1
اسم کتاب را بار اول بود که میشنیدم، اما نام کالوینو را در لیست نویسنده هایی که باید به نوشته هایشان سرکی بکشم از قبل تر های یادداشت کرده بودم.
چند روز بعد ، کتاب را گرفتم هرچند ترجمه ای نبود که میخواستم، اما گفتم "باید امروز میگرفتمش "
2
روان نویس زرد رنگم را بین انگشت هایم نگه داشته بودم ، نمیدانستم دنبال چه کلمه ، جمله یا فکری میگردم ،اما میدانستم باید همانجاها باشد. آخر هم بیش از هر چیز که دنبالش میگشتم، جست و جویم ختم شد به حس ها: حس های ازلی که خدا می داند از کی در کنج مغزم پنهان شده بودند ، حس های جاری در روزهای اردی بهشت مسحور کننده ام و حس های دیگری که هنوز شکل هایشان به چشم هایم کمی بی شکل می آید. خط ها را کشیدم، مربع ها را ، نماد ها و فلش ها را هم .
3
داشتم به انتهای جست و جو هایم نزدیک میشدم ، چند داستان را به ستاره مشخص کرده بودم که یعنی آره فلانی این ها را بعدتر باز هم و باز هم بخوان.
داستان آخر -مارپیچ- باید همانی میبود که بخشی از آن را خوانده بود و به اشتراک گذاشته بود ، همان بخشی که داشتم در به در دنبالش میگشتم در 11 داستان قبلی.
روان نویسم را محکم تر نگه داشتم و چشم هایم را دقیق تر کردم...اما ، اما فکرش را هم نمیکردم با هر خط بیشتر غرق شوم و اصلا نفسم هم شروع کند به سنگین تر شدن ، شگفت زده می اندیشیدم که چطور نویسنده ای میتواند این طور بیندیشد ، بنویسد و به جدی ترین صورت ممکن "شوخی"های کیهانی اسمش را بگذارد.
حالا تمام کلماتی را که میخواستم بنویسم- در قالب ریویو برای کتابی که تا این اندازه دوست داشتنی بود برایم را -فراموش کرده ام. از من بپرسند راجب این کتاب چه فکر میکنی؟ و من دوباره -شبیه به زمان های خاص تری- جریان احساسات را در سلول هایم احساس کنم و با سردرگمی بگویم که نمیتوانم احساسات و افکارم را کلمه کنم ....
4
ریویو های خوبی از دوستان گودریدزی خواندم و به نظرم کافی و گویا بودند، تنها آمده ام که کمی بنویسم وثبت کنم.

Calvino at his most Borgesian, perhaps, playfully mythic yet distilling broad complex theory on art and life from simple (here, astronomical) concepts run to distant, unforeseen extents. For instance, in the one I just finished, the eternal protagonist sees a sign placed on a star 100 million light years away reading I SAW YOU, and realizes it refers to an incident in his own life 200 million years before (time for the light to go out and back). Embarrassed to find that actions he'd hoped had been forgotten had been noted, but not wanting to give too much more away in explaining, he places a noncommittal SO WHAT IF YOU DID and waits another 200 million years for a reply. Only the universe is gradually accelerating apart -- what if the distant messager has accelerated beyond the reach of light before he can see this reply? In the meantime, other galaxies have taken note, of the original event or perhaps of either of the signs. I'm finding that I may not really be conveying just how enjoyable these semi-abstract stories -- personal interactions playing out on a cosmic scale -- really are. But they're great.

Solo un appunto: questo libro ha il sapore del liceo, ma non un sapore aspro né sgradevole; la professoressa d’italiano lesse in classe uno di questi racconti, Tutto in un punto. E lo fece in maniera così graziosa, spiegandoci in modo così arguto la varietà di miti in esso sapientemente mischiati, primo tra tutti quello dell’indimenticabile Grande Madre con la sua vestaglia arancione e le sue tagliatelle, che adesso, a distanza di quattro anni, ho deciso di comprarlo - ritrovandoci dentro tutta la tenerezza di quella professoressa, che davvero amava la materia che insegnava.
Poi c’è chi dice che la scuola ammazza la voglia di leggere: il professore, è tutto in mano sua.

A collection of a dozen short stories -- maybe fables -- framed around the distant cosmology of the universe. Calvino combines experimental settings with human drama.

To give a couple of examples, a narrator looks through a telescope through a galaxy one hundred million light years ago, and finds a sign, "I SAW YOU". Then he rushes back to find if he did anything embarrassing a hundred million years ago. Or, to give another example, an amphibian is embarrassed by a relative who is still aquatic after everybody else in his family have evolved to be land-dwellers.

