Вълшебникът Сафон

beautiful and tragic and spooky and even more heartbreaking. zafón really knows how to write a gothic horror that HURTS.

بعضی از نویسنده‌ها جایگاه خاصی تو قلبم دارن، جوری که دلم نمیاد فقط خودم لذت خوندن آثارشون رو بچشم. ثافون برای من از همیناست. کسی که ناب‌ترین تجربه‌ی خوانشم رو با بازی فرشته‌ش داشتم و یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های زندگیم رو خلق کرد. به همین خاطر، دوست داشتم که یه اثر کم حجمش رو تو برنامه‌ی همخوانی بگنجونم تا شاید آدم‌های بیشتری ترغیب بشن تا کشفش کنن.
از همون روز اول همخوانی، ترجمه و ویراستاری مورد عنایتمون قرار گرفت. به علت خوش شانس بودنم، چند مترجم هم توی گروه حضور داشتن و با دانششون مستفیضمون کردن. به علت تجربه‌های کم و بیش افتضاح از ترجمه فارسی، اولین مورد مشکوک رو زیر ذره‌بین قرار گرفتم.

_ادای مرغ خیس‌شده را در نیاور.
_مردم برای مرغ‌ها ارزش واقعی قائل نمی‌شوند. بدون مرغ‌ها، نه تخم‌مرغ بود و نه...

بعدش اوضاع خراب‌تر شد و صدای باقی بچه‌ها هم دراومد :)

او برایم ظرف بزرگی از شیر قهوه کرد.
•
یک جام شامپانی تعارفم کرد.
•
او بی‌کلمه‌ای حرف، سرگرم نوازش کافکا که روی زانوهایش معو معو می‌کرد، نشسته باقی ماند.
•
کلارت خیلی دیر رسیده بودم.

