Terre Des Hommes = Wind, Sand and Stars, Antoine de Saint-Exupéry

Wind, Sand and Stars is a memoir by the French aristocrat aviator-writer Antoine de Saint-Exupéry, and a winner of several literary awards.

It deals with themes such as friendship, death, heroism, and solidarity among colleagues, and illustrates the author's opinions of what makes life worth living.

عنوانهای چاپ شده در ایران: «زمین آدمها»؛ «زمین انسانها»؛ «ب‍اد، ش‍ن‌، س‍ت‍اره‌ه‍ا»؛ تاریخ نخستین خوانش: روز نخست ماه سپتامبر سال2002میلادی

عنوان: زمین انسانها؛ نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری؛ مترجم سروش حبیبی؛ تهران، امیرکبیر، 1350؛ در 168ص؛ چاپ دوم 1356، در سی و دو و139ص؛ چاپ دیگر تهران، فرزان روز، 1377، در 190ص؛ چاپ دیگر تهران، نیلوفر، 1378؛ چاپ پنجم 1382؛ شابک 9644481070؛ چاپ هفتم 1392؛ چاپ دیگر تهران، علمی فرهنگی؛ 1393؛ در 265ص؛ شابک 9786001216275؛ موضوع سرگذشتنامه خلبانها و نویسندگان فرانسه - سده 20م

عنوان: زمین آدمها؛ مترجم: پرویز شهدی؛ تهران، مجید، به سخن؛ 1392؛ در 223ص؛ شابک 9789644530951؛

عنوان: ب‍اد، ش‍ن‌، س‍ت‍اره‌ه‍ا، نویسنده: آن‍ت‍وان دو س‍نت‌اگ‍زوپ‍ری‌؛ برگردان ف‍ت‍ان‍ه‌ اس‍دی‌، ل‍ی‍لا ح‍دادی‌؛ تهران، دارینوش، 1383؛ در 191ص؛ شابک9647865392؛ چاپ دوم تابستان 1385؛

کتاب «باد، شن و ستاره» یادداشتی از «آنتوان دو سنت اگزوپری»، نویسنده و سخنسرای فرانسوی، و برنده چندین جایزه ی ادبی است؛ این کتاب به مواردی همانند دوستی، مرگ، قهرمانی و همبستگی بین همکاران میپردازد، و دیدگاههای نویسنده را در مورد آنچه زندگی را ارزشمند میکند به خوانشگر نشان میدهد، «آنتوان دوسنت اگزوپری»، «شاعر پرنده»، در شهر «لیون فرانسه» در روز بیست و نهم ماه ژوئن سال 1900میلادی زاده شدند؛ ایشان خلبانی بیست و شش ساله، پیشگام هواپیمایی تبلیغاتی بودند، و در جنگ داخلی «اسپانیا» و جنگ جهانی دوم، پروازهای بسیار داشتند، نوشته های ایشان «شازده کوچولو»، «باد، شن و ستاره ها»، «پرواز شبانه»، «پست جنوبی» و «اودیسه خلبان» هستند؛ «آنتوان دوسنت اگزوپری» در روز سی و یکم ماه جولای سال 1944میلادی، در حین پرواز برای یک ماموریت شناسایی، بر فراز دریای «مدیترانه (دریای میانه، در بگذشته ها بحر روم، یا بحر سفید)» ناپدید شدند؛

نقل از متن کتاب: (در برابر این سرنوشت حقیر، یاد مرگی به راستی مردانه، در ذهنم بیدار شد؛ مرگ باغبانی، که در حال احتضار، به من میگفت «میدانید...؛ گاهِ هنگام بیل زدن، عرق میریختم؛ درد رماتیسم، پایم را میآزرد؛ به این زندگی ِ بردگی، ناسزا میگفتم؛ اما امروز، دلم میخواهد بیل بزنم؛ تمام زمین را برگردانم؛ بیل زدن، به چشمم چه زیباست؛ انسان هنگام بیل زدن، چه آزاد است! وانگهی چه کسی درختهایم را هرس خواهد کرد؟» او، قطعه زمینی را آباد میکرد، انگار کنید سیاره ای را؛ او با همه ی مزرعه ها، و درختهایِ رویِ زمین، با پیوند عشق، وابسته بود؛ او بود کریم، و شریف، و جوانمرد، مرد جسور او بود، زیرا همانند «گیومه (خلبان داستان)» به نام آدمها، علیه ِ مرگ، میجنگید؛ ص 52کتاب) پایان نقل

