أتعجب من قدرة بول أوستر على اجتذاب القارئ إلى مستنقع الكآبة والتيه بسهولة ودون شعور أو رغبة من قارئه.

رواية حول معضلة الكاتب وشخصياته الروائية التي يفعل بها الأفاعيل وتعاني الأمرين جراء حبكاته ومصائبه المبتكرة التي يرسمها لهؤلاء الأبطال.

معضلة تؤرق كل كاتب حين يسقط في دوامةالكتابة وتستعصي عليه الأحداث أو تغلق دونه أبواب الرواية. لتأخذنا إلى قصة داخل القصة التي ترافقها قصص أخرى

لم أصل إلى ذروة الاستمتاع مثلما في اختراع العزلة، لكنه موهوب بلا شك

سریسلی؟ :| نه واقعا؟
تا قبل از چند صفحه ی آخر تصمیم داشتم سه بدم ولی با این اتفاقی که پایان داستان افتاد...
حقیقتا باید بگم که این دو یی که میدم برای اینه که طرز نوشتن نویسنده رو دوست داشتم و اینکه طوری بود که دوست داشتم ادامه رو بخونم بدون اینکه خسته بشم یا هرچی...
ولی خب با این پایانش :| قشنگ خورد تو ذوقم :|

تازگی ها فرمول نه چندان تازه‌ای کشف کرده‌ام. فرمولی که شاید به فکر هزاران هزار آدم دیگر رسیده است. اسم فرمول را گذاشته‌ام: " پروژه ی انتخاب آزادانه اما کم ریسک "
بعد وارد کتابفروشی می‌شوم. (این روش بیشتر روی نویسنده هایی جواب می دهد که کتابهای کم حجم نوشته باشند!) می‌دانم که قلم پل استر را دوست دارم. بین قفسه‌ها می‌گردم و هر کتابی که نوشته را ورق می‌زنم، مزمزه می‌کنم. در این بین، حتما یکی از آن ها به دهانم شیرین‌تر می آید. انتخابش می‌کنم. با کتاب جدیدم برمی‌گردم به اتاقم و حالا همراه یکدیگر می‌شویم.
سفر در اتاق تحریر به غایت همین است. تمام داستان در اتاقی روایت می‌شود که پیرمردی در آن ساکن است. هیچ یادش نمی‌آید اما خواندن را فراموش نکرده است. بعد درون قصه‌ی کتاب، قصه ی دیگری روایت می‌شود. پیرمرد میخواهد بداند کیست و برای چه درون آن اتاق زندگی میکند. باقی‌اش قصه‌ی دوست نداشتن من است. نتوانستم با کتاب ارتباط برقرار کنم. اما نویسنده همه جا سرک کشیده بود. آخر سر هم، توی بند پایانی خودش را نشان داد و برای پیرمرد آرزوی خوابی خوش کرد. به گمانم همین کافی بود.

" پروژه ی انتخاب آزادانه اما کم ریسک " را کاملا دوست دارم.

پل استر خوانده بودم.
قرار نبود عاشق همه جای کتاب شوم.
و مبلغ نامقداری اوراق بهادار از جیبم به صندوق کتابفروشی رفته بود تا اندازه اندکی برایش حفظ بقا بخرد.
ادامه‌اش می‌دهم. دوست داشتنی است.

این روزا خودم رو با چالشی مواجه کردم بر این اساس که سعی کنم بخشایی از زندگی روزمرمو که به دل نمیشینه به هر قیمتی شده به دلخواه خودم تزیینش کنم، کتاب خوندن موقع له شدن تو بی ارتی و متروی تهران هم یک بخشی از همین چالشه! یه کتاب کوچولوی تو کیف جاشو میزارم کنار گوشی و باقی خرت و پرتام و در اولین فرصت که حس کردم یک دستم به یک جای محکم وصله و به اندازه یک مشت بسته جلوی صورتم جای خالی هست، کتابو از تو کیف چنگ میزنم و کل ۲۰ ایستگاهی که تو مسیر رفت و امدممو کتاب میخونم. نتیجه اش بسیار مثبت بود. اصلا متوجه مسیر دور و دراز و بعضا عصبی کنندم نمیشم و از اون مهم تر، دوباره میتونم کتاب بخونم!
این کتابم یکی از همین کتاب ها بود. کتابی که بار دیگه و اینبار محکم تر از قبل بهم فهموند آب من و آستر توی یه جوب نمیره. هر چند این کتاب نسبت به کتاب های قبلی که ازش خونده بودم پایان خلاقانه تر و نسبتا منطقی تری داشت، اما اینبار خب اصلا از مسیری که منو مجبور به طی کردنش کرد برای اینکه به پایان برسه لذت نبردم!
از کل این کتاب، همین یه جمله با من خواهد موند:

"زندگی همین است. ما باید عذاب می کشیدیم ولی این عذاب کشیدن دلیلی داشت، یک دلیل موجه و هرکس که شکایتی از این موضوع داشته باشد معلوم است که مفهوم زنده بودن را درک نمیکند."

