رحلتي مع كونديرا بدئت من "كائن لا تُحتمل خفته"
وكانت عادية بالنسبالي
ومن وقتها ومستوى التجارب بيقل كل مرة عن المرة اللي قبلها
لحد ما وصلنا حاليا لإنها بقت بلا مستوى

На некои писатели им требаат цели книги за да го постигнат тоа што Кундера го прави со една реченица.

Ora che la gloria ha divorato interamente la sua libertà, egli sa: solo le persone totalmente incoscienti possono oggi acconsentire a trascinarsi dietro i rumorosi barattoli della celebrità.
#quote

آهستگی از اون دسته کتاباییه که باید دوباره بخونمش، چون موضوعش خوب بود و جملات قابل تاملی داشت اما تو شرایط خوبی نخوندمش و نتونستم زیاد باهاش ارتباط برقرار کنم

3,5/5

Yıllar önce Madame de T ve bir şövalyenin aşk kaçamağı yaşadıkları şato, günümüzde otele dönüştürülmüş ve bir böcekbilim semineri gerçekleştiriliyor. Seminerin katılımcılarından Vincent da bu şatoda bir aşk kaçamağı yaşıyor ama tabii modern zevk anlayışına uygun olarak alelacele yaşanıp hemen unutulacak türden. Geçmişin titizlikle planlanmış, özenilmiş, ağır ağır yaşanan ve yıllar boyu hatırlanarak sahibine aynı zevki tekrarlatan aşk geceleri ve günümüzün üzerinde düşünmeden, plansızca gerçekleşen, bu yüzden bazen komik durumlara düşülen, rezil olunan ve hemen unutulmak istenen geceleri.

Bir şey hatırlamaya çalışırken adımlarımızı yavaşlatır, unutmak istediğimizde ise hızlandırırız; yavaşlık ve hız, hatırlamak ve unutmakla ilişkilidir diyor Kundera. Artık kontrolsüzce hızlanmış olan günlük yaşantımıza yetişebilmek için daha çabuk karar vermek, plansız, özensiz, düşünmeden hareket etmek zorundayız, bu telaşla sık sık kendimizi utanç verici durumlara sokuyoruz, utançtan da yine aynı hızla, kaçarak uzaklaşıyoruz:)

Bu da Madame T’nin öyküsü: https://www.goodreads.com/book/show/1...

یکی از دوستان این کتاب رو معرفی کرد. البته با اون چیزی که فکر می‌کردم خیلی فرق داشت و به طرز وحشتناکی مبتذل بود. خیلی تلاش کردم مفهوم‌های دیگه کتاب رو متوجه بشم ولی واقعا چیز دیگه‌ای ندیدم. کلا همین دوتا جمله بود که نوشتم. وقتی به این فکر می‌کنم که از کتابفروشی این کتاب رو می‌خواستم کلی شرمنده میشم. کوندرا وقتی این کتاب رو می‌نوشتی چکارت بود؟ چی بگم والا یکم نظرات بقیه رو خوندم فکر کردم آیا من هم اینا رو از کتاب برداشت کردم یا نه ولی از برداشت من خیلی دور بود.
‌
برشی از متن کتاب:
*دوست داشته شدن بدون دلیل خود دلیلی تلقی می‌شود بر خالص بودن عشق. اگر زنی به من بگوید دوستت دارم چون باهوش هستی، شریف هستی، برای من هدیه می‌خری، به زن‌های دیگر نظر نداری ظرف می‌‌شویی، آن‌وقت من مأیوس می‌شوم. چنین عشقی انگار می‌خواهد چیزی را به چنگ بیاورد.
‌
*وقتی حوادث بیش از اندازه سریع اتفاق بیافتد دیگر هیچ کس نمی‌تواند درباره چیزی اطمینان داشته باشد. درباره هیچ‌چیز، حتی خویشتن.

برام این طور شده که دیگه نمی تونم برای کار های کوندرا ریویو بنویسم. شاید به این دلیل که بیشتر وقت ها برداشت خودم از کا ر رو می نویسم یا برای کار هایی که در سطح سوادم باشند یه ایراد های تکنیکی می گیرم و یا جا هایی رو که با سلیقه ام هم خونی ندارند رو های لایت می کنم. در مورد کوندرا کاری از دستم بر نمیاد.فقط حال و هوا و تم کاراش به دلم می شینه و یا اون طور که از یه شاخه به شاخه ی دیگه می پره. این ایده ی آهستگی هم خیلی باب میلم بود. خیلی آهسته هم خوندمش. حتا چند بار خوندم. و حتا از این حرف که بعضی ها رقاص اند کیف کردم. نمی دونم دقیقا این رقاص تو یه دنیای بزرگ تر چه شکلی می تونه داشته باشه. اما توو همین دنیای کوچیک خودم با آدم های در مقایسه کوچیک اش از این رقاص ها زیاد می بینم و حس مس کنم که دیگه به جایی رسیدیم که رفتار غالب همین شده و دیگه اصلا سوال این نیست که رقاص باشیم یا نه. اینه که کی رقاص بهتری بوده توو یه موقعیت خاص. به هر حال جلب توجه ایده ای نیست که بشه به راحتی ازش دل کند و یا حد اقل دچار وسوسه اش نشد.

می خوام یه زنگ تفریحی بذارم قبل خوندن بقیه ی کتاب هاش


آهستگی
ترجمه ی دریا نیامی


آوا
خرداد 94 پر از کرختی

দর্শন, স্মৃতিচারণ, ইতিহাস ও প্রবন্ধের মিশেলে ছোট্ট ও গতিময় একটা উপন্যাস মিলান কুন্ডেরার 'স্লোনেস'। উপন্যাসের কিছু অংশ পড়ার জন্য অস্বস্তিকর হলেও কেন যেন সব মিলিয়ে পড়তে মন্দ লাগে না। তবে ব্যপ্তি আরেকটু দীর্ঘ হলে, বিশেষ করে কল্পকথকের অংশটুকু আরও বিস্তারিত থাকলে বইটা বেশি উপভোগ্য হতো।

কুন্ডেরা নিজস্ব দর্শন বাদে 'তরুণ শেভালিয়ে আর মাদাম দে টি' এর অংশটুকু ছিল বিশেষভাবে ইন্টেরেস্টিং। আর মার্কেজের পর কুন্ডেরাকে মনে হয়েছে ফিকশনের মাঝে ডার্ক স্যাটায়ার জুড়ে দিতে দক্ষ।

ایده‌ی کلی رمان انگار در همین جمله از رمان است که: مردی در خیابان می‌رود. ناگهان می‌خواهد چیزی را به یاد بیاورد اما حافظه‌اش یاری نمی‌کند. او بی‌آن که خود بداند قدم‌هایش را کند می‌کند. میلان کوندرا همان مردی است که برای به یاد آوردن سه داستان که در مکانی یکسان اما در زمان‌هایی مختلف می‌گذرند، روایت را کند می‌کند و این کُندی را از طریق تمرکز بر احساسات شخصیت‌هایی که در حالات مختلفی به‌سر می‌برند، برجسته‌تر و دقیق‌تر نشان‌مان می‌دهد. مثلاً آن‌جایی که محقق چک بعد از این‌که مورد تشویق قرار می‌گیرد و از حس افتخار و غرور لبریز می‌شود، چند ثانیه بعد یادش می‌آید که سخنرانی‌اش را انجام نداده و ناگهان شرم چنان دربرش می‌گیرد که دلش می‌خواهد از حافظه‌ی کل جمع پاک شود. در این آهستگی چیزهای فراموش‌شده‌، احساسات ناخوشایند پس‌رانده شده، لحظه‌های کوتاه پر شور و استیصال ناگهانی متصل به یک خاطره دوباره در حافظه‌ات بیدار می‌شوند.

لا يوجد كاتب يمتعني و يضحكني و يصدمني و يستفزني و يغني لي فكري في الوقت ذاته كما يفعل كونديرا .. لا يمكنني الا أن أقرأ له و أنا في حالة تأهب للفكرة القادمة و متعة شديدة لما طرحه أمامي تواً .. سواء أوافقته الرأي ام لم أوافقه .

أجد كونديرا يطرح نظرية فلسفية في كل رواية من رواياته ، ثم يجعل الأحداث و الأشخاص و الأفكار كلها تدور في فلك تلك النظرية : تثبتها و توضحها و تعمقها في وجدانك بتقريبها لأمثلة في الحياة الواقعية ، بحيث تقوم بدورك بتطبيق نظريته على واقعك . كل سلوك تأتي به الشخصية و كل احساس أني يفسره لنا كونديرا على ضوء فرضيته و الفرضية في هذه الرواية كالأتي :


تتناسب درجة البطء طردا ً مع قوة الذاكرة، وتتناسب درجة السرعة طردا ً مع قوة النسيان


فالرواية بالدرجة الأولى لتمجيد فلسفة البطء ، ارتشاف جرعات الحياة بتمعن . الاستمتاع بالطريق الى المتعة . ربط فكرة البطء بايجابية الاسترخاء لا بسلبية الكسل ...

أسرتني فكرة الرقص الأخلاقي .. ما نحن راقصون أخلاقيون أمام جمهور معين ، مرئي أو لا مرئي .. نعرض تصرفاتنا أمامهم .. وعينا أم لم نعي .. بهذه الفرضية يقسم البشر من الداخل إلى شخص حقيقي و شخص يتصرف كما ينبغي العرض أمام الجمهور و يا لرهافة و ذكاء الاسلوب الذي أوصل بها كونديرا فكرته و ربطها بالشخصيات و بالفرضية الأساسية !

أتطلع بشوق لقراءة رواية أخرى لكونديرا :)

Llevaba un tiempo sin leer a Kundera.
He estado demasiado tiempo inmiscuido en el mundo capitalista, estudiando sin parar, rodeado del sonido de los carros que no se detienen, que van a toda velocidad. Cuando se vive en una ciudad grande el tiempo se mueve mucho más rápido; casi como si estuviera en un lugar donde el tiempo y el espacio ocurren de manera alterna. Entre tanto correr necesitaba algo que me detuviera un segundo. Que me hiciera poder observar a mi alrededor.
Y entonces decidí leer a Kundera. Sus palabras me sumergieron en una historia de la cual creo que no saldré el resto de la vida. La ovación a lo lento, a lo infinito, a lo que se detiene y observa a su alrededor son reflexiones que me acompañarán en este camino de rapidez, de futilidad y de olvido.
En este corto libro me encontré con algo hermoso que quisiera guardar. Algo que quisiera recordar en medio de este mundo que admira al olvido.
En la última página me lamenté porque ya se iba a acabar este recorrido. La lentitud se iba a acabar y yo iba a volver a este mundo de rapidez, en donde todo es efímero.
Guardaré esta novela en mi corazón, porque me dio algo que ninguna película, ningún libro y ningún recorrido me han dado hoy en día; lentitud.

Compresión: 9.0
Trascendencia: 9.5
Apego emocional: 9.0
¿Lo releería?: 8.0

Promedio: 8.875