n  ... quero encontrar a ilha desconhecida, quero saber quem sou quando nela estiver, Não o sabes, Se não sais de ti não chegas a saber quem és, O filósofo do rei, quando não tinha que fazer, ia sentar-se ao pé de mim, a ver-me passajar as peúgas dos pajens, e às vezes dava-lhe para filosofar, dizia que todo o homem é uma ilha (...) tu que achas, Que é necessário sair da ilha para ver a ilha, que não nos vemos se não nos saímos de nós... n

De Saramago só conhecia os romances, este é o primeiro dos seus contos que leio. É uma linda alegoria sobre desejo de embarcar numa viagem de auto-conhecimento e de conhecimento do outro que caminha ao nosso lado através do mar que é a vida. E, tratando-se de Saramago, não pode faltar a pitada de crítica social e política sempre presente nas suas histórias, neste caso dirigida a poderes excessivamente hierarquizados e burocratizados.
E mais não convém dizer. Apenas que o final é tão bonito!

"Le había deseado buenos sueños, pero fue él quien se pasó toda la noche soñando".

Masal gibi öykü. Saramago'nun yazış şekliyle de birleşince kısa sürede okunan ve akılda yer edinen ilgi çekici bir hikayeye dönüşüyor.

"Bir adam kralın kapısını çalmış ve ona demiş ki, Bana bir tekne ver.
-Peki tekneyi niçin istiyorsun, diye sormuşkral,
-Bilinmeyen adayı bulmak için, diye cevaplamış adam,
-Ne bilinmeyen adası, diye sormuş kral,
-Bilinmeyen ada, diye tekrarlamış adam,
-Saçma, bilinmeyen ada kalmadı artık,
-Bilinmeyen ada kalmadığını nereden biliyorsun, kral efendi,
-Haritalarda bütün adalar var,
-Haritalarda sadece bilinen adalar var,
-Peki bulmak istediğin bu bilinmeyen ada neyin nesi, Bunun cevabını bilseydim ada zaten bilinmeyen olmaktan çıkardı,
-Bu adayı kimden duydun, diye sormuş kral biraz ciddileşerek,
-Kimseden,
-Öyleyse niçin var diye tutturuyorsun,
-Çok basit, bilinmeyen bir adanın var olmaması imkânsız olduğu için..."
"işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak içini elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz."
"Kim olduğunu bilmiyorsan kendin olabilmen mümkün değildir."
" rüya hünerli bir sihirbazdır, varlıkların boyutlarını ve birbirlerine olan uzaklıklarını değiştirir, yan yana uyuyan kişileri ayırır, birbirine uzaktaki kişileri kavuşturur, kadın birkaç metre ötesinde uyuyor olsa da adam ona nasıl ulaşacağını bilemez, oysa ne kolaydır iskele tarafından sancak tarafına geçmek."

"Para viajar, basta existir" - Fernando Pessoa

« (...) Se não sais de ti, não chegas a saber quem és (...) »

كم بودن حجم كتاب و عنوان ساراماگو بر روي جلد آن، دست به دست هم دادند تا توي مسير برگشت، بتونم بخونمش.... خيلي تعريفي نداشت... ولي توش سه تا جمله ناب پيدا كردم كه خيلي زيبا و قابل تامل بودند. بعدا جملات رو اضافه ميكنم...

Graži pasaka apie tai, kaip žmogus ieško savo kelio (išsiprašo iš karaliaus laivo, nes nori rasti neatrastą salą), nuostabus Jurgio Griškevičiaus dizainas su jūrinėmis vėliavomis. Tekstas tokio stiliaus kaip Alchemikas, Mažasis princas arba Džonatanas Livingstonas Žuvėdra. Tokie geriausiai veikia, kai ir yra adresuojami vaikams ar paaugliams (kaip neseniai skaitytas The Boy, the Mole, the Fox and the Horse). Pasakas suaugusiems tada jau turi gelbėt dizainas. Norėčiau paskaityti ir anglišką Saramago versiją, su Peterio Siso piešiniais (vis grįžtu prie jo The Conference of the Birds, va ten tai alegorija - mintis ta pati, bet kaip iki jos prieita!).

