In the final stages of the German invasion of France in 1940, Antoine de Saint-Exupéry is sent out on a reconnaissance mission over occupied territory. It's almost certain suicide, and the information he might bring back will be of no use to anyone: the war is lost, nothing works anymore. But he accepts unhesitatingly. Somewhere over Arras, with anti-aircraft fire bracketing him on all sides, aware that he is probably a few seconds from death, he has a mystical insight. He is no longer afraid, he has done the right thing. By willingly offering his life, he is truly part of his little band of aviators, of the French military, of his country, of mankind. He knows with complete certainty that he could not have learned this lesson in any other way. Miraculously, he returns unscathed to base. He has been granted a couple more years to write this book and the much more famous Le petit prince. And he is, indeed, immortal. As long as our civilization endures, people will read him.

I wonder if there are people in Mariupol right now having similar experiences.

Quotes that I wrote down while reading. I plan to revisit this book, since it was my first time reading any of Saint-Exupery's work. I didn't know what to expect but I was totally consumed by it.

ch 5: "to know is not to prove, nor to explain. It is to accede to vision. But if we are to have vision, we must learn to participate in the object of the vision. The apprenticeship is hard."

ch 22: "And what man can feel himself at one and the same time responsible and hopeless? Defeat... Victory... Terms I do not know what to make of. One victory exalts, another corrupts. One defeat kills, another brings life. Tell me what seed is lodged in your victory or your defeat, and I will tell you its future. Life is not definable by situations but by mutations."
"But if in a chaotic population there is a single consciousness animated by a sense of responsibility, the chaos vanishes."
"If I take upon myself a share in my family's [nation's] humiliation I shall be able to influence my family [nation]. It is a part of me, as I am of it. But if I reject its humiliation, my family [nation] must collapse; and I shall wander alone, filled with vainglory, but a shell as empty as a corpse."
"'To bear the sins of man.' Each man bears the sins of all men."

ch 23: "I know the meaning of humility. It is not self-disparagement. It is the motive power of action. If, intending to absolve myself, I plead fate as the excuse for my misfortunes, I subject myself to fate. If I plead treason as their excuse, I subject myself to treason. But if I accept responsibility, I affirm my strength as a man. I am able to influence that of which I form part. I declare myself a constituent part of the community of mankind."
"Men die only for that by which they live." (what inspires us in life is what we are willing to sacrifice for, because it is a part of us)
"Equality is not identity." We are equal--no aspect of ego that we identify with is what makes us equal. Likeness is not equality.
You have to give before you can receive--to sacrifice before you can awaken to love. And love will demand deeper sacrifice.

Շատ հետաքրքիր համեմատություն կարելի է տանել Ռեմարկի "Արևմտյան ճակատում նորություն չկա"ի և Էքզյուպերիի այս գրքի միջև։ Երկուսում էլ հեղինակը խոսում է պարտվող երկրի անունից, սակայն այստեղ Էքզյուպերին անձամբ մասնակից է պատերազմին։ Գիրքը կարելի է ասել կոնկրետ սյուժե չունի, այն երկրորդ աշխարհամարտի ընթացքում հեղինակի մի մահապարտ թռիչքի մասին է, որի ողջ ընթացքում հետևում ենք նրա մտորումներին, հիշողություններին․․․ Գիրքը լի է անկեղծ, առանց պաթոսի հայրենասիրությամբ, նվիրվածությամբ, այն սովորեցնում է մինչև իսկ խայտառակ պահերին չնսեմացնել յուրայիններին, նորովի է բացահայտում հասարակության, քաղաքակրթության, զոհաբերության, սիրո, Մարդու և Գոյության գաղափարները։ Կարդալով այս գիրքը, ես այնքան լավ տեսա մեր այսօրվա իրականությունը։
Եզրափակեմ Էքզյուպերիի մի խոսքով․ "Եթե այն քաղաքակրթությունը, որի զավակն եմ ես ինձ համարում, վտանգված է առանձին անհատների տկարության պատճառով, ես իրավունք ունեմ ինքս ինձ հարց տալու, թե ինչու է այդ քաղաքակրթությունն այդպիսի մարդիկ կերտել"։

Very beautiful book about what death, war and risk really are when you actually live them. The whole book is about being responsible and becoming a Man. Anyway is not the most beautiful book that Saint-Ex wrote for adults.