و در نهایت پی بردیم که هم ترجمه و هم ویراستاری دست به دست هم دادن تا لذت خوندن کتاب رو کمرنگ کنن. کتاب از زبان واسطه یعنی فرانسوی ترجمه شده بود که انتخاب شامپانی به جای شامپان یه مورد خیلی کوچیک از این مقوله هست. پانویس‌های کتاب در حدی کم هستن که برای اصطلاحات به ندرت توضیحی داده شده و حتی برخلاف علی صنعوی که در مجموعه گورستان کتاب‌های فراموش‌شده با متن انگلیسی تطبیق می‌داد، در اینجا چنین چیزی وجود نداره. (هر بار حسرت می‌خوردم که چرا علی صنعوی ترجمه‌ش نکرد.) حتی ترجمه انگلیسی هم با متن اصلی تفاوت داره که تغییر کشور مورد بحث شخصیت، یکی از مثال‌هاش می‌تونه باشه. چنین تفاوت فرم و محتوایی می‌تونه به متن و زیبایی قلم نویسنده آسیب وارد کنه.
مورد نازیبای این نسخه در سفید بودن بعضی از صفحات هست. طوری که بعضی از همخوان‌ها برخی از صفحات کتاب رو نداشتن و باید براشون عکس می‌فرستادیم. (نیماژ، دقت کن!)
اما یکی از زیبایی‌های این نسخه در طرح جلدش هست که پیشنهاد می‌کنم درباره‌ش تحقیق کنین. طوری که برای خیلی از آثار ثافون صدق می‌کنه و به خواننده این امکان رو میده تا به قضایا از دو دیدگاه مختلف نگاه کنه.
و اما خود داستان...
مارینا، اثر کم حجمی هست که ایده‌های زیادی داره و در عین حال بعضیاشون رو هدر داده. طوری که بعدها در مجموعه‌ گورستان کتاب‌های فراموش‌شده، خیلی از این ایده‌ها گسترش پیدا می‌کنن و جهان عجیب و قوی‌ای خلق میشه. بنابراین این اثر دست‌گرمی محسوب میشه و ملاک مناسبی برای قضاوت به حساب نمیاد.
وجه اشتراکات زیادی هم میون این اثر و مجموعه‌ای که بعدا نوشت وجود داره که دوست دارم بدون خطر لو رفتن، اول از این موارد شروع کنم:
_ خلق پسربچه کنجکاوی که به واسطه کش رفتن چیزی که متعلق بهش نیست، درگیر ماجراجویی‌های عجیب میشه.
_سرزمین مادری ثافون که می‌تونه شخصیت جداگانه‌ای داشته باشه.
_المان‌هایی که به سوررئال کردن فضا دامن میزنه: اشباح، بوی گند، رنگ پریدگی شخصیت‌ها، لباس‌های تیره، اعداد، اصوات نامفهوم، فضای گوتیک، گورستان، سرمای تن شخصیت‌ها، لبخند شیطانی، مرز باریک واقعیت و خیال، دو بعدی بودن کتاب و برداشت‌های مختلف...
_شخصیت‌های مطرود با وضعیت جسمانی وحشتناک
_عشق‌های تعریف نشده
_قتل‌های پی در پی
_نشون دادن چهره واقعی اسپانیا
_عشق به نوشتن و انتقال خاطرات
_دیالوگ‌های عمیق و بحث‌برانگیز
_توصیفات ثافون گونه!
و خیلی از چیزهایی که موجبات لو رفتن اون مجموعه رو رقم میزنه و جاش هم اینجا نیست.
داستان حول شخصیت اسکار هست که در ابتدای کتاب با حالت رمزآلود و معماگونه‌ای، وضعیتش رو بیان می‌کنه و در فصل‌های بعدی به چرایی می‌پردازه؛ اینکه به چه علت در چنین شرایطی قرار گرفت. نوجوانی که به علت کنجکاوی‌های حرص‌درآر و در عین حال قابل درک برای من، پا به ماجراهایی میذاره که اگر احتیاطی نکنه سرش رو به باد میده. در حین این کنکاش‌ها با مارینا و پدرش خرمان آشنا میشه که رنگ و بوی جدیدی به زندگیش میدن.
این اثر با جملات مبهم، فضاسازی شک‌برانگیز و اتفاقات غیرعادی پیش میره. بعضی از وقایع به نظر می‌رسن که از نویسندگان و ایده‌های دیگه الهام گرفته شده باشن که مثال بارزش فرانکشتاین هست. البته نمادی که در جای جای داستان وجود داره من رو به یاد سکوت بره‌ها می‌انداخت و بعید هم نمی‌دونم که به طرز دیگه‌ای در اثر ازش بهره برده باشه.
موردی که تقریبا هیچکس بهش اشاره‌ای نمی‌کنه نحوه توصیف ثافون از عشق هست. نه عشقی که برای عموم قابل درک باشه و با دیدنش، پروانه‌ها در شکم به رقص دربیان بلکه ارتباط عمیق شخصیت‌هایی که نمیشه از نظر جسمانی به سمتشون کشیده شد. این قضیه هر بار دگرگون و احترامم رو به نویسنده بیشتر می‌کنه. ثافون نه تنها در این کتاب بلکه در آثار دیگه‌ش این قضیه رو باز می‌کنه که حتی اگه صورتت با اسید از بین رفته باشه چطور می‌تونی به زندگی با شریکت ادامه بدی. اون از تنفر و ترحم طرف مقابل که روزگاری شیفته‌ی معشوق بود میگه. از اینکه چطور میخواد با وجود شرایط جدید، خودش رو سازگار کنه و حتی به واسطه‌ی تولید مثل، اشتیاق زندگی رو به خودش برگردونه!
یه موردی که بعضی از همخوان‌ها نظر متفاوتی با نگرش من داشتن در ارتباط با مارینا و اسکار بود. برای من این ارتباط یک سوال اساسی ویران‌کننده‌ باقی گذاشت که شاید هیچ وقت نتونم جواب درستی براش پیدا کنم. اینکه اگر با نگاه به خودمون متوجه بشیم که شرایط چشیدن عشق رو نداریم، باز هم اجازه میدیم که دیگری دلبسته‌ی ما بشه؟ مسئولیت این احساس متقابل رو با خودخواهی میشه پیش برد یا باید از خودگذشتگی کرد و با شرایط فعلی سازگار شد؟
نکته قابل توجهی که می‌تونه خواننده رو مورد آزار و اذیت دلپذير قرار بده، به چالش کشیدن تمام داستان و ماجراهاست. طوری که با ته‌نشین شدن کتاب، سوالات جدید و عجیبی به ذهن هجوم میاره و حتی موجبات دوباره‌خوان�� رو رقم می‌زنه. (در بازی فرشته به چنین وضعیت فرح‌بخشی دچار بودم.)
این کتاب برای منی که از قبل مجموعهٔ گورستان کتاب‌های فراموش‌شده رو خوندم در واقع پایین‌تر از انتظاراتم پیش رفت که البته قابل درک هست. چون این اثر قابل قیاس با سوگلی‌های ثافون نبوده و نیست و حالت آزمایشی‌ای داشته که بعدها در مجموعه با دقت فراوان، گسترشش داده.
درباره همخوانی هم باید اعتراف کنم طوری پیش رفت که ایده‌های بچه‌ها حتی از نویسنده هم جالب‌تر دراومده بود. سواد و دانش ترجمه و تطبیقی که انجام دادن هم احترامم رو به این موجودات بیشتر کرد. و بی‌انصافی هست که نگم چقدر دوستشون دارم و به زندگیم رنگ و بوی عجیبی میدن. (نه بوی تعفنی که ثافون مد نظرش بود!)
خلاصه که به علت آشنایی‌ای که با ثافون داشتم، این اثر در حد و اندازه‌ای نیست که ستاره‌های زیادی براش خرج کنم. مگر اینکه در دوران نوجوانی سراغش می‌رفتم و هیچ ایده‌ای هم ازش نداشتم. تجربه جالبی بود و ممنونم از تک تک همخوان‌هام که بهم اعتماد کردن و افتخار همراهی دادن. قدر وجود نازنینتون رو بدونین و پررو هم نشین!