باری دیگر تشکر از جناب استر بابت گیج کردن ما

پیرمردی در اتاقی لب تخت نشسته که تمام وسایلش برچسب هایی حاوی اسم اون وسیله رو دارن مثلا روی صندلی نوشته صندلی و حتی روی دیوار نوشته شده دیوار. به نظر میاد که پیرمرد فراموشی داره (حالا به هر دلیل) چیزی از گذشته و اینکه کی هست یادش نیست. حتی نمیدونه چرا اونجاست. در اتاق یک میز تحریر و یک سری عکس و نوشته هم وجود داره که داستان ما تشکیل میشه از رفت و آمد و صحبت افرادی با این پیرمرد و دیدن عکسها و خوندن نوشته ها توسط اون. ایده ی داستان خیلی جذابه حتی اون ابهام و گنگی داستان و اینکه تا انتها نمیتونی حدس بزنی ته داستان چیه باعث کشش داستان شده. یه جاهایی رو میشد بیشتر شرح و بسط داد به نظرم ولی خب نظر نویستنده مثل من نبوده :))) آخر داستان رو کمتر از بقیه ی داستان دوست داشتم

A journey into the creative chaos that fuels the literary world of Paul Auster. All the set pieces are in place for another game of exixtential chess and in the best of postmodernist traditions the player finds himself on the board wondering who is going to make the next move.
As with the other Auster worlds you visit if you looking for morality, justice, or even a satisfying conclusion, you've taken a wrong turn.
But if you stay you are guaranteed a worthwhile look at truth as only Auster can provide it.

Sleep well Mr. Blank.

می‌گویند روزی ملا نصرالدین در منزلش یک مهمانی ترتیب می.دهد و چون آدم زرنگی بوده در محل ورود مهمان‌ها  نوشته‌ای به دیوار می‌آویزد با این مضمون : دوستانی که با هدیه و تحفه تشریف فرما شده‌اند از درب سمت راست وارد شده و آنان که دست خالی آمده‌اند از در سمت چپ وارد شوند چون مهمان مورد نظر ما هم بی‌چیز بوده طبیعتاً از درب چپ وارد شده و پس از طی مسیری کوتاه خودش را درون کوچه می‌یابد!
من هم تقریباً شبیه این مهمان محترم بعد از طی مسیری و سفری در اتاق تحریر دوباره به نقطه اول برگشتم!
 ویژگی داستان‌های استر در کتابهایش معمولاً سبک معماواری است که دارد و حس کنجکاوی  مخاطب را برمی‌انگیزد در این شرایط و بالاخص در داستان ما لزوم دوباره‌خوانی کتاب‌ برای درک بهتر جزئیات، بیشتر احساس می‌شود.
سفری در اتاق تحریر در واقع گذری بر شخصیت خود استر و یک نوع داستان در داستان است. جهان داستان‌های پل استر جهانی متشکل است اسامی و تا حدودی شخصیت‌ها در کتاب‌هایش تکرار می‌شوند یا به بیان دیگر طیف به هم پیوسته‌ای را تشکیل می‌دهند.
پیتر استیلمن، فنشاو، سوفی و چند شخصیت دیگر، اگر اشتباه نکنم در سه‌گانه نیویورک هم حضور داشتند. قالب و نحوه بیان و ارایه، بر محتوای کتاب‌های استر برتری دارد و ما در هر رمان منتظر شکل جدیدی از ارایه موضوع ها و به شیوه‌ای متفاوت هستیم آنچنانکه به جذابیت کار هم می‌افزاید.
در نهایت بد نیست به ترجمه خوب مهسا ملک مرزبان اشاره کنیم  که در مجموع  محصول کارش روان و یکدست از آب درآمده است.

Here’s something I wish I’d known before reading this book: Travels in the Scriptorium should not be the first Paul Auster you read. (Why didn’t I read a review?!) If I’d done my research rather than impulsively grabbing this off a table because of its quirky cover (a horse! in a room!) I would have known that this is Auster’s thirteenth novel and his most navel-gazing, almost a note to longtime fans. As a newcomer, I didn’t realize that all of the secondary characters were drawn from his previous novels, meaning that the entire book is a send-up to his past work, full of oblique references. Obviously I read the book completely differently than a fan would and, let me tell you, it suffered for it.

The back cover copy made this seem like a classic closed door mystery: a man trapped in a room, having lost his memory, seeking to discover the sinister force that may have imprisoned him. I’ve seen plenty of great films and books that use this as a frame, so I was intrigued. If you want the “a-ha” moment, you literally only have to read the last three paragraphs of the book. That delivery felt thin, like Auster had dashed off those paragraphs, then built a loose story around it. I was left thinking I’d wasted my time, which isn’t a good sign for a book so short that it’s practically a novella. Travels in the Scriptorium felt like a gimmick.