Saint-Exupéry neemt je mee op zelfmoordmissie naar Arras. Een verkenningsopdracht in een oorlog die al verloren is. Vanuit zijn cockpit aanschouwt hij de strijd en het verstrijken van de tijd; soms helder, soms mistig.

Het hele boek is doordrongen van de ijle hoogtes waar de mannen in metalen blikken zich wagen. Waar de aangevoerde zuurstof brandt door de keel. Waar je soms indommelt. Waar je vingers en je bediening bevroren zijn.

De auteur brengt de blik van iemand die gaat sterven. En dan uiteindelijk toch is blijven leven om het te vertellen. Vivre, c'est naître lentement.

Après presque 1 mois de lecture je termine enfin!
Je suis complètement en amour avec le plume d'Antoine de Saint-Exupéry.
Son style d'écriture est poignant. Son témoignage crue sur ses pensées pendant la Seconde Guerre
Mondiale m'a vraiment marqué.

خلبان جنگ اگزوپری رو میشه به سه بخش تقسیم کرد:
بخش ابتدایی که روایت داستان و توصیف های ابتدایی و معرفی فضا رو از زبان اگزوپری می شنویم.
بخش دوم توصیفات و. حدیث نفس اگزوپری در یکی از پروازهای خطرناکش ، که توصیفات و تعبیرات کاملا احساسی و ادبی در کنار کشمکش خلبانی در شرایط بحرانی جنگ و درحالی که هواپیماهای دشمن درحال تیراندازی هستند، تضاد جالبی رو بوجود آورده که متاسفانه به نظرم ضعف ترجمه مدت زیادی منو تو این قسمت نگه داشت و نتونستم اونطور که باید از این قسمت کتاب لذت ببرم.
و قسمت سوم و قسمت محبوب من در این کتاب بخشی از کتابه که از بحران تعقیب و گریز هوایی دور شدیم و حالا اگزوپری در کرسی یک جامعه شناس درحال بیان نظراتش درباره ی نگرش انسانهای زمان خودش درباره ی جامعه و انسان و ... است . در این قسمت اگزوپری ای که باهاش مواجه شدم تا حدی
منو به حیرت انداخت. اگزوپری با متنی روان تفکرات امونیستی و کمونیستی رو به چالش می کشه و جامعه ارمانی رو جامعه ای عنوان میکنه که هدف در اون ایثار در راه میهن و انسانیت و ... است و مثالهای جذاب و استدلالهای خوبی که میکنه مسیر داستان رو عوض میکنه و داستان چندین پله از یک رمان بالاتر میره.
شاید اگه مشکل ترجمه نمیبود تا 4 ستاره هم حقش بود.

Εν είδει ημερολογίου, ο Εξυπερύ καταγράφει τι μνήμες του ως πολεμικός πιλότος σε μια - κατά τα φαινόμενα - αποστολή αυτοκτονίας. Μέσω κάποιων μικρών αναδρομών, οι εμπειρίες του πριν και κατά τη διάρκεια της μάχης καταλήγουν να τον κάνουν να φιλοσοφεί εύστοχα για τον άνθρωπο, για τον πόλεμο, για το λογικό και το παράλογο όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται, για τον Θεό και για το νόημα όσων κάνουμε οι άνθρωποι.
Με τη μοναδική του, αλληγορική και κάπως ποιητική γραφή, μας δίνει ένα κατ’ ουσίαν αντιπολεμικό βιβλίο, που ειρωνικά, νομίζω είναι κατάλληλη περίοδος για να διαβαστεί. Και καθώς είναι αυτοβιογραφικό, πραγματικά δεν ξέρω αν μου δίνεται το δικαίωμα να εκφέρω άποψη. Όχι μόνο για όσα μας διηγείται, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι οι επώδυνες μνήμες που αλλάζουν το είναι ενός ανθρώπου, δεν επιδέχονται κριτικής.