تاریخ بهنگام رسانی 22/07/1399هجری خورشیدی؛ 10/07/1400هجری خورشیدی ا. شربیانی

Fairly dated, colonialist, and macho. But the descriptions of early flight and the terrible things these men went through to deliver the mail!! They’re incredible!

I read this because Hayao Miyazaki recommended it, and wow.

This book is in many ways a wonderful background book for The Little Prince. The non-fiction stories of the author's adventures as a pilot allowed me to see the man behind one of my all time favorite books. The Little Prince is one of those books where you can sense the soul of the author and Saint-Exupéry's non-fiction books, like this one, let you see that your initial intuition while reading The Little Prince was correct. This is a very un-sentimental look at courage and at the urge we all have to transcend what Saint-Exupéry calls "the bureaucracy" of our lives. Saint-Exupéry responds to this universal need by delivering mail in the frail two-person air machines of the 1930's over routes that take him through deserts and alps and oceans. Although this book was written after The Little Prince, the events of the book happened before Saint-Exupéry wrote his timeless "children's" book so it is possible to see in some of his adventures the seeds of that great book. I smiled when he talked about seeing a desert fox when he was stranded on top of a sand dune and I understood what he meant when he talked about the stars that reveal themselves only to those who are brave enough to walk into the darkness of solitude. But what will stay with me forever is the hope and love for life that Saint-Exupéry managed to find within himself in order to keep going and keep living and keep walking when all seemed lost and death by sunstroke and dehydration seemed imminent. I understood then how the author could write a book of simple beauty and wisdom like The Little Prince.

من أجمل الكتب التي ستحلق معها في الأجواء بصحبة طيار يكتب مذكراته بنَفَس شاعر.

لم أكن أعرف أن أنطوان دو سانت اكسوبيري طيار! وهذا ما يفسر مغامرته الرائعة مع "الأمير الصغير".

إنه يسرد كل ما يتعلق بمهنته الرائعة تلك فيذكر زملاءه وبطولاتهم، ويستحضر ذكرياته عندما تحطمت طائرته في الصحراء الليبية، ويبوح بحبه للنجوم والكواكب، ويشرح طبيعة علاقته مع الصحراء ورمالها وكائناتها، ولا ينسى أخيراً أن يحكي عن البشر الذين صادفهم وتركوا لديه ذكريات تستحق أن تروى.

كل ذلك بأسلوب رقيق جذاب كأنه شاعر ينظم قصيدة أو حكيم يدون خلاصة فلسفته في الحياة.

لا أدري لماذا جذبني غلاف الكتاب مذ صادفته على مواقع الانترنت، وغالبت فضولي عدة مرات ممنية نفسي بالحصول على نسخة ورقية منه.

لكن الفضول غلبني هذه المرة ولم أستطع التوقف عن القراءة.
ولن أيأس من العثور في المستقبل القريب على نسخة أثري بها مكتبتي فمذكرات صديق "الأمير الصغير" عذبة ولطيفة كالأمير وزهرته وكوكبه، وتستحق أن تقرأ مرات عديدة.

Quanto mais descubro a obra de Saint-Exupéry, mais feliz fico por não me ter bastado com a leitura do "seu" Principezinho.

Este livro está cheio de beleza. A visão deste piloto- "poeta" abarca a imensidão da terra. Um livro cheio de nuvens e vento, pensado para os homens que gostam demasiado de viver na terra. Uma história de viagens, de pessoas e de solidão compartilhada.

Lindíssimo.

