...
Show More
In this excellent philosophical introduction to Freud, Lear explores the many ways in which a reading of Freud reframes the age-old question of "how shall I live?".
Ease Reading-Find Your Next Favorite Book
The Routledge Philosophers
Freud
...
Show More
Jonathan Lear clearly introduces and assesses all of Freud's thought, focusing on those areas of philosophy on which Freud is acknowledged to have had a lasting impact. These include the philosophy of mind, free will and determinism, rationality, the nature of the self and subjectivity, and ethics and religion. He also considers some of the deeper issues and problems Freud engaged with, brilliantly illustrating their philosophical significance: human sexuality, the unconscious, dreams, and the theory of transference.
Freud is one of the most important introductions and contributions to understanding this great thinker to have been published for many years, and will be essential reading for anyone in the humanities, social sciences and beyond with an interest in Freud or philosophy.
Freud is one of the most important introductions and contributions to understanding this great thinker to have been published for many years, and will be essential reading for anyone in the humanities, social sciences and beyond with an interest in Freud or philosophy.
296 pages, Paperback
First published June 15,2005
This edition
- Format
-
296 pages, Paperback
- Published
-
June 15, 2005 by Routledge
- ISBN
-
9780415314510
- ASIN
-
0415314518
- Language
-
Readers also enjoyed
Community Reviews
Rating(4 / 5.0, 48 votes)
5 stars
17(35%)
4 stars
13(27%)
3 stars
18(38%)
2 stars
0(0%)
1 stars
0(0%)
48 reviews All reviews
...
Show More
The two-star rating may imply this is a worse book than it is. Lear's philosophical introduction to Freud is a passable attempt at habituating Freud into philosophy. It also provides a potentially valuable supplement to some of Freud's key writings.
There were two problems for me. Firstly, the book spent too long on the areas of Freud's thought that I'm personally less interested in. Lear then seems to write off Freud's attempts to expand the purview of psychoanalysis to civilization as a whole as a regrettable exercise.
Secondly, I just was not convinced by Lear's attempts to read Freud as an unintentional philosopher. The book as a whole did nothing to warm me to psychoanalysis. The whole thing just seems rife with conjecture and unsubstantiated claims, hiding behind a sheen of empiricism. I'm curious about many of psychoanalysis' claims. It's infuriating how bad they are at making them.
Lear is possibly more conscientious than Freud himself on this count. He's quite critical of Freud's more wild conjectures. He also makes an attempt to strike out towards something more philosophically concrete. I just wasn't much persuaded by much of it.
My conclusion is that there's not a huge amount to be gained in terms of the social from lingering too long on Freud himself. Perhaps best to skip directly onto those European thinkers who synthesised his ideas into stronger social theory in the second half of the 20th century.
There were two problems for me. Firstly, the book spent too long on the areas of Freud's thought that I'm personally less interested in. Lear then seems to write off Freud's attempts to expand the purview of psychoanalysis to civilization as a whole as a regrettable exercise.
Secondly, I just was not convinced by Lear's attempts to read Freud as an unintentional philosopher. The book as a whole did nothing to warm me to psychoanalysis. The whole thing just seems rife with conjecture and unsubstantiated claims, hiding behind a sheen of empiricism. I'm curious about many of psychoanalysis' claims. It's infuriating how bad they are at making them.
Lear is possibly more conscientious than Freud himself on this count. He's quite critical of Freud's more wild conjectures. He also makes an attempt to strike out towards something more philosophically concrete. I just wasn't much persuaded by much of it.
My conclusion is that there's not a huge amount to be gained in terms of the social from lingering too long on Freud himself. Perhaps best to skip directly onto those European thinkers who synthesised his ideas into stronger social theory in the second half of the 20th century.
...
Show More
Overall a good review of Freud for those unfamiliar with his works. A little oversimplifying at times, and attempted to give something of a Platonist reading of Freud. I quite liked Lear's description and defense of the Oedipus complex as an abstract model describing the formative and ambiguous emotional conflicts a child has with its parents in its early years of life, as well as his use of a 'level of generality' for how to apply Freud's theories of the Oedipus complex and of religion/society. I would recommend this to anyone new to Freud and interested in the basics of psychoanalysis.
...
