St Exupéry's short but intense tribute to the pilots of Aéropostale is poetic, moving and suspenseful. I re-read many sentences and paragraphs, struck by their emotional impact and beautiful imagery. This is a novel that I'm particularly glad to have read in French rather than in translation.

If you've ever wanted to know what flying a 1920s plane in a storm in South America was like, then this is the book to read. Based on St-Exupéry's own experiences, the fact that he disappeared while flying a reconnaissance mission for the Free French Air Force in 1944 makes the reading experience particularly poignant.

پرواز شبانه داستانی است درباره نخستین دوره های ارسال پست های هوایی در طول شب؛ و سختی ها، خطرات و لذت های کار با قلمی گیرا و جذاب، از یک سو از زبان یک رئیس سخت کوش، و از سوی دیگر از دید خلبانانی هم شجاع و هم با ترس ها و آرزوهایی مثل دیگران، به تصویر کشیده شده است. و با توجه به اینکه خود نویسنده هم خلبان بوده فوق العاده در خلق فضاها موفق عمل کرده

پرواز شبانه از آن دست داستان هایی است که یا اصلا برایت جالب نیست یا حسابی با آن همراه می شوی و از خواندنش لذت میبری؛ برای من جذاب و پر کشش بود و حتی گاه حال و هوای خواندن یک شعر را داشت، شعری تلخ که همزمان لبخند هم بر لبت می آورد.

A cargo plane pilot is struggling to fly through a cyclone from Patagonia to Buenos Aires. Meanwhile his boss back at the base is more concerned with delays in trans-Atlantic deliveries, which in turn may interfere with his plans of revolutionising long-distance air mail.



I'd like to think that as I go through more diverse reading materials, my pet peeves start to become less set in stones. Don't get me wrong, I still dislike poetry, or rather anything with even a whiff of lyrical sentiment... but at least I can now go over them with minimal grumbling. To be fair, some of the descriptions would occasionally evoke very Ghibli-like imagery in my mind's eye.

n
Sometimes, after a hundred miles of steppes as desolate as the sea, he encountered a lonely farmhouse that seemed to be sailing backwards from him in a great prairie sea with its freight of human lives.
n

What I wasn't on board with however, was the whole overworking for the sake of progress subplot. I've personally gone through some really dismal bouts of burn out, which make me feel extreme emotions against anyone who'd promote any sort of overworking. Now, logically I understand, that some people may honestly be so fulfilled by their job that dedicating 16 hours to it on a daily basis feels like an accomplishment. My sanity though, is instantly triggered whenever I hear people talk about glorifying sacrificing health for the job.

Reading Riviere's point of view sequences made me relieve a whole host of negative emotions, that I'd normally experience over months spent in a toxic work environment. There was righteous anger, the disbelief over his view of men as "mere lumps of wax", only to settle on helpless rage.



Someone or something had to pay for it all... but how do you even begin to make amends for a human life?

Score: 3.3/5 stars

This story managed to enrage me more than a dismal day at work... which should perhaps warrant a higher rating. But if I did that, I feel like I would be (at least partially) condoning this senseless rat race.

Küçük Prens'in yazarı olarak tanıdığımız Saint Exupéry bu hikayesini oluştururken bir havacı olarak yaşadıklarından esinlenmiş ve savaş sırasında Arjantin-Şili-Patagonya-Buenos Aires gibi merkezler arasında, gece uçuşlarıyla sağlanan posta servisinin hangi koşullarda gerçekleştiğini anlatmış. Anlatımın "pilot, denetçi ve yönetici" üçlüsünün düşünceleri ekseninde olması hikayeye acı bir gerçeklik katmış bana kalırsa. Bay Exupéry'nin nasıl öldüğü göz önüne alınırsa, biraz fazla gerçekçi hatta. Küçük Prens'i sevdiyseniz, okumanızı tavsiye ederim. =)

Now, a watchman from the heart of night, he learnt how night betrays man's presence, his voices, lights, and his unrest. That star down there in the shadows, alone; a lonely house. Yonder a fading star; that house is closing in upon its love. . . . Or on its lassitude. A house that has ceased to flash its signal to the world. Gathered round their lamp-lit table, those peasants do not know the measure of their hopes; they do not guess that their desire carries so far, out into the vastness of the night that hems them in. But Fabien has met it on his path, when, coming from a thousand miles away, he feels the heavy ground-swell raise his panting plane and let it sink, when he has crossed a dozen storms like lands at war, between them neutral tracts of moonlight, to reach at last those lights, one following the other — and knows himself a conqueror. They think, these peasants, that their lamp shines only for that little table; but, from fifty miles away, some one has felt the summons of their light, as though it were a desperate signal from some lonely island, flashed by shipwrecked men toward the sea.
*
He might keep up the struggle, chance his luck; no destiny attacks us from outside. But, within him, man bears his fate and there comes a moment when he knows himself vulnerable; and then, as in a vertigo, blunder upon blunder lures him.
And, at this very moment, there gleamed above his head, across a storm-rift, like a fatal lure within a deep abyss, a star or two.
Only too well he knew them for a trap. A man sees a few stars at the issue of a pit and climbs toward them, and then—never can he get down again but stays up there eternally, chewing the stars. . . .
But such was his lust for light that he began to climb.

