Okay, well I read this entire book (90 pages) within a few hours in the Barnes & Nobles. Truth be told, I read it there for two reasons: (a) I have been told to read something by Paul Auster by a few people and (b) I didn't want to pay $16.00 for it.

(My daughter read the Guiness Book of World Records for Kids, lol)

It's an interesting story within a story. The writing, initially, is pretty solid, pretty tight. But the story is hard to keep interested in. A lot of the plot is a description of the main character, Mr. Blank, and his activities. You get bits and pieces of the story as you go along, and there is to be some great reveal/allegory at the end. I wouldn't say it was a great revelation, but it was interesting - I'll give Mr. Auster that much.

I've also been told this isn't the best of Auster's works, and I can accept that. It wasn't painful to read; it went quite smoothly for the most part, but I didn't find it particularly memorable or inspiring. Just meh.

Which is how it ended up with three stars...

PS The cover *is* great, isn't it? lol

في قصة شديدة التكثيف والقِصر، يقوم بول أوستر بتجميع العديد من الشخصيات (منها شخصيات عديدة من مؤلفات أخرى له في ثلاثية نيويورك تحديداً) ، ويضعك فى الصيغة (الثيمة) المحببة له ألا وهى القصة داخل القصة …
فقط تبدو النهاية وكأنها كُتبت على عجل، فلم تكن مُرضية للعمل …

Like Alexander taking his sword to the Gordian Knot, Paul Auster chops away at the knotty loop he's tangled throughout Travels in the Scriptorium -- inelegantly solving the very problem he created while invalidating the reader's input.

Until the ending, this was an obtuse work and brilliant for it's wide angle of perspective because the potential meanings were myriad. Mr. Blank could have been anyone. His crimes could have been anything. His victims could have been everyone or no one. This was a text begging for the reader to engage with the tale and finish it off, much as the "Final Report of Sigmund Graf" was begging Mr. Blank for completion, and my delight was in letting imagination wander about from allegorical possibility to allegorical possibility, and when Auster let this happen, Travels in the Scriptorium was marvelous.

Unfortunately, Auster couldn't walk away from the knot he'd tied and let us all face it on our own. He carried his sword, carried it as mercilessly as Alexander of Macedonia, and he hacked at the knot until it slumped into an uncoiled mess, cleaved into pieces, ensuring that the power of the knot was no more.

All the untangling I'd been doing was for naught; while i was reading, the untangling was everything. By the end, Auster left me with nothing.

بدون حواشی باید بگم داستان درنیومده بود. فضا و امکانات فضا می تونست یه داستان خوب ازش دربیاد اما نشد که بشه. از همون اول تا اون آخر واکنش های این بابا در اون اتاق تو ذوق من می زد - مثلا اینکه این همه کله ملق زد اما آخرش نرفت سمت در

تا اونجا که من دیدم در دو جای کتاب چند بند حذف شدن به دلیل محتوای جنسیشون - یکی موقع حموم بردن بلنک توسط آنا و دیگری موقع سروکله زدن با سوفی. چند جمله ی دیگر هم به همین دلیل حذف شده اند. البته عجیب آنکه باد معده هم از حذفیات است

ترجمه قطعا نیاز به ویرایش داره. همین الان که اومدم این ریویو رو بنویسم فهمیدم که اتفاقا در سال 1394 ویراست دوم این کتاب منتشر شده - یعنی این کتاب. این خبر خوبیه و امیدوارم باقی کتاب های این سری که مشکل دارن هم ویرایش بشن. البته من اون ویراستو ندیدم تا مقایسه کنم اما صرف ویرایش خودش یه خبر خوبه. وجود ویراست دوم باعث می شه چندان نیازی به توضیح اشتباهات مترجم نباشه اما به هر حال من صرفا فارسی و انگلیسی بعضی اشکالا رو می آرم ولی دیگه توضیحی نمی دم. در ضمن ظاهرا دو ترجمه ی دیگه هم از این کتاب از سوی نشر چشمه و نشر ثالث منتشر شده. من از کیفیت اون ترجمه ها بی خبرم اما اگه قرار باشه این کتابای استرو بخرم از افق می خرم به خاطر اینکه پول کپی رایتو داده

مواردی از اشتباهات ترجمه ی این ویراست نخست:
n  
n  
n  یکn  
n  

he sits down on the edge of the narrow bed, assuming a position identical to the one described in the first sentence of this report

روی لبه ی تخت باریک می نشیند و سعی می کند موقعیتی را که در جمله ی نخست این گزارش آمده در ذهن مجسم کند

n  
n  دوn  
n  

But you managed to get out

اما می توانستید بروید

n  
n  سهn  
n  

Still...