He did it again!

I just loved how he managed to weave two parallel stories together which are full of mystery, intrigue, and adventure.

انسان تا وقتی از مرگ چیزی درک نکرده باشد، از زندگی هیچ ممکن نیست درک کند.


یک دوست خوب روزی به من گفت که مشکل‌ها مثل سوسک هستند. همین که آن‌ها را به روشنایی بیاورند می‌ترسند و می‌روند.



با «سایه‌ی باد» با این نویسنده آشنا شدم و این هم خیلی پرماجرا و مهیج بود شروع خیلی طوفانی‌ای داشت به نظرم، من اول نمونه‌ی کتاب رو دانلود کردم و خوندم که میخکوبم کرد بعد که کل کتاب رو خریدم و خوندم هم کاملا راضی کننده بود.



https://taaghche.com/book/30501

One of those books I always ❤ love returning to:)
---

4.5 actually, :) My favorite of these sets of books.. tied with 'watcher in the shadows'..Oscar and Marina are two of my favorite MCs of his.

*minor spoilers abound*
---

A bit darker than the previous installments with some genuinely disturbing/horrifying moments, 'Marina' is an enchanting tale. Wonderfully tragic, suspenseful... bound with some romance as well.

Its always bittersweet for me in a way to finish a Carlos Ruiz Zafon tale... I love going on the journey and seeing what happens to everyone, but at the same time I'm sad to leave them even though I know I can/will revisit them.

Mister Zafon says it well here:
"But soon after embarking on Marina I knew that this would be the last I'd write in the genre. As the writing advanced, everything in the story began to acquire a shade of farewell, and by the time I'd finished it, I sensed that something inside me---something that even today I cannot explain but that I still miss every single day-- was forever left among its pages."

You can feel his writing mature and grow among these series of books, 'the prince of mist', 'the midnight palace', and
the watcher in the shadows'... growing into his craft and branching out bit by bit... 'Marina' feels closer of sorts to the style he will use in 'Shadow of the Wind'

I do admit wishing that sometimes the people in his story would have a happy ending haha but that's also what is so beautiful about this narrative and his others, the sense of tragedy/foreboding/humanity.
````````
"Marina once told me that we only remember what never really happened. It would take me a lifetime to understand what those words meant. But I suppose I'd better start at the beginning, in which this case is the end.

In May 1980 I disappeared from the world for an entire week. For seven days and seven nights nobody knew my whereabouts."

"We all have a secret buried lock and key in the attic of our soul, this is mine."

This starts the us on the journey of Oscar Drai in Barcelona... his first meeting with German Blau is unexpected and he 'accidentally' ends up stealing the man's pocket watch. It is when he goes to return that he meets German's daughter 'Marina' and properly meets the man himself.

The mystery takes off when Marina takes Oscar to an old cemetery and they observe a lady shrouded in black lay a rose on an unmarked gravestone.

What they don't expect is to be transported into a baffling mystery that plunges them in a strange/terrifying world and its too late to turn back when the mystery starts pursuing them.

The story unfolds at a steady place, letting you get to know the people involved and dropping hints and information here and there, leaving you eager to know what happens to everyone. I had a shaky reading time with this, only because I kept getting interrupted ;-) haha but when I did have time, it was very hard to put this down.

You feel for everyone involved, even Kolvenik... despicable man for what he was doing and it was horrifying when he revealed his work at a certain part of the story. As what happened to him was revealed though, you understand and sympathize with him... and it does seem as if he was meant for this/cursed. He started out trying to do good but ended up being consumed by his genetics I guess you could say.

Mister Zafon had me guessing and changing my perceptions constantly in this story. Whenever I had a suspicion of what was going on, he turned it on its head and the story went in another direction. A couple of things caught me by surprise completely.

A few of the characters I thought deserved their fates... no sympathy for them even though you can see/understood their motives.

I loved following in Oscar and Marina's footsteps, untangling the whole affair with them. Marina was sometimes cold and distant towards Oscar but on the whole I loved her (the reason for her behavior is explained later). Oscar was an interesting young man, lonely and adrift.. Marina and German become his 'family' of sorts.

Layers upon layers is one way of describing this book. Each time something is uncovered, something else is there to surprise you and lead you merrily (or not so merrily down another path).

The ending was a race through the pages for me and I thought a fitting end for that part of the story. I felt a relief and sadness at the same time.

Marina and Oscar had me smiling/sighing/wistful at the same time. The last paragraph is good ending for Oscar's part of the story, brings it full circle I guess you could say.

I'm rambling haha but I hope I conveyed my love of this book well enough. Highly recommend! :) <3

I'll leave youins with a few quotes from Marina:
____
"Our body begins to destroy itself from the moment it is born. We are fragile. We're creatures of passage. All that is left of us are our actions, the good and evil we do to our fellow humans. "

"We had reached the enchanted Barcelona, the labyrinth of spirits, where streets had mythical names and the ghosts of time walked behind us."

*excuse any typos please*

صفحات آخر کتاب رو نمیتونم توصیف کنم …

رمان با خاطرات اسکار درباره گذشته آغاز و رویدادهایی که در پایان سپتامبر 1979 در بارسلونا اتفاق می‌افتد شروع می شود. این رمان دو داستان موازی را روایت می کند داستان اول داستانی عاشقانه و داستان دوم داستانیست مرموز و ترسناک.

موضوع اصلی دستان بین مارینا و اسکار است. رابطه‌ای تاثیرگذار و احساسی، ملاقات دختری مرموز به نام مارینا زندگی اسکار را به کلی تغییر می دهد. مارینا یک روز او را به قبرستان ساریا می برد و در آنجا از «بانوی سیاه پوش» عجیبی می گوید که در آخرین یکشنبه هر ماه ساعت ده صبح به اینجا می آید. آن یکشنبه نیز از این قاعده مستثنی نبود. در نهایت، آنها تصمیم می گیرند که زن را دنبال کنند و اطلاعات بیشتری در مورد او پیدا کنند. این سایه آنها را درگیر یک ماجراجویی درهم تنیده و خطرناک می کند.
با اینکه ماجرایی جذاب و هیجان انگیز در پی این تعقیب اتفاق افتاد ولی برای من داستان اسکار و مارینا بسیار جذاب تر بود


فضای داستان هم کاملا حس و حال گوتیک رو به رخ مخاطب میکشه که یکی از بهترین ها در این سبک و نوع تصویر سازی بود که خوندم.

درکل ثافون از نظرم در به تصویر کشیدن محیط بسی زیبا نواخته.
در دیالوگ نویسی و القای حس شخصیت به مخاطب هم کم نذاشته این نویسنده

خلاصه که با همه بدی و خوبی این کتاب تجربه جالبی بود و من اصلا توقع نداشتم با چنین داستانی مواجه بشم، داستانی فرانکشتاینی طور و رگه هایی از وحشت و کمی علمی تخیلی.

n  n


QUOTES:

"Marina és un dels meus favorits"..."Marina es possiblement la més indefinible i difícil de categoritzar de las novel-les que he escrit".
Carlos Ruiz Zafón, Barcelona, Juny del 2008"
~~~~
"Marina is one of my favorites;..it's possibly the most undefinable and hardest to categorize of the novels I have written"
Carlos Ruiz Zafón, Barcelona, June of 2008
~~

Once upon a time, in the 1970's, in Barcelona, a fifteen year old boy "disappeared" for seven days and nights. Oscar Drai was a pupil in a boarding school, a school that looked like a castle. And then he returned. Teachers and school psychologists tried to get the truth from him. He lied, and kept his beautiful secret about those seven days...and nights.

