Well, I'm not finished , you can't be finished with Plato, but I gotta move on. I'll be coming back to this volume sooner or later.

In reading Plato (or any of the greats) one of things that you must remember is that: We have no clue what his intent was. This means that a lot of reading is up in the air because we are not sure of *why* he wrote these things.

I think that if you look at Plato's works as writings with the purpose of allowing students to practice argument skills and presentation, then this is an interesting book. It makes the constant always-right Socrates seem much more useful and makes you want to re-read the book more slowly so that you can try and think of and practice your own counter-arguments and how to present them.

If you see it as a book of "Plato is awesome and the father of philosophy" then you might be greatly disappointed with a lot of the readings. While the stories and arguments are somewhat interesting, they fall into a redundant pattern of Socrates is always right, no matter what. The arguments feel and look weak, especially since you have a 21st century brain. At this point, if you feel Plato and them are just right, then you have to remember that they had less knowledge than we do now. Take the arguments for what they are in the time they were made and enjoy.

This is not a book for the faint of heart---reading all of Plato's works can be a bit mind-numbing at times, so take breaks. If you really find a rhythm, try to hold it as long as you can so you can get through as much as possible. I found myself intrigued at some points and annoyed at others, and just plain bored with some others. So keep that in mind.

Complete Works (The Collected Works #1-4), Plato

The collection includes works such as the Apology, Creighton, Protagoras, Lineris, Lames, Pharmides; Otifren, Gerelias, Menon, Party, Feydon; Hippus the Great, Eun, Alcibiades, Hippiasus, Menxus, Cratilus, Otidem; Republic; ؛ Parmands, Phyllis, Nimagus, Critias, Samas.

تاریخ نخستین خوانش: روز نخست ماه سپتامبر سال 1977میلادی؛ دومین خوانش: روز چهارم ماه مارس سال 1997میلادی

عنوان: دوره آثار افلاطون چهار جلدی؛ افلاطون؛ مترجم: محمدحسن لطفی؛ تهران، خوارزمی، 1356، در 2508ص؛ شامل: آپولوژی، کریتون، پروتاگوراس، لین‍ریس، لامس، فارمیدس؛ اوتیفرن، گرلیاس، منون، مهمانی، فایدون؛ هیپیاس بزرگ، ایون، آلکیبیادس، هیپیاس‌ کوچک، منکسوس، کراتیل‍وس، اوتیدم؛ جمهوری؛ فایدروس، ته مه تئوس، سوفیست، مرد سیاسی؛ پارمیندس، فیلس، نیماژوس، کریتیاس، سامه ه‍ا؛ نوشتارهای نویسندگان یونان - سده 04پیش از میلادی

شرح کتاب: «آریستوکلس»، نامدار به «افلاطون»، یا «پلاتون»، یکی از فیلسوفان بزرگ سه‌ گانه ی یونانی («سقراط»، «افلاطون» و «ارسطو») است؛ «افلاطون» نخستین فیلسوفی است، که آثار مکتوب، از ایشان، بر جای مانده است؛ بسیاری ایشان را بزرگ‍ترین فیلسوف تاریخ می‌دانند؛ در «آتن» در سال427پیش از میلاد، در یک خانواده ی توانمند سیاسی، و اشرافی، به این دنیا آمدند؛ «فیثاغورث» تأثیر بسیاری بر ایشان گذاشت؛ ایشان در بیست سالگی، دانشجو و شاگرد «سقراط» شدند؛ این مصاحبت و شاگردی، به مدت هشت سال ادامه یافت؛ «افلاطون» در سال399پیش از میلاد، شاهد اعدام خودخواسته ی آموزگار، و استاد خویش «سقراط»، به حكم دادگاه «آتن» بود؛ و ایشان در اینباره نوشته اند که «سقراط، پیشنهاد فرار از «آتن» را رد کرد»؛ مهمترين برهان آن گزینش، برای اثبات حقانیت «سقراط»، برای انكار «خدايان المپ»، و نفی نظام دموكرات «یونان» بود؛ پس از «سقراط»، «افلاطون» «آتن» را ترک کردند؛ ایشان برای چندین سال در شهرهای «یونان»، و کشورهای بیگانه به گردش پرداختند؛ پس از سفری به «سیسیل» در سال387پیش از میلاد، در چهل سالگی خویش، دوباره به «آتن» بازگشتند؛ و مکتبی فلسفی ایجاد کردند، که به نام «آکادمی» مشهور است؛ تعلیمات ایشان، در آن‌جا بر اثر دو بار سفری که در سال366پیش از میلاد، و سال361پیش از میلاد، به «سیسیل» داشتند، به تعویق افتاد؛ «افلاطون» در سال347پیش از میلاد از این جهان درگذشتند، و رهبری آکادمی را به خواهرزاده ی خود، که شاگردش نیز بود، واگذاشتند؛

