داستان مربوط به یک روز از ماموریت خود اگزوپری است در زمان جنگ، البته جنگی که در آن، فرانسه در حال شکست خوردن است. حین این مامورت، کشف و شهودی برای اگزوپری در مورد مفاهیم اصلی زندگی اتفاق می‌افتد.
کتاب تا بخش‌های انتهایی، ترکیبی از نکات جنگی و فلسفه هست ولی در انتهای کتاب فقط با یک نوع قطعنامه یا بیان عقیده‌ی صرف روبرو میشویم که خیلی بار داستانیش کم شده است، البته حرف‌های مهمی دارد ولی شاید دیگر نتوان به راحتی اسم داستان روی آن گذاشت.

کتاب جالبی میتونست باشه ولی نشر دارینوش بسیار بی کیفیت و پر اشکال چاپش کرده طوری که لذت خوندن رو زایل می کنه. اگر کسی مشتاق خوندن کتاب بود حتما از انتشاراتی دیگری تهیه اش کنه

"Minha civilização, herdeira de Deus, fez cada um responsável por todos os homens e todos os homens responsáveis por cada um. Um indivíduo deve se sacrificar pela salvação de uma coletividade, mas não se trata aqui de uma aritmética imbecil. Trata-se do respeito do Homem através do indivíduo. A grandeza, com efeito, de minha civilização, é que cem mineiros devem arriscar suas vidas pelo salvamento de um só mineiro soterrado. Eles salvam o Homem".

Küçük Prens'in yükselttiği çıtadan sonra beklenti yüksek oluyor. Aslında bu romandaki fikirler Küçük Prens'in açılımı gözüyle bakabiliriz. Çavdar Tarlasında Çocuklar gibi yanılıp gençlik kitabı gibi değerlendirmek lazım. Özellikle son 50 sayfası oldukça yoğun. Dikkatli ve yavaş okunmalı.

Romanın ana fikri bence entellektüel bir savaş plutonun kendisini ve insanlığın değer yargılarını eleştirmesi, sogulaması olarak özetlenebilir. Kuşkusuz savaş psikolojisini de en güzel anlatan metinlerden biri..

Savaş psikolojisi deyince "Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok" / Erich Maria Remarque bir gönderme de yapmak gerekir diye düşünüyorum. Yıllar önce okuduğumda beni çok etkilemişti.

Een boek dat open bloeit als een krokus op een februariochtend. 70 jaar oud, maar het bulkt nog van relevantie.

Antoine de Saint-Exupéry - ja, die kent u van het bloedmooie "De kleine prins" - was naast journalist en auteur ook piloot en actief bij de Franse luchtmacht in de Tweede Wereldoorlog.

In Oorlogsvlieger is de rode draad een verkenningsvlucht boven vijandelijke stelling die moet uitgevoerd worden. De oorlog is op dat moment voor de Fransen al zo goed als een verloren zaak waardoor de vlucht niet alleen zo goed als zelfmoord lijkt, maar ook nog eens compleet zinloos is.
Wat van dit boek een pareltje maakt, is dat de auteur het verloop van de vlucht als kapstok gebruikt om de twijfels, visie en gedachtes van de soldaat/piloot/mens uit te werken en weer te geven.

Daar komt de kracht van zijn schrijverschap en nog meer van zijn denken naar voren. Tijdens de vlucht probeert de Saint-Exupéry zichzelf een plaats in het geheel te geven. Hij ontdekt dat de angst bij de verwachting hoort, want eens hij zijn opdracht aan het uitvoeren is, handelt hij efficiënt, doelgericht en is er voor de angst geen ruimte meer.
Als hij met zijn boordschutter en navigator dan toch levend lijkt terug te keren uit de beschietingen met luchtafweer en ontmoeting met vijandige jagers, vallen bij de piloot/auteur de schellen van de ogen. Op heldere en uitmuntende wijze geeft de Saint-Exupéry zijn plaats in het geheel mee en schrijft hij een filosofisch betoog over de rol en verantwoordelijkheid van het individu in het geheel (de samenleving) maar evenzeer over de verplichtingen van die samenleving ten opzichte van dat individu heeft en waarom dat dreigt mis te lopen. Het draait er om dat we ons gelijk moeten kunnen voelen in iets dat ons overstijgt. Het is zinloos dat ik dat probeer te verhelderen, maar wat dacht je van:

"De aanhangers van de nieuwe godsdienst zulle er niet mee akkoord gaan dat een aantal mijnwerkers voor de redding van één enkele bedolven mijnwerker het leven waagt. (...) Het welzijn van de Gemeenschap bekijken ze in getallen - en de getallen zullen hen beheersen. Op die manier zullen ze het vermogen verliezen zichzelf te overstijgen. En daardoor zullen ze verafschuwen wat van hen verschilt, omdat ze niets hebben, boven het ik uit, om mee samen te vallen. Iedere gewoonte, ieder ras, iedere denkwijze die hun vreemd is, zullen ze onvermijdelijk als krenkend zien."

of

"Ik geloof dat de cultus van het Universele de particuliere rijkdommen verheft en verbindt - en de enige mogelijke orde gestalte geeft, namelijk die van het leven. In een boom heerst orde, ondanks de wortels die verschillen van de takken."

en zo zou ik er nog ettelijke kunnen noteren. Goed gedaan, Antoine.