هنوز...

n  
n  چهارn  
n  

For the time being

از حالا به بعد

n  
n  پنجn  
n  

We could get it back on you in two shakes of a cat

تا چشم به هم بزنید برگشته ایم

n  
n  ششn  
n  

park across the way

پارک سر راه

n  
n  هفت n  
n  

deluge

خودفریبی

n  
n  هشتn  
n  

Perhaps it is because the Protector and his family are gone from the city then, and with the palace standing empty and blue shutters covering the familiar windows, the reality of the Confederation begins to feel less substantial. One is aware of the great distances, of the endless territories and people, of the chaos and clamor of lives being lived—but they are all at a remove, somehow, as if the Confederation had become something internal, a dream that each person carried within himself

شاید به همین دلیل است که نائب السلطنه و خانواده اش از شهر رفته اند، قصر خالی است و پست پنجره ای های آبی پنجره های آشنا را پوشانده اند، ماهیت کنفدراسیون انگار دیگر کم تر از قبل واقعی به نظر می رسد. آدم از فاصله های زیادی باخبر می شود، از انبوه سرزمین ها و آدم ها ...اما همه ی این ها یه جورهایی می گذرد، انگار که کنفدراسیون به یک چیز درونی بدل شده، رؤیایی که هر آدمی آن را در درون خود دارد

n  
n  نهn  
n  

For a person who had attained such an exalted rank, Joubert did not cut an impressive figure. Just short of his sixtieth birthday

ژوبر آدم خاصی محسوب نمی شد که به چنین مقام رفیعی برسد. تازه شصت سالش شده بود

n  
n  دهn  
n  

An honest mistake

یک اشتباه شرافتمندانه

n  
n  یازدهn  
n  

my steadiness of character and fierce devotion to her were no less important qualities on which to build a lifelong union

ثبات شخصیت و ارادت شدیدم به او ویژگی های مهمی نیستند که بتوان بر اساس آن یک ازدواج بادوام را بنیان گذاشت

n  
n  دوازدهn  
n  

but eventually he manages to dribble forth a few measly squirts

اما اتفاقا تصمیم می گیرد کمی با دستگاه آب پران به خود آب بپاشد

n  
n  سیزدهn  
n  

Farr, looking very much as he does now, is sitting in a garden somewhere

فار از این کار بلنک خوشش می آید، توی عکس در جایی مثل باغ نشسته

n  
n  چهاردهn  
n  

where I come from, stories are supposed to have a beginning, a middle, and an end

جایی که من از آن شروع کردم، همه ی داستان ها یک شروع، یک میان و یک پایانی دارند

n  
n  پانزده n  
n  

I couldn't agree with you more

تا اینجایش را با شما موافقم

n  
n  شانزدهn  
n  

in order to hold this tenuous union together, what better way to unite the people than to invent a common enemy and start a war

برای این که این اتحاد ضعیف را حفظ کند چه راهی بهتر از این که مردم را با هم متحد کند تا این که بخواهد یک دشمن مشترک ابداع کرده و جنگ راه بیاندازد

n  
n  هفدهn  
n  

he finds himself getting drawn into Ultima society

کم کم جذب جامعه ی آلتیما می شود

n  
n  هجدهn  
n  

The last thing Graf would conclude is that Land has killed his own future soldiers

آخرین چیزی که گرف به آن می رسد این است که لند سربازان آینده ی خود را کشته است

n  
n  نوزدهn  
n  

wondering if the afternoon pills aren't responsible in some way for counteracting his memory loss of the previous hours, or if it isn't just a lucky fluke, one of those unexpected things that happen to us for no apparent reason