"De onde foram tirar os homens esse gosto pela eternidade, vivendo ao acaso, como vivem, sobre uma lava ainda morna, já ameaçados pelas neves ou pelas areias do futuro?"

"Já vos falei tanto do deserto que, antes de falar mais, gostaria de descrever um.oásis."

Saint-Exupery's talent as a writer and beauty as a human being shine bright as desert stars in this brief, stunning memoir of his flying adventures. I am so glad that I finally got around to reading it, as it's been on my shelf for years. Highly recommend.

"Eski bürokrat dostum benim, seni oradan kaçırıp da serbest bırakan birileri olmadı hiç ve bunun sorumlusu sadece sen değilsin.


Akkarıncaların yaptığı gibi, ışığa açılan her deliği tıkayarak huzuru bulmuşsun. Burjuva güvenliğinin, rutin işlerin, taşra yaşantının boğucu kuralları içinde dertop olmuşsun, rüzgârlara, gelgitlere ve yıldızlara karşı o alçakgönüllü kaleni inşa etmişsin. Büyük meselelere kafa yormaya hiç yanaşmıyorsun, insanlık durumunu unutmak için az çabalamadın zaten. Başıboş dolaşan bir gezegenin sakini değilsin hiç, cevabı olmayan soruları asla yöneltmiyorsun kendine: Toulouse'lu bir küçük burjuvasın. Hâlâ vakit varken seni omuzlarından tutup sarsacak biri olmadı. Şimdiyse gövdeni biçimlendiren o balçık kurudu, sertleşti ve sendeki hiçbir şey, içinde uyuyan müzisyeni ya da şairi ya da bir zamanlar içinde yaşayan gökbilimciyi uyandıramayacak."

"İnsan olmak, her şeyden önce sorumlu olmaktır. Neden olmadığınız bir sefalet karşısında utanç hissetmektir. Arkadaşlarının başarılarıyla gurur duymaktır. Kendi taşını koyarak dünyayı inşa etmeye katkıda bulunduğunu hissetmektir."

"Uçak bir makinedir elbette, ama müthiş bir çözümleme aracıdır aynı zamanda! Bu araç dünyanın gerçek yüzünü keşfetmemizi sağladı. Aslına bakarsanız kara yolları yüzyıllar boyunca yanılttı bizi. Hükümdarlığından memnun olup olmadıklarını görmek üzere halkını ziyaret etmeyi arzulayan kraliçeye benziyorduk. Dalkavukları onu kandırmak için yol üzerine refah içinde dekorlar hazırlatır, dans etmeleri için figüranlar tutarlar. O incecik anayol dışında kraliyete dair hiçbir şey göremez ve kırların gerisinde açlıktan ölenlerin ona lanetler okuduğunu öğrenemez."

"Bir kadını arzulayan, o kadının kayıtsız gezintisindeki adımlarını düşleyip gece boyunca bir sağa bir sola dönenip duran, düşlerdeki bu kayıtsız gezintiyle yaralanan, içi yanan, işkence çeken erkekler gibi..."

"Banliyö trenlerindeki kalabalığı anlamıyorum, kendini insan zannetmekle birlikte, hissetmedikleri bir baskı sonucunda karıncalar gibi kendi işe yararlıklarına hapsolmuş insanlar. Serbest kaldıklarında o küçük, saçma pazar günlerini neyle dolduruyorlar?"

(Çölde çok uzun süre susuz kalınca)
"Su, ne tadın, ne rengin ne de aroman var, seni tanımlamak zor, senin ne olduğunu anlamadan tadını çıkarıyoruz. Yaşam için gerekli değilsin: Yaşamın ta kendisisin. Duyularla açıklanmayan bir hazla sızıyorsun içimize. Seninle birlikte vazgeçtiğimiz tüm güçler içimize sızıyor. Senin bağışlayıcılığınla yüreğimizin tüm o kurumuş pınarları açılıyor.
Dünyadaki en büyük zenginlik sensin, aynı zamanda yeryüzünün en incelikli, en arı nimetisin."

"Yitip gittiğimi sandım, umutsuzluğun dibine vurduğumu sandım ve bir kez her şeyden vazgeçtiğimi kabullenince de huzura erdim. Böyle zamanlarda insan kendini keşfediyor ve kendisine dost oluyor. İçimizde ne olduğunu bile bilmediğimiz temel bir ihtiyacı doyuran o tamamlanmışlık hissinin yerini hiçbir şey tutamaz."

"Kurtulmak isteriz. Toprağa kazmasını indiren biri kazma darbesinde bir anlam bulmak ister. Kürek mahkûmunun kendisini küçük düşüren kazma darbesi, madencinin onu yücelten kazma darbesiyle kesinlikle aynı değildir. Zindan kazma darbelerinin indirildiği yer de değildir. Zindanın maddi dehşeti yoktur. Zindan, kazmayı indiren kişiyi insan topluluğuna bağlamayan, hiçbir anlamı olmayan kazma darbelerinin indirildiği yerdir.
Ve bizler zindandan kaçmak isteriz."

Transcendant, beautiful, embracing. When I read three books in a row where this book featured prominently (The Goldfinch was one) I felt the book calling to me. For me, it was not the type of book that I could sit down and read in one go. I wanted to mull and linger on the words, and to embrace St Exupery's words demands a kind of internal honesty and emotionality from the reader that can be freeing but also emotionally exhausting. I think that is why I put it down so often. I mean, I started this book August 2014, and finished August 2016- how is that for timing? Still, an excellent book, and one I would suggest to anyone that likes a good adventure memoir or wants to question the human condition or spirit.

What a man. What a life. What a soul.

3.5 ⭐️

“ایمانش از ایمان یک خادمه کلیسا استوارتر بود. و من دلم بر سرنوشت حقیری که او را کور و کر میداشت میسوخت.” P.55

“ من کسانی را که عروتیز را ترجیح می دهند گناهکار نمی دانم. انها ترانه دیگری نمی شناسند. کسانی را گناهکار می دانم که این عروتیز را به گوش انسانها فرو می کنند. من دوست ندارم که انسانها تباه شوند.” P.136

“شما از خدمت هایی که در اینده در راه میهنم خواهم کرد سخن می گویید. من به این مردم ضرورت مردن در راه میهن را تعلیم داده ام. حال چطور ممکن است که اگر خود پیشاپیش انها از مرگ استقبال نکنم، انها جز بیزاری و تحقیر نسبت به من احساسی کنند. و اگر انقدر حقیر باشند، که من پشت جبهه مانده، و عافیت ان را بر گلوله دشمن ترجیح داده را همچنان عزیز بدارند، چطور می توانم به انها کمک کنم؟”p.185

اگزوپری در این کتاب نه مرد سردرگم در پیک جنوب بود نه به کمال رسیده در خلبان جنگ

در این کتاب او خیلی پخته تر شده ولی هنوز راهی برای رسیدن به کمال مطلوب دارد

باید اعتراف کنم در ابتدا کتاب به اون صورت من رو جذب نکرد ولی به طور نفسگیر و زیبایی به پایان رسید
تبلوری که در آخرین فصل های کتاب اتفاق افتاد شکه کننده و به سوی سلوک انسانی بود در اون صفحات می توانستید نویسنده ای رو پیدا کنید که آخرین عارف واقعی اروپا بود

از لطیف‌ترین کتاب‌هایی است که خوانده ام. گاهی انسان‌ها به سطحی از وجدان و آگاهی نسبت به زندگی می‌رسند که درکش آرزو کردنی است و اگزوپری نزدیک شدن به آن وجدان و آگاهی را برای کسی که تجربه اش نکرده در این کتاب در دسترس قرار می‌دهد. شاید موضوع کتاب‌ها هیچ ارتباطی با هم نداشته باشند ولی والدنِ ثورو و یادداشت‌های ایرلندِ هاینریش بل برای من این حس را دارند.

[ paperback from library ]

I really wanted to love this book.
There were definitely some stunning parts.

I think my current mindset didn’t align well with the the particular writing style.

A retelling of grand adventures had through a very (over?) romanticized lens.