He often assigns human characteristics to non-human things or concepts. The collection tends towards experimental settings which might just be fun curios if left alone, but Calvino's sparse and elegant prose style (translated into English by William Weaver) adds more to it.

مرسی آقای کالوینو،این کتاب دریچه جدیدی به رویاهای کهکشانی توی ذهنم باز کرد

نویسنده حرفای فلسفیشو ریخته توی قالب نجوم و خوب هم ریخته
ولی از اونجایی که خیلی خوب به نقطه ضعف های ادم و چیزایی که آدم دوست داره قایمشون کنه اشاره میکنه اعصابمو بهم ریخته
مخصوصا اینکه متن حرص دراری هم داره
در ضمن ترجمه هم خوب نبود
باید اسمارو زیر نویس میکرد
از اون متنای چند لایه ... ازینا که ادم باید صدبار بخونه تا بفهمه طرف چی میگه
از بس خلاقه
واقعا جدید بود

Le Cosmicomiche = Cosmicomics, Italo Calvino

Cosmicomics is a collection of twelve short stories by Italo Calvino first published in Italian in 1965 and in English in 1968. Each story takes a scientific "fact" (though sometimes a falsehood by today's understanding), and builds an imaginative story around it.

The Distance of the Moon: The first and probably the best known story. Calvino takes the fact that the Moon used to be much closer to the Earth, and builds a story about a love triangle among people who used to jump between the Earth and the Moon, in which lovers drift apart as the Moon recedes.

At Daybreak: Life before matter condenses.

A Sign in Space: The idea that the galaxy slowly revolves becomes a story about a being who is desperate to leave behind some unique sign of his existence. This story also is a direct illustration of one of the tenets of postmodern theory — that the sign is not the thing it signifies, nor can one claim to fully or properly describe a thing or an idea with a word or other symbol.

All at One Point: The fact that all matter and creation used to exist in a single point. "Naturally, we were all there—old Qfwfq said—where else could we have been? Nobody knew then that there could be space. Or time either: what use did we have for time, packed in there like sardines?"

Without Colors: Before there was an atmosphere, everything was the same shade of gray. As the atmosphere appears, so do colors. The novelty scares off Ayl, Qfwfq's love interest.

Games Without End: A galactic game of marbles back before the universe had formed much more than particles.

The Aquatic Uncle: A tale on the fact that at one stage in evolution animals left the sea and came to live on land. The story is about a family living on land that is a bit ashamed of their old uncle who still lives in the sea, refusing to come ashore like "civilized" people.

How Much Shall We Bet: A story about betting on the long term evolution of mankind.

The Dinosaurs: How some dinosaurs lived after most of them had become extinct, and how it felt to be that last existing dinosaur in an age where all the current mammals feared his kind as demons.

The Form of Space: As the unnamed narrator "falls" through space, he cannot help but notice that his trajectory is parallel to that of a beautiful woman, Ursula H'x, and that of lieutenant Fenimore, who is also in love with Ursula. The narrator dreams of the shape of space changing, so that he may touch Ursula (or fight with Fenimore).

The Light Years: The unnamed narrator looking at other galaxies, and spotting one with a sign pointed right at him saying "I saw you." Given that there's a gulf of 100,000,000 light years, he checks his diary to find out what he had been doing that day, and finds out that it was something he wished to hide. Then he starts to worry.

The Spiral: A story about life as a mollusc, and the nature of love and writing.

تاریخ نخستین خوانش: روز هفتم ماه ژوئن سال2003میلادی

عنوان: کمدی های کیهانی؛ نویسنده: ایتالو کالوینو؛ برگردان: موگه رازانی؛ تهران، بازتاب نگار، سال1380؛ در198ص؛ چاپ دوم سال1382؛ چاپ سوم سال1387؛ شابک9647359152؛ موضوع داستانهای کوتاه علمی و خیال انگیز از نویسندگان ایتالیایی - سده 20م

عنوان: کمدی های کیهانی؛ نویسنده: ایتالو کالوینو؛ برگردان میلاد زکریا؛ تهران، پژوهه، سال1383؛ در155ص؛

عنوانهای داستان‌ها: «فاصله ماه»؛ «در سپیده‌ دم»؛ «علامتی در فضا»؛ «همه در یک نقطه»؛ «بدون رنگ»؛ «بازی‌های بی‌ پایان»؛ «دایی آبزی»؛ «چقدر شرط می‌بندی؟»؛ «دایناسورها»؛ «شکل فضا»؛ «سالیان نوری»؛ و «مارپیچ» هستند؛