نمی داند قرص های بعدازظهری به شکلی با فراموشی ای که ساعات پیش برایش پیش آمده بود مقابله کرده است یا اگر صرفا حسن تصادف نیست، پس یکی از آن اتفاقات غیرمنتظره است که بی هیچ دلیل واضحی برای مان رخ داده است

n  
n  بیستn  
n  

man of order

مرد قانون

n  
n  بیست و یکn  
n  

planning to hatch a phony war with the Djiin in order to hold the Confederation together

تصمیم دارند به همراه جن ها جنگی ساختگی طرح ریزی کنند تا کل کنفدراسیون را بگیرند

n  
n  بیست و دوn  
n  

there are only two possibilities: Joubert's position and Graf's position. If this story is going to add up to anything, though, there has to be a third explanation

در این لحظه دو احتمال بیش تر وجود ندارد: موقعیت ژوبر و موقعیت گرف. اگر قرار است این داستان بر موضوع خاصی دلالت کند، گو اینکه، باید گزینه ی سومی هم باشد

n  
n  بیست و سهn  
n  

to find out if he has a home somewhere with a wife and children, or once had a wife, or once had a home, or if this room is not the place where he has always lived

تا بفهمد جایی خانه و زندگی و زن و بچه ای دارد یا نه، یا اگر این اتاق جایی نیست که او همیشه در آن زندگی کرده

n  
n  بیست و چهارn  
n  

last but not least

نکته ی آخر و نه آخرین نکته

n  
n  بیست و پنجn  
n  

Mr. Blank might have acted cruelly toward some of his charges over the years, but not one of us thinks he hasn't done everything in his power to serve us well

شاید در خلال سال ها به خطر برخی از اتهامات آقای بلنک با او ظالمانه رفتار شود، اما هیچ کداممان باور نداریم موقعی که در رأس قدرت بود برای خدمت به ما کاری کرده باشد

n  
n  
n

Reminded me of Krapp's Last Tape by Samuel Beckett or The Blind Owl by Sadegh Hedayat...solid fiction - lots of questions - much to ponder. Will look for more books by Paul Auster; always happy to find another author who has a unique perspective on existence and our need to examine deeper questions of individuality.

On the surface it appears as if this book should be titled "travels in the sanitorium" since our main character is locked in a facility-like room, given mind-altering/enhancing treatments, and interacts with women in uniforms who push silver carts to deliver his meals and bathe and dress him for the day. This main character is presented to us with a dementia-like forgetfulness, but beneath the surface/outer layer, Auster's novel is about the musings of an author within a scriptorium, which is an antiquated type of "writing room" from medieval times.

Readers will soon realize the main character, Mr. Blank, is the author of an unfinished manuscript. If it sounds familiar, it is... as much as the characters in this story should be familiar to Auster fans (they are characters from his prior novels). In fact Mr. Blank is an author (Auster?) and is finishing a story started by someone named "Trause" (an anagram for "Auster"). Mr. Blank is often interrupted by these former characters while he is in this space (the scriptorium/his mind) trying to finish the story. This is self-referenced many times; I laughed out loud at the line, during his consultation with the doctor, "Interrupt all you like. We're involved in a complicated story here, and not everything is quite what it seems to be."

So it appears again to be a story of an unfinished manuscript, not the story of a forgetful man locked in a long-term care facility. But then, Mr. Blank/Auster notes, while trying to figure out the ending for his story, "if this story is going to add up to anything, though, there has to be a third explanation, something no one ever would have expected. Otherwise, it's just too damned predictable."

Frustratingly and beautifully Auster, this book does not disappoint. Overall a great read for fans of his previous works.

Bizarre.

So bizarre, I was actually frustrated at one point. That might have been more because of other life-happenings than because of the book, so I will discount the frustration part. But only a little.

I picked this up at the library book sale, knowing Auster is on the 1001 list. I didn't have the list with me, and hoped this would be among his titles. It isn't. Neither is the other one I picked up at the same time, but I'll happily read it. Also those titles that are on the list. In spite of this being bizarre and frustrating, and despite that I have no reason not to expect the others will be less bizarre, if not frustrating.

His prose is very readable, and the single characterization in this was very interesting. But bizarre. Did I say that?

"Vista dalle più remote distanze spaziali, la Terra non è più grande di un granello di polvere. Ricordatevelo, la prossima volta che scriverete la parola 'Umanità' ".