Show More
□ درمانی بر یک درمان
ویتگنشتاین هدف خود را از تأسیس فلسفه‌اش رویكرد درمانی در گستره فلسفه می‌خواند و از روی اتفاق كار فلسفی خود را با روانكاوی مقایسه می‌كند. او مشكل عمده فلسفه پیش از خود را كاربرد نابجای زبان می‌نامد و درصدد ارائه مثال‌هایی بر می‌آید كه با استفاده مناسب از زبان مسائل فسلفی نه حل، كه منحل شوند. جاناتان لیر نیز در كتاب «فروید» كه ترجمه فارسی آن به تازگی منتشر شده درصدد بر‌می‌آید روانكاوی- و به‌خصوص مبدع آن یعنی فروید- را بر روی كاناپه روانكاوی بخواباند و سؤال‌های چالشی را با او در میان بگذارد كه به‌مثابه اشتباه‌های وی تاریخ روانكاوی را مبتلا به مشكلاتی كرده كه خود فروید از پس آن برنیامده است. شواهد متعددی از این كتاب می‌توان نشان داد كه طی آن نویسنده فروید را نه به شیوه خشك، پوزیتیوستی و یك‌سونگرانه هانس آیزنك و نه به سبك جامعه‌شناسی سطحی و تطبیقی اریك فروم به باد انتقاد می‌گیرد. صدالبته این انتقاد نه رویه‌ای رفتارگرایانه و بیرون از متن مانند آیزنك دارد و نه به شیوه فروم به مقایسه بی‌سرانجام و یك‌پاراگرافی ماركس و فروید ختم می‌شود.
لیر فیلسوفی عضو انجمن بین‌المللی روانكاوی است. دغدغه او هم از سنخ روانكاوی است و هم از جنس فلسفه. رویه‌اش در این كتاب به فلسفه علم تأسیسی می‌ماند، مشابه همان رویه‌ای كه وبر نسبت به جامعه‌شناسی داشت. فلسفه مدنظر لیر به دیدگاه كانتی «شرایط ممكن‌شدن ایده‌های تجربی» نزدیك است و باید دقت كرد كه این ایده‌ها از كندوكاو در تجربه‌های بالینی و قیاس آن با نظریه‌های فروید حاصل می‌شوند. در دو بخش اول كتاب نگاه فلسفی غالب است. در درآمد كتاب لیر به مقایسه فروید با فیلسوفان متأخر یونان باستان (سقراط، افلاطون و ارسطو) و دیدگاه‌های آنان می‌پردازد. فصل اول كتاب راجع به قیاس نظریات فروید با دیدگاه‌های تحلیلی دانلد دیویدسن است و از منظر دیویدسن مطالعات درباره ناهشیار را پی می‌گیرد و به نقد آن می‌پردازد. تا فصل شش حضور فیلسوفان چندان پررنگ نیست- گرچه نگاه فلسفی و دغدغه‌های پیگیرانه آن كماكان ادامه دارد. در فصل نتیجه‌گیری نویسنده باز هم سری به فیلسوفان یونان می‌زند. اما چرا لیر دغدغه فلسفی دارد؟ به گفته خودش هدف او گشودن امكانات تأویل – اینكه چه ممكن است بر بیماران فروید رفته باشد- و دوام نفوذ اندیشه فروید است. لیر می‌خواهد سؤالاتی را از فروید و بیمارانش بپرسد كه یا فروید نپرسید یا با طرح نابهنگام آنها، بیماران را برای همیشه از اتاق روانكاوی راند یا روند آن را مختل كرد. روند شكل‌گیری كتاب- اگر بتوان از این اصطلاح استفاده كرد- حالتی «تئوری‌گرافیك با مبنای فلسفی» دارد. اصولا جاناتان لیر با دیدگاه‌های فروید متقدم همدل نیست. او تلویحا بر این باور است كه فروید هر چه به پختگی می‌رسید، دیدگاه‌هایش سازش بیشتری با واقعیت وجودی بیماران پیدا می‌كرد. از سوی دیگر فروید آن‌قدر نابغه بود كه توانایی تبدیل مشكل به راه‌حل را دارا باشد. دو نمونه از این خلاقیت‌ها را می‌توان به ترتیب زمانی در كنارنهادن هیپنوتیزم در درمان بیماران هیستریك و تئوریزه‌كردن مسئله انتقال در پی شكست روانكاوی بیماری به نام «دورا» پی گرفت. از اولی تداعی آزاد به وجود آمد و از دومی كشف مكانیسم پدیده انتقال. انتقالی كه در ابتدای امر بزرگ‌ترین مشكل میان روانكاو و بیمار بود كه بعدها با نبوغ فروید به بزرگ‌ترین...
✍️ نیما شریفی
https://bit.ly/3b2pze4
@nashrenow
ویتگنشتاین هدف خود را از تأسیس فلسفه‌اش رویكرد درمانی در گستره فلسفه می‌خواند و از روی اتفاق كار فلسفی خود را با روانكاوی مقایسه می‌كند. او مشكل عمده فلسفه پیش از خود را كاربرد نابجای زبان می‌نامد و درصدد ارائه مثال‌هایی بر می‌آید كه با استفاده مناسب از زبان مسائل فسلفی نه حل، كه منحل شوند. جاناتان لیر نیز در كتاب «فروید» كه ترجمه فارسی آن به تازگی منتشر شده درصدد بر‌می‌آید روانكاوی- و به‌خصوص مبدع آن یعنی فروید- را بر روی كاناپه روانكاوی بخواباند و سؤال‌های چالشی را با او در میان بگذارد كه به‌مثابه اشتباه‌های وی تاریخ روانكاوی را مبتلا به مشكلاتی كرده كه خود فروید از پس آن برنیامده است. شواهد متعددی از این كتاب می‌توان نشان داد كه طی آن نویسنده فروید را نه به شیوه خشك، پوزیتیوستی و یك‌سونگرانه هانس آیزنك و نه به سبك جامعه‌شناسی سطحی و تطبیقی اریك فروم به باد انتقاد می‌گیرد. صدالبته این انتقاد نه رویه‌ای رفتارگرایانه و بیرون از متن مانند آیزنك دارد و نه به شیوه فروم به مقایسه بی‌سرانجام و یك‌پاراگرافی ماركس و فروید ختم می‌شود.
لیر فیلسوفی عضو انجمن بین‌المللی روانكاوی است. دغدغه او هم از سنخ روانكاوی است و هم از جنس فلسفه. رویه‌اش در این كتاب به فلسفه علم تأسیسی می‌ماند، مشابه همان رویه‌ای كه وبر نسبت به جامعه‌شناسی داشت. فلسفه مدنظر لیر به دیدگاه كانتی «شرایط ممكن‌شدن ایده‌های تجربی» نزدیك است و باید دقت كرد كه این ایده‌ها از كندوكاو در تجربه‌های بالینی و قیاس آن با نظریه‌های فروید حاصل می‌شوند. در دو بخش اول كتاب نگاه فلسفی غالب است. در درآمد كتاب لیر به مقایسه فروید با فیلسوفان متأخر یونان باستان (سقراط، افلاطون و ارسطو) و دیدگاه‌های آنان می‌پردازد. فصل اول كتاب راجع به قیاس نظریات فروید با دیدگاه‌های تحلیلی دانلد دیویدسن است و از منظر دیویدسن مطالعات درباره ناهشیار را پی می‌گیرد و به نقد آن می‌پردازد. تا فصل شش حضور فیلسوفان چندان پررنگ نیست- گرچه نگاه فلسفی و دغدغه‌های پیگیرانه آن كماكان ادامه دارد. در فصل نتیجه‌گیری نویسنده باز هم سری به فیلسوفان یونان می‌زند. اما چرا لیر دغدغه فلسفی دارد؟ به گفته خودش هدف او گشودن امكانات تأویل – اینكه چه ممكن است بر بیماران فروید رفته باشد- و دوام نفوذ اندیشه فروید است. لیر می‌خواهد سؤالاتی را از فروید و بیمارانش بپرسد كه یا فروید نپرسید یا با طرح نابهنگام آنها، بیماران را برای همیشه از اتاق روانكاوی راند یا روند آن را مختل كرد. روند شكل‌گیری كتاب- اگر بتوان از این اصطلاح استفاده كرد- حالتی «تئوری‌گرافیك با مبنای فلسفی» دارد. اصولا جاناتان لیر با دیدگاه‌های فروید متقدم همدل نیست. او تلویحا بر این باور است كه فروید هر چه به پختگی می‌رسید، دیدگاه‌هایش سازش بیشتری با واقعیت وجودی بیماران پیدا می‌كرد. از سوی دیگر فروید آن‌قدر نابغه بود كه توانایی تبدیل مشكل به راه‌حل را دارا باشد. دو نمونه از این خلاقیت‌ها را می‌توان به ترتیب زمانی در كنارنهادن هیپنوتیزم در درمان بیماران هیستریك و تئوریزه‌كردن مسئله انتقال در پی شكست روانكاوی بیماری به نام «دورا» پی گرفت. از اولی تداعی آزاد به وجود آمد و از دومی كشف مكانیسم پدیده انتقال. انتقالی كه در ابتدای امر بزرگ‌ترین مشكل میان روانكاو و بیمار بود كه بعدها با نبوغ فروید به بزرگ‌ترین...
✍️ نیما شریفی
https://bit.ly/3b2pze4
@nashrenow
...
Show More
خواندن در مورد فروید آن هم از دیدگاه فلسفی، تجربه ی جدید و جالبی است. متن کتاب شاعرانه و گاهی کمی سخت است. اما حقیقتا که می ارزد. نویسنده سعی کرده‌خوانشی فلسفی-روانکاوی از بعضی از مسائلی که فروید مطرح کرده را ارائه کند.
...
Show More
Great General Introduction.
...
Show More
ترجمه‌ی فوق العاده و دقیق و چاپ تمیز نشر نو، لذت خوندنش رو چندین برابر کرد.
...
Show More
Nearly five stars, but there's whole important areas of Freud's thought that are never mentioned (e.g., castration complex), and many sections where Lear opens with: "Freud's view on this subject is somewhat dated and incorrect, so I'm going to give my own view". The problem is, even if Freud's view is incorrect on some such subject, it would be prudent to tell the reader what Freud thought, instead of skipping over his ideas in favor of Lear's, since we readers did after all buy a book on Freud, not on Lear. For instance, we are treated to Lear's theory on the unconscious, and the process of repetition, and Freud's theories are nearly completely ignored.
Still, a good book.
Still, a good book.
Leave a Review