.

Si ya leíste Cien años de soledad, este pequeño libro cobrará muchísimo sentido pues en algunos de los libros te sumergirás de nuevo en la vida de otros habitantes de Macondo y encontrarás entre sus páginas de nuevo a Aureliano Buendía y otros personajes que son emblemáticos de este pueblo ficticio.

"En ese momento tuvo conciencia de su peso total: juntos el peso de su cuerpo, de sus culpas y de su edad".