Mr Blank è chiuso in una stanza, forse un carcere o forse un ospedale psichiatrico, lui non lo sa e non sa neppure niente altro: non ricorda luoghi, nomi, circostanze, è totalmente spaesato e il suo passato è un mistero per lui come lo è il motivo per cui è rinchiuso in quella camera.
Tutto si svolge nell'arco di una giornata durante la quale il protagonista riceve varie visite di persone che lo conoscono bene, che gli parlano e si comportano come se lui conoscesse perfettamente loro, ma Mr Blank non ricorda nulla o quasi né dei personaggi che gli fanno visita né dei loro rapporti.
Alla fine tutto sarà svelato, il mistero risolto e la storia dentro la storia raccontata in una struttura a cerchi concentrici che per tutto il romanzo fa pensare a Pirandello e ai suoi " Sei personaggi in cerca d'autore ".
Il libro è piacevole, leggero, Auster scrive indubbiamente bene e qui usa uno stile ritmato e agile come quello di un giallo, ma per me che ho amato questo autore in romanzi di maggior spessore sia stilistico che contenutistico come per esempio "Follie di Brooklyn", "Moon Palace" e "L' invenzione della solitudine", questo romanzo mi ha decisamente delusa.
Il più alto rappresentante di questo genere resta, senza dubbio alcuno, Pirandello!

«سفر در اتاق تحریر» ماجرای یک روز از زندگی مردی (بلنک) است که در اتاقی محبوس شده و زیر نظر قرار دارد و با اینکه چیزی از گذشته‌اش و دلیل زندانی شدن‌اش نمی‌داند با خواندن اوراقی که در اتاقش وجود دارد می‌کوشد گذشته‌اش را به یاد بیاورد...

Anlatımında ve sahnelerdeki durağanlığa rağmen kendini okutan güzel bir kitap... Sonu ise beklenmedik...

Paul Auster es uno de esos autores que no necesitan presentación; además, llevaría unos cuantos golpes al teclado escribir toda su obra. Así que vamos al “turrón”: segundo libro suyo que leo, y la misma impresión y valoración que con el primero. Su lectura, me termina por confirmar por qué Auster es uno de los tantos escritores célebres que, como consecuencia de tener una propuesta muy marcada, tiene una amplia legión de incondicionales y detractores ─una buena forma de comprobarlo es leer cualquier reseña de alguno de sus libros─.

Viajes por el Scriptorium es de esos libros que ansías reflexionar sobre él e indagar en distintas reseñas de lectores y especialistas, claro está, algo que he hecho nada más terminarlo, prácticamente. Los distintos textos sobre el libro me han ayudado a confirmar si estaba en lo correcto acerca de algunas cuestiones y a entender mejor el libro, en líneas generales. Porque, aunque sé qué tipo de escritura practica Auster ─“de qué palo va”─, tan sólo era mi segunda novela de él, lo cual es un error y creo que ha propiciado que no disfrutase e incluso entendiese la novela como debería; seguro que habiéndole leído más me hubiera ido mejor con este libro y mi valoración sería más positiva. Sí que el otro libro que leí, el primero de La trilogía de Nueva York, me permitió advertir que Auster estaba usando a personajes de otras obras en este libro ─algo clave para entender qué persigue el escritor con este trabajo─.

El libro me parece algo pretencioso ─creo que si sigo leyendo a Auster esta impresión irá a más─, ya son dos de dos los casos en los que valoro su obra de esta forma. Es, por ello, que me parece un ejercicio de metaficción algo fallido y un libro que despierta en mí el sentimiento de ser un trabajo meritorio, pero no meritorio a la vez. En general, Auster me crea sentimientos contradictorios. En este ejercicio de metaficción, uno alberga la esperanza de que la cabeza del Auster escritor se comporte y tenga los mismos dilemas aparecidos en el libro cuando está ante el folio en blanco en su piso de Brooklyn, confiando en una total sinceridad hacia el lector por su parte, algo iluso y, por tanto, poco probable creo yo, pero lo he leído con esa pequeña ilusión.