کمدی‌های کیهانی؛ مجموعه ی داستانهای کوتاه، نوشتهٔ «ایتالو کالوینو» هستند، که نخستین بار در سال1965میلادی چاپ شدند؛ داستان‌های این مجموعه، خیال‌پردازی‌های مبهوت کننده‌، از حقایق علمی شناخته شده هستند، که موجودی ازلی، آنها را روایت میکند؛ داستان‌ها، یادمانهای او از رخدادهای تاریخ جهان هستی، هستند؛ این کتاب در سال1380هجری خورشیدی، توسط سرکار خانم «موگه رازانی» به فارسی ترجمه شده، و جناب آقای «میلاد زکریا» نیز در سال1383خورشیدی، آنرا ترجمه، و نشر پژوهه، آن را چاپ و منتشر کرده اند؛

خانم «رازانی»؛ مترجم این کتاب، یادداشتی نوشته اند، و در آن چکیده ای از زندگی «کالوینو»، و سبک نگارش ایشان را شرح داده اند؛ خانم «رازانی» در این یادداشت نوشته اند: («در کمدی‌های کیهانی»، تخیل نیرومند، طنز پاک و ظریف، و توجه به واقعیت و تاریخ، در هم آمیخته است؛ «کالوینو» پیش از نوشتن «کمدی‌های کیهانی»، بیش‌تر علوم را، مطالعه کرده، از «انیشتین» گرفته، تا «یاکوبسن»، از «هگل» گرفته، تا «سیبرنتیک»؛ هر فصل کتاب، با قطعه‌ ای شروع می‌شود، که به نظر می‌رسد، خلاصه‌ ای خشک و آموزشی، از یک کتاب «فیزیک»، «نجوم»، یا «زمین‌ شناسی» است؛ سپس ناگهان، راوی ظاهر می‌شود، و هر یک از این خلاصه‌ ها برای ایشان، دستاویزی می‌شود، تا زندگی‌های گوناگون را تشریح کند.)؛

تاریخ بهنگام رسانی 05/10/1399هجری خورشیدی؛ 13/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

ترجمه‌ی بی‌نقص

«نه آن شب، نه شب‌ها و روزهای بعد او را پیدا نکردم. جهان همچنان در اطرافم رنگ‌های تازه‌ای می‌گرفت. ابرهای صورتی متراکم می‌شدند و توده‌های بنفشی به وجود می‌آوردند که صاعقه‌های طلایی پرتاب می‌کردند. بعد از رگبار رنگین‌کمان‌های طولانی رنگ‌هایی را با انواع ترکیب‌ها نشان می‌دادند که تا آن زمان هیچ‌کس ندیده بود. کلروفیل هم ‌دیگر وارد عمل شده بود. خزه‌ها و سرخس‌ها درهّ‌های سیلابی را سبز کرده بودند. در مجموع صحنه‌ای بود که با زیبایی او جور در می‌آمد اما او آن‌جا نبود و بدون او تمام این تجملات رنگارنگ به نظرم مثل اسرافی بی‌مورد می‌رسیدند.»


فکرش را بکنید که هیچ‌کدام از داستان‌ها در فضای واقعی و قابل انتظارمان رخ نمی‌دهد اما تا دل‌تان بخواهد، موضوع داستان‌ها نزدیک به احساسات و رفتارهای انسانی ماست. دلتنگی برای معشوقی که بعد از شکل‌گیری اولیه‌ی رنگ‌ها، به قعر زمین گریخت، جایی نزدیک به هسته آن و وقتی عاشق برای یافتن‌اش به دل زمین سفر کرد، دریافت که معشوق او زیباتر از همه‌ی رنگ‌هاست و عجیب نیست اگر نخواهد زمین را با آن شقایق‌های سرخ در سبزی دشت تماشا کند. انگار قصه‌ی آدم‌ها از ازل، از جایی قبل از بیگ‌بنگ و تشکیل هوا و فضا و ماده و قوانین فیزیک و نجوم همین بوده. دل‌باختن و دل‌تنگی. برای همین است که داستان‌ها جذاب‌اند و پر کشش. می‌توانستم در عین پیچیدگی و تازگی فضا –به‌خصوص با مهارت فوق‌العاده‌ی کالوینو در فضاسازی- همچنان ماجرا را دنبال کنم. چون حس همذات‌پنداری در من بیدار می‌شد. چون راوی داستان‌ها با آن اسم عجیب‌وغریبش که حتی گاهی بدن انسانی هم نداشت، خصلت‌هایی از خود بروز می‌داد که برایم آشنا بود. از این‌که در میانه‌ی خواندن «آنک نام گل» برای آسودگی خاطر اومبرتو اکو همچنان در ایتالیا ماندم و به سراغ کالوینو رفتم، خیلی راضی‌ام.

