سه نمایشنامه عالی با ترجمه فوق‌العاده با یک مقدمه و موخره بی‌نظیر

Ma che colpa aveva Edipo?
Che famiglia disgraziata!

Colpevoli e innocenti al tempo stesso.
Gli dei, anzi i greci, si divertivano assai a infilarsi in questi tunnel senza via d'uscita, evidentemente trovavano rassicurante pensare che non ci si potesse sottrarre a un destino micidiale, e già segnato.

What a brutal, awful world it was for the pagans. They believed in gods who, for no reason at all, sentenced men to arbitrary acts of inhumanity--even so designed as to be done unknowingly, yet with terrifying consequences.

The story of Oedipus and his family is simply awful. It makes for an interesting story, but the fact that the Greeks believed the world was so ordered that such things occurred demonstrates their own spiritual blindness and willful ignorance of the order of grace and justice ordained by the one true God. Thanks be to God for giving his grace and forgiveness to the world that we might be reconciled to Him through his Son, Jesus Christ, and redeemed from the machinations of the devil.

این کتاب رو با دوستای مجازیم تو یکماه زمان بین دو فیزیوبات طی میتینگ‌های شبانه با هم اجرا کردیم و خونددیم و واقعا تجربه‌ی شیرینی بود برام.
این روزها که بواسطه‌ی اون و کتابرانه درگیر اسطوره خوانی هستم نوع برخورد و نگرش من نسبت به شخصییت‌ها و گفته‌ها و باورهاشون عوض شده قببلا شاید این کتاب رو سرسری و داستان‌وار میخوندم و میگفتم به‌به چه داستان جالبی هر چند تو همین شبانه‌خوانی‌هام هم همین کار رو کردم ولی خوانش دومی که به آهستگی داره با کتابذانه بیش میره باعث میشه بیشتر بهش فکر کنم و درش تامل کنم و به نظرم بعد اتمام اون خوانش هم باید ازش حرف بزنم

ای رنجِ سنگدل وبی احساس!

براستی باید شادی در گروِ تو(رنج) باشد؟؟!
⁦⁦⁦( ⁰͡ Ĺ̯ ⁰͡ )

به سختی به این کتاب میتوان 5 نداد. درواقع کتاب بین 4 و 5 حرکت میکند. فرازهای زیادی از کتاب و مقدمه و موخره درخشانش قطعا 5 است اما همین حرکت میان 4 و 5 و به شکل مطلق در اوج نماندن باعث میشود که در مجموع به کتاب 4 ستاره بدهم.
مقدمه شاهرخ مسکوب و به خصوص موخره آندره بونار حقیقتا درخشان بودند. خواندن تراژدی ها قبل و بعد از خواندن مقاله ی بونار تفاوت های جدی ای باهم دارند. "خواندن" نیروهای متضاد هستی و درون وجود انسان از لا به لای سطور نمایشنامه های سوفوکلس شاید تا حدی توضیح دهنده کاری باشد که بونار میکند.
جاهایی از مقاله بونار برای من حتی به شکل نیایشی در می آمد که وجودم را لبریز میکرد..!

I really bought this for Antigone, but I read all three. For some reason I find Greek tragedy so much easier to read than Shakespeare. And when Greeks go tragic they hold nothing back

این چه کاری‌ست نمی‌دانم. باید اول هر ریویویی نوشت که این را برای کدام ترجمه‌ی کتاب می‌نویسید. هفت هشت سال پای کتابی از تراژدی‌های باستانی ترجمه‌ی شاهرخ مسکوب به نام «افسانه‌های تبای» من هیچ‌کاره‌ی عالم این سه جمله را نوشته‌ام: «کتاب را در تنهایی بدی خواندم وقتی هیچ نور امیدی نبود. در تلخی و ملال تنهایی این تراژدی‌ها زیباترند. ارسطو میگوید شفقت و ترس از ملزومات تراژدی‌ست. من ترسم ریخته بود ان روزها و شده بودم شفقت و شفقت» الان یکهو چشمم می‌خورد به کتابی از نشر علمی فرهنگی با ترجمه‌ی مترجمی که اصلاً نشنیدم و طرح جلدی که اصلاً به چشم ندیده‌ام و زیرش این ریویو بنده که حال آدم را بد می‌کند یکلحظه حس کردم یا فراموشی گرفته‌ام یا دروغگو بوده‌ام.

Există și lecturi obligatorii? Negreșit, Oedip rege este una dintre ele...

Întreaga tragedie se sprijină pe un paradox. Oedip e chemat rege în Teba, fiindcă dezleagă enigma pusă de Sfinx. Dacă nu ar soluționa enigma, Oedip ar fi ucis. Găsește răspunsul și, prin asta, omoară, el, monstrul feminin. Așadar, faptul că învinge Sfinxul este pentru tebani un merit suficient pentru a-l desemna ca rege (= tiran). Oricum, alegerea nu va fi deloc fericită. Nici pentru locuitorii cetății, nici pentru Oedip. Se căsătorește fără să știe cu mama sa. E un sacrilegiu.

După această desemnare, Teba e lovită de nenorociri cumplite. În fața lui Oedip stă o nouă enigmă. Locuitorii vor să afle pricina năpastelor care au lovit cetatea. Oracolul din Delphi dezvăluie că printre tebani există un mare vinovat. Locuitorii îl solicită pe profetul Tiresias. Este bătrîn și orb. Ei vor un răspuns limpede. Tiresias se ferește să dezvăluie numele și identitatea vinovatului. Cînd însuși Oedip îi cere imperios răspunsul, primește acest avertisment:

„Vai, vai, cumplit e să cunoști, cînd a cunoaște / Nu-ți este de folos...”.

Oedip vrea, totuși, să afle adevărul. Cu orice preț. Pînă la urmă va înțelege că vinovatul este el însuși. El l-a ucis pe Laios, tatăl său, el s-a casătorit cu Iocasta, mama sa. Pentru acest motiv tebanii suferă. Problema este, așadar, următoarea. Dacă Oedip nu ar dezlega enigma Sfinxului, el nu ar mai ajunge rege în Teba (și soț al propriei mame). Și ar muri precum toți cei care nu au găsit răspunsul. Dar Teba ar rămîne sub amenințarea Sfinxului. Oedip dezleagă enigma, iar consecința este la fel de atroce. Are de răspuns la întrebarea cu privire la vinovatul din cetate. Iar răspunsul este unul singur: Oedip.

Dar este Oedip într-adevăr vinovat? Mai mult: există cazuri în care adevărul trebuie ascuns? Sfîntul Augustin ar fi spus (și chiar a spus) că nu...

Immediately tweeted "imagining guys in ancient Greece debating whether it's better to watch the Oedipus trilogy in chronological or release order" when I finished this today (release order). Hoping it plays a little better on Goodreads.

I had to read Antigone, the third play in The Oedipus Cycle, in the 9th or 10th grade. The teacher filled us in about the occurrences in Oedipus Rex, but our starting point was only with Antigone. My memory fails to recall which grade exactly, but I certainly remember how my English teacher made it deathly boring. I can't remember which teacher, but it still clings to my memory his or her words about Oedipus' "fatal flaw." This was repeated over and over I guess to sound like an expert. One of the fatal flaws for me in studying Sophocles' masterpieces was to present the last of the trilogy in the very dry teaching mode of my teacher. Great literature was ruined. I couldn't for the life of me at the time believe what the teacher was saying that Antigone was classic literature. I was squirming in the seat reading it and hating every class lecture, reading, and discussion. I don't know if reading the entire Oedipus Cycle at the time would have helped me to have a different view or not.

Thirty years later I have evolved in taste. It started happening in the 12th grade. It takes a special teacher to know how to bring alive antique and ancient literature, and Mr. Harwood did with Hamlet in his advanced English class. Following a school year in his class, even sitting through the classes of stodgy old English professors in college wasn't so bad after 12th grade English, but it took me three decades to come back to Sophocles, and I'm very happy I did. I should have come back sooner since my used copy has been on the shelf at least 20 years.

This is a marvelous translation. The language runs smooth and elegantly. The drama and the desire to know what will happen next made this a page turner for me. 2500 years later The Oedipus Cycle holds up very well. Although this is Greek tragedy there are a few flashes of humor, especially in Antigone.

This translation includes a commentary following Oedipus at Colonus and Antigone and also an index of names.

اگر راست باشد که حقیقت زهرآگین است، آنتیگونه را باید یک شوکران تلخ نامید. تراژدی تقابل‌ها، همه چیز در برابر همه چیز، کششی به سوی مرگ...