Y aunque recomiendo ─encarecidamente─ leer Viajes por el Scriptorium después de haber leído algunas obras de él, sí que, si uno se inicia con este libro, descubrirá quién es Auster y qué quiere con sus libros. Este escritor siempre juega con el lector, trabaja la escritura creativa, la creación literaria. Tal y como se iniciaba, es un escritor con un sello muy personal ─lo que no implica que tenga influencias y guiños evidentes en sus obras, lógicamente─, y pese a que no sé si “Auster es para mí” voy a seguir leyéndole, porque Auster es así: consigue que sucumbas a la propuesta narrativa que propone y resulta muy difícil no caer y seguir leyendo más trabajos suyos, ya que albergas la esperanza de hacerte austeriano. Veremos si lo consigue en futuros libros.

Reseña publicada originalmente en n  Tardes lentasn

Arqueologia de uma pergunta

O escritor norte-americano Paul Auster, 60 anos completos faz pouco, em 3 de fevereiro de 2007, já flertou mais de uma vez com o romance de gênero, principalmente o policial e o suspense – cujo objetivo é a consecução de uma resposta. A diferença é que Auster, em livros como seu lançamento mais recente, Viagens no Scriptorium, que está saindo agora no Brasil, prefere, em vez da resposta, a arqueologia da pergunta.

Autor de Trilogia de Nova York, Leviat e Desvarios no Brooklyn, Auster é hoje um dos maiores autores americanos vivos. Seus livros são labirínticos, com tramas que se dobram sobre si mesmas ou se repartem entre a história principal que Auster conta e as que seus próprios personagens – escritores, na maioria – narram em livros, manuscritos e anotações incorporados na narrativa. Prosa para quem aprecia literatura como construção, não puro veículo para histórias lineares.

A cena de abertura de Viagens no Scriptorium (Companhia das Letras, R$ 33) flagra um velho sem nome definido, com idade também incerta, "qualquer coisa entre sessenta e cem anos", sentado em uma cama, olhando para os próprios pés. O lugar em que o personagem se encontra é um cômodo austero, apenas com uma cama, uma poltrona de rodinhas e uma escrivaninha sobre a qual estão dispostas pilhas de papel. O velho, que o narrador chama de Blank (vazio, em inglês), não
sabe como foi parar no que pode ser um quarto de hospital, de hotel ou uma cela de prisão ou manicômio.

O mistério não se resume a isso: os papéis sobre a escrivaninha se dividem entre fotos de pessoas que Blank não lembra quem são e um punhado de folhas manuscritas com o relato ficcional de Sigmund Graf, um prisioneiro detido em uma guarnição de fronteira de um país chamado A Confederação. Acusado de traição, Graf relembra a missão que resultou em seu aprisionamento. A história então se divide entre a narrativa de Graf e a busca de Blank pela própria identidade.

Ao longo de um dia, Blank recebe, cedo da manhã, a visita de uma enfermeira chamada Anna, conversa com um ex-policial britânico, James P. Flood, e com um advogado, Daniel Quinn. Passa pelos cuidados de outra enfermeira, chamada Sophie, e recebe um recado de um Peter Stillman – todos eventos ligados ao desaparecimento de um tal Fanshawe, a quem, como muitos outros, Blank
teria enviado em uma misteriosa missão.

Viagens no Scriptorium é uma novela sobre livros, no fim das contas. A referência mais óbvia, expressa no título e na cena inicial da narrativa, é Viagem ao Redor do Meu Quarto, do francês Xavier de Maistre, também um livro cuja ação transcorre, em última instância, na cabeça do próprio autor. Na narrativa paralela de Graf, há ecos díspares de À Espera dos Bárbaros, de J.M. Coetzee, e até de O Coração das Trevas, de Conrad. Mas a principal referência é mesmo a obra do próprio Auster. Todos os personagens que surgem no Scriptorium para conversar com Blank vêm de outros livros do escritor. A enfermeira Anna é Anna Blume, de O País das
Últimas Coisas. Stillman, Fanshawe, Sophie e Quinn são oriundos das três novelas reunidas
em A Trilogia de Nova York. Todos, em determinado momento, apresentam-se como
"ex-agentes" a serviço de Blank, numa insinuação, típica de Auster, de que Blank é o próprio escritor, interrogado e julgado por seus personagens.