Confronterend ook dit boek te lezen met in het achterhoofd de wetenschap dat de Saint-Exupéry van een soortgelijke vlucht - boven Duitsland als voorbereiding op het eindoffensief van de geallieerden - op 31 juli 1944 nooit meer terugkeerde.

(hmm, zou ik toch 5 sterren geven?)

Saint-Exupéry in this book develops a theory of life that seems to be the absolute opposite of that of Ayn Rand. Yet it is not socialism or utilitarianism. It is about relationships between people, about the links between communities and the individual that pull both ways. So a man will risk his life for others, even if he doesn't know them, as Saint-Exupéry did in his dangerous flights over France in order to observe troop movements, but at the same time (and this is crucial) a hundred men will risk their own lives to (for example) rescue one trapped miner deep underground. Both elements must be present. I like this philosophy of life and it is one that was forged high in the skies while coming under heavy anti-aircraft fire. It is a philosophy born of real life, and a life close to being extinguished.

یک شاهکار از آنتوان دوسنت اگزوپری
این کتاب از شازده‌کوچولو خیلی ملموس تر هستش نویسنده تجربیاتش رو به زیبایی تصویر میکشه و تمدن بزرگ جهانی انسانی رو بزرگ میداره

Este libro sin duda muestra los pensamientos de Antoine durante sus funciones como piloto durante la Segunda Guerra Mundial. Es interesante porque no es usual encontrar versiones de este periodo de primera mano por parte de militares, funcionarios, médicos, etc; que no sea siempre el recuerdo de la gente dentro de los campos de concentración.
Este libro muestra sus reflexiones, sus miedos, sus más internos pensamientos e incluso sus rutinas aéreas.
No cabe duda que Antoine fue un hombre de mucha reflexión y algunos podrían decir que incluso era un hombre sabio. Sin embargo, a mí no me agradó mucho la forma en que le da vueltas y vueltas a un tema en particular, un poco tedioso.
Pero un buen libro dominguero sin duda.

A meditation on war, peace, purpose and the meaning of community and sacrifice.
An ethereal, daydream infused wander, or rather flight, into no man's land.
A beautifully visualised, poetically rendered take of a man's attempt to define or possibly redefine what it is we mean to communicate when we contemplate and discuss a life well lived.
In this novel, Antoine discusses time in a plane, the lack of movement or the nearly unreal nature of these flights. He discusses the need for soldier's to 'play the game', and do as they are ordered to do, because war occurs and functions according to certain rules and certain roles and to do otherwise, is to invite true chaos.
The book oscillates between Saint-Exupery reminiscing about his youth and a revisiting of defining moments and people in his life and the mission.
The last chapter is a truly deep dive into Saint-Exupery coming to terms with 'modern' society and a renewed definition of death, Man and Man's obligation to one another. The last 20 pages are particularly enlightening.
While the narrative structure does suffer towards the end, the return flight being a rushed jarring one as Saint-Exupery essentially jumps in time to being back on the base. The rest of the novel rushes forward much like a war drum beating to the beat of his dreams.
A truly wonderful read and one which should please fans of philosophy and the little prince alike.

Turėjau sumanymą: juk de Saint-Exupery knyga, bus labai įdomi, čia viską labai greitai perskaitysiu, bet gavosi šnipštas. Nu neįdomi ir viskas, niekur neužkabino. Skaitai, perskaitai ir užmiršti.

Es difícil hacer una reseña sobre un libro de Antoine de Saint-Exupéry sin intentar buscar una conexión con El Principito.

Piloto de Guerra es una reflexión profunda sobre la existencia y el sentido de la vida, pensamientos magistrales y metáforas profundas de nuestra condición de Hombres, herramientas literarias e intelectuales que alimentan la historia mientras simultáneamente nutren el espíritu de quién lo lee. Piloto de Guerra es El Principito para quienes quieren leer un texto con un enfoque y un léxico más adulto.

Wow. What a Staggering book. I honestly wasn't sure what I was getting myself into because I don't know anyone that's read this.

It's an autobiographical novel about dSE's experiences in the French armed forces in France 1940. He basically condenses all of his experiences down into a single flight, with pre- and post-sortie thoughts. The military aspects of it are of course interesting, tense, and an excellent insight into some of the minutiae of concerns flight crews have. However Flight to Arras is so much more than that.

It's an exploration of a number of philosophical topics including sacrifice, civilization, duty, love, death, war, ignorance, brotherhood, and religion. Honestly, chapter XI was one of the greatest essays I've ever read. Philosophy is often very dry, academic, and hard to approach, but not here.

I read somewhere that this book was a wonderful window into a part of the journey that lead to dSE's most popular book; The Little Prince. His survival gave him a few more years in which he wrote that and as such it was a valuable work. However, this novel easily stands on it's own and straddles two of my areas of interest: History and Philosophy. It may well not be for everyone, but that doesn't mean that I don't think everyone shouldn't read it.

This is the kind of book to put you into a reading slump, because how can the next book be as good?