Kate Jones... I hope you're okay. Your annotations in this book did make the reading experience a lot more interesting, though "we're prisoners" and "they have no control" did make me wonder whether you were talking about the book or yourself.

Anyhow, Night Flight is said to be a novel about airplanes and tragedy, though I thought it was more about duty and boring old men. Don't get me wrong, I did enjoy this novel, but it's no great flying adventure such as Wind, Sand & Stars by Antoine de Saint-Exupéry. If anything, it's more of a dive into the head of the chief who supervises the pilots and makes sure the mail gets everywhere in time. It wasn't really a head I ever aspired to be in and I would like to stay out of it from now on. All his talk about duty and action made me want to grab his shoulders and shake him.

The contrast between individual happiness on the one hand and duty on the other was very interesting, as our western society has started to discard or devalue the 'duty' side and value the 'individual happiness' side instead. Not a bad development I think. But interesting nonetheless to have a one time look into the mind of someone who sees duty as something holy. Yes, I think this is where I should put an end to these scattered thoughts. Read this is you like Antoine de Saint-Exupéry and worship every morsel he has ever written. Don't read this if you'd like a great adventure novel about flying- opt for Wind, Sand & Stars instead, or, of course, le Petit Prince.

L'ôde de Saint Exupery au dangereux métier de pilote de nuit.
Dans les années 1930, il apparaît que l'avion peut réduire le coût du transport de courrier mais seulement si les pilotes volent la nuit.

"Le visage de ce réseau est beau mais dur. Il nous a coûté beaucoup d'hommes, de jeunes hommes. Il s'impose ici, avec l'autorité des choses bâties, mais combien de problèmes il pose !"

J'aime beaucoup la façon qu'a Saint Exupery de raconter les histoire. Tout est décousu. Le lecteur reçoit une série d'images et doit les lier par lui même. C'est original et ça nourrit le suspense. De surcroît, ça crée un parallèle déconcertant avec le métier de pilote où une correspondance radio d'un ou deux mots seulement, peut changer le cours d'une vie. Cette façon décousu de rendre le récit laisse de la place libre pour la poésie et les images.

" Je suis semblable au père d'un enfant malade, qui marche dans la foule à petit pas. Il porte en lui le grand silence de sa maison. "

Même si je trouve ce texte d'une beauté lumineuse, il y a des points qui m'ont déçus. Je le trouve très matchiste par exemple. Les femmes n'ont qu'un rôle : pleurer la dangerosité du métier, et montrer la forces des aviateurs par leur faiblesses. C'est vraiment dommages.

En plus de ça, j'ai trouvé que Rivière était un très mauvais manager. Souvent en cours de Management et de Ressources Humaines, il m'arrive de trouver les concepts bateaux, et je me demande, qui a besoin d'apprendre ça ? C'est rivière. Il a besoin d'apprendre comment motiver ses employés et qu'on ne renvoie pas le personnel sans raison. Il a besoin de comprendre la qualité de vie au travail et le respect de la vie privée.

خب من این کتاب لعنتی رو دیشب شروع کردم و امشب تموم کردم.
آدم باورش نمیشه این چیز احمقانه رو همون اگزوپری نویسنده شازده کوچولو نوشته باشه!

اینجا ما یه خلبان معصوم بیچاره داریم که توی طوفان به فنا میره. اما بیشتر داستان با زاویه دید محدود به ذهن مدیر یه شرکت هوایی روایت میشه که مثل سنگ میمونه و عین خیالش هم نیست که اون جوون به فنا رفته و زن جوونش اومده سراغ شوهرش رو بگیره و از همین امشب بیوه شده و طرف حتی یک ساعت هم کار شرکت کثافتش رو متوقف نمیکنه و جالبه که خودش میدونه داره به زیردستاش سختگیری های بیخود میکنه و میدونه داره عمر خودش رو تلف میکنه و خلاصه همه نمودهای روشن علاقه به زندگی و احترام به دیگران و نوعدوستی و خلاصه همه چیز رو فدای سرسختی مدیریت عوضی خودش میکنه، حالا برای چی؟؟؟؟ اینجاش دیگه خیلی خوبه!!! برای اینکه شرکتای پست هوایی هرچی توی روز از قطارها و کشتی ها جلو می افتند در شب ازشون عقب می افتند!!! خب به جهنم!!! خب به درک که عقب می افتند!!! سنت اگزوپری تو مثلا انسان دوستی؟ مگه توی شازده کوچولو خودت اون یارو که توی یه سیاره کوچولو بود و هی فانوس رو روشن میکرد و هی خاموش میکرد رو مسخره نکردی؟ خب این ریویر مدیر شرکت لعنتی که همونه!! این شخصیتی که اگزوپری اینجا نماد مدیریت سرسختانه معرفی کرده جمع سه چهار تا از اون شخصیتای بدبختیه که شازده کوچولو توی سفرش به هفت تا سیاره میبینه. اگه اون مشروب خوره و اون پادشاهه که کسی نبود ازش اطاعت کنه و همین فانوس افروز و اون ریاضی دانه رو جمع کنیم میشه همین مدیر تنفر برانگیز.

