"(...) e é bom que saibas que contigo aprendemos uma coisa que nos enche de orgulho: aprendemos a apreciar, a respeitar e gostar de um ser diferente. É muito fácil aceitar e gostar dos que são iguais a nós, mas fazê-lo com alguém diferente é muito difícil, e tu ajudaste-nos a consegui-lo."

Que livro ternurento e cheio de lições!

Η Ιστορία ενός γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει είναι πολύ γνωστή. Είναι ένα μυθιστόρημα πανανθρώπινο για την αποδοχή της διαφορετικότητας, τη σημασία της εντιμότητας, ταυτόχρονα φιλοζωικό, οικολογικό.. Δε θέλω να μιλήσω για αυτά όμως...
Κάτι που σκέφτομαι έντονα εδώ και καιρό ( μην είναι κρίση μέσης ηλικίας, μην είναι επιτέλους η ενδοσκόπηση που όφειλα στον εαυτό μου, μην είναι τελοσπάντων η ανασκόπηση των χρόνων μου πάνω σε αυτή τη γη και η εναλλαγή μου σε διαφορετικούς ρόλους.. Μπορεί και όλα αυτά μαζί) είναι η αποδοχή του θανάτου, του γήρατος, του τέλματος; που θα αναγκαστούμε όλοι μας κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουμε. Σας το λέω όμως, δεν είμαι καθόλου έτοιμη ψυχολογικά να αποδεχτώ ότι μεγαλώνω, ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω ( πάντα θαύμαζα τον Highlander ).
Καλείται λοιπόν η Κενγκά, μια γλαροπούλα στην ακμή της, κατά τη διάρκεια ενός υπερατλαντικού ταξιδιού να αποδεχτεί ότι σε πολύ λίγο θα πεθάνει, έτσι ξαφνικά και απροειδοποίητα. Και καταφέρνει, μέσα στις λίγες αυτές ώρες που της μένουν να ξεπεράσει τον εαυτό της, να πετάξει έστω και για λίγο καλυμμένη με πετρέλαιο, να βρει έναν παράξενο φίλο και να γεννήσει ένα αυγό που γι' αυτή έγινε ο αυτοσκοπός της ολοκληρώνοντας τη διαδρομή της στο μάταιο τούτο κόσμο. Χωρίς να μετανιώνει για τη βουτιά της που της στοίχισε τη ζωή, χωρίς να αναλογιζεται τι άλλο θα μπορούσε να καταφέρει, εστιάζει στο στόχο της και αφού τα καταφέρνει αφήνει την τελευταία της πνοή.
Για μένα, το μεγαλείο όλου του βιβλίου κρύβεται σε αυτή την πρώτη σκηνή. Στην αποδοχή του περατου της ζωής πάνω σε αυτή τη σφαίρα, στο άδραξε τη στιγμή και στο πόσο τελικά τυχεροί είμαστε που ανάμεσα στα δισεκατομμύρια αστερόσκονης μας δόθηκε, σε εμάς μέσα από τόσους, η ευτυχία να ζήσουμε.

ΥΓ. Όχι, ακόμη δεν έχω αποδεχτεί το θάνατο.

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετά ή αλλιώς η ιστορία ενός γάτου που μας έμαθε πολλά και δη με απλό και χαριτωμένο τρόπο.
Και να μην ξεχνάμε: πετάει αυτός που τολμά.

Nuostabi knyga - labai graži istorija (kaip katinas, tiksliau - katinai, augino žuvėdrą), su visais tinkamais moralais (ir apie gamtosaugą, ir apie rūpestį bei draugystę). O Linos Dūdaitės iliustracijos išvis - tas storas katinas, visų katinų išraiškos... Žiūrėt ir žiūrėt ♡ ♡ ♡

"من السهل جدًا قبول ومحبة مَن هم مثلنا، ولكن أن تحب أحدًا مختلفًا فهو أمر صعب للغاية."

ولكنه ممكن، فقد أحب القط الطيب ثورباس ورفاقه القطط، النورس الصغيرة...
قصة مؤثرة عن القط الطيب، الوفي، والنبيل، قط المرفأ ثورباس، الذي احتضن بيضة النورس، حتى خرجت منها النورس الصغيرة، وأحاطها مع رفاقه القطط بحنانهم وحبهم ورعايتهم، حتى كبرت، وجاء الوقت الذي كان يجب أن يعلموها فيه الطيران...
إنها قصة تدفئ القلب، تمتزج فيها الدموع بالابتسامات، في مشاهد دافئة ومؤثرة، عن الوفاء بالوعود، والنُبل، والطيبة، والحب الذي يجب أن يمتد ليشمل جميع الكائنات، بدون حدود أو شروط.

"أن تحب أحدًا مختلفًا فهو أمر صعب للغاية..."
ولكنه ممكن دائمًا، المهم أن تتعلم كيف تحب