Vol de nuit, ntoine de Saint-Exupéry
عنوانها: پرواز شب؛ پرواز شبانه؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ تاریخ نخستین خوانش: ماه مارس سال 2001 میلادی
عنوان: پرواز شبانه؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ مترجم: پرویز داریوش؛ تهران، کتاب نمونه، چاپ دوم 1352؛ در 158 ص؛ چاپ سوم: تهران، امیرکبیر، 1357؛ در 96 ص؛ چاپ پنجم امیرکبیر، 1392؛ شابک: 9789640014110؛ چاپ دیگر: تهران، اساطیر، 1366؛ در 132 ص؛
عنوان: پرواز شب؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ پیشگفتار: ؛ آندره ژید؛ مترجم: هوشنگ کاظمی؛ تهران، فرزان روز، 1377؛ در سیزده و 116 ص؛ شابک: 9646138217؛ عنوان دیگر: پرواز شبانه؛ موضوع: خلبان پست هوایی؛ داستانهای نویسندگان فرانسوی - قرن 20 م
عنوان: پرواز شبانه و نامه به یک گروگان؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ مترجم: پرویز شهدی؛ تهران، مجید 1392؛ در 157 ص؛ چاپ دوم: زمستان، 1394؛ شابک: 9789644530968؛
عنوان: پرواز شبانه؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ مترجم: سیدمهدی قریشی؛ تهران، پشتیبان 1396؛ در 200 ص؛ شابک: 9786008794295؛
قلم سحرانگیز سنت اگزوپری خالق شازده کوچولو برای ادبیات فرانسه؛ اینبار براساس تجربی شخصی خویش به عنوان خلبان پست هوایی و مدیر شرکت از گم شدن همکارش فابیان خلبان پست هوایی سخن میگوید. ا. شربیانی

من عاشق خلبان های اگزوپری توی کتاباش هستم فوق العاده توصیفشون میکنه چه از وضع روانی و جسمانی و چه از افکار متفاوتی که دارن و معنویتی که در آسمان بدست میاد

مقدمه ی آندره ژید برای کتاب هم زبر دستانه نوشته شده بود

هر کتاب اگزوپری یک پله از پلکانی برای کمال هست و این کتاب یکی از آنها.

ماجرای خلبان  همسرش و ریوی یر جالبه به چالش میکشه و در عین حال حالتی شاعرانه داره

توصیف حالت های کاراکتر ها فوق‌العاده استادانه بود کمتر نویسنده ای مثل اگزوپری از عهدش برمیاد


و بعد نامه ای به یک گروگان یک اثر فوق العاده دیگه که شرح حال امروز جهان ماست. جهانی که باری دیگر بر روی تیغه تغییر قرار داره و نه می تواند گامی به عقب بردارد و جایگاه قدم به جلویش را کشف کرده.

„Не сакаме да бидеме вечни, туку настојуваме да не видиме како делата и предметите одеднаш ја губат својата смисла. Тогаш се појавува празнината што нè опкружува...“

Патем, my heart will forever be held by Chapter 10.

Un bon 3,5 !
J’ai passé un agréable moment mais la lecture ne me marquera pas dans le temps.
Je me souviendrai surtout de ce récit comme un témoignage romancé sur l’aéropostale en Amérique du Sud dont Saint-Exupery tire ici le portrait.

Les personnages de Rivière, dur comme rock, qui porte les lourdes responsabilités qui vont à son grade et la femme de Fabien (pilote) qui nous renvoie indubitablement à l’envers du décor et aux vies de celles et ceux qui restent sur terre attendant le retour (ou pas…) de leur conjoint/es.

Pour celles et ceux qui veulent « autre chose » que le Petit Prince.

Аргентина. Поштенски ноќни летови од Буенос Аирес до Тулуз. Постојат прописи за точноста на поаѓање и слетување. Не се важи ако задоцнат од било кои причини или временски неприлики. Кога пилотите се соочуваат со магла или циклони, мораат сами да се справуваат и дефектот не смее да се случи во летање. Но ваквите строги прописи ја поттикнуваат волјата на пилотите да бараат ,,дупки,, во прописите и за да не доцнат, си изнајдуваат други патеки на небото каде што ќе го избегнуваат невремето. Контролорот Робино нема поим од авиони, ама е задолжен да бара дефекти кај што ги нема. Свесен е за сопственото незнаење и дека зад грб го исмеваат. Никој не сака да се дружи со него за да не биде жртва во неговите извештаи.
,,Незнаењето со ништо не може да се оправда”
Ривиер е директор за контролата на летовите и неговата одговорност е голема, но понекогаш се прашува дали е праведен, но ако не го отпушти вработениот што не го поправил моторот може да има катастрофални последици.
Фабијан е пилотот, кој една ноќ го зафати невреме, сите стравуваа дека ќе се сруши. Напнатост, неизвесност...
Убава мала книга со филозофски размисли, типично за Егзипери.