I am a psychologist... and I am after Drai's secret.
~
http://www.youtube.com/watch?v=XTF--2...

O autor tem um especial carinho por esta obra daí ter despertado ainda mais o meu interesse.

Há livros que despoletam um formigueiro quando os abrimos e nos entregamos à sua leitura. Este escritor provoca-me esse estado de espírito.

As letras, palavras, frases são como um rio que nos percorre num labirinto sinuoso e diligente. Ficamos suspensos do que vem a seguir e quais as razões.

Esbarramos com uma história dentro de outras histórias, numa teia transformadora do comum em algo encantatório.

O estilo linguístico seduz o leitor, simples, suave, delicioso.

A beleza da amizade e do amor, uma Barcelona em tudo carismática, contrapondo com a loucura extremada. Um ambiente sinistro e misterioso, onde chocamos com o sobrenatural ao virar da esquina.

Galgamos de emoção em emoção.

Inesperado! Intenso!

MAGNIFICA BRILLANTE.
Madre mía que prosa tenía Carlos Ruiz Zafón. Con ella te sumerges en la historia, me he imaginado por los recovecos mas lúgubres de Barcelona en 1979-1980, acompañando a nuestros protagonistas, paladeando cada comida, oliendo cada aroma, bueno o malo, jeje.
En fin una inmersión total en la historia.
La cual por otro lado me ha parecido muy entretenida.
Sinopsis: Oscar Drai, un joven estudiante de Barcelona conoce a Marina, una hermosa y misteriosa muchacha, que vive con su padre Germán, un famoso y antiguo pintor, en una casa señorial que vivió épocas mejores, con la que se enfrenta a un mundo de secretos y mentiras. Todo comienza con la historia de Bellvik, un hombre que surgió de lo mas bajo y ascendió a lo mas alto, pero con una historia oculta llena de intriga, horrores, amputaciones, criaturas misteriosas, persecuciones, romance, aventuras, ambientes góticos... ¿Te atreves a entrar?...
Todo ello lo encontraras en Marina.
10/10 A mis favoritos.
# 13. Libro ambientado en la década de los 80. Reto Popsugar 2022.

"Μαρίνα "


Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο νιώθω πως ο Θαφόν φεύγοντας από τη ζωή μού έδωσε ένα δώρο. Ένα δώρο που παρόλο που με ταξίδεψε στα σοκάκια της Βαρκελώνης, με μάγεψε το περιεχόμενό του, με έκανε να ανατριχιάσω, να ιδρώσω, να βυθιστώ στις γραμμές κ τις σελίδες του, με έκανε να συγκινηθώ, να δακρύσω κ να εκφράσω με πόνο ψυχής μια λέξη, 《γιατί 》. Γιατί έφυγες; Γιατί δε θα μου δώσεις κ άλλο δώρο την επόμενη χρονιά;
Μια πένα που δε θα ξεχάσω, που σίγουρα θα αναζητώ, που θα θυμάμαι τις ιστορίες της ως γλυκιά ανάμνηση. Οι περιγραφές της μαγευτικής αυτής πόλης από αυτό το χέρι θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου.
Σε ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χάρισες!

Otra noche sin dormir, pero la mejores cosas de la vida merecen la falta de sueño, otra historia llena de sorpresas, de momentos dulces, de momentos amargos, de risa y llanto, y de misterio; y como cada una de la buenas historias que se han contado desde el inicio de los tiempos, comienza y termina con una chica, y el nombre de esa chica es Marina...



y el chico que se enamora perdidamente de ella es Oscar, juntos vivirán una aventura romántica, pero que está muy lejos de ser solo eso. No solo leí esta hermosa historia, la devore, porque este autor sabe como saciar mi hambre de arte, la acabe en menor tiempo del que me hubiera gustado, pero aunque quizá la leí en solo unas horas, la recordare eternamente porque sus personajes son inolvidables.

n  No sabía entonces que el océano del tiempo tarde o temprano nos devuelve los recuerdos que enterramos en él.n

Creo que sobra decir si la recomiendo o no, pero aun así lo diré, la recomiendo a TODOS y si no has leído nunca la prosa de Zafón, no es esperes mas, porque te estas perdiendo un universo de emociones.