Una brillante taxonomía sobre las distintas tipologías de lectores y su influencia sobre el desarrollo de la obra y sobre la sociedad de la que forman parte; ilustrada con ejemplos de obras clásicas tales como Anna Karenina, Madame Bovary o Ulises.

Uno de los mejores libros que leí recientemente

A eso aspiro, a manejar la literatura de ese modo.

"نبحث، تجليات القارئ في الأدب. نحاول بناء حماية متخيلة عن القراء، وليس حكاية عن القراءة. لن نسأل انفسنا ما هي القراءة، إنما من الذي يقرا ( اين يقرأ؟ لماذا يقرأ؟ في أي ظروف يقرا؟ ماهي حكايته؟). "

يتحدث الكتاب عن قراء حقيقيون وقراء متخيلون داخل روايات، يناقش احوالهم وظروف قرائتهم يتحدث عن كافكا، جيفارا، انا كارنينا، روبنسون كروز.

لم استطع استيعاب الكثير من هذا الكتاب، ربما يحتاج قراءة متأنية، او ربما قراءة ثانية وإن كنت اظن أنه يتطلب خلفية ثقافية اعلى من ثقافتي المتواضعة.

Lidos em 2022

O ultimo leitor [2006]
Orig. El ultimo lector
Ricardo Piglia (

Piglia’nın kitaplardan ziyade okurları eleştirdiği altı denemesinden oluşan kitabı. Entelektüel derinliği ile okuma keyfi istediğim düzeyde. Yazarların kurgu dışı yazılarını genel olarak sevmiyorum. Zambra ve Llosa bu konuda hayal kırıklığına uğrattı ama Piglia okuru çok güzel noktalara çekiyor.
Yazılardan tek tek bahsetmek istemiyorum. Çünkü kitabın genelinde yapmaya çalıştığı şey hoşuma gitti. Yazılar birçok okur tipini anlatıyor; kitap delisi olarak okur, yazar olarak okur, devrimci olarak okur, kitap kahramanı olarak okur gibi.
Kitap delisi olarak okur denince herkesin aklına gelecek isim Borges. Piglia da Borges’in kitaplarla kurduğu ilişkiyi incelerken eylemin kendisinin bile sanat olabileceği noktaya gidiyor.
Yazar olarak okurda Kafka’yı merkeze alıyor. Kafka tek isteğinin okumak ve yazmak olduğunu söylerken hayatını buna uydurmaya çalıştığını, hayatına giren kadınlarla örnekliyor Piglia. Yazarın okur kimliğiyle bile yazdıkları anlaşılır olabiliyor.
Devrimci olarak okur Che ve Gramsci ile görünür oluyor. Biri gezgin biri mahkum iki devrimcinin okuma eylemine nasıl yaklaştıkları en sevdiğim yazı oldu. Okumaya duydukları tutku, eylemi hayatlarında tutmak için verdikleri uğraş çok güzel anlatılmıştı.
Kitap kahramanı olarak okur iki yazısından çıkardığım tip oldu. Eğlenceli bir tip. Okurken birçok örnek akla geliyor. Yazar Hamlet, Anna Karenina, Auguste Dupin ve Marlowe’u seçmiş. Kurgu içinde okuduklarıyla kahramanın karakteristiğini anlayabiliyoruz. Hamlet’in bir kaçış olarak okumaya başlaması, Anna Karenina gibi kadın kahramanların tehlikeli uğraşına da dönüşebiliyor.
Kendimce tespit ettiğim tipleri anlatsam da üzerine gevezelik edip durulacak materyallerle dolu.

Personajes lectores, este el tema central de "El Último Lector", un bueno ensayo de Piglia que percorre obras de Borges, Shakespeare, Joyce, Tolstoi, Poe, Kafka y - inusitadamente - Che Guevara. Un libro que contiene momentos muy interesantes pero de una falta de unidad o mejor de unidad un poco forzada.

Maravilhoso

Neden okuruz?
Yaşayamadığımız deneyimleri kitapta ararız.
Neden yazarlar? Yaşadıkları deneyimlerde ki anlamı bulmak için...
Her şey kurgu olmasına rağmen neden okurken sürekli gerçek ile kurgu arasında gidip geliriz.
Bovarizm .. Madam Bovary, Flaubertin kendisi mi?
Adam böyle demek zorunda kalmış.

İyi bir yazar olmak istiyorsan hiç bölünmemen gerekir.
İyi bir okur olman için de yalnız kalman lazım.
Okumak tek kişilik bir aktivite olup, seni kitaplara iten şey de yaşanmamış hayatındır.

Öncelikle Kafka ile başlayan bu kitap, Adgar Allan Poe- Chandler, sonra Ernesto Guevara (Che) ve en son Tolstoy-Joyce olarak nihayete erdi.
Che okumayı bırakıp nasıl da eyleme geçmiş:) Sonrasında yazamaz olmuş:)


Polisiye bölümü hariç diğer bölümleri aşırı beyin kıvrımı açılması nedeni ile çizerek okudum.
Kitapta çok fazla kitaba gönderme var. Yeni bir okuma listesi yapmama yol açtı.
Metanomi kelimesini öğretti.

Kendime hayıflandım yine ..Flaubert okumamış olmaya..

Neden şu klasikler her yerde karşıma çıkıp, al bak daha beni okumadın, şimdi okuduğundan hiç bir şey anlamayacaksın derler ki ?

Zira Kafka'nın da en sevdiği yazar ve bu kitaba göre Flaubert okumuş olmak iyi edebiyattan anlamak için çok önemli bir ölçütmüş.


Bu kitabı Goodreads sayesinde keşfettim. Tüm okuyan ''İyi okur, son okur ''lara teşekkürü bir borç bilirim.

El título me llamó mucho la atención y por eso lo agregué a mi lista de lecturas pendientes, lamentablemente desde que lo empecé me perdí, no logré conectar ni con el libro ni con el autor y mucho menos con los personajes de los que nos habla y, honestamente, siento que estoy siendo una irresponsable al emitir una opinión cuando creo que le puse atención a medias mientras leía. Me resultó pesadísimo y rebuscado, aunque admito que algunos párrafos me parecieron rescatables e incluso por momentos sentía que ya le iban dando sentido al libro, pero no logré encontrar la conexión con el título. Mal por mi, porque lo que debí hacer fue dejarlo para luego, cuando pudiera dedicarle el 100% de mi atención estando a solas en mi cuarto en silencio, porque ahora tendré que darle otra leída (¡más adelante! Que por ahora no podría volver a pasar por esta lectura) para encontrarle el sentido.

Lo que puedo contarles al respecto es que nos platica sobre varios escritores y sus métodos al trabajar en sus obras así como de las personas involucradas en el proceso; nos habla de algunos personajes de diferentes novelas y su relación con la lectura y como influye esta en su desarrollo a lo largo de la trama; nos habla de una actriz "muda" por decisión propia y se atreve a asumir que, al no tener libros en su lugar de cautiverio, repasa una y otra vez los diferentes textos que tuvo que memorizar a lo largo de su carrera. Y bueno, aunque todo esto parecía interesante (tipo "datos que no sabías" o algo así), llegaba un punto en el que de plano la narración me perdía.

Pff, me siento terrible de no poder dar una reseña más detallada o positiva, pero de verdad quiero darle otra oportunidad más adelante, tal vez mi cerebro en ese momento se encuentre con mejor disposición para este tipo de lecturas. Aún así, sugiero darle una oportunidad porque, como dije antes, tuvo sus momentos interesantes.
Mi calificación es temporal, sólo hasta que pueda darle esa segunda oportunidad.

Como bien lo dice Ricardo Piglia, este es su libro más íntimo, más personal.

¿Quién es pues el ultimo lector? Vos y yo, Franz Kafka y Jorge Luís Borges, Tolstoi y Defoe.
Es en estos ensayos, de gran erudición y finos detalles, es donde se nos muestra a profundidad el acto de leer y las distintas formas de hacerlo.
Aparece también otra gran pregunta, la eterna pregunta, ¿qué es un lector? Una pregunta que tiene mil respuestas y que se puede responder desde la experiencia de Borges: es ese lado que desarma lo binario: el sueño y la vigilia, la vida y la muerte, la realidad y la ilusión. La lectura como defensa, como forma de defenderse del mundo. "La vida, por fin, se ha detenido". 


Esta pregunta también se responde desde la pregunta: ¿cómo le llegan los libros al que lee?

Ricardo Piglia’nın Son Okur adlı eseri, edebiyatın, okuma eyleminin ve metinlerin ardındaki anlam katmanlarının derinliklerine inen, okurun peşine düşen bir inceleme metni. Piglia, bu kitabında hem edebi eserlerin yapısını hem de okurun metinle olan ilişkisini sorguluyor.

Yazar metnin temeline Borges, Kafka ve Cervantes gibi büyük yazarları yerleştiriyor ve bu yazarların önemli metinleri üzerine derinlemesine analizler yapıp, yazarların hayatlarını da konu ediniyor. Piglia, metinlerin tek bir doğru yorumu olmadığını, okurun yorumunun eserin bir parçası hâline geldiğini savunuyor.

Kişisel okuma deneyiminde ise benim kitaptan beklediğim şey ile bulduğum şeyin farklı olması sonucunda bir hayal kırıklığına uğramış olmam söz konusu. Okuma eylemi üzerine yazılan kitapları büyük bir ilgi ve merakla okuyorum. Bu kitabı da okur temelli bir eser sandım. Ancak bu yazarlar ve onların eserleri hakkında bir inceleme metni. Bu sebeple edebi metinler üzerine kurgulanan inceleme ve eleştiri metinlerini okumayı seven okurlar bu kitabı da seveceklerdir.