You know what you are getting with the author, which can be brilliant, insightful, and beautiful at times. In Arras, it was uneven, at times racist, and way too self-indulgent. In between scenes of his experiences he veered off into extended monologues about such things, as being a participant in what was going on or the virtues of Christianity, which made the ending feel a little intolerable. I found myself asking where this was going and how loosely related it was to the narrative of his flying group and his billet in a farmer's house. This book felt too much like a mediocre rough draft of better books such as Wind, Sand, and Stars. Even the more thrilling parts, such as his flight over Arras, dealing with anti-aircraft fire were distracted by too much pontification about his body and the body of the aircraft and his comparison of the two. Unless you REALLY like S-E and have to read all his stuff, I would suggest skipping this one.

Not real close to what I enjoy in my favorite Saint-Exupery writings, but didn't disappoint either. While I do enjoy existentialism, here it takes a turn for the vague after a certain point, where a lot of what he says could be applied in many situations, and not exclusively his. Having the general context helps a lot, but one could probably gain much more insight from this by doing some deeper historical research.

I should preface this review by indicating that I’m most familiar with - and appreciative of - Antoine de Saint-Éxupery not for The Little Prince, but for two of his aviation memoirs: Wind, Sand & Stars and Night Flight. Within a prosaic context, each memoir is rife with flight descriptions so beatific that they transcend the boundaries of prose and enter the realm of the poetic. This artist knew how to repeatedly evoke his celestial hours in a way that few others have equalled, with literary sublimity and grace.


I read the English language version of Flight to Arras with these achievements in the back of my mind, as the third installment in the 1942 edition hardcover omnibus Airman’s Odyssey, which also includes Wind/Sand and Flight. Yet Arras stands a bit apart from its predecessors in form and intent. At face value, de Saint-Éxupery takes as his setting World War II Europe, and relays the details of his singular reconnaissance flight to the titular French town during the German occupation of France, in 1940, as he attempts to evade Luftwaffe fire. Yet from there, the author unexpectedly diverges into dense descriptions of the madness and chaos and death that French civilian refugees encountered when attempting to flee German bomb runs. Then he springboards into an internal monologue - a protracted philosophical dialectic where he explores the nature of man, self-identification, patriotism, the necessities of charity and self-sacrifice, and what he perceived as the historical deficits of humanism. Within that framework, he makes provocative and stimulating arguments certain to divide readers, although to his credit, his ferocious opposition to fascism never wavers. The tome held my interest much of the time, but occasionally grew a bit dry in its final third, and the early translation (by Lewis Galantière) may partially be at fault - at times it loses clarity. The text assumes a poignant dimension when one learns that the author was shot down and killed over the Mediterranean two years after the work’s publication.

Arras feels like essential reading for de Saint-Éxupery completists; others who want to savor the full breadth of his gifts may wish to begin with the flawless Wind, Sand and Stars, which sidesteps many of the ideological digressions taken here and dives headfirst into an aviator’s day to day experiences.

Pilote de Guerre = Flight to Arras, Antoine de Saint-Exupéry

Flight to Arras is a memoir by French author Antoine de Saint-Exupéry (Born: June 29, 1900, Lyon, France - Died: July 31, 1944, Mediterranean Sea) Written in 1942, it recounts his role in the French Air Force as pilot of a reconnaissance plane during the Battle of France in 1940.

The book condenses months of flights into a single terrifying mission over the town of Arras.

Saint-Exupéry was assigned to Reconnaissance Group II/33 flying the twin-engine Bloch MB.170.

At the start of the war there were only fifty reconnaissance crews, of which twenty-three were in his unit.

Within the first few days of the German invasion of France in May 1940, seventeen of the II/33 crews were sacrificed recklessly, he writes "like glasses of water thrown onto a forest fire".

