Calvino is somewhat less charming as a literary critic than as a novelist. The introductory essay, "Why Read the Classics?," is an old favorite of mine, and I was glad to revisit it. But from there on out, I was mostly left cold. Granted, I hadn't read most of the books he was discussing-- Ovid, Xenophon, Pavese, Gadda, Montale, certain works by Flaubert-- so I was bound to be a bit less engaged than someone who had read the books in question. But even when I had read them (Stendhal, Homer) I wasn't terribly impressed. A notable exception: his essay on Hemingway is excellent, largely because it's one of the few writings on the man that manages to transcend both worship of and vicious hatred of Ernest H. Calvino is still probably my favorite writer ever-- if anyone is reading this, there's next to nothing of his stuff on my GoodReads profile because I devoured most of it in high school and college-- but this is easily the weakest of his works that I've encountered.

A collection of essays by the late Italian author on the classics starting from the ancient Greeks to Raymond Queneau. Mostly short and mostly enlightening. As with all collections, some essays were better than others. The problem with a book like this is that I now want to read the books mentioned that I have not already read. Standing out for me was the essays on Stendhal, Robinson Crusoe, and Dickens' Out Mutual Friend. I'm sure you will find others.

This work is a collection of essays, some unique to this book, in which Calvino writes what he loves most about his favorite classic works of fiction. It will definitely get you excited to go read many of them (m any are Italian works that I'm not familiar with). But reading the string of essays, absent reading the works themselves, gets a little old. I'd recommend the individual essays in conjunction with the work they cover more than the book itself.

açık zihinle okunması gereken bir kitap. etüd edilerek. her makale/deneme okunma sırasında araştırılır ve üzerine çalışılırsa ufuk açıcı. ağırlıklı İtalyan edebiyatı kanonununa yabancı olabiliriz. ama yine de tanışmak için güzel bir aracı.

È inutile: Calvino è sempre Calvino!

Calvino começa dando definições do que é um clássico e conclui: 1. “Clássicos são aqueles livros dos quais, em geral, se ouve dizer: ‘estou relendo...’ e nunca ‘Estou lendo...’.” 2. “Toda primeira leitura de uma clássico é na realidade uma releitura.” Essas são algumas das propostas de definição – no geral são 14.

Depois disso o leitor encontra uma série de pequenos ensaios sobre autores que Calvino considera essenciais para o alimento do espírito. Gente como Homero, Xenofonte, Ovídio, Diderot, Flaubert, Tolstoi, Dickens e outros.

Trecho: “È claro que se pode formular a hipótese de uma pessoa feliz que dedique o “tempo-leitura” de seus dias exclusivamente a ler Lucrécio, Luciano, Montaigne, Erasmo, Quevedo, Marlowe, o Discours de La méthode, Wilhelm Meister, Coleridge, Ruskin, Proust e Valéry, com algumas divagações para Murasaki ou para as sagas islandesas. Tudo isso sem ter de fazer resenhas do último livro lançado nem publicações para o concurso de cátedra e nem trabalhos editoriais sob o contrato com prazos impossíveis. Essa pessoa bem-aventurada, para manter sua dieta sem nenhuma contaminação, deveria abster-se de ler os jornais, não se deixar tentar nunca pelo último romance nem pelo última pesquisa sociológica.” p. 14

HAHAHAHAHA

Mélange de préfaces, de critiques et d’exploration littéraire sur les grands classiques. J’ai beaucoup de mal avec ces livres, surtout avec un titre comme celui-ci, qui semble vouloir encourager à lire les classiques, mais qui en même dans leurs écrits, dévoilent, divulgachent et brisent souvent une partie du plaisir. Peut-être préférable de lire après avoir lu ces classiques, ou avant de les relire. La réflexion littéraire de Calvino est intéressante et pertinente, mais l’intention du livre et la façon dont il est mené me laisse un peu perplexe.

Italo Calvino brilliantly review some most known classics, such as:

Odissey by Homer

Anabase by Xenofante

Cyrano de Bergerac by Edmond Rostand

Robison Crusoe by Daniel Defoe

Candide by Voltaire

Jacques le Fataliste by Denis Diderot

La Chartreuse de Parma by Stendhal

Our Mutual Friend by Dickens

Daisy Miller by Henry James

Doctor Jivago by Boris Pasternak

among many other celebrated authors.

3 stars
اثری در باب کلاسیک ها، کلاسیک نه از حیث یکی از انواع سبک ادبی بلکه از این جهت که این آثار کلاسیک، آثاری هستند برجسته، همه گیر و فاخر که فراتر از زمان و مکان خود بر تارک قله ادبیات جهان می درخشند و به واسطه مفهومی که منتقل می کنند، جهانی و شمولیت تام و تمام برای بشریت دارد
ایتالو کالوینو در این کتاب به نقد و بررسی تخصصی ۳۱ اثر برجسته تاریخ ادبیات ( از نظر خودش) می پردازد و خواننده را با متدلوژی نقد ادبی و نحوه نگاه ادبی به آثار ادبی آشنا می کند
کتاب دارای نثری سخت از حیث ترجمه است و نیاز با ترجمه مجدد از سوی متخصصین دارد

کتاب به شدت خواندنی است. به معنای واقعی کلمه موجب انتقال لذت خواندن آثار کلاسیک به خواننده می شود. اما افسوس و صد افسوس که ترجمه ی بد اثر را در موارد بسیاری نابود کرده است. جمله بندی های نامشخص و جملات تاخوانا به کرات در هر صفحه تکرار می شوند. تعجب انگیز است که ویراستاران اجازه ی چاپ این کتاب با این کل را داده اند... حیرت انگیز اینکه چاپی که من می خوندم چاپ چهارم بود و این کمال بی خیالیه که کسی به فکر بهتر کردن کار هم نیست...

آن بخشی از کتاب که برای من بیش از همه جالب و افسون گر بود، شامل "آسمان، انسان، فیل"، "کتاب بزرگ طبیعت"، "سیرانو"، "رابینسون کروزوئه"، "جیاماریا اورتس"، بخش هایی از "یوجیبنیو مونتاله"، "فرانسیس پونژگ، "ریمون کونو" ( علی رغم ابهام های آزاردهنده ی بخش های مربوط به هگل، طنز و ... ) می شود.

در مرتبه ی بعد، "چرا باید کلاسیک ها را خواند"، " گزنفون"، "تیران سپید"، "ژروم کاردان"، "دنی دیدرو" ( با وجود ابهامات آزاردهنده )، "چارلز دیکنز"، "ناخداهای کنراد"، "پاسترناک و انقلاب"، "آن ماجرای قاراشمیش خیابان مرولانا" و "همینگوی و ما" هم جالب بودند.

اما "مقدمه"، "گی دو موپاسان"، "هنری جیمز"، "یویجینیو مونتاله" و "خورخه لوئیس بورخس" چنان غرق ابهام و گنگی بودند که کاملا بی استفاده می ماندند. به جز مونتاله آن سه تای دیگر چنان به نظر می آمدند که گویی به زبای بیگانه نوشته شده اند. نویسنده و مترجم نوشته را با هم به چنان سطحی از ابهام رسانیده بودند که خواندن و نخواندن دیگر هم ارز بود. به جز این بخش ها تقریبا در هر بخشی بندهای گنگ و نامشخص یافت می شد.

Calvino’nun (çoğu Avrupa’lı) kendisini etkileyen pek çok yazar hakkında yaşamının değişik dönemlerinde kaleme aldığı yorum ve eleştirilerini içeren (ve ölümünden sonra derlenip yayımlanan) bir kitap.

Ben aslında iyi yazarların başka iyi yazarlara dair yazdıklarını merak ederim, mümkün mertebe takip etmeye çalışırım. Bu kitabı da bu duygu ve düşüncelerle edindim. Ama --muhtemelen kitapta işlenen çoğu yazarı pek takip etmediğim için-- bu kitabı sevemedim. Büyük kısmını hızlı modda okudum, pek tavsiye de edemiyorum. Yine de okumayı düşünenler için şu yorumum katkı sağlayabilir: Okuma kararı vermeden önce kitabın içindekiler bölümüne (incelenen yazarlar listesine) göz atmanız faydalı olacaktır.

At their best these essays make you long to rush out and read those writers that Calvino is dealing with and considers to be his personal "classics" (e.g. those on Nezami*, Voltaire, Diderot, Stendhal*, Balzac, Dickens, Flaubert, Tolstoy, Twain, Conrad, Pasternak*, Hemingway* and Queneau*...quite the majority of them, in fact. But as this this a collection assembled after the author's death, and anyhow like any selection of occasional essays from across four decades of a career, there are also included here those essays which are a bit of a chore to read, which require you to have already read the writers, or read them recently in order to really "get" the pieces (e.g. those on Ovid, Ariosto, James, Gadda, Montale, Ponge, and (alas!) Borges. A very good innings, then, all in all, and now I long to also revisit the maestro's own fiction, which I haven't done for some years....

*note: the starred essays were particularly moving, and/or seminal—reflecting, no doubt, Calvino's affinity for, and sympathy with, his subjects, as much as his remarkable erudition, which is evident always & everywhere throughout, albeit with great modesty and elegance....