Pure magic once again:)

My Original review here

I'll add to this with just my thoughts on the narrator here... he did a wonderful job narrating the story and bringing everyone to life. Each voice was distinctive and fit the character beautifully... I was never once jarred out of the story, one mark of a good narrator.

You have to have a certain passion and understanding of the material when you narrate an audiobook, otherwise it feels forced and flat.. and Daniel Weyman has both :).

Would definitely recommend in both physical copy and audiobook!

Narrator: 5 stars
Story: 4.5 stars
----

15-year-old Óscar disappears in May 1980 from his boarding school in Barcelona. During seven days and seven nights, no one knows where he is...

Marina is the fourth book I have read by Carlos Ruiz Zafón (not counting The Rose of Fire since it’s a short story) and I think it’s probably the best I have read of him. This book has nothing to do with The Cemetery of Forgotten Books series. But I don’t mind that, it's refreshing to read something different. The story takes place in Barcelona just like The Cemetery of Forgotten Books does but this is years later and the story has nothing to do with forgotten books instead this is a love story. Or love stories, one in the present 1980’s Barcelona and one in the past, both tragic.

This is one hell of a well-written book with a story that really spoke to me; tragic love stories, revenge, scary dolls, experiments, murder and a mystery woman in black with a tragic past. I just wish I could find more books like this.

خدایا چه قلمی! چه داستانی! چه نویسنده فوق العاده ای...
تک تک جمله ها و ماجراهاش عالی بودن...نفس گیر و هیجان انگیز و خارق العاده و شگفت انگیز...اولش خوب شروع شد و بعد عالی پیش رفت و آخرش...خدایا جمله آخرش...
"مارینا، تو تمام پاسخ‌ها را با خودت برده‌ای."
شگفت زده و حیران و بغض آلود تمومش کردم...
همین.

Ale mi się ta książka podobała!

Już od dłuższego czasu zauważyłam, że przestałam się dobrze bawić na młodzieżówkach. Wciąż bronie się rękami i nogami przed stwierdzeniem, że zestarzałam się już do tego stopnia, że powieści młodzieżowe nigdy nie będą mi się podobać, choć moja młodsza siostra powtarza to zawsze z pewną satysfakcją. Zapewne przywilej młodszego rodzeństwa, gdy to starsze powoli zaczyna zbliżać się do ćwierćwiecza.

Dlatego, żeby udowodnić, że wciąż jestem młoda i piękna sięgnęłam po „Marinę”. No dobra, był jeszcze jeden powód – Carlos Ruiz Zafón to mój ulubiony autor.

I pewnie dlatego tak świetnie się przy tym bawiłam. Wspaniale utkana historia, intryga, która do końca była dla mnie jedną wielką tajemnicą i te elementy nawiązujące do powieści Mary Shelley całkowicie mnie oczarowały. Nie ma chyba w tej książce bohatera, którego nie darzyłabym uczuciem. Tak ich polubiłam, że po przewróceniu ostatniej strony poczułam się, jakby toś wyrwał mi serducho z klatki piersiowej i wrzucił do miksera.

Świetna powieść napisana cudownym językiem. Wciąga bez reszty i nie raz sprawiła, że miałam gęsią skórkę. A co najważniejsze do czytania w każdym wieku. Z pewnością wrócę do niej nie raz i chociaż nie podobała mi się tak bardzo, jak „Cień wiatru”, to chyba mogę nazwać „Marinę” moją drugą ulubioną powieścią tego autora.

My fucking heart right now. I don't even know if I'd recommend this to someone in fear that I would destroy all of their emotions.

Edit March 2016: Ironically, I gave away my own copy to my love. I'm not sure if that's romantic or sadistic.

Zaczynam podejrzewać, że nawet listę zakupów oceniłabym tak wysoko, gdyby tylko wyszła spod pióra Zafóna.

مارینا اولین کتابیه که با شقایق و دوست‌های گودریدزی جدید خوندم. من توی همه‌ی این سال‌ها به اینجا به چشم یه ملک متروکه نگاه می‌کردم و صرفا می‌اومدم کتاب‌ها رو اد می‌کردم و می‌رفتم. تازه متوجه شدم چه آدم‌های درست و حسابی اینجا پیدا میشه و من غافل بودم از هم‌صحبتی باهاشون.

اولین چیزی که موقع خوندن مارینا توجهتون رو جلب می‌کنه (اگر مثل من در دام افتاده و سراغ ترجمه فارسی رفته باشید)، اینه که بعضی جمله‌ها رو نمی‌فهمید. اگر مثل من اعتماد به نفس پایین داشته باشید، فکر می‌کنید مشکل از خودتونه. اما وقتی جمله‌ها رو دوباره و سه‌باره می‌خونید، می‌فهمید مشکل از شما نیست، مشکل از ترجمه‌ست!

نایدا میگه «ترجمه خوب را ترجمه ای می‌دانند که در آن مترجم توانسته باشد برای متن زبان مبدا نزدیکترین و مصطلح‌ترین معادل را در زبان مقصد بیابد. در چنین ترجمه‌ای نخست انتقال درست معنا مهم شمرده می‌شود، سپس رعایت سبک.» این ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین چیزیه که یک مترجم باید در نظر داشته باشه. آقای صنعوی زحمت کشیدند و ترجمه‌ای اغلب کلمه‌به‌کلمه ارائه دادند، که شاید در ابتدا بد به نظر نرسه (خودم بعد از خوندن سی صفحه اول خیلی هم دفاع کردم از مترجم و گفتم اشکال نداره و فلان) ولی وقتی فراموش میکنه مفهوم رو برسونه، وقتی یادش میره با ترجمه کلمه‌به‌کلمه ضرب‌المثل‌ها و... قیافه خواننده شبیه علامت سوال میشه که مرغ خیس دیگه چه کوفتیه که اینجا نوشته شده (توی متن اسپانیایی میشه آدم بزدل)، دیگه قابل دفاع نیست.
علاوه بر اون، ترجمه پر از ساختارهاییه که اصلا فارسی نیستند و اون ترجمه کلمه به کلمه اینجا هم زهرش رو ریخته (برای مثال، فلانی در فاضلاب‌ها مرده پیدا می‌شود یا پرسش را از خودم می‌کنم). تنها نکته مثبتی که برای این ترجمه می‌تونم بگم، اینه که متن کتاب اسپانیایی بود و مترجم فارسی با اینکه اون رو از نسخه فرانسوی ترجمه کرده بود، حواسش بود که اسامی رو با تلفظ صحیح اسپانیاییشون ذکر کنه.

سوای بحث ترجمه، این کتاب یا ویراستاری نشده بود و یا خیلی بد ویراستاری شده بود. ایرادهای تایپی، اشتباه‌های متعدد مترجم که انگار از هیچ فیلتری رد نشدند، جمله‌هایی که گاهی یک فعل یا قید دو مرتبه به اشتباه داخلشون تکرار شده، اشتباه‌های نگارشی رایجی مثل استفاده از هست به جای است و... نشون‌دهنده‌ی ویراستاری فاجعه‌بار این کتابه.

اما خود مارینا:
این کتاب اولین تجربه‌ی من از مطالعه آثار ثافونه. برای من، نیمه اول داستان هیجان‌انگیزتر بود. وقتی شروعش کردم، مطلقا هیچی نمی‌دونستم درباره‌ش و آشنایی با شخصیت‌ها و همراه شدن با روال داستان برام دلنشین بود. کم‌کم انتظارم هم زیاد شد و فکر کردم قراره پایان خیلی عجیب و غریبی داشته باشه. اما بنظرم نیمه دوم تا حدودی قابل پیش‌بینی بود. با این حال، از خوندنش لذت بردم و دوست دارم باز هم از ثافون بخونم. بخشی از علاقه‌م بهش به خاطر تصویر جادویی و زیباییه که از بارسلون ترسیم کرد. همیشه نقطه تلاقی داستان‌های آدم‌ها به روزگار شهر برام جالبه و ثافون تلاشش رو کرده تصویری در خور شأن بارسلون رو در این کتاب به نمایش بگذاره.
شخصیت اصلی کتاب پسر نوجوانیه که به نظرم خیلی از کارهایی که میکنه، مناسب سنش نیستند، اما وقتی چنین حرفی میزنم، احساس می‌کنم اونقدر پیر شدم که نمی‌تونم قبول کنم همه‌ی تینیجرهای کتاب‌های یانگ ادالت همینجوری هستند. بنابراین در این زمینه گله‌ای ندارم و شاید اگه در سن کمتری می‌خوندم، بیشتر دوستش می‌داشتم حتی.

همین! اگه تا اینجا خوندید، ممنونم ازتون. اگه بالا رو سرسری خوندین و اومدین خط آخر رو بخونین، باز هم ممنونم ازتون. حتی اگه نخوندین و گفتین این دختره چرا اینقدر حرف میزنه، باز هم ممنون (فکر کنید خیلی آدم انتقاد‌پذیری هستم مثلا).

Όχι τόσο συγκλονιστικός σ αυτό το βιβλίο όσο μας έχει συνηθίσει...

Μια ιστορία χαρακτηριστική του μεγάλου παραμυθά Zafón που προετοιμάζει τον αναγνώστη για τη μελλοντική τετραλογία του (Το Κοιμητήριο των Λησμονημένων βιβλίων, διαβάστε το!).
Βλέποντας τις αναλογίες με τα υπόλοιπα βιβλία του, το διάβαζα απλά για την υπέροχη γραφή του, αρχικά: κ��που στη μέση, με συνεπήρε η ιστορία, δε μπόρεσα να αντισταθώ στη γοητεία της Βαρκελώνης του συγγραφέα.
Στόχος του μέλλοντος, ένα ταξίδι εκεί.

Hay libros que deberían ser lecturas obligatorias, y éste, sin lugar a dudas lo es.
No tiene absolutamente nada que envidiarle a otros autores cuyas historias narran misterio.
Me ha parecido una lectura de diez.

Hace bastante tiempo que tenía el libro esperando turno, cuando le tocaba lo saltaba y elegía otro. No sé porqué no me daba la sensación de que fuese una lectura de las que iba a disfrutar. Quizás por la portada o quizás porque pensaba que iría en la línea de la tetralogía de La sombra del viento. O porque quizás no era el momento de leerlo.
¡Qué equivocada estaba!

Me ha parecido absolutamente maravilloso. Una historia muy bien contada, con el sello especial que tiene Zafón a la hora de narrar.

Nos encontramos en Barcelona y Óscar nuestro protagonista es un niño que estudia en un internado, y que le encanta vagar por las calles de la ciudad condal. En uno de sus paseos da con una mansión un tanto abandonada en la que vive Marina junto con su padre Germán.
Tras este primer encuentro nada volverá a ser lo mismo y juntos descubrirán una historia aterradora.
Misterio, personas desequilibradas, el jugar a ser Dios y una mariposa negra se dan la mano en una historia trepidante que no te da un respiro.
Magistralmente escrita nos meteremos por las calles de Barcelona, recorriendo sus rincones y edificios e iremos descubriendo no sólo la historia principal sino la propia historia de Marina y su padre y también el pasado de los personajes.

La he disfrutado muchísimo y me ha enamorado totalmente.
Tengo pendiente la trilogia de El príncipe de la niebla, de la creo que voy a salir igualmente encantada.

Me reencuentro con Ruiz Zafón después de muchos años de haberlo leído por primera vez y sin duda, lo confirmo, tiene un estilo como pocos. Zafón hace magia con sus historias.

Shorter but definitely darker than The Shadow of the Wind and The Angel's Game. I wish someone made an animation based on the book, it has tons of potential. Or maybe a film, since most of the places described are real, but I'd rather see animated creepy creatures than horror-like ones.
Anyway, a fan of the novel made this video of the places in Barcelona mentioned in the book. I totally love the song and have no idea who sings it. I might just google a bit. Apparently it's Sia's My Love.