I did not read every word of this book about books as I have not read more than a few of the classics discussed...but I still loved it.

The first chapter is Calvino's fourteen point definition of a "classic" (with elaborations after each point). I copied it out word for word (including that wonderful word "pulviscular") into my own Notebook of Books (it has manatees on the cover) so that I can read this perfect rendering of all I have ever felt for all of literature over and over again in my own hand.

Then, in thirty-five short essays, Calvino shares his thoughts on the classics that he himself, holds dear. (I'm making a Goodreads shelf of his selections.) No women. A lot of Italians, a lot of French, one Persian I hadn't heard of before - Nezami's Haft Peikar - and bookskimmers beware, the writer Cyrano de Bergerac, NOT the play by Rostand. Calvino loves Dr. Zhivago (the longest piece), and Ariosto, Stendhal, Gadda, and Montale each get TWO essays. They are in chronological order and begin with The Odyssey and end with Pavese's The Moon and the Bonfire. No Shakespeare, no Dante, no religious texts, and as I said no women -- but still all a pleasure.

Calvino anlatımından çok hoşlandığım bir yazar. Sevdiğim yazarların denemeleriniyse daha da çok severim genelde. Yazarların sevdiği yazarlar okuma rehberi niteliğinde bana kalırsa. Bu kitapta da çok iyi ile fena olmayacak yazılar bir arada. Kitap bir bütün olarak tasarlanmıyor. Öldükten sonra kalan yazılarından yapılan bir derleme.

Kitaba da ismini veren giriş yazısını çok sevdim. Yapılan tüm alıntılar da bu bölümden oluyor. Calvino klasiklerin günümüzde taşıdığı anlamı düşündürmeye çalışıyor. Bizim de çok sık kapıldığımız düşünceler var yazıda. Klasiklerin belli bir yaşa kadar okunmuş olmasını bekliyoruz. Okunmamış klasiği söylemekten de utanıyoruz. Calvino bunun olabilecek en saçma yaklaşım olduğunu söylüyor. Klasiklerin her yaşta başka anlamlar taşıdığını, okuyup bir kenara atmamamız gerektiğini vurguluyor. Klasikler asla tüketilmeyecek kitaplardır. Hatta klasikler hakkında yapılan eleştirileri, yorumları önemsiz hale getiren kitaplardır. Kendi yorumunu bulmak için okura klasiklerden kopmamasını öğütlüyor.

Bu harika yazıdan sonra Calvino’nun seçtiği yazarlara, kitaplara odaklanan yazılar var. Homeros, Anabasis ve Dönüşümler üzerine yazılarını çok sevdim. Üçü de çok sevdiğim kitaplar olduğu için mi bilmiyorum ama yakın zamanda tekrar okuma isteği duydum. Antik klasiklere yeterince zaman ayırmadığımı düşündüm yazılar sayesinde.

Kitaptaki yazıların hepsinin iyi olmadığını söylemem gerek. Bazen zorlu bir dil kullanıyor. Bazen bahsettiği kitap yeterince ilgimi çekmiyor. Yine de okumaktan çok hoşnutum. Yenileyici bir okuma oldu benim için.