Relido na companhia do filhote, que também o releu para a escola.
Momento delicioso proporcionado pela leitura a dois, pelas mensagens cada vez mais importantes que esta fábula nos transmite e pelo toque sepulvediano, que é sempre gostoso!

Opinião mais detalhada aqui:
https://osabordosmeuslivros.blogspot....

“«Volare mi fa paura» stridette Fortunata alzandosi. «Quando succederà, io sarò accanto a te» miagolò Zorba leccandole la testa.”

Letto alle medie e ripreso in mano dopo parecchi anni...sono sempre più convinta che i libri seguano la nostra crescita. A 10 anni probabilmente mi avevano obbligata a leggerlo. Ora invece sono contenta di averlo riletto e averlo fatto leggere a mio figlio anche se lui si é sentito ovviamente obbligato

Delizioso. Mi sono divertito davvero tanto a leggere questo racconto di Luis Sepúlveda.
Personaggi meravigliosi, ogni uno con la sua personalità e messaggio, dall'amicizia al rispetto della natura.

"Storia di una gabbianella e del gatto che le insegnò a volare" è la storia di Zorba, un gatto la cui vita improvvisamente si incrocia con quella di un gabbiano morente. Il gabbiano gli fa promettere tre cose: che non mangerà l'uovo che sta per fare con le sue ultime forze, che si prenderà cura di lui fino a quando il pulcino uscirà, e che poi gli insegnerà a volare.

Questa è una storia di amicizia e solidarietà. Ma soprattutto è una critica alla cattiva gestione dell'ambiente che fanno gli uomini e al modo in cui alcune specie animali possono essere danneggiate a causa di essa.

È adatto a tutte le età, infatti io già avanti con gli anni mi sono divertito molto, adesso passo il libro a mia figlia di otto anni e sono sicuro che anche lei si divertirà molto leggendo quest'avventura felina.

Se c'è un libro da regalare a un bambino per iniziarlo alla lettura, basta di scegliere il solito "Piccolo Principe", Sepúlveda è un autore che ama la natura e la racconta in modo favoloso.

Letto due volte, la prima in italiano, e la seconda in spagnolo a voce alta per mia figlia.

Leggerlo in preciclo equivale a morire.

«Zorba. Domani, per amore, ti perderò, grande compagno.»

Yang paling menonjol dari semua yang ada di buku ini adalah terjemahannya. Mengalir di aliran sungai dengan beberapa batu besar pilihan kata yang kadang menggelitik untuk meniliknya di kamus.

Buku ini jadi buku pertama terbitan Pustaka Mekar, sebuah lini penerbitan karya anak dan remaja dari Penerbit Marjin Kiri. Diterbitkan pada Oktober dengan harga yang bersahabat membuat buku ini masuk jajaran buku terlaris di beberapa toko buku daring lokal. Bukunya tipis: hanya 90 halaman kurang sedikit.

Namun jangan salah, buku tipis ini menyimpan kisah luar biasa dari seekor camar dan kucing yang mengajarinya terbang. Benar, inti ceritanya tepat seperti judulnya. Dan bila ditilik lebih dalam, bentuk judul semacam ini cocok untuk anak-anak karena dituliskan secara literal. Yang lebih anak-anak lagi adalah tokoh kisah di dalamnya; kita semua sudah bisa menerka bahwa mereka adalah binatang. Sungguhpun, fabel amat berasosiasi dengan anak-anak.

Sebagai bukan anak-anak, aku melihat buku ini seperti sedang menyinyir manusia melalui kacamata hewan. Walaupun tidak semua, lebih banyak manusia digambarkan membuat kerepotan binatang terutama para tokoh. Salah satu manusia yang masuk kategori "tidak semua" itu adalah yang membantu seekor camar dan kucing di bagian akhir cerita.

Cerita yang hangat dan penuh pesan moral. Bacalah, kemudian bacakanlah untuk anak-anak di sekitarmu.

P.S.
Inginnya buku ini masuk daftar bacaan Oktober, tapi karena terlalu lelah, baru menyelesaikannya hari ini yang sudah berganti bulan jadi November.

Labai smagi katinų kompanija Hamburge įsivaikina žuvėdriuką. Žiauriai gera istorija ir labai geri piešiniai (Linos Dūdaitės, aišku). Perskaičius tekstą galima atskirai paskui analizuoti piešinius, atrodo kad dailininkei kuo smulkesnė detalė, tuo svarbesnė.
O šiaip moralas susiformulavo toks: vaikiškas knygas reikia skaityti, nes kitaip labai greit nudurnėja žmogus.

ما اسهل استيعاب الحكمة عندما تكتب علي السنة الحيوان

قصة لطيفة على ألسنة الحيوانات ما بين مواء القطط وطيران النوارس وسخط الحيوانات على أفعال البشر، قصة في منتهى الرقة تجعلنا ندرك أنه لا يطير إلا من يجرؤ على ذلك.
أوكد أنها تصلح للفتيان من سنة الثامنة حتى الثامنة والثمانون كما ذُكر بالفعل.