مهم‌ترین کتابی که از «افلاطون» بر جای مانده، «رساله ی جمهور» است؛ برخی از «افلاطون»‌ شناسان باور دارند، «افلاطون» جملاتی را به این رساله افزوده، و در حقیقت ایشان سخن‌ها، و اندیشه‌ های خودش را، از زبان «سقراط» بیان کرده‌ است؛ در همه ی آثار «افلاطون»، می‌توان گفتگوهای «سقراط» را، با اشخاص گوناگون، به‌ طور دقیق و با ذکر نام دید.؛ «رساله ی جمهور»، هنر و زیبایی را، از دیدگاه «افلاطون»، و «سقراط»، به بهترین وجه نشان می‌دهد.؛ این رساله، گفتگوی «سقراط» با «گلاوکن (برادر افلاطون)»، «سیمیاس»، «هیپوکراتس» و چند فرد دیگر است؛ اثر دیگر «افلاطون»: «ضیافت» یا «سمپوزیوم» است، که رساله‌ ای درباره ی عشق است.؛ این رساله یک حالت روایی و داستانی دارد، که در یکی از مهمانی‌های «آتن»، که «سقراط» نیز حضور دارد، روی می‌دهد.؛ «افلاطون» در دو اثر مهم خود «جمهور» و «ضیافت» به دو اصل مهم «منطق» و «احساس» می‌پردازد.؛ در رور سوم ماه اکتبر سال1469میلادی، «مارچیلیو فی چینو» در شهر «فلورانس ایتالیا»، ترجمه ی نوشتارهای «افلاطون» را به پایان رسانید، که با انتشار آنها، اروپا وارد عصر روشنگری شد.؛ این آثار و آثار سایر متفکران عهد باستان «یونان»، که نخست به زبان «لاتین» و سپس «فرانسه»، «انگلیسی» و «آلمانی» ترجمه شد، افق تازه‌ ای را به روی اروپاییان باز کرد.؛ این آثار که در «قسطنطنیه (استانبول)» نگهداری می‌شد، پس از تصرف شهر، به دست «عثمانی»‌ها در سال1453میلادی، توسط دانشمندان فراری به «ایتالیا» برده شد؛

تاریخ بهنگام رسانی 03/09/1399هجری خورشیدی؛ 08/07/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Not even Joyce could compete with this guy. This is...unspeakable.

Alltså den är så tråkig och läsa, alla som har en positiv recension är wannaby mindfullness folk. Boken är en dialog och Sokrates är typ fett autistisk. Han går inte att diskutera med, han svarar aldrig på frågorna från sofisterna. Rekommenderar EJ!

Plato is both the foundational philosopher and the easiest philosopher to understand. Since he started the subject there's not much baggage or prerequisites to understanding what he is talking about and his dialogue style of writing is quite engaging and a natural way to philosophize. Most of the chapters are short and can really get you thinking profoundly about something like the nature of friendship in 10 pages. Anyone that is interested in philosophy in general should definitely start here. Plato offers a soft, charming, yet extremely thought-provoking intro to the great ideas of western philosophy.

I read every dialogue Plato wrote over the last few months. At first I was reviewing each as I went, but I figured I'd abstain from flooding your feeds and do it all in one. Are they all worth reading? Yes, you'll gain something out of every single one. Plato wrote on basically every philosophical topic, even the majority of those discussed in modernity. From etymological philosophy to love to meta physics. If you've never read Plato or only a few, you can easily look up which are the must reads. Some of my personal favorites were: Gorgias, Protagoras, Euthydemus, and those surrounding The death of Socrates (Apology, Crito and Phaedo).
The collection I read presented the dialogues chronologically from when they were written. Something you really notice when reading them in that particular order is a very sad progression of Platonic writing. The early and middle dialogues are wonderfully entertaining and thought provoking. By the late dialogues like the Timaeus and Laws, Socrates is hardly featured if he is present at all. Gone is Socratic wit and self deprecation. Plato is near the end of his life and seems to have realized that despite his writings on the loftiest of subjects not much has changed. He steps down from the heavens and lowers himself back to earth, no longer do we ponder the meta physical, ask what is knowledge or virtue, what is love and how should one love. Now Plato focuses on what laws should be enacted in a just society. It's kind of shattering, it feels like he realized that his past writings on those concepts and ideas which make humanity feel minuscule had little impact on actual change, and nearing the end he decided to pivot toward more human subjects in a desperate whimper toward making a difference in peoples lives.

Best version.

Plato is the father of western philosophy. I've heard about the legendary philosopher and wanted to take a look at his works myself.

Plato does this thing... Where he just kind of decides things. Then he bases other things off of those things and even more off of the new things.

Every few pages, I find myself asking "What? Why?" and am given no response in return. He just decides things work a certain way and then says them as fact. Oftentimes Plato refuses to allow things to be unknown. Rather than simply admit he has no way to know of something, he, like a 9th grader giving a book report, just starts making shit up about it and asserting it as truth.

Origins of Abrahamic Monotheism. His political and ethical works are interesting(especially Euthyphro, Apology and Protagoras) but can be put aside compared his profound influence on logic and metaphysics of both European and Middle Eastern philosophy. Timaeus and Protagoras can be considered as the best dialogues because of their complexity and description of the Abrahamic Deity we know, but not necessarily love.

Probably will not read this from cover to cover again, but it definitely deserves to be on the shelf of any serious scholar in literature and philosophy.

I’m not a huge fan, but I understand why this book is so important. It’s not as much fun to read as the plays and stories but the insight through reasoning is incredibly important here.