يتجدد لقائي مع إيتالو كالفينو مباشرةً بعد انتهائي من رائعته "لو أن مسافرًا في ليلة شتاء"، في كتابه "الهزل في قصص الأزل" الذي أحلم منذ سنوات بقرائته. قد تحقق الحلم أخيرًا، لكن هناك الكثير حقًّا مما قد يقال، رغم أن الصمت (أو الانبجار، كما تكلم عنه كالفينو) يغريني وأعلم أنه سوف ينتصر حتمًا بعد كتابة بضعة كلمات.
هذا الكتاب كتبَه عبقري، لا شك عندي. ولم يجب أن يتصدى لترجمته سوى مترجم متفرد في تمكنه من فهم العلوم ونقل ما استلهمه الكاتب منها بلغة تُنافس أجمل الشِّعر. أما ما عانيتُه هنا مع ترجمة معظم قصص الكتاب، فكان مسخًا مؤسفًا لنصوص كالجواهر. تشهد على ذلك مئات المواضع، منها صفحة 232 بأكملها.
وهنا ينبغي أيضًا أن أقول إن صفحة 222 وصفحة 258 كانتا -ببساطة- من كتاب آخر (أو كتابين بالطبع)، وهو ما لا يعني فقط أن الصفحتين الأصليتين قد ضاعتا إلى الأبد، وإنما يعني أيضًا تقديم مثال حي على ما كان كالفينو يتخيل -في روايته "لو أن مسافرًا في ليلة شتاء"- إمكانية حدوثه في دار نشر في عالَم أصيب بالخبل.
أما عن القصص فلا أعرف كيف أصفها. "أغانٍ صعبة" حقًّا، مثل العنوان الذي اختاره كا��فينو لبعض قصصه الأخرى. كتاب سيظل صعبًا على أغلب القراء، حتى الذين سيقرؤونه بلغته الأصلية أو بترجمات أقل إجرامًا. خيالات تستلهم العلوم، وتتفجر بالجنون والشاعرية والذكاء وخفة الظل، وتتحدى سخافة مصطلح "تبسيط العلوم" الذي صار رائجًا في عالمنا المخبول، وتدعو ربما إلى تعقيد العلوم قليلًا، أو على الأقل تركها في حالها.
ويبدو أن رغبتي في الصمت سوف تنتصر الآن. لكنني سجلتُ قصة بصوتي ونشرتُها على ساوندكلاود؛ لأُعطي مثالًا على روح النصوص وأفكارها، وما اقترفه المترجِم في حقها:
https://soundcloud.com/thirdsaturday/...
وأخيرا، سأذكر هنا أسماء القصص التي سأحب أن أعود مرارًا إلى قرائتها:
المسافة عن القمر
علامة في الفضاء
بلا ألوان
ألعاب لا تنتهي
الخال المائي *
الديناصورات
الأعوام الضوئية
الدوامة
الكريستال
الانقسام الاختزالي
المطاردة *
النيازك
ما دامت الشمس
الأصداف والزمن
ذاكرة العالم
الانبجار

با وجود اینکه کتاب برای من واقعا حوصله سر بر بود و مفاهیم خیلی ساده،به صورت بی هدف پیچیده شده بود تا داستانی را بیان کند.
اما توصیفات و داستان ها خیلی خیلی جذاب هستند برای کشیدن نقاشی های فانتزی دیجیتال مثل عکس بالا که برای من یاد آور قسمت فاصله ی ماه بود، وقتی که زن ناخدا روی ماه میمونه و دور میشه درحالی که ساز میزد.
کسایی که چنین طرحایی میزنند حتما بخونند که ایده های جذابی از این کتاب میگیرند.

Strange book. Calvino is a bit different and may take a little getting use to. Weird sort of adult fun.

A charming and funny collection of short stories, following the misadventures of sentient essences through time and space.

As you can probably gather from that description, Cosmicomics is hard to define - it's certainly very different to Calvino's cinematic noir-ish norm. In terms of genre, it combines elements of hard science fiction, weird fiction and magical realism. Think A Brief History of Time crossed with 1000 Years of Solitude. For example: one of my favourite chapters involved a subatomic particle recounting the social complexities of living in the singularity before big bang (moaning about antisocial neighbours, and being thrilled at the possibilities of the entire universe conjoined in one gigantic orgy). Because the narrators have an eternal conception, they'll flip in an instant from describing what they see in terms of physics to a kind of saucy, romantic Italian soap-opera sensibility. This allows Calvino to use his mind boggling set ups to make many amusing and affecting observations about our emotional lives. Having said all of that, this is a book that needs to be read to be fully understood.

Written in 1969, Cosmicomics was clearly a massive influence on The Hitchhikers Guide to the Galaxy, and The History of the World in 10 1/2 chapters. If you liked either of those, or the genres I have mentioned, this is well worth a go.