"Πάρε μια βαθιά εισπνοή. Μύρισε τη βροχή. Η βροχή είναι νερό. Στη ζωή σου, θα συναντήσεις πολλούς λόγους για να'σαι ευτυχισμένη- ένας απ'αυτούς λέγεται νερό· ένας άλλος, άνεμος· ��ι ένας άλλος, ήλιος, κι αυτός ο ήλιος εμφανίζεται πάντα σαν αντιστάθμισμα μετά τη βροχή. Μύρισε τη βροχή. Άνοιξε τα φτερά."

Βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Σεπούλβεδα που διαβάζω και παρατηρώ ότι και στα δύο βιβλία τα περιβαλλοντικά ζητήματα βρίσκονται στο επίκεντρο των ιστοριών, με ιδιαίτερη ευαισθησία. Ένας παραμυθάς που αγαπάει το περιβάλλον και χρησιμοποιεί την πένα του για να κάνει τον κόσμο καλύτερο- είναι βάλσαμο να τον διαβάζει κανείς.

Συγκινητικότατο παραμυθάκι το οποίο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Περνάει μηνύματα όπως ο ρατσισμός στο διαφορετικό, ο μη σεβασμός του ανθρώπου στο περιβάλλον και το ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε, γιατί..."πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει". Εξαιρετικό.

Cette lecture c'est un classique de mon enfance qui me fait toujours beaucoup de bien à lire. Cette fois c'était une lecture à voix haute par le copinou, et c'était très chouette de redécouvrir ce livre avec lui.

Το βιβλίο το ανακάλυψα μέσα από μια ομάδα στο facebook που αναρτά φωτογραφίες ανθρώπων που διαβάζουν βιβλία μέσα από στα μέσα μαζικής μεταφοράς, Τι διαβάζουν στο μετρό και στο λεωφορείο; Ε; (https://www.facebook.com/groups/12059...). Μου κίνησε τρομερά την περιέργεια ο τίτλος του και ένα από τα σχόλια ενός μέλους για το πόσο όμορφο βιβλίο είναι. Αμέσως έψαξα να διαβάσω μια σύνοψη του βιβλίου. Την επόμενη μέρα πήγα στη βιβλιοθήκη του δήμου μου για να το δανειστώ αλλά είχε δοθεί λίγες ώρες νωρίτερα. Αν και πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να πάρω στα χέρια έχω να πω ότι άξιζε το χρόνο. Είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα για μεγάλους και μικρούς (το βιβλίο δεν το βρήκα στη παιδική λογοτεχνία). Μας μιλάει για την διαφορετικότητα, τη φιλία, το σεβασμό, το περιβάλλον.
Παρακάτω σας παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο:
«Είσαι γλάρος. Σ’ αυτό, ο χιμπαντζής έχει δίκιο — αλλά μόνο σ’ αυτό. Όλοι σ’ αγαπάμε, Καλότυχη. Και σ’ αγαπάμε, γιατί είσαι μια γλαροπούλα — μια όμορφη γλαροπούλα. Δεν σου αντιλέγουμε όταν σ’ ακούμε να κρώζεις ότι είσαι γάτος, γιατί μας κολακεύει που θέλεις να ’σαι σαν κι εμάς- όμως, είσαι διαφορετική από μας — και μας αρέσει που είσαι διαφορετική. Τη μάνα σου δεν μπορέσαμε να τη βοηθήσουμε — εσένα, όμως, ναι. Σε προστατέψαμε ώσπου να βγεις απ’ τ’ αβγό. Σου χαρίσαμε όλη μας τη στοργή, χωρίς να θέλουμε ποτέ να σε κάνουμε γάτο. Σε θέλουμε γλάρο, κι έτσι σ’ αγαπάμε.
Νιώθουμε πως κι εσύ μας αγαπάς, πως είμαστε οι φίλοι σου, η οικογένεια σου, κι είναι καλό να ξέρεις πως μαζί σου μάθαμε κάτι για το οποίο καμαρώνουμε: μάθαμε να εκτιμούμε, να σεβόμαστε και ν’ αγαπάμε ένα διαφορετικό πλάσμα. Είναι πολύ εύκολο ν’ αποδέχεσαι και ν’ αγαπάς αυτούς που είναι σαν κι εσένα, αλλά πολύ δύσκολο κάποιον που είναι διαφορετικός — κι εσύ, μας βοήθησες να το κατορθώσουμε. Είσαι γλάρος, και πρέπει ν’ ακολουθήσεις τον προορισμό των γλάρων. Πρέπει να πετάξεις. Όταν θα τα καταφέρεις, Καλότυχη, σε βεβαιώνω πως θα ’σαι ευτυχισμένη, και τότε, τα αισθήματά σου για μας, και τα δικά μας για σένα, θα ’ναι πιο έντονα και πιο όμορφα, γιατί θα ’ναι μια αγάπη ανάμεσα σε εντελώς διαφορετικά πλάσματα». Σελ. 110-111