The Cave by josé saramago

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

هذه رواية تشذّ عن أسلوب ساراماجو صاحب الكتابات الفانتازية. وربما تكون هي أول رواية بالمعنى المتفق عليه للروايات. فالشخصيات عمومًا في الكتابات السابقة لساراماجو هي مجرد واجهات لعرض الفكرة؛ فعند ساراماجو الفكرة هي البطلة دائمًا، ثم يليها أي شئ آخر.

ولإن ساراماجو مختلف دائمًا، فمن المتوقع أن يتناول الشخصيات -عندما يقرر أن يوليها بعض الإهتمام أخيرًا- بطريقة مميزة للغاية. وربما السبب هو أن القصة هنا إنسانية بحتة، ويُمكن تأويل أحداثها الصغيرة بأشكال متعددة.

لا تتوقع أن تقرأ نصًا لاهثًا محمومًا بالأحداث. النص هنا هادئ ويتأمل في الطبيعة البشرية.

إذا لم تطّلع على الغلاف الخلفي للكتاب، فلن تعرف قبل آخر ثلاثين صفحة سبب تسمية الرواية بالكهف. وإذا اطّلعت -كما هو متوقع- فستقرأ أن للرواية علاقة بفكرة (كهف أفلاطون) الفلسفية، لكن التشابه فقط في مشهد الأشخاص المقيدين في الكهف لكن الهدف من الرواية مختلف إلى حد كبير عن فكرة كهف أفلاطون.

لمن لا يعرف (كهف أفلاطون)، إليكم:
http://www.youtube.com/watch?v=RrLSa6...

0 0 Reply

Fayezinha

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

The Cave is a tender novel about the love between a father, his daughter, son-in-law and dog whose simple way of life is threatened by "The Center." It is also a scathing indictment of consumer culture. Like the prisoners in Plato's cave, the residents of the nearby Center experience only the flat outlines of real life.

Saramago writes with few paragraph breaks and no quotation marks. Although I found the blocks of text difficult at first, soon, I was pulled into this lovely, scary novel. I finished this a couple days ago and can't stop thinking about it.

0 0 Reply

PanaGoosh

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

Ilustração Inspector Pepe

“A Caverna” é um romance do escritor português José Saramago (1922 – 2010) publicado em 2000.
”O homem que conduz a camioneta chama-se Cipriano Algor, é oleiro de profissão e tem sessenta e quatro anos,… O homem que está sentado ao lado dele é o genro, chama-se Marçal Gacho, e ainda não chegou aos trinta.… Como já se terá reparado, tanto um como outro levam colados ao nome próprio uns apelidos insólitos cuja origem, significado e motivo desconhecem.… Uma família que fica completa com “A filha de Cipriano, que se chama Marta, de apelidos Isasca, por parte da mãe já falecida, e Algor, por parte do pai…”
Cipriano Algor é um oleiro, uma tradição familiar com origens ancestrais, uma “arte” e um “forno” que se transmite de geração em geração, que produz utensílios de barro, pratos, copos, cântaros,… que vende para o Centro, uma rotina que começa pelo trajecto que tem que fazer e pelas precauções que tem que tomar, passando pela Cintura Agrícola, pela Cintura Verde e pela Cintura Industrial. O Centro - um complexo comercial e residencial, uma sociedade artificial, vigiada e hermética – é o único cliente da olaria de Cipriano Algor.
Num dia o “inesperado” acontece e Cipriano tem que enfrentar novos desafios, uma nova realidade, que não compreende, entre várias vertentes; uma delas que domina, o trabalho e a produção manual, mas existem muitas outras que não domina, a lei da oferta e da procura, a concorrência de novos produtos (o plástico), a inovação tecnológica e os novos métodos da comercialização (os inquéritos aos consumidores) – um homem angustiado, que começa a viver dominado pela incerteza, pelas normas e pelos padrões da produção – mas a mudança pode acontecer e pode estar associada, primeiro à sua filha Marta e, mais tarde, ao seu genro Marçal Gacho, que é guarda no Centro e à sua promoção.
Depois há duas personagens secundárias o fiel cão “Achado” e a vizinha viúva Isaura Estudiosa ou Isaura Madruga verdadeiramente inesquecíveis.
Num período de grandes transformações tecnológicas a expansão da industrialização domina o crescimento económico, subjugando e substituindo o trabalho artesanal pelo trabalho industrial. Uma mudança que configura, simultaneamente, profundas alterações sociais, que não se limitam, exclusivamente, à actividade laboral e ao seu modo de produção, mas que se reflectem na identidade e na vivência pessoal dos protagonistas, no seu modo de existência e subsistência, na sua vida e no seu lazer.
”A Caverna” é um excelente romance, uma alegoria, uma distopia, uma crítica subtil, vigorosa e contundente, que permite manter o leitor num suspense intenso, proporcionando uma profunda e individual reflexão sobre o mundo capitalista, dominado pela componente económica e pelas inovações tecnológicas, sem nenhum tipo de diferenciação existencial ou comportamental.
As 4 Estrelas reflectem uma ligeira desilusão; porque em determinadas partes achei a escrita e a narrativa excessivamente descritiva e repetitiva, e considero que a parte final poderia e deveria ser mais “desenvolvida”…