Ο Κφβφκ ήταν εκεί από πάντα.
Ο Κφβφκ ξέρει!
Μια κωμική ματιά στο όλο, από ένα μυστηριώδες ον, κάνει αυτό το βιβλίο ίσως το καλύτερο ανάγνωσμα για να κλείσει αυτή η περίεργη χρονιά.
Μια χρονιά που αφήνει το μικροσκοπικό της αποτύπωμα στο άπειρο και σίγουρα έχει κάνει τον Κφβφκ να γελάσει μέχρι δακρύων!

حیف این همه تخیل جذاب که با این ترجمه نصف لذتش از بین رفت.

ترجمه پروا اصلا به متن اصلی وفادار نیست.
اسامی شخصیت ها هم فارسی سازی شده.

When I look at space from the safety and confines of our Earth I always look at that vast illumined expanse with more wonder than knowledge. Sure I know a few things about the speed of light, planets around other stars, and the composition of comets, but what I don't know is so immense within the context of my view, that I become a believer of my own imagination. In addition to the bright points of nuclear fusion, I also see life on other worlds, the destruction of other planets, and the foreseeable time when nothing will exists at all. And if I ask myself do I believe these things to be true, I would say yes, I believe. These stories are just that: simple beliefs tethered to the reality of the universe.

But that's not a small thing! The universe is a scientific place and science is unyielding. In fact, to be scientific, you have to cast aside unfounded beliefs, which is to say you have to be a bit less human. Science is cold, it's unforgiving, and it will rightly destroy lives if that's what science requires.

Calvino provides access to this unyielding world by creating cracks through which the human imagination can sneak in, move around, and experience science in non-scientific ways. The science is still there, but the human spirit is there too.

Okuduğum en yaratıcı metinlerden birisi oldu sanırım. Bir öykü kitabı ve her öykünün anlatıcısı aynı, belki de bir roman bile denebilir. Anlatıcımız, evrenin başından-hatta daha evren bile yokken- günümüze kadar her koşulu yaşamış Qfwfg adlı bir arkadaş. Her öykü bilimsel bir alıntıyla başlıyor ve Qfwfg de alıntıda bahsedilen dönemde geçen bir anısını anlatıyor bize. Evren yavaş yavaş oluşur, güneş bir soğuyup bir ısınırken Qfwfg de ayrılık acıları ve yeni koşullara adapte olmaktaki sıkıntılarını anlatıyor bize.

Eğlenceli bir kitap. Yine de İtalo Calvino okurken hep biraz tetikte olmak lazım çünkü en basit cümlelerden bile beklenmedik alt anlamlar çıkabiliyor.

Bi de ek not: Kitap bütün kozmokomik öykülerin bir derlemesi olduğu için yarıdan sonra tekrar eden öyküler var. O yüzden belli bi yerden sonra sıkılmaya başlayabilirsiniz okurken ama sabredin derim, en sevdiğim öykülerden biri olan Ay Kızları kitabın bu son yarısındaydı.

.کالوینو هیچ وقت من رو ناامید نمیکنه. هر داستان رو با فاصله زمانی زیادی از هم خوندم تا بتونم برای مدت بیشتری ازش لذت ببرم

.این کتاب مجموعه چند داستانه که هر داستان بر مبنای نظریه یا فرضیه مطرح علمی که در اول هر داستان مطرح میشه نوشته شده
کالوینو بی نهایت خلاقه و دقتش در جزئیات داستان واقعا حیرت انگیزه. این اثر با بقیه آثارش متفاوته اما ردپای طنز و نثر منحصر به فرد کالوینو به
.راحتی درش دیده میشه
چند نفر از دوستانم با ترجمه فارسی این اثر مشکل داشتند. پس حتما سعی کنین ادیشن انگلیسی یا زبون اصلی رو مطالعه کنید.
:تکه ای از داستان اول که بسیار دوستش داشتم، داستانی در مورد لحظه ی جدا شدن ماه از زمین

"I should have been happy: as I had dreamed, I was alone with her, that intimacy with the moon I had so often envied my cousin with Mrs. Vhd Vhd was now my exclusive prerogative, a month of days and lunar nights stretched uninterrupted before us, the crust of the satellite nourished us with its milk, whose tart flavor was familiar to us, we raised our eyes up, up to the world where we had been born, finally traversed in all its various expanse, explored landscapes no earth-being had ever seen or else we contemplated the stars beyond the moon, big as pieces of fruit, made of light, ripened on the curved branches of the sky, and everything exceeded my most luminous hopes, and yet, and yet, it was, instead, exile."