Klausimėliai:
1. Kodėl pasakose suaugusiems kita sala, kitas kontinentas, atrastinas dalykas būtinai turi būti moteris? LOL SUSPOILINAU VISĄ KNYGĄĄĄ, EVIL, NIEKAS NEBŪTŲ PAGALVOJĘS APIE ŠITOKĮ TVISTĄ.

2. Kodėl, kai kuri alegoriją apie žmogaus buvimą, kelionę Žemėje, santykius etc, būtinai turi pasirinkt metaforą, bet kam, kas mokėsi istorijos, primenančią kruvinus žygius, kolonizaciją (dar neatrastų žemių ieškojimas)? Jaučiu Amerikos čiabuviai neįvertintų palankiai tokių pasakų apie Būtį.

3. Gal mintis čia ta, kad jei randi moterį (būtinai tą, kurioj dar niekas neišsilaipinęs, gana bjauri metafora, kai taip sudėlioji), nebenori plaukt kolonizuot žemių ir tautelių, kurios žiūri savo reikalų ir pas kitus nelenda? "Dviejų kelių nėra, nėra", bet kažkaip nė vienas neatrodo labai fainas......

4. Noriu daugiau Griškevičiaus knygų.

ساراموگو افسون می کند!
منظورش را برای هر کس به طور خاصی بیان می کند.
میان سادگی و دشواری پلی کشیده است.همینطور میان خیال و واقعیت...واقعیت هایش خیالی و خیال پردازی هایش به مانند واقعیت است....
جزیره ناشناخته جایی است که هر کسی باید کشف کند،حتی اگر ملوانی کردن را بلد نباشد، زیرا دریا خود هر فردی را ملوان میکند و همه جزیره های شناخته شده برای کسانی که اهل خشکی اند و پا در آن نگذاشته اند،نا شناخته اند...
برای دیدن جزیره ای باید از آن دور شد و چون هر انسانی به مانند جزیره ناشناخته ای است، آدمی برای دیدن خود مجبور است خویشتن خود رها کند ...
هر زنی به مانند یک جزیره ناشناخته است که هر مردی باید او را کشف کند...
هر انسانی به مانند جزیره ای است که نیاز به کشف شدن دارد و این میسر نمی شود مگر اینکه از خود بگذری!
تا زمانی که ((دویّت))در تو وجود داشته باشد،کشتی که می خواهی با آن به کشف خودت بروی بدون خدمه خواهد بود‌.

داستانی است کوتاه با مظمونی عاشقانه_عارفانه و بی نهایت زیبا و دلپذیر ...

Feitos ilusionistas a iludir a plateia com a sua caixa sem fundo, muitos escritores revestem as suas histórias em alegorias. Para estimular a mente imaginativa dos literatos de diferentes idades, exploram uma narrativa, sob diferentes perspectivas. Qual cebola com as suas camadas, escondem vários significados, revelados paulatinamente, consoante a época e as vivências, sempre subjugadas à matreira mente humana, que prega partidas.

Resultado da supremacia das experiências menos boas, lembro sempre "Memorial do Convento" como o primeiro livro lido de Saramago. Surpresa, surpresa - não foi! Esta foi a obra de estreia, quando ainda não passava de um pirralho, pouco dado às letras.

Num curto conto, o mestre apresenta um alguém com um sonho: navegar pelos mares revoltos e descobrir uma ilha desconhecida. Para tal, decidido e afoito, decidiu solicitar uma embarcação a um rei, narcisista na sua bajulação. Numa quase incongruência, acompanhamos este ser e os dilemas, com que se depara.

Ao trilhar este caminho, o leitor, maravilhado com a narrativa, vai criando atritos com as diferentes personagens, pelas suas posições, pela sua leviandade ou pela sua prepotência. E a mente continua a pregar partidas, com um fim que já não recordava (culpa da história nem ter sido iniciada!?). Na senda das descobertas, sede que flui no sangue lusitano, desmemoriamos as derradeiras pérolas reluzentes: as que se encontram aqui e agora. A moral? Olhar com atenção para o que nos rodeia, com a pujança do "Carpe diem".

Romandan ziyade bir Saramago dünyasından bir uzun öykü bu. Pek kısa geldi, keşke daha uzun olabilseymiş.

...işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerde hâlâ, geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz.