...
Show More
DNF - Will return to
Ease Reading-Find Your Next Favorite Book
The Ruined Map
...
Show More
Of all the great Japanese novelists, Kobe Abe was indubitably the most versatile. With The Ruined Map, he crafted a mesmerizing literary crime novel that combines the narrative suspense of Chandler with the psychological depth of Dostoevsky.
Mr. Nemuro, a respected salesman, disappeared over half a year ago, but only now does his alluring yet alcoholic wife hire a private eye. The nameless detective has but two clues: a photo and a matchbook. With these he embarks upon an ever more puzzling pursuit that leads him into the depths of Tokyo’s dangerous underworld, where he begins to lose the boundaries of his own identity. Surreal, fast-paced, and hauntingly dreamlike, Abe’s masterly novel delves into the unknowable mysteries of the human mind.
Translated from the Japanese by E. Dale Saunders.
Mr. Nemuro, a respected salesman, disappeared over half a year ago, but only now does his alluring yet alcoholic wife hire a private eye. The nameless detective has but two clues: a photo and a matchbook. With these he embarks upon an ever more puzzling pursuit that leads him into the depths of Tokyo’s dangerous underworld, where he begins to lose the boundaries of his own identity. Surreal, fast-paced, and hauntingly dreamlike, Abe’s masterly novel delves into the unknowable mysteries of the human mind.
Translated from the Japanese by E. Dale Saunders.
304 pages, Paperback
First published January 1,1967
This edition
- Format
-
304 pages, Paperback
- Published
-
December 4, 2001 by Vintage
- ISBN
-
9780375726521
- ASIN
-
0375726527
- Language
-
English
About the author
...
Show More
Kōbō Abe (安部 公房 Abe Kōbō), pseudonym of Kimifusa Abe, was a Japanese writer, playwright, photographer, and inventor.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
He was the son of a doctor and studied medicine at Tokyo University. He never practised however, giving it up to join a literary group that aimed to apply surrealist techniques to Marxist ideology.
Abe has been often compared to Franz Kafka and Alberto Moravia for his surreal, often nightmarish explorations of individuals in contemporary society and his modernist sensibilities.
He was first published as a poet in 1947 with Mumei shishu ("Poems of an unknown poet") and as a novelist the following year with Owarishi michi no shirube ni ("The Road Sign at the End of the Street"), which established his reputation. Though he did much work as an avant-garde novelist and playwright, it was not until the publication of The Woman in the Dunes in 1962 that he won widespread international acclaim.
In the 1960s, he collaborated with Japanese director Hiroshi Teshigahara in the film adaptations of The Pitfall, Woman in the Dunes, The Face of Another and The Ruined Map. In 1973, he founded an acting studio in Tokyo, where he trained performers and directed plays. He was elected a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences in 1977.
Readers also enjoyed
Community Reviews
Rating(4 / 5.0, 100 votes)
5 stars
29(29%)
4 stars
40(40%)
3 stars
31(31%)
2 stars
0(0%)
1 stars
0(0%)
100 reviews All reviews
...
Show More
Kōbō Abe i9s one of the most interesting Japanese novelists of he 20th century. His Ruined Map is ostensibly a mystery of a missing person. The private investigator charged with finding the husband of a young woman who has unaccountably vanished has few clues to work with, mostly consisting of a book of matches from a local cafe.
Not discouraged, the investigator (who is never named ... only a couple of minor characters are given names) keeps plugging on, with help from the brother-in-law of the disappeared -- help that is mostly dubious, as the brother-in-law is murdered. Another informant commits suicide by hanging himself while talking to the investigator.
The ending -- which I will not divulge -- is suitably strange, it being an Abe novel. I enjoyed following the story through to its end.
Not discouraged, the investigator (who is never named ... only a couple of minor characters are given names) keeps plugging on, with help from the brother-in-law of the disappeared -- help that is mostly dubious, as the brother-in-law is murdered. Another informant commits suicide by hanging himself while talking to the investigator.
The ending -- which I will not divulge -- is suitably strange, it being an Abe novel. I enjoyed following the story through to its end.
...
Show More
I really hate the term 'mindfuck,' but that is precisely what this novel is, the fourth I've read by Abe. It is deeply challenging and dense, commanding your complete attention to every word. What is most stunning is Abe's ability to create a nearly perpetual ambiguity with a frustrating overabundance of details. I read this because 1) I love Abe, and 2) I saw Teshigahara's film version and was trying to comprehend it. Mysteries still remain, but for some reason I feel satisfied.
...
Show More
La primera advertencia que haré es que esta novela no es lo que parece. Se presenta como una novela negra, en la cual un detective es contratado para investigar la desaparición de un hombre. Pero ese es solo el contexto en el cual se enmarca la verdadera historia, y estoy casi convencida que este relato es una bufonada Abe-sensei, quien tiene un sentido del humor que no conoce límites, y un afán por poner en entredicho los límites de la realidad y la no realidad. Estoy casi convencida que la pregunta clave para entender esta novela es justamente "¿qué es esta novela?". La desaparición que es algo concreto, se transforma en una pregunta filosófica, y las pistas o caminos a seguir, no hacen más que multiplicarse en lugar de acotarse. Estoy casi convencida que esta novela es en realidad una lectura filosófica, y que recomiendo mucho. Pero también recomiendo paciencia.
...
Show More
"Sahiden de adımı bile unutmuş gibiydim. Elimde kalan tek şey benim ben olduğuma dair bilinçti". s.225
Kaybolma hakkı yok mudur insanın, bulunmama hakkı. Dedektiflik bürosuna gelen başvuru üzerine baş karakter bir kayıbın peşine düşer. Ana meselelerden biri olan şehir, karmaşası ile karşımızda. Konuları bağlamak ve anlam kurmak şehrin katmanları gibi istiflenmiş. İnsanı ve kaybolmayı metnin arasından çıkarmak okuma emeği istiyor. Kitabı okumaya değer kılansa kitabın sonlarında. Verdiğiniz emeği, alaşağı edilmek ve hikayeyi sondan başa sarmanızla karşılaşacağınız sürprizlerle alıyorsunuz.
Kaybolma hakkı yok mudur insanın, bulunmama hakkı. Dedektiflik bürosuna gelen başvuru üzerine baş karakter bir kayıbın peşine düşer. Ana meselelerden biri olan şehir, karmaşası ile karşımızda. Konuları bağlamak ve anlam kurmak şehrin katmanları gibi istiflenmiş. İnsanı ve kaybolmayı metnin arasından çıkarmak okuma emeği istiyor. Kitabı okumaya değer kılansa kitabın sonlarında. Verdiğiniz emeği, alaşağı edilmek ve hikayeyi sondan başa sarmanızla karşılaşacağınız sürprizlerle alıyorsunuz.
...
Show More
20. yüzyılın sonlarına doğru yazılmış bu roman. Savaşlar, atom bombaları, soykırımlar- hanım koş televizyonda Vietnam Savaşı gösteriliyor. Beyaz yakalı işçiler her yerde, metrolar tıklım tıkış, her yer reklam, her yer pırıl pırıl; şehirler yeniden düzenlenmiş, sokaklar labirent gibi, gerçekten insanın kaybolması işten bile değil. Telefonlar: zır zır; fotoğraf makineleri: şak şak- her yer araba- pavyonlar aynı pavyonlar ama artık ışıl ışıl göz alıyor; insanlık ilerliyor!
Hastalıklar şipşak çözülüyor mesela; her deliye bir psikolog, suçluya gardiyan, hırsıza polis, gençlerimize aydın öğretmenler ve sürpriiz: güvenlik kameraları her yerde. Artık güvendesiniz!
''Bu kütüphane sizlerin güvenliği için anlık olarak güvenlik kameralarıyla izlenmektedir.''
Ama kameraların erişemediği yerler de yok denemez ve bu karanlık köşelerde kötü şeyler olmuyor değil; mesela çözümü imkansız görünen, katili belirsiz ve akıllıca! işlenmiş bir cinayet. Hımm, bu gariban öğrenciyi hangi kitap öldürdü???
Dur bir dakika, birini tanıyorum: müthiş zekası, akıl yürütme becerisi ve üstün yetenekleriyle sır perdesini aralayan, her gizemi çözen- karanlık köşeleri spot ışıklarıyla aydınlatarak gerçeği - o müthiş GERÇEĞİ! - açığa çıkaran biri: bir dedektif!
-Burada neler döndüğünü beş dakikada anlar ama bize anlatması yüzlerce sayfa sürebilir.
Virane Harita bir dedektif anlatısı. Ama öyle bildiğimiz türden akıl yürütmeler ve sonuca ulaşmalar yok bu kez. Kobo Abe, aradığını bir türlü bulamayan bir dedektifle tanıştırıyor bizi. Akıl yürütmeleriyle bir sonuca varamayan, gücü yetmeyen, yet-e-meyen, yorgun, mütereddit ve aradığı gerçeğin peşinde dolanırken kaybolan bir dedektif.
İyi de öyle şey mi olur canım, dedektif dediğin...
Sahi, dedektif romanları neden bu kadar popüler?
(sokakta amaçszca yürüyen biri - aralık perdeden sızan sarı ışık dikkatini çeker- şöyle etrafı kolaçan ettikten sonra içeriye bir göz atmanın kimseye zararı olmayacağını düşünür- belki birinin başına bir şey gelmiştir ve yardımı dokunabilir- yaklaşır: içeride bir kadın... )
--
Virane Harita, Kutu Adam'dan altı yıl önce yazılmış ve içerik olarak bambaşka görünseler de aslında işlenen kavramlar ortak. Biçim olarak Virane Harita çok daha homojen ve okunması kolay, açık bir anlatımı var. Bu yönüyle sırrına eremediğimiz Kutu Adam'ı ve dolayısıyla teşhir-gözetleme-dikiz kültürünü anlamak için müthiş bir rehber. Müthiş bir dedektif romanı. Kobo Abe, açıları özenle ayarlanmış aynalarla şehrin labirentlerinden görüntüler yansıtıyor bize. Aynaya bakarak çıkışı bulup labirentten kurtulduğunda ise, artık sadece aynada bir görüntü haline geldiğini fark ediyorsun. Kurtulman için söylemen büyülü sözleri ise, yalnızca sen biliyorsun!
Hastalıklar şipşak çözülüyor mesela; her deliye bir psikolog, suçluya gardiyan, hırsıza polis, gençlerimize aydın öğretmenler ve sürpriiz: güvenlik kameraları her yerde. Artık güvendesiniz!
''Bu kütüphane sizlerin güvenliği için anlık olarak güvenlik kameralarıyla izlenmektedir.''
Ama kameraların erişemediği yerler de yok denemez ve bu karanlık köşelerde kötü şeyler olmuyor değil; mesela çözümü imkansız görünen, katili belirsiz ve akıllıca! işlenmiş bir cinayet. Hımm, bu gariban öğrenciyi hangi kitap öldürdü???
Dur bir dakika, birini tanıyorum: müthiş zekası, akıl yürütme becerisi ve üstün yetenekleriyle sır perdesini aralayan, her gizemi çözen- karanlık köşeleri spot ışıklarıyla aydınlatarak gerçeği - o müthiş GERÇEĞİ! - açığa çıkaran biri: bir dedektif!
-Burada neler döndüğünü beş dakikada anlar ama bize anlatması yüzlerce sayfa sürebilir.
Virane Harita bir dedektif anlatısı. Ama öyle bildiğimiz türden akıl yürütmeler ve sonuca ulaşmalar yok bu kez. Kobo Abe, aradığını bir türlü bulamayan bir dedektifle tanıştırıyor bizi. Akıl yürütmeleriyle bir sonuca varamayan, gücü yetmeyen, yet-e-meyen, yorgun, mütereddit ve aradığı gerçeğin peşinde dolanırken kaybolan bir dedektif.
İyi de öyle şey mi olur canım, dedektif dediğin...
Sahi, dedektif romanları neden bu kadar popüler?
(sokakta amaçszca yürüyen biri - aralık perdeden sızan sarı ışık dikkatini çeker- şöyle etrafı kolaçan ettikten sonra içeriye bir göz atmanın kimseye zararı olmayacağını düşünür- belki birinin başına bir şey gelmiştir ve yardımı dokunabilir- yaklaşır: içeride bir kadın... )
--
Virane Harita, Kutu Adam'dan altı yıl önce yazılmış ve içerik olarak bambaşka görünseler de aslında işlenen kavramlar ortak. Biçim olarak Virane Harita çok daha homojen ve okunması kolay, açık bir anlatımı var. Bu yönüyle sırrına eremediğimiz Kutu Adam'ı ve dolayısıyla teşhir-gözetleme-dikiz kültürünü anlamak için müthiş bir rehber. Müthiş bir dedektif romanı. Kobo Abe, açıları özenle ayarlanmış aynalarla şehrin labirentlerinden görüntüler yansıtıyor bize. Aynaya bakarak çıkışı bulup labirentten kurtulduğunda ise, artık sadece aynada bir görüntü haline geldiğini fark ediyorsun. Kurtulman için söylemen büyülü sözleri ise, yalnızca sen biliyorsun!
...
Show More
Ամենադժվար կարդացվող գրքերից մեկը: Գրքից ստացած ապրումներն էլ անհասկանալի են:Գիրքը դուրս եկավ, բայց չեմ հասկանում, թե ինչու:
...
Show More
This book was totally lost on me. I’ll admit that, despite the title, I wasn’t even aware that the protagonist was carrying around a “ruined map” until I read a description of the book after I had finished.
I think that at least part of the book’s indecipherability had to do with its translation. The prose seemed to alternate between clunky—e.g., “Under any circumstances there were no untruths in my report.” (28) “Turning the page, I saw next a forecast of professional baseball.” (99) [did Abe mean schedule?]—and plain weird—e.g., “redundant foreskins” (99), “nipplelike lips” (101). It was hard to get into the flow of the text with such strange syntax and word choice.
I wonder if some of the book's indecipherability also had to to with the time and place it was written (1960s Japan). The book uses some common tropes of noir/detective literature (the downtrodden alcoholic detective, the beautiful mysterious abandoned wife) and there's a familiar strain of existentialism running through the book. But it felt like there was a layer (of culture? of generation?) that I just wasn't able to unlock. In an act of vengefulness, one character commits suicide over the phone. There are plot lines having to do with a gay sex ring and illicit tax drivers that are never really explained.
Most of all, I was never really able to follow the protagonist's inner monologue that is at the heart of this book. You know that feeling when you get to the bottom of a page, but realize you’ve been sort of zoning out and haven’t fully absorbed what you read? That’s how the entirety of this book felt me. I would read page after page and feel like I was absorbing all I could absorb and still not understand a thing. Not entirely enjoyable. Wish I’d gotten more from this book.
I think that at least part of the book’s indecipherability had to do with its translation. The prose seemed to alternate between clunky—e.g., “Under any circumstances there were no untruths in my report.” (28) “Turning the page, I saw next a forecast of professional baseball.” (99) [did Abe mean schedule?]—and plain weird—e.g., “redundant foreskins” (99), “nipplelike lips” (101). It was hard to get into the flow of the text with such strange syntax and word choice.
I wonder if some of the book's indecipherability also had to to with the time and place it was written (1960s Japan). The book uses some common tropes of noir/detective literature (the downtrodden alcoholic detective, the beautiful mysterious abandoned wife) and there's a familiar strain of existentialism running through the book. But it felt like there was a layer (of culture? of generation?) that I just wasn't able to unlock. In an act of vengefulness, one character commits suicide over the phone. There are plot lines having to do with a gay sex ring and illicit tax drivers that are never really explained.
Most of all, I was never really able to follow the protagonist's inner monologue that is at the heart of this book. You know that feeling when you get to the bottom of a page, but realize you’ve been sort of zoning out and haven’t fully absorbed what you read? That’s how the entirety of this book felt me. I would read page after page and feel like I was absorbing all I could absorb and still not understand a thing. Not entirely enjoyable. Wish I’d gotten more from this book.
Leave a Review