تصور کنید قبل از انفجار بزرگ، وقتی تمام جهان در یک نقطه جمع است، گروهی از آدم‌ها هم در آن یک نقطه جای دارند. در میان این گروه زنی است بی‌اندازه زیبا، که همه پنهانی دلباخته‌اش هستند. از آن جایی که همه در یک نقطه جای دارند، بدن‌هاشان عین همدیگر است، در نتیجه همه آن زن را در خود دارند و به خاطر همین از سعادتی ابدی سرشارند.

تا این که یک روز زن می‌گوید: «کاش می‌توانستم برایتان شیرینی درست کنم.» در آن لحظه همه زن را در حال شیرینی پختن تصور می‌کنند، با دست‌های آردی، با سر و صورت خمیر مالیده، با موهایی که هنگام ورز دادن خمیر پریشان شده، و... و آن قدر از هوس دیدن این صحنه لبریز می‌شوند که فقط برای دیدن زن در حال شیرینی‌پزی، تصمیم می‌گیرند شرایط لازم برای شیرینی‌پزی را مهیا کنند: تصمیم می‌گیرند انفجار بزرگ را ترتیب دهند و کهکشان‌ها را درست کنند و خورشید را درست کنند و زمین را درست کنند و دریاها و دشت‌ها و مزارع گندم را درست کنن، و آسیاب‌ها و آردفروشی‌ها را درست کنند، همه و همه برای دیدن آن صحنه.
پس یک عشق باعث می‌شود انفجار بزرگ رخ دهد و آن نقطهٔ اولیه در فضا منتشر شود، تا جهان درست شود، و زنی زیبا بتواند شیرینی بپزد.


این فقط خلاصهٔ یکی از قصه‌های غریب کتاب کمدی‌های کیهانی نوشتهٔ ایتالو کالوینو نویسندهٔ ایتالیایی بود. قصه‌هایی آمیخته از علم و خیال که به سادگی در تعریف رایج از داستان جا نمی‌گیرند. هر قصه با یک نظریهٔ علمی شروع می‌شود، بعد راوی قصه‌ها، موجودی ازلی-ابدی که گاهی او را در حال شرط‌بندی با خدا می‌بینیم و گاه در هیئت یک صدف که هیچ درکی از صدا و نور ندارد، خاطره‌ای پیرامون آن نظریهٔ علمی تعریف می‌کند. خاطره‌ای گاه طنزآمیز و گاه خیال‌انگیز، و در هر حال بسیار جذاب.
در سال ۱۹۶۹ ترجمهٔ انگلیسی کتاب، جایزهٔ ملی کتاب آمریکا را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد.

Bu ara üst üste acayip güzel kitaplar okudum, edebiyat tanrıları beni gözetiyorlar sanırım, sağolsunlar. "Bütün Kozmokomik Öyküler" okuduğum kaçıncı Calvino kitabı bilmiyorum ama kendisine beslediğim hürmeti katbekat artırdığını söylemem lazım. "Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu"da gördüğümüz dehayı daha da somut şekilde resmen manifesto gibi önümüze koyuyor Calvino bu kitapta. Tanımlaması çok zor, tuhaf öyküler bunlar - antik dönem bilgeliğinden modern uzay bilimine uzanan bir havuzdan besleniyor, üstüne bolca bilim felsefesi boca ediyor, sonra tabii karşısında saygı duruşuna geçmek istediğim hayal gücünü ekleyip, her zamanki lezzetli diliyle anlatıyor da anlatıyor. Hakikaten pek acayip.

Adı üstünde, kozmokomik öyküler. Uzayın yeni oluştuğu zamanlardan, canlıların evrimleşme süreçlerinden, dünyamızın yaratılışından ve çürüyüşünden kalma hikâyeler; müthiş deneysel, zaman zaman okurun beynini zorlayan, son derece zeki, bence ziyadesiyle cesur, bir yandan da pek naif öyküler, yahut yetişkinlere masallar. Aya tırmananlar, yıldız patlamaları nedeniyle galaksiler arası seyahat etmek zorunda kalan göçmenler, suyu terkedip karada yaşama zamanı gelince direnen ilk canlılar, kendini gizlemek zorunda kalan dinozorlar var bu kitapta. Ne kadar heyecan verici şeyler bunlar ya; bunu yazabilmek, zamanı böylece eğip bükebilmek ne acayip bir meziyet.

Günler boyunca anlatıcımız Qfwfq amcamın dizine yatıp kendisinden milyarlarca yıl geride kalmış gençliğini ve çocukluğunu dinledim; kafam karıştı, şaşırdım, güldüm, heyecanlandım, korktum. Vallahi nefis bir deneyimdi. Qfwfq'in biz dünyalılara söylediği şu cümleyle bitireyim: "artık ayan beyan belli oldu ki, sizin yenginiz yenilgidir."