پرواز شبانه احتمالاً برای کسایی که عاشق پروازند هیجان‌انگیز و برای کسایی که از پرواز می‌ترسند دلهره‌آور و برای همه غم انگیزه. داستان به حوالی سال ۱۹۳۰ برمیگرده و پست هوایی با رئیسی که همه چیز رو در نظم میبینه. و پرواز‌های شبانه که با وجود خطرات باید ادامه داشته باشه...ه

Recensione originale: https://sonnenbarke.wordpress.com/201...

Antoine de Saint-Exupéry è universalmente noto per quella piccola meraviglia che è il romanzo per bambini e adulti Il piccolo principe. Forse però non molti, almeno fra i lettori italiani, sanno che ha scritto anche moltissimi altri libri per adulti, fra cui questo bellissimo Volo di notte che, pubblicato per la prima volta nel 1931, ha vinto il prestigioso Prix Femina lo stesso anno.

È un romanzo brevissimo, appena 188 pagine scritte in carattere grande, ma di un’intensità incredibile. È un “reperto storico” che ho ritrovato fra i miei libri, me lo avevano fatto comprare a scuola quando studiavo francese, quindi parliamo di una grossa quantità di anni addietro. Ne avevo letto un paio di capitoli, quelli necessari per la lezione, ma non l’avevo mai letto integralmente, anche perché c’è da dire che il linguaggio è complesso in quanto estremamente poetico, e non lo trovo adatto a una persona che sta ancora studiando – è stato complicato per me anche adesso.

La storia è quella degli aerei postali che portavano la posta nell’America del Sud, sorvolando la Patagonia, il Cile, l’Argentina… Inizialmente questi aerei volavano soltanto di giorno a causa delle difficoltà tecniche e del rischio che voli notturni avrebbero comportato, ma nel romanzo Rivière si batte per i voli di notte, che vengono effettivamente implementati. I voli di notte sono rischiosissimi se si pensa che la strumentazione dell’epoca non era certamente quella che abbiamo oggi, quasi novant’anni dopo. Molti piloti furono vittima di questa innovazione, fra i quali anche Saint-Exupéry stesso, che era pilota prima ancora che scrittore, e che scomparve nel nulla durante un volo di ricognizione, dopo aver riportato gravi ferite durante due incidenti aerei precedenti. Se si pensa che questa fu la sorte dell’autore, il suo romanzo appare profetico e assume un che di sinistro.

Infatti la storia è fondamentalmente quella del pilota Fabien, che una notte rimane colto improvvisamente da una tempesta dalla quale non uscirà più. La storia è anche quella del suo capo Rivière che a terra si interroga sulla vita, sulla morte, sugli aerei, sul senso di quel mestiere così come di altri mestieri pericolosi. Rivière sembra un uomo cinico e persino malvagio, ma vediamo invece che è capace di pensieri profondi e profonde riflessioni non meno dei suoi subalterni. Fabien è sposato da poche settimane e viene accennato anche al rapporto con la moglie, rendendo tanto più drammatica la sua sorte. Non che sarebbe stata meno drammatica se il pilota non fosse stato sposato, ma vedere quanto la moglie sia innamorata e preoccupata ci dà maggiormente il senso e la potenza della perdita subita.

Al di là della “storia”, questo è un romanzo sulla vita e la morte, sulle passioni, sul coraggio, sulla difficoltà di alcune professioni che servono a portare benessere agli altri a prezzo di incredibili rischi per la propria incolumità. La storia naturalmente c’è, ma fa quasi di sottofondo a questi pensieri, come se fosse soltanto un modo per poter sviluppare meglio questi concetti.

Il tutto è condito da una scrittura purissima e magica, in cui ritroviamo il Saint-Exupéry che ben conosciamo da Il piccolo principe, ma estremamente più potente. Le immagini e la poesia di questo breve romanzo sono intensissime, da sola la scrittura varrebbe al romanzo un voto ancora più alto. Poche volte mi capita di apprezzare così tanto uno stile, di gustare davvero le frasi una per una, tanto da farmi apprezzare ancora di più il romanzo in sé. Spero che questa ricchezza della scrittura sia stata mantenuta nella traduzione italiana (leggo nelle recensioni che la traduzione inglese pare aver perso questa caratteristica così importante). Molto consigliato.