عنوانهای چاپ شده در ایران: «خلبان جنگ»؛ «خلبان جنگی»؛ تاریخ نخستین خوانش سال 1971میلادی

عنوان: خ‍ل‍ب‍ان‌ ج‍ن‍گ‌؛ ن‍ویسنده‌ آنتوان دو س‍ن‍ت‌ اگ‍زوپ‍ری‌؛ مت‍رج‍م اق‍دس‌ ی‍غ‍م‍ای‍ی‌؛ ‏‫ت‍ه‍ران‌‬‏‫: امیرکبیر، کتاب‌های جیبی‬‏‫‏‏، 1349؛ در 251ص؛ چاپ دوم 1356؛ چاپ چهارم 1392؛ شابک 9789640013946؛ چاپ دیگر تهران، نیلوفر 1382؛ در 227ص؛ شابک 9644482225؛ چاپ چهارم 1392؛ چاپ دیگر علمی فرهنگی؛ سال 1394؛ در بیست و دو و 248ص؛ شابک 9786001216381؛ موضوع داستانهای جنگ از نویسندگان فرانسه - سده 20م

عنوان: خلبان جنگ؛ آنتوان‌ دو سنت‌ اگزوپری؛ برگردان از پرویز شهدی؛ تهران، نشر به سخن، 1393؛ در 200ص؛ شابک 9786009412631؛ چاپ دوم 1394؛ چاپ سوم 1395؛

عنوان: خلبان جنگی‏‫؛ نویسنده آنتوان‌ دو سنت‌ اگزوپری‬؛ مترجم سید‌مهدی قریشی؛ ناظر ویراستار سید‌ابراهیم آخوندی؛ ویراستار نصیر پورعلی؛ تهران، نشر پشتیبان، 1396؛ در 323ص؛ شابک 9786008794332؛

کتاب «خلبان جنگ» یادمانهایی از نویسنده ی «فرانسوی» کتاب «شازده کوچولو»، «آنتوان دو سنت‌اگزوپری» است؛ ایشان این یادمانها را در سال1942میلادی بنگاشته اند، و در آنها به نقش خویش در نیروی هوایی «فرانسه»، به عنوان خلبان هواپیمای شناسایی در نبرد «فرانسه»، با «آلمان» در سال 1940میلادی، پرداخته اند؛ «آنتوان دو سنت‌اگزوپری» در این کتاب، تجربه ی ماه‌ها پرواز خویشتن را، در شرح یک مأموریت هراس‌آور، بر فراز شهر «آراس (فرانسه)» بازگو می‌کنند؛ ایشان در گروه شناسایی، با هواپیمای دوموتوره ی «پوتز 630» خدمت می‌کردند؛ «فرانسه» در آغاز جنگ دوم، تنها پنجاه خلبان شناسایی داشت، که بیست و سه تن از آنها، در گروه ایشان بودند؛ در چند روز نخست از یورش «آلمان» به «فرانسه»، در ماه مه سال 1940میلادی، هفده تن از یگان ایشان (به نوشته خودش: «همانند لیوان‌های آبی که بر آتش جنگل بریزند») جان خود را از دست دادند؛

آنتوان دوسنت اگزوپری، «شاعر پرنده»، در «لیون فرانسه» در سال 1900میلادی زاده شدند، و جهان نگارش را نور باران کردند، ایشان به عنوان یک خلبان بیست و شش ساله، پیشگام هواپیمایی تبلیغاتی بودند، و در «جنگ داخلی اسپانیا»، و «جنگ جهانی دوم» پرواز داشتند؛ نوشته های ایشان «شازده کوچولو»، «باد»، «شن و ستاره ها»، «پرواز شبانه»، «پست جنوبی» و «اودیسه خلبان» هستند، ایشان در سال 1944میلادی، در حین پرواز، و در یک ماموریت شناسایی برای «گروه هواپیمایی فرانسوی» خویش، بر فراز «مدیترانه» ناپدید، و باز هم «پرنس کوچولویی» شدند و پیش همان گل یگانه ی خویش ره بگشودند ؛ روانش هماره شاد

تاریخ بهنگام رسانی 13/04/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی