Irgendwie hat mich das gecatcht. Super coole, interessante Einblicke und ich wurde zum Nachdenken angeregt.

Και μέσα στην υπερβολή του κάποιος κατανοεί την ατμόσφαιρα της εποχής. Τον Φαμπιαν τον θέλεις για φίλο σου και γιατί είναι ηθικός -κόντρα στην εποχή του- και λόγω του καυστικου του χιούμορ, στοιχείο αφυπνιστικο κι απαραίτητο και για τη δική μας εποχή.

"Der Gang vor die Hunde" ist die unzensierte Fassung des Romans "Fabian. Die Geschichte eines Moralisten". Es ist dem Herausgeber Sven Hanuschek zu verdanken, dass nun der unverfälschte Blick auf das Werk Kästner's möglich ist. Wer also bisher nur die zensierte Version gelesen hat, sollte unbedingt noch zur Urfassung greifen.

Such an odd book. It seemed at first that it was going to be wild and decadent times in interwar Germany. There are brothels and orgies with lashings of melancholy. We even have a street shoot-out between a Nazi and a Communist. It's all going on and our hero Jacob Fabian seems relatively untouched. But within the pages of this short novel Fabian's world is turned upside down. The distance between doing just fine and utter desolation is very narrow. Everyone is hustling to stay afloat, money is both a trifle and the only necessary commodity, and the sacrifices necessary to ensure you have enough are occasionally tragic. This felt like quite a Russian novella what with all the sadness and meaninglessness, but it also reminded me of Kubrick's Eyes Wide Shut with its baffling sexuality and Candide-like central character. Are we really supposed to believe that Fabian is a moralist. He's certainly a lost soul, but I'm not sure it's the prevailing morality that does for him as much as the economic injustices that are as true today as they were in 1920s Germany.

Wow. Keine Ahnung, warum ich dieses Buch erst jetzt gelesen habe. Der sozial-historische Blick auf das Leben in Berlin gegen Ende der Weimarer Republik hat mich sofort in seinen Bann gezogen. Dazu Kästners scharfe Kommentare zur Lage Deutschlands und Europas - es passiert selten, aber das ist mir 5 Sterne wert.
Read-bait: Das Ende wird Euch schockieren!

3,5 Sterne

4,5* Ένα πραγματικά απολαυστικό βιβλίο. Aστείρευτη ειρωνία, τρομεροί παραλληλισμοί με την εποχή που ζούμε, τόσοι που να λες οτι γράφτηκε πέρσι και αναφέρεται στην κατάσταση της Ευρώπης πριν από μία μέρα, περιγραφές του Βερολίνου και της ζωής εκεί στο διάστημα μεταξύ των δύο πολέμων, πλάγιες συμβουλές και νουθεσίες στις οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι κανείς δεν δίνει σημασία τελικά, ούτε οι πρώτοι του αναγνώστες όταν εκδόθηκε μια και δεν απετράπη η πορεία προς τον β’ παγκόσμιο, ούτε όλοι οι ενδιάμεσοι κατά τις πολυάριθμες επανεκδόσεις του, ούτε φυσικά και οι τωρινοί που βαδίζουμε στα ίδια μονοπάτια που οδηγούν στην δοκιμασμένη άβυσσο. Ναι οι λογοτέχνες σαν τον Κέστνερ είναι σημαντικοί για την ανθρωπότητα διότι βλέπουν μπροστά και καθαρά και μας δείχνουν με ποικίλους τρόπους τις συνέπειες των επιλογών μας, όμως τελικά απογοητεύεται κανείς όταν αντιλαμβάνεται ότι εντέλει ούτε εκείνοι μπορούν να πετύχουν πολλά απέναντι στις αυτοκαταστροφικές τάσεις των λαών. Εξαιρειτική μετάφραση, επίμετρα, επιμελεια και έκδοση!

Ο "ηθικός" ήρωας του Κέστνερ είναι εκείνος που αντί να δρα προσαρμοσμένος στις νοοτροπίες της (δύσκολης) εποχής στην οποία ζει, παρατηρεί αυτήν την μάλλον (παράλογη για τον ίδιο) ζωή. Παρατηρεί, μένει απ' έξω, επειδή στην ουσία δεν έχει σκοπό, στόχο - φυσικό επόμενο των δεδομένων ίσως.

Σου αφήνει μια πικρή αίσθηση και προβληματισμό, εάν τελικά μέσα στο παράλογο, την βία και το χάος, μπορείς να βρεις τον δρόμο σου - και να τον ακολουθήσεις.

"Причина за загиването ни няма да бъде нито прекалената подлост на някои наши съвременници, нито пък това, че някои от тях са идентични с хората, които управляват глобуса. Загиването ни ще се дължи на духовната вялост и отпуснатост на всички участници. Искаме да се промени това положение, но не искаме да се променим самите ние. „Че за какво са другите?“ — мисли всеки от нас и се интересува само от личното си спокойствие."

***

"Ние загиваме поради леността на сърцата си. Аз съм стопановед и ви заявявам: да се мъчиш да разрешиш днешната криза само с икономически средства, без предварително обновяване на духа, не е лечение, а шарлатания!"

***

Много увлекателно четиво, което макар и по замисъл да се опитва да пресъздаде живота във Ваймарската република, съдържа множество провокиращи размисъл речи и коментари по теми, които са актуални почти цял един век след написването на книгата.

Remek a magyarra fordított szöveg, és egészen bámulatos az a világ és életérzés, ami ebből a(z enyhén) szatirikus történetből átszűrődik a mai emberi életérzésbe. Nyilván az ősváltozatból kiretusáltak valamit a nyersebb társadalomkritikából és mindent átszövő szexből, hogy szalonképessé herélt iskolai példázat lehessen. Kis túlzással, ha beleírnának még egy internetes-mobiltelefonos szálat, nagyjából elmenne ez ma is, majdnem 100 évvel később. Vagyis a tapasztalat tépelődései, a véget nem érő fiatalkor morális kallódása, a bolyongás élménye univerzális, illetve a huszadik század talán nem is fog soha véget érni. Hamis nosztalgiával olvastam ezt a könyvet - mintha rólam szólna, nem is olyan régen, és a főhős Fabianhoz hasonlóan nem is annyira fiatalon, de nem kevésbé tanácstalanul.
Konvencionálisan ez a könyv egy szatíra - bár nekem inkább tűnt vicces és kritikus kommentárnak a normalitás sötét oldaláról, ami énnekem legalábbis tökéletesen valóságosnak hat. Ha a jelenben megéljük az elődeink szatírikusnak mondott agymenéseit, azt jelzi hogy az Ebek harmincadját utolérte volna a történelem? Én inkább hajlok rá, hogy a konvenciókat ostromló valóságábrázolást ha jelenidejű, akkor ildomos szatírának pozícionálni, vagy eltávolítani a fikció vagy történelem távlataiba. Humoros, fergeteges, tragikus, sírnivaló, és teljességgel befogadható történet, szélmalomharc a normalitás elviselhetetlen hülyesége ellen, szédelgő morális hadjárat- szatíra ha úgy tetszik, szatirikus tanmese, vagy egyszerűen csak ilyen kilapuló valami a moralista mondanivalója, mesének meg viccnek kell álcázni, nehogy belefulladjunk a pátoszba.

It's counter-intuitive, but I'd have to say that if you're coming into this novel with a strong foundation in the arts and letters of time (hem-burning pre-Nazi cabaret scum booze Grosz anatomies--or, you know who Anita Berber is and can imitate her at length), then you probably might find this novel a little redundant as I did.
Yes, yes, there's all the angst and weirdness of the on-the-Nazi-cusp, the fever and fervor of inter-war Berlin, of an entire culture on the brink. It's funny, too, in a sad, pale transvestite spitting olives into a chimp's mouth kind of way. But fans of this kind of thing might find it a little overwrought or a little over-indulgent.
People who have no idea what I'm talking about, however, will probably benefit from coming to the fascinating and grim deviant-laden inter-war period via this book, so you people should read it before I get a midget to shit in your shoes.

Втора книга за възрастни от Кестнер прочетена от мен и отново много добра.

Преди години съм чел и цензурираното българско издание, озаглавено "Фабиан".

Не знам, какво точно е било нужно да се прикрие, ма кой да ти каже, какво се е въртяло в чугунените соц глави на цензурите и техните господари?

Самата книга е важна, била е особено важна по време на излизането си, в една обезверена и смазана Германия, на ръба на нова, още по-ужасна катастрофа.

Героите - Лабуде и Фабиан външно функционират, но вътрешно са духовно осакатени и пречупени от Голямата война и последвалата икономическа рецесия. Нямат самочувствие и се лутат из един живот, който с нищо не отговаря на търсещите им натури. Падението на нравите и пирът по време на чума съвсем не им помагат...

Краят на повествованието е закономерен и симптоматичен. Предупрежденията са изречени и за пореден път остават нечути.

Освен че е майстор на детската книга, Ерих Кестнер за пореден път доказва, че пред гениите ограничения не стоят!

Цитат:

"Искам да помогна да направим хората почтени и разумни. На първо време съм зает да ги наблюдавам, за да установя дали са годни за това."