خیلی چیز مزخرفی بود
خدایا این دیگه چی بود؟
و همه ش به خاطر چی؟! به خاطر اینکه اگزوپری خودش یه موقع توی آرژانتین مدیر پست هوایی بوده.
خب حالا یه لگد ضداستعماری هم حواله ت بکنم. بگو تو اونجا چی کار میکردی؟ چه بلایی سر آمریکای لاتین آوردید شما اروپایی ها. از شهرهای امریکای لاتین طوری اسم میاره انگار فقط نقطه های روی نقشه هستند. تف به این رمان نویسی.
ته ته ابتذال اونجا بود که میگه همه اون مدیرا با اینکه هواپیماها شبا پرواز بکنن مخالف بودند و این یارو پیله کرد و پرواز شبانه راه افتاد. و عین خیالشم نیست که این آهن پاره از پس طوفان توی شب برنمیاد. فقط یه جور رمانتیسیسم بیمار میتونه چنین چیزی رو ستایش کنه

حالا خیلی چیزا هم به ذهنم میاد بنویسم درباره اینکه اگزوپری چطور قضیه رو میپیچونه. یعنی چنین داستانی رو اگه همینگوی بنویسه و همه چیز نمایشی باشه و این قدر داستان ذهنی پیش نره امکان فرار کردن از تناقض های اخلاقی و عقلی فراوونی که توی ماجرا هست کمتره
ولی حیف وقت که همینا رو بنویسم

En primer lugar, gracias a # Encarni Reading The World Forever por sacarme de mi ignorancia de que este autor tenía más libros que el Principito, gracias a ella a demás de leer más de un autor que me gusto mucho su libro referente. Por otro lado, leí este libro para cumplir la premisa de la V de el abecedario.
Tengo que decir que el libro tuvo dos momentos muy marcados uno que me costo centrarme en la lectura porque no me centraba o no me estaba enterando bien y el otro tirando al final que me enteraba y se me hacía corto. Estoy segura que leeré más para conocer más porque me parece super interesante

Aviator stories, placed in a broader context: fate and human will, responsibility and duty, noncommunication between people. Beautiful fragments, but not everything is well balanced, rather obstinate character drawing.

Deeply hopeful and yet delicately sad, Night Flight is a tale of man's (and, in my opinion, Saint-Exupery's) encounter with the great, unknown and dark forces of existence. To the edge of deep and true meaning he comes, though in my opinion stops before coming to the beautiful connection between the meaning encountered upon the journey and the meaning inherent in the world itself. Still, the force of will, life, and human spirit, and the beauty that he finds in the human desire to continue on even when all hope is lost is a type of strength rarely explored so well.

As a writer, Saint-Exupery deserves five stars, though the message of the book, albeit strong and powerful, in my opinion stops short of grasping the fullness of meaning in the human journey. Sad, I thought, especially since his writing seems to examine and illuminate such meaning and reminds me again of the beauty of it all.

dear antoine de saint-exupery,

i understand that you'll never receive this letter. in the 20th century, your plane disappeared, never to be found until the beginning of the next millennium when you were long-gone. it shows that despite all the previous plane crashes you survived, such as in the sahara desert, you were not immortal. you, like your character the little prince were destined to someday fall.

yet somehow everything you composed within your lifetime had such a strange magic to it. perhaps your aviation was the reason that you saw the stars differently and more clearly than anyone else. you saw them laughing at midnight.

night flight took a cast of characters on one mission and made them more, it made them sky sailors, soldiers, dreamers. and somehow, in this short novel, i was also transported to the world of early 20th century night mail pilots. i too saw the stars laughing, being unable to reach them yet somehow connected to them in a way i never expected to be.

in summary, you, saint-ex, were a genius. and perhaps if you were not such a jerk to your wife, you would be an angel. i hope that you're in your own planet somewhere, laughing and making sure it doesn't get invaded by baobab trees.

sincerely,

sophia

Le concept de base de "Vol de Nuit" est très simple. Durant les années 1920, à la succursale de Buenos Aires d'une compagnie française de services postaux, on attend trois avions qui viennent de la Patagonie, du Paraguay, et du Chili avec des sacs lettres que l'on va ensuite embarquer sur un seul avion en direction de l'Europe. Rivière le chef sait que les conditions météorologiques sont mauvaises mais il envoie ses trois pilotes ramasser leurs sacs quand même. Le but est de démontrer la viabilité du service et de la compagnie. Seulement deux avions reviennent. L'avion de Patagonie disparait et Fabian, le pilote, périt. Donc, c'est un roman de sacrifice et de courage. Je pouvais hélas voir seulement le coté absurde de l'histoire.
Mon parcours personnel aurait du me faire aimer l'idée. Je suis né il y a 70 dans une ville minière dans le nord Canadien. Comme enfant, j'ai connu deux personnes qui sont mort dans des accidents miniers. J'ai connu aussi une troisième personne qui a perdu l'usage d'un limbe. Bref, la mort en lieu de travail était chose commune dans ma jeunesse. J'aurais du percevoir la mort de Fabien comme une tragédie. Mais non! "Vol de Nuit" est un mélodrame lamentable. Quelle folie que d'envoyer une personne à sa mort pour chercher un sac de lettres en Patagonie!

Expuery sadece Küçük Prens'ten ibaret değil. Bu kitapta bunu yeniden gördük. Yazar, evini, yerini yurdunu göğe taşımış. Adeta gökte yaşıyor!
Doğa tasvirleri, anlatım, olayların akıcılığı insanı büyülüyor.

Amazing! Exupery magic.

#پروازشبانه
#آنتوان‌دوسنت‌اگزوپری
#پرویز_داریوش

انقد این مدت کتاب با ترجمه بد خووندم که برای این کتاب بهترین توضیحم اینه که داستانش از هرجهت خووندنی هست: هم از جهت هنر نویسندگی و هم از جهت هنر ترجمه.
توصیفاتش یک مقدار کشدار هست ولی به خاطر خود داستان بخوونیدش.
__________________________________

#بخش‌هایی‌از‌کتاب:

مقدمه یی که آندره ژید اول کتاب نوشته است حتما بخوانید و بهش فکر کنید
اول خلبان جنگ رو بخونید بعد این کتاب رو
از لحاط داستانی ربطی نداره ولی از لحاط مفهومی وابسته هستند به نظرم