”… faça-se ao cedo o que se poderia fazer ao tarde… “ (Pág. 60)

”… há quem leve a vida inteira a ler sem nunca ter conseguido ir mais além da leitura, ficam pegados à página, não percebem que as palavras são como pedras postas a atravessar a corrente de um rio, se estão ali é para que possamos chegar à outra margem, a outra margem é que importa, A não ser, A não ser, quê, A não ser que esses tais rios não tenham duas margens, mas muitas, que cada pessoa que lê seja, ela, a sua própria margem, e que seja sua, e apenas sua, a margem a que terá de chegar,…” (Pág. 77)

José Saramago (1992 - 2010) e a sua mulher Pilar del Rio (n. 1950) - Lanzarote - Ilhas Canárias - Espanha (documentário de Miguel Gonçalves Mendes)

0 0 Reply

SkyFullOfStars

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

2 stars = Meh. Intriguing enough to finish, but not enough to like it.

It is true what people say, the young have the ability, but lack the wisdom, and the old have the wisdom, but lack the ability.

In my quest to become more familiar with Portuguese culture, I decided to read a book by José Saramago, one of the most popular novelists in Portugal and a Nobel prize winner. I was told this novel was a good place to start, and was drawn to the dystopian theme centered around the dangers of unfettered capitalism and the slave-like cage it encloses around workers.

The author at times has an incredible way with words - prose that makes you stop and ponder it for its brilliance and beauty before moving on in the story. But that is really the only positive thing I have to say.

... the best way of killing a rose is to force it open when it is still only the promise of a bud.

While some readers will not mind, I detested the format of the novel which did not include quotation marks or even new lines for new speakers, and only a miniscule number of paragraph breaks in the entire book. Mostly, it was 10-15 page chapters that consisted of one long unbroken paragraph, primarily in a stream of consciousness format. Paragraphs are chapter length, and sentences are paragraph length. It was utterly painful to read despite the interspersed lovely prose, as evidenced by the four months it took to complete this 320 page novel. For example, here is ONE sentence pulled from one of the paragraph chapters:

If simplicity really is a virtue, no idea could be more virtuous than this, as you will soon see, Sir, Cipriano Algor would say to the head of the buying department, I’ve been pondering what you said about having two weeks to remove the stock taking up space in the warehouse, it didn’t occur to me at the time, probably because of my excitement when I saw that there was a slight hope that I might be allowed to continue as a supplier to the Center, but then I started thinking about it and thinking about it, and I realized that it’s difficult, if not impossible, to fulfill two obligations at once, that is, to remove the crockery and make the dolls, yes, I know you haven’t yet put in a firm order for them, but just supposing that you did, it occurred to me, purely as a precaution, to suggest an alternative that would leave me free during the first week to get on with making the dolls, I would then remove half of the crockery in the second week, go back to the dolls during the third week, and remove the remaining crockery during the fourth week, I know, I know, you don’t have to tell me, I’m not pretending that there isn’t another option which would be to start with the crockery the first week and then alternately, in sequence, dolls, crockery, dolls, but I think, in this particular case, one should take into account the psychological factor, everyone knows how different the state of mind the creator is from that of the destroyer, of someone who destroys, and if I could start making the dolls, that is start with creation, especially in the excellent frame of mind in which I find myself now, I would face with renewed courage the hard task of having to destroy the fruits of my own labor, because having no one to sell them to or, worse still, not even being able to give them away, is tantamount to destroying them.

I also learned that I could not possibly care less about pottery or learning how pottery is made. I hope I never read a book about a potter or pottery ever again as this one provided more than enough fodder on this mind numbing subject for a lifetime.

There are some things that are only said once and never again and you hear those words in your head until the last days of your life.

While this one was unfortunately a dud for me, because of his talented way of putting words together, I would read another Saramago novel so long as it was in audio format to avoid the atrocious formatting, and if the plot never came close to discussing pottery at all, whatsoever.

... time is a master of ceremonies who always ends up putting us in our rightful place, we advance, stop, and retreat according to his orders, our mistake lies in imagining that we can catch him out.
-------------------------------------------
First Sentence: The man driving the truck is called Cipriano Algor, he is a potter by profession and is sixty-four years old, although he certainly does not look his age.

Favorite Quote: They say that time heals all wounds, but we never live long enough to test that theory.

0 0 Reply

Darkness-Ryu

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

A Caverna = The Cave, José Saramago

The Cave is a novel, by Portuguese author José Saramago. It was published in Portuguese in 2000 and in English in 2002.

The story concerns an elderly potter named Cipriano Algor, his daughter Marta, and his son-in-law Marçal. One day, the Center, literally the center of commerce in the story, cancels its order for Cipriano's pottery, leaving the elderly potter's future in doubt.