Il grande mistero cosmico-ironico



Nelle Cosmicomiche Italo Calvino dà il meglio di sé, della sua ricerca letteraria oltre i limiti dell’immaginabile e del capibile.

Il protagonista dei vari racconti, con il suo nome impronunciabile, Qfwfq, esiste da sempre e, si ipotizza, vivrà per sempre. È stato testimone della nascita dell’universo, della scomparsa dei dinosauri, della formazione dell’atmosfera e dei colori, dell’allontanamento della luna dalla Terra, e di altri eventi "cosmici" simili.

In ognuno degli eventi è stato al centro dell’azione, trasformato magari in una forma di vita diversa dalla specie umana: prima un punto, poi un pesce, poi un dinosauro, o una forma di vita non ancora ben definita, in continua evoluzione.

Mi è piaciuto questo esercizio di immaginazione, il tono ironico di Qfwfq, nonostante i racconti possano annoiare molto in alcune parti: per esempio, nel riproporre una storia d’amore in quasi ogni racconto, anche quando magari si sarebbero create le basi per un altro tipo di svolgimento narrativo, oppure nel descrivere lo Spazio dettagliatamente, ma ripetendosi e cercando l’effetto ironico in queste ripetizioni.

Gusto soggettivo a parte, sicuramente si tratta di un’opera molto originale nel panorama della letteratura italiana e universale: un libro che resta impresso, per una ragione o un'altra, che stupisce e fa riflettere sul grande mistero che è l’origine e l’evoluzione del Mondo.

I have never written any comments here on Goodreads before, and even though there are a lot of masterpieces I really need to pay the proper homage to, I felt the urge to declare in a couple of words my love for Calvino right after closing the Cosmicomiche. Italo has the ability to both let me live again the enthusiasm for the immaginative realities that animated my childhood as a voracious little reader and to impress my more mature, young-adult mind with his crucial innovations, investigations and experiments. I feel so lucky to speak as a mother tongue the same language he played in a terribly serious way with and I will never be thankful enough for his existence.

"کمدی های کیهانی" کتابی نه چندان طولانی متشکل از چند داستان کوتاه. اما نه داستانی معمولی، داستان‌هایی جدا اما پیوسته به‌هم و کاملا علمی. نویسنده‌ی کتاب یک مطلب و یا فرضیه‌ی علمی و کهکشانی رو بیان میکنه و با شروع داستانی کوتاه همون قضیه رو با متنی طنز و جذاب به اثبات میرسونه و به خیلی از سوالاتتون پاسخ میده. (البته در بعضی از مواقع که فرضیه کلاً هنوز به اثبات نرسیده نویسنده نیز فرضیه خودش رو بیان میکنه و براتون اثباتش میکنه)


نمونه‌ای از مطالب و فرضیه‌های علمی که در موردشون میخونید رو مثال میزنم:

۱- فرضیه‌ی داروین مبنی بر فاصله‌ی بسیار اندک ماه با زمین در میلیون‌ها سال پیش.

۲- قضیه‌ی تشکیل سیاره‌ها از طریق چگال شدن ابرهای فضایی.

۳- نظریه‌ی مدت‌زمان گردش یک دور کامل خورشید به دور کهکشان.

۴- فرضیه‌ی محاسبات هابِل در مورد لحظه‌ای که تمام اجرام دنیا در نقطه‌ای متمرکز بوده‌اند

و و و


حالا این داستان‌ها رو کی تعریف میکنه؟ شخصی مجهول‌الهویه به نام "کی‌یو.اِف.دبلیو.اِف.کی‌یو" که خودش در تمامی داستان‌ها و وقایع حضور پررنگی داشته که این موضوع خودش یکی از نقاط جذاب و معمایی حل نشده از این سری داستان‌هاست. جوری خودشو معرفی میکنه که انگار اولین نفر خلقته یا سازنده‌ی جهان، ولی با اینحال پدر و مادر داره، دایی و مادر بزرگ و کلا قوم و خویش زیاد داره. واقعا جالبه