Weer iets heel anders over de Eerste Wereldoorlog. Kort gezegd komt de hoofdpersoon in dit dunne boekje zonder ook maar een voet aan het front gezet te hebben met verwondingen aan het aangezicht in een Parijs hospitaal terecht, en zal daar tot na de oorlog blijven. Zijn bovenkaak en deel van de neus zijn weggeblazen door een granaat. Dugain beschrijft beeldend welke operaties volgen.
Daarna krijgt het verhaal een episch gehalte en vormt het een brug tot aan na de Tweede Wereldoorlog. Hoe kijkt een WOI-veteraan naar de tijd erna? Interessant.

کتاب نهم
۲۷-۳۱ اردی‌بهشت سال ۰۲
۳.۵ ستاره

ماجرای کتاب از سال ۱۹۱۴ همزمان با شروع جنگ جهانی اول آغاز میشه، وقتی آدرین ۲۴ساله یکی از افسران فرانسوی پیش از اعزام به خط مقدم و رویارویی با حتی یک سرباز آلمانی، بعلت انفجار توپ از ناحیه صورت دچار جراحت میشه. زخمی عمیق و وحشتناک که کام و فک بالایی‌ش رو از بین می‌بره و حفره‌ای ترسناک روی صورتش به جا می‌ذاره. آدرین به بیمارستانی در فرانسه منتقل میشه و سال‌ها اونجا بستری می‌مونه.
.
.
ما تو این کتاب با وجهه جدیدی از سیاهی‌های جنگ روبه‌رو میشیم. که با نابودی چهره انسان‌ها، بی‌رحمانه‌ترین آسیب رو به جسم و روحشون می‌زنه. آسیبی که قطع دست و پا و نخاع و حتی مرگ نمیتونه باهاش برابری کنه. آدرین در جایی از کتاب میگه: «فقط کسانی‌که مرده‌اند می‌توانند به ما غبطه بخورند، گرچه به این هم مطمئن نیستم.»
این آدم‌ها زنده می‌موند تا نمود انسانی زشتی‌های جنگ باشند با جراحتی که تمام داشته‌های دنیای گذشته‌ رو با نداشته‌های دنیای جدید جایگزین میکنه..
خانواده و جامعه چه واکنشی به این آدم‌های بی‌صورت خواهد داشت؟ ترس؟ ترحم؟ انزجار؟ خود این آدم‌ها چه احساسی خواهند داشت وقتی برای اولین‌بار چشمشون به هیولای توی آینه میفته؟ وقتی معشوقه‌شون، بچه‌شون اون‌هارو نمیشناسه.
.
.
کتاب پر از توصیفات دردناک و حقایق کشف‌نشده ست و زبان نویسنده در بیان این بی‌رحمی‌ها، سرد و بی‌احساسه چون جنگ سرد و بی‌احساسه. جنگ این فرصت رو به ما نمیده تا برای شخصیت‌های کتاب دلسوزی کنیم، باشتاب و بی‌رحمانه می‌تازه و صورت‌ها رو درو می‌کنه و توده‌ی انبوهی از مصیبت به‌جای می‌ذاره.
.
.
کتاب حجم خیلی کمی داره، اما برهه‌‌ی زمانی زیادی رو در بر می‌گیره؛ از آغاز جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم.. و پایان‌بندی‌ش زیبا و تاثیرگذاره. ترجمه‌ی قابل قبولی هم داره. پیشنهاد می‌کنم کتاب صوتی‌شو با صدای گرم و جذاب اطهر کلانتری از رادیو گوشه بشنوید.

Reminiscent of "Born on the Fourth of July" and "Johnny Got His Gun" (ya know--the influence for that Metallica song), this book serves as a reminder that while not every conflict is a meat grinder like the First World War, soldiers leave pieces of themselves behind on battlefields and carrying on afterwards is not an easy matter. The book is short, but provocative, and hammers home the lesson that finding a group of similarly-experienced people in support for this difficult aftermath is essential. The prose is tight (even in translation) and served to remind me of rainy-day visits to both Paris and Verdun. Recommend.

So this book wasn't as bad as I thought it would be, so that's a good thing, but it wasn't amazing and I probably won't be rereading it

انسان‌شناسی تکه‌پاره‌شده‌ها و بی‌چهره‌ها

Et nous qu'allons, nous leur apporter, la gaieté ?

Vivre dans le regard des autres.

C'est bien ce dilemme que pose "la chambre des officiers".
À travers la vie d'un officier, rapidement, estropié lors de la Première Guerre mondiale, l'auteur nous conte avec douceur et simplicité ce qu'on aurait pu être les mémoires d'un soldat, qui demeurant des années dans une chambre où dans une salle d'opération, ne verra jamais son reflet dans un miroir, si ce n'est, celui perçu dans les yeux de ses spectateurs.

Son visage, marqué par son honneur, ne retrouvera plus jamais de sa vitalité.

Pourtant, son âme, elle restera inchangée.

Qui fait l'Homme ? Son esprit ou bien son corps ?
Et quand la guerre aura fini, quel pourra-t-il être le rôle de ces estropiés ? Serviront ils de mémoire ou d'exemple ?

A travers ce récit court et simple, l'histoire pousse à ces réflexions et à l'envie de s'intéresser à la réintégration difficile de ces hommes, dans une société retrouvant son rythme effréné d'antan et qui ne tardera malheureusement pas à replonger dans ses vices en prouvant une nouvelle fois que le pire de l'homme n'est jamais bien loin.

"اتاق افسران"، اولین رمان " مارک دوگن" است که در سال 1998 منتشر شد و هجده جایزه ادبی را از آنِ خود کرده است.

〰️این رمان، داستان افسر و مهندس جوانی به نام "آدرین فورنیه" می‌باشد که در روزهای اول جنگ جهانی اول(و روزهای اولیه اعزامش) قبل از اینکه حتی یک آلمانی را ببیند، به شدت مجروح می‌شود.

〰️داستان فورنیه از ابتدای جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم می‌باشد.

〰️داستانی نه در میان جبهه های نبرد و سنگرها بلکه از دید بازماندگان جنگ و در اتاقی در یک بیمارستان نظامی که افسران مجروح؛ نه هر جراحتی، بلکه جراحتی که در آن به از دست دادن بخشی از صورت منجر شده، حضور دارند، روایت میشود.

〰️ما زندگی آنها را به عنوان یک گوشه نشین برای سالها در یک بیمارستان نظامی دنبال می کنیم. در این اتاق که آینه‌‌ای وجود ندارد چهره دیگران برای هر کدام بازتابی از خود آنهاست.

〰️گذشته از زخم های فیزیکی، این قلب‌ها و روح‌هایشان نیز هستند که باید ترمیم شوند. درام های انسانی‌ای که هر روز در این اتاق اتفاق میفتد.

〰️دوگن از طریق "اتاق افسران" ما را به پوچی و بی رحمی جنگ به طور متفاوتی نزدیک می‌کند. او در وصف این بدی های کوچک و بزرگ سرآمد است و بسیار واقع بینانه، و با روایتی ساده ولی در عین حال متاثرکننده و گیرا و بدون اضافه گویی و تحمیلی همدلی خواننده را برمی‌انگیزاند. و اثرات و زشتیهای جنگ را با دیدی متفاوت به نمودی تازه در ذهن خواننده می آورد، دیدگاهی که کمتر به آن پرداخته شده و حتی کمتر کسی به آن توجه کرده است .

〰️داستان به صورت اول شخص و از زبان فورنیه گفته میشود، و ما همه چیز را بسیار ملموس از زبان اون درک میکنیم.

〰️در این کتاب ضد جنگ، همبستگی و همدلی مجروحان، تنهایی آنها، نگاه دیگران و خیزش آهسته آنها به سوی زندگی به خوبی به تصویر کشیده میشود.

〰️فیلمی با اقتباس از این رمان در سال ۲۰۰۱ به کارگردانی "#فرانچوئیز_دوپایرن" ساخته شده است.
پ. ن۱: اتاق افسران کتابیست که در مدارس فرانسه تدریس می‌شود.
پ. ن۲:به نظرم در وضعیت روحی نامناسب به سراغ این کتاب نروید.

۱٠ اسفند ۱۴٠۱

L’histoire poignante des Gueules Cassées.

Je regrette de ne pas avoir lu ce texte plus tôt tant j’ai aimé le traitement du sujet par M. Dugain.

C’est un hymne à la vie, une description réaliste de l’horreur, un roman puissant aux émotions intenses.

Sublime et délicat.

اتاق افسران داستانی درباره مجروح شدن افسرانی است که در جنگ جهانی اول صورتشان را از دست دادند. اتاق افسران اشاره به همان اتاقی دارد که آن افسران در آنجا اقامت داشتند تا عمل‌های پیوند و ترمیم روی صورتشان انجام شود. داستان از ابتدای جنگ جهانی اول در فرانسه آغاز می‌شود و تا پایان جنگ جهانی دوم ادامه می‌یابد.

Vraiment dur au début mais plein d’humanité ensuite. C’est court, aiguisé. Je recommande .

کتاب از جنگ جهانی اول شروع شده و به جنگ جهانی دوم(؟!) ختم میشه... و به جای اینکه شرح جبهه و جنگ باشه بیشتر نشون میده که مجروح های جنگی چطوری زندگیشون عوض میشه و انگار یه چهره کاملا متفاوت از جنگ رو ارائه میده که خب جالب و دردناک (و بعضا وحشتناک!) بود. :)

من این کتاب رو از طاقچه بی نهایت - گوش دادم.


شرح کوتاهی از کلیت داستان:
روایت داستان بیشتر توی بیمارستان میگذره، توی اتاقی که افسرایی هستن که به خاطر جراحت های مربوط به صورتشون بستری شدن و بعضیاشون حتی نمیتونن حرف بزنن... ولی خب پیشرفت علم پزشکی نشون میده که در این مواقع هم امیدی برای زندگی هست و میشه نجات پیدا کرد و ادامه داد!

En 1914, Adrien Fournier, jeune ingénieur provincial installé depuis peu à Paris, est mobilisé et part à la guerre. Il en reviendra trop vite, atrocement mutilé, défiguré, sans même avoir combattu. Son quotidien sera désormais celui d’un homme brisé, cloîtré dans une chambre sans miroir réservée à ceux que l’on nomme « les gueules cassées ». Dans cette chambre des officiers, auprès de ses compagnons d’infortune, il lui faudra entamer un long chemin de croix vers la guérison fait de souffrances physiques et surtout morales. Le reflet de soi dans les yeux des autres peut être bien pire que celui renvoyé par un miroir.
C’est un roman court où chaque mot, choisi avec soin, prend aux tripes. Les phrases sont comme des éclats d’obus, tranchantes et percutantes. Pour son premier roman, inspiré de son enfance, Marc Dugain touche au but. Il nous renvoie au travers de la souffrance de ces hommes toutes les horreurs de la guerre. http://www.aubonroman.com/2007/08/la-...