He and Marta decide to try their hand at making clay figurines and astonishingly the Center places an order for hundreds. But just as quickly, the order is cancelled and Cipriano, his daughter, and his son-in-law have no choice but to move to the Center where Marçal works as a security guard.

Before long, the mysterious sound of digging can be heard beneath the Center, and what the family discovers will change their lives forever.

تاریخ نخستین خوانش: اول سپتامبر سال2008میلادی

عنوان: دخمه؛ نویسنده: ژوزه ساراماگو؛ مترجم: کیومرث پارسای؛ تهران، روزگار، سال1384؛ در358ص؛ شابک9643740218؛ چاپ چهارم سال1384؛ چاپ پنجم سال1386؛ چاپ ششم سال1388؛ شابک9789643740214؛ چاپ هفتم سال1391؛ موضوع داستانهای نویسندگان پرتقال - سده 21م

رمان «دخمه»، داستان پیرمرد شصت و چهار ساله ای به نام «سیپریانو الگور» است؛ او در دهکده ای نزدیک شهری بزرگ، زندگی میکند؛ در آن شهر مکانی بنام مجتمع مرکزی وجود دارد، که خود، شهری بزرگتر و مرموزتر است؛ ساکنان بسیاری در مجتمع زندگی میکنند، که همه امکانات شهری و رفاهی برایشان فراهم است، و خیلیها آرزو دارند، در آن مجتمع زندگی کنند؛ مجتمعی که هر کس اجازه ی سکونت در آن را ندارد، و بوسیله ی نگهبانان بی‌شماری حفاظت و کنترل میشود؛ «سیپریانو» سازنده ی ظروف سفالینی است، که آنها را در کارگاه سفالگری اجدادیش میسازد، و با قراردادی که با مجتمع مرکزی دارد، آنها را برای فروش به ساکنان مجتمع، به انبار آنجا میبرد؛ از قضا شوهر تنها فرزند «سیپریانو»، یکی از نگهبانان مجتمع مرکزی است، و انتظار ترفیعی را میکشد، تا بتواند برای زندگی به یکی از آپارتمانهای کوچک مجتمع مرکزی، نقل مکان کند؛ ترفیعی که داماد «سیپریانو» و دخترش برای آن لحظه شماری میکنند، اما «سیپریانو» در دل از آن مجتمع بیزار است؛

همسر «سیپریانو» مدتی پیش درگذشته است، و دخترش میخواهد «سیپریانو»ی تنها و پیر را، با خود به مجتمع مرکزی ببرد؛ زندگی «سیپریانو» زمانی به هم میریزد، که مسئولین مجتمع مرکزی، با برهم زدن یکطرفه ی قرارداد، دیگر حاضر به خرید سفالهایش نیستند، و او مجبور است تنها کاری را هم که در این دنیا برایش باقیمانده بود، متوقف کند؛ از سوی دیگر، دامادش در آستانه ی گرفتن ترفیع قرار میگیرد؛ و «سیپریانو» مجبور است همراه آنها، به مجتمع مرکزی نقل مکان کند؛ «سیپریانو» اگر هم پیشتر از آنجا خوشش نمیآمد، اکنون برای اینکه از آنجا متنفر باشد، دلیل دارد؛ اینجاست که داستان ساده ی زندگی روزمره، و یکنواخت «سیپریانو»ی سفالفروش، به دغدغه های بیشمار پیرمردی تنها، و ناامید، تبدیل میشود، که نمیداند جدال اصلی اش، بیشتر با خود و خاطرات بگذشته اش است، یا با دختر و داماد و زندگی آینده اش در مجتمع مرکزی؛

تاریخ بهنگام رسانی 09/10/1399هجری خورشیدی؛ 22/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

0 0 Reply

IceTyger

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

Pećina je treći deo Saramagove distopijske trilogije, ne tako zanimljiv kao Slepilo, (roman Sva imena, drugi deo, nisam našao u biblioteci pa je zato nepročitan). Ima otvorenu ekološku i antiglobalističku nit koja se provlači kroz ceo roman, podsećajući na Orvelov Coming up for air, naročito po opisima nestajanja i uništavanja prirode, tj. jedne tihe jadikovke za uništenim šumama, poljima...

Radnja romana je dosta razvučena, stiče se utisak da je mogao biti značajno kraći, ali Saramago je verovatno namerno opisivao seosku idilu naspram gradske vreve i buke da bi dobio određeni slikoviti efekat kod čitalaca. Kao baza i naslov knjige uzet je Platonov mit o pećini koji ovde neću dodatno objasniti, da ne bi došlo do spoiler-a.

0 0 Reply

sophielucy

★ ★ ★ ★ ★

April 25,2025

"bu da demek oluyor ki düşündüklerimiz konusunda hiçbir zaman emin olmamalıyız çünkü tam da o anda, bilmediğimiz birtakım olaylar, bizi düşündüğümüzün tam aksi yönüne yerleştirilmiş olabilir."

Saramago konusunda objektif olamıyorum. Yine çok güzel.

Hayatımıza yeni yeni giren avm'ler ve sıkışmış, arada kalmış insanlar...

0 0 Reply