Would I recommend? If you’re a diehard Paul Auster fan, I think you’ll find some fun winks and nods. If you’re a newbie, avoid. There’s not enough substance here to make it worthwhile.

To read more of my reviews, visit my blog at yearofmagicalreading.wordpress.com

بعد از کشور آخرین‌های پل استر مدت‌ها بود که هیچ کتابی منو شگفت زده نکرده بود اما باز هم پل استر در کتابی دیگر منو کاملا به وجد آورد. این کتاب با ایده‌ی جالبی که داره و توصیفات دقیقی که ارائه می‌ده با ذهن خواننده به راحتی و با ظرافت بازی می‌کنه و در نهایت درست وقتی که ذهن آرام گرفته اونو به هیجان می‌یاره... توصیه می‌کنم اول کتاب "کشور آخرین‌ها" رو بخونید از پل استر بعد بیایید سراغ سفر در اتاق تحریر ( همونطور که دوستی به من این توصیه‌ی ارزشمند رو کرد)
اما به این کتاب 5 ستاره‌ی کامل رو ندادم چون انتهای ِبسیار مبهمی داشت... شاید اگر دوباره این کتاب رو بخونم 5 ستاره بهش خواهم داد ...

Travels in the Scriptorium, Paul Auster

Travels in the Scriptorium is a novel by Paul Auster first published in 2007.

An old man is disoriented within an unknown chamber and has no memory about who he is or how he has arrived there. He tries to understand something from the relics on the desk, examining the circumstances of his confinement and searching for reasons and a method to exit.

Determining that he is locked in, the man — identified only as Mr. Blank — begins reading a manuscript he finds on the desk, the story of another prisoner, set in an alternate world the man doesn't recognize.

Nevertheless, the pages seem to have been left for him, along with a haunting set of photographs. As the day passes, various characters call on the man in his cell — vaguely familiar people, some who seem to resent him for crimes he can't remember — and each brings frustrating hints of his identity and his past. ...

عنوانها: سفر در اتاق تحریر؛ سفر در اتاق نسخه برداری؛ نویسنده: پل آستر؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و سوم ماه جولای سال 2009 میلادی

عنوان: سفر در اتاق تحریر؛ نویسنده: پل آستر؛ مترجم: مهسا ملک مرزبان؛ تهران، افق، 1387، در 162ص؛ شابک 9789643694883؛ چاپ دوم 1389؛ چاپ سوم 1392؛ چاپ چهارم 1396؛ موضوع داستانهای نویسندگان امریکایی - سده 20م

عنوان: راه رفتن در اتاق نسخه برداری؛ نویسنده: پل آستر؛ مترجم: مهدی غبرائی؛ تهران، ثالث، 1387، در 136ص؛ شابک 9789643805173؛ چاپ دوم با عنوان: سفر در اتاق نسخه برداری؛ تهران، ثالث، 1394؛ در 138 ص؛ شابک 9789643806354؛

عنوان: سفر در اتاق کتابت؛ نویسنده: پل آستر؛ مترجم احسان نوروزی؛ تهران، چشمه، 1387؛ در 135ص؛ شابک 9789643624125؛ چاپ دوم 1389، چاپ سوم 1396؛

پیرمرد روی لبه ی تخت مینشیند؛ ذهنش درگیر مسائل دیگری است: این جا چه میکند؟ در اتاق، با برچسبی روی میز نوشته شده «میز»؛ روی لامپ «لامپ»، او کیست؟ اینجا چه میکند؟ پیرمرد پاسخ پرسشها را نمیداند، پیرمرد هیچ به یاد نمیآورد...؛ «استر» کنجکاوی هر خوانشگری را برمیانگیزند؛ ایشان خوانشگر را از بلندای دنیای جادویی واژه ها، بر روی زمینِ سخت مینشانند، و سپس دوباره به پرواز درمیآورند

تاریخ بهنگام رسانی 11/04/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Auster always surprises me with his stories. In Timbuktu I met a dog and saw the whole story through the animal’s point of view. In Travels In The Scriptorium I meet an old man with suffering from amnesia, but portrayed in a sense that embodies us, the readers. Mr. Blank (strange name for a character), wakes up one morning in a room of what appears to be some sort of sanatorium. Except Mr. Blank feels strangely like a prisoner in this place. The windows are bolted; the room is completely bare, yet the essence of it yields certain kind of strangeness to the casual observer. And the more Mr. Blank digs into his own memory to recover the string that connects his past to his current situation, the more we, the readers, hold our breath in anticipation of the revelation.

Written with a vibrant style and exceptional character development, Travels In The Scriptorium will keep you glued to the pages until the very end. Do try to make sense of Auster's meaning behind this book and beware - you may discover your own Mr. Blank.