Não gostei...
Porque...
1. tenho pouco interesse em histórias de duplos? Não. Gosto, por exemplo, das de Borges.
2. fiquei maluquinha com as dezenas (ou centenas) de vezes que li o nome da personagem principal: Tertuliano Máximo Afonso foi ao clube de vídeo onde Tertuliano Máximo Afonso alugou cassetes e Tertuliano Máximo Afonso comprou cassetes. Tertuliano Máximo Afonso chegou a casa de Tertuliano Máximo Afonso e viu os filmes. Tertuliano Máximo Afonso jantou mas não tamboril porque Tertuliano Máximo Afonso não gosta desse peixe. Tertuliano Máximo Afonso lavou a louça e ... já chega? Sim. Não tenho nada contra as repetições desde que me façam proveito.
3. o texto está compactado, com raros parágrafos e os diálogos não se diferenciam pelo costumado travessão (Será blasfémia uma portuguesa não gostar de um livro do nosso Nobel, Sim, mas a culpa é minha, Quem és tu, A tua dupla.)? Não. Exige apenas alguma concentração.
4. demasiadas intervenções do narrador com comentários de chacha que me moeram a paciência? Sim. Se o narrador não participa na história, gosto que se mantenha o mais neutro possível.
5. não me interessou o enredo, embirrei com as personagens e me aborreceu? Sim. Possivelmente porque não vislumbrei o sentido oculto, ou duplo...


_____________
Prémio Nobel da Literatura 1998
José Saramago nasceu em Portugal em 16 de novembro de 1922 e morreu em Espanha em 18 de junho de 2010.

الترجمة العربية لهذه الرواية العجيبة، صدرت تحت عنوان: الآخر مثلي، وهي ترجمة لا بأس بها.الأمر الوحيد الذي كان مزعجا في الطبعة العربية هو حجم الكتاب وقطعه، الذي صدرت به أغلب إصدارات سلسلة الجوائز في الهيئة المصرية العامة للكتاب.
أما فكرة الرواية العجيبة والعظيمة في الوقت نفسه، فتنتمي إلى عالم الكاتب العبقري جوزيه ساراماغو.
هذه الرواية مبهرة في فكرتها، في بنائها وسرد أحداثها، في غرائبيتها وخاتمتها.
ساراماغو كعادته، يغوص في اعماق النفسية البشرية، ليبني من ادق تفاصيلها
المهملة أحداثاَ مهمة، رغم إسهاب المؤلف في سرد بعض التفاصيل والأحداث في أجزاء غير قليلة في الرواية بصورة يمكن اختصارها.
هل فكرت يوماً ما الذي يمكن أن يحدث لك لو وجدت شخصاً في هذه الحياة يطابقك لدرجة مخيفة، عمراً وشكلا وجسمانياً، بل وحتى في أماكن الشامات في جسمك؟
حول هذه الفكرة تدور أحداث هذه الرواية.

I haven't picked a Saramago book in such a long time because I was afraid of not liking it but honestly, I should have known that Saramago never disappoints me.

no one does slow and tension like him. his books aren't for everyone and this title isn't an exception. still, this story was amazing and the slow build up totally made up for one of the most amazing endings ever. those last two pages fucked me up!! I need a moment

full review soon

Saramago es Dios. Y tú no. Punto

E' il mio primo incontro con Saramago ed è stato amore a prima lettura.
Una trama semplice, ma sotto la superficie nasconde dei tesori unici.
Un uomo, per caso, mentre guarda un film, scopre di avere un sosia. Non si tratta di una semplice somiglianza, i due uomini sono assolutamente uguali. Da quel momento in poi, la vita di Tertuliano Máximo Afonso - il protagonista - non sarà più la stessa: intraprenderà delle minuziose ricerche per scoprire l'identità del suo duplicato e così, interrogativi e dubbi inizieranno ad affollare senza sosta la sua mente.

Credo che basterebbe la trama per invogliare alla lettura di questo piccolo gioiello, ma c'è di più. Lo stile è fluido e morbido, pensieri e dialoghi si fondono con maestria e vi sono sprazzi di ilarità pura. E' un riso dolce e amaro quello che Saramago scatena e mi ricorda, a tratti, Pirandello.
Il lettore non ha modo di annoiarsi grazie anche alla presenza di colpi di scena che condurranno al finale tutt'altro che scontato.

Non vedo l'ora di leggere il prossimo.

Si tuviese una carpeta la forraría ahora mismo con fotos de Saramago.
Sería más un 4,5… pero JO-DER

Λοιπόν κοίτα που ο Saramago έγινε καλός μου φίλος! Όταν πήρα στα χέρια μου το συγκεκριμένο βιβλίο ήμουν ήδη εξοικειωμένος με το ιδιαίτερο συγγραφικό του στυλ από το "Περί Τυφλότητος"... Τι ιδιαίτερο δηλαδή, αντικειμενικά κουραστικό, αφού ο άνθρωπος έχει τσακωθεί με τα σημεία στίξης. Αν ξεπεράσεις το εμπόδιο των προτάσεων που μπορεί να καλύπτουν μισή σελίδα με αποτέλεσμα να παλεύεις με το μυαλό σου να συμμαζέψεις λέξεις και σκέψεις επί σκέψεων του συγγραφέα τι απομένει; Μια απίστευτα ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που η αγωνία χτίζεται λέξη-λέξη μέχρι την τελευταία σελίδα. Η χρήση του Doppelgänger από τον Saramago γίνεται με πρωτοφανή μαεστρία και επιδεξιότητα και δεν υπάρχει ούτε μια φορά στη πλοκή μια εύκολη, απλοϊκή εξήγηση. Είναι σίγουρο ότι θα διαβάσω κι άλλα βιβλία του συγγραφέα, και τολμώ να πω ότι για μένα ο Saramago ήταν η αποκάλυψη της χρονιάς!

Oh my god. The End of the book is the best ending I've ever read in my whole life.

Pure genious writting.


Saramago. Que mais há para dizer? A cada livro que leio deste senhor fico cada vez mais com a sensação que ele é o melhor escritor que alguma vez pisou esta Terra.

A história é excelente, a escrita igualmente boa, profunda, filosófica.

O fim é o melhor fim que alguma vez lí.

Este é um dos livros a ler antes de morrer.

Saramago'dan okuduğum ikinci kitap ve iki kitabına da hayran kaldım. Tek sorunum yazarın nokta ve virgülden -özellikle virgül- başka noktalama işareti tercih etmiyor oluşu. Üzerine sayfalar süren paragrafları eklediğiniz takdirde yorucu bir okuma oluyor.

Değiyor mu? Ona ne şüphe. Ama bu kadar yormasaydı beni demiyor değilim.
Yazarın imzası gibi bir şey zaten bu noktalama işaretlerini kullanış tarzı, bu durumda kullanmayışı da diyebiliriz. Bunun belli bir nedeni var mı çok merak ediyorum doğrusu. En kısa sürede araştıracağım.
Sizde bu sırada bir Saramago kitabı okuyun kesinlikle. Bayılacaksınız.

"η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα κουτί που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πεταχτεί από μέσα του ένας παλιάτσος που κάνει μορφασμούς και μας βγάζει τη γλώσσα ,υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ο ίδιος αυτός παλιάτσος αρκείται να μας κοιτάζει πάνω από το κουτί του και βλέποντας πως κατά λάθος προχωρούμε σύμφωνα με το σωστό και το χρηστο ,γνέφει επιδοκιμαστικα το κεφάλι και εξαφανίζεται σκεπτόμενος πως είμαστε άλλη μια χαμένη περίπτωση "
Ο Τερτουλιανο είναι ένας καθηγητής ιστορίας σε σχολείο που ζει μια πεζή ,βαρετή ζωή μέχρι που ένας συνάδελφός του ,του προτείνει να δει μια ταινία και εκεί ανακαλύπτει ότι ο ηθοποιός που πρωταγωνιστεί είναι το doppelganger του ..είναι ένα ακριβές αντίτυπο του Τερτουλιανο .ή μήπως ο Τερτουλιανο είναι το αντίτυπο του ηθοποιού ?
Ο Σαραμάγκου είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας ,πολύ απαιτητικός τόσο στη φόρμα του ,αφού δε συμπαθεί τα σημεία στίξης ,τις παραγράφους ,δε ξέρεις πότε μιλάει ποιος ,αλλά !!! Είναι ένας συγγραφέας με συνέπεια και σεβασμό στον αναγνώστη ,μιας και πάντα σου δίνει κάτι σοβαρό να σκεφτείς αρκεί να τον ακολουθήσεις ως το τέλος . Τα θέματα που τον απασχολούν είναι σε συνέπεια με αυτά που θίγει πάντα : η ταυτότητα , η ανάγκη να ξεχωρίζει κάποιος μέσα στο σύνολο ,ο υπαρξισμός . Μπορώ να πω ότι επειδή είχα καιρό να πιάσω κάποιο βιβλίο του ,είχα "ξεσυνηθισει " κάπως το ύφος του και έτσι μου φαινόταν κάπως αργή η πλοκή ,αλλά το τέλος με αντάμειψε με όλα όσα ήθελα να δω και να προβληματιστω και με έκανε να θέλω να διαβάσω άμεσα κάτι ακόμη δικό του .

Well, I had planned on starting this review with some choice zingers about Saramago shameless burgling the plot of any or every Murakami novel, wherein some workaday shlub, with a boring job and a boring life and crushingly alone in the world, has a chance-or-not-chance run-in with some inexplicable unnatural or supernatural phenomenon which comes to consume him, only with the Portuguese author applying his trademark run-on sentences and incredibly lengthy paragraphs and narratological excursions and un-demarcated dialogue, and replacing the Japanese author's focus on Jazz and Food with a focus on History and Philosophy, proceeding from which I planned on working through the copious notes that I took regarding the confusion of identity and the importance of words and narration in the construction of the self to discuss the existential dilemma at the heart of this novel and to solve what I thought would be a series of puzzles and confusions, but then, after hundreds of pages, I realized that this book was actually rather boring, and that Saramago wasn't saying anything that I found to be particularly interesting, and that the actions and choices of the main character were, frankly, inexplicable and unbelievable, and that the climax of the narrative was basically the most juvenile and unimaginative and misogynistic expression of conflict by which each of the doubles could supposedly strike deep at the heart of the other man's identity or individuality or manhood or whatever, and so I lost interest in investing that much work in this book.

Este foi meu segundo contato com a obra de Saramago e me surpreendi muito, não esperava tanto. É um livro sem grandes acontecimentos, mas a narrativa do autor já compensa por si própria, é magistral. O livro é cheio de reflexões filosóficas, Saramago demonstra conhecer a mente humana e o chamado sendo comum que nos norteia.
O final é incríveeeeeeeel! Reviravolta foda. Meta de leitura é ler toda a obra do Saramago.
Valorizem os autores de Língua Portuguesa!

“Diz-se que só odeia o outro quem a si mesmo se odiar, mas o pior de todos os ódios deve ser aquele que leva a não suportar a igualdade do outro, e provavelmente será ainda pior se essa igualdade vier a ser alguma vez absoluta.”