Leí una edición de Editorial Cuarto Propio, breve y pequeña, que compré hace décadas en alguna feria del libro. Me gustó en partes iguales el cuento―esplendorósamente bien escrito―tanto como la introducción. Ese textito de entrada cuenta la vida de Saramago y no sólo me recordó que el hombre era ateo, sino que de origen obrero. José Saramago tuvo su primera casa propia a los setenta años y su madre murió analfabeta. Mi corazón sigue ese consejo de Marx y goza al aunarse con los obreros de la literatura universal. Alguna vez leí el Ensayo sobre la ceguera y el Ensayo sobre la lucidez y ya me había familiarizado con la particular puntuación de Saramago, en la que los diálogos fluyen entre comas e iniciando con mayúscula. Lo que no había apreciado tras ese gesto era la razón: darle a la escritura un sentido aún más oral. Amé mucho a Saramago por eso, por regalarme un nuevo ejemplo para sostener que la escritura es el artificio a través del cual una historia oral logra viajar más allá del tiempo y el espacio. Me reí varias veces leyendo, además de gran prosista, es un tremendo comediante este autor, irónico y crítico. Gracias a mí misma por regalarme este libro tantos años atrás.

Love is probably the best way to have; it is surely the worst way to love.

Adorei a leitura, uma história tão simples mas muito poderosa, que nos faz reflectir sobre sonhos, decisões, escolhas, amor, desconhecido...

A tão "assustadora" escrita de Saramago aqui é tão acessível que dá vontade de continuar a ler. Só tenho pena que as ilustrações desta edição não façam jus à história! #lerosnossos #lersaramago

Segundo livro lido no âmbito do projecto #lersaramago, inserido no desafio #lerosnossos, idealizado pela @claudiaosimoes...

Numa das minhas noites de insónia, abri este ebook e realizei a sua leitura…

Sendo este um pequeno conto, não há muito que eu possa desvendar, para não tirar o encanto do mesmo…

Ainda assim, fica a mensagem de que os nossos sonhos servem para que os levemos o mais longe possível, sem medos, nem empecilhos de nada, nem ninguém…

Persistência é a palavra-chave que retiro deste maravilhoso conto de Saramago.

“…Tenho, tive, terei se for preciso, mas quero encontrar a ilha desconhecida, quero saber que sou quando nela estiver, Não o sabes, Se não sais de ti, não chegas a saber que és…”
“…Que é necessário sair da ilha, que não nos vemos se não saímos de nós, Se não saímos de nós próprios, queres tu dizer…”

n  No man is an Island …n
Un uomo bussa alla porta delle petizioni del palazzo del Re, ah beh, sì, beh «Voglio trovare l’isola sconosciuta, voglio sapere chi sono quando ci sarò, Non lo sapete, Se non esci da te stesso, non puoi sapere chi sei, Il filosofo del re, quando non aveva niente da fare, veniva a sedersi accanto a me, mi guardava rammendare le calze dei paggi, e a volte si metteva a ragionare, diceva che ogni uomo è un’isola, ma io, siccome la cosa non mi riguardava visto che sono una donna, non gli davo importanza, voi che ne pensate, Che bisogna allontanarsi dall’isola per vedere l’isola, e che non ci vediamo se non ci allontaniamo da noi, Se non ci allontaniamo da noi stessi, intendete dire, Non è la medesima cosa.» Il filosofo del re non era sicuramente John Donne … «No man is an island, Entire of itself, Every man is a piece of the continent, A part of the main. If a clod be washed away by the sea, Europe is the less. As well as if a promontory were. As well as if a manor of thy friend's Or of thine own were: Any man's death diminishes me, Because I am involved in mankind, And therefore never send to know For Whom the Bell Tolls; It tolls for thee.» ... ma, quando afferma che ogni uomo è un’isola non fa che invitarci a prendere una … caravella e far vela verso la conoscenza ... e così, con questa piccola, meravigliosa fiaba, Don José mi ha offerto nuove pillole di conoscenza. Lo sapevate perché Lyra Linguargentina e tutti gli altri personaggi di Queste oscure materie hanno un dáimōn? … Sapevatelo su … http://it.wikipedia.org/wiki/Conosci_...
Troverà il nostro protagonista l’Isola sconosciuta? Lo saprete leggendo queste splendide quaranta paginette. Io intanto ho riscoperto quella incantata di Francesco … http://www.youtube.com/watch?v=uVRTVr...
[anobii, Jun 2015]

Gostei muito!!
Li este conto para começar a ler Saramago e gostei bastante...um conto pequeno mas que está carregado de lições para a vida!!

“...é deste modo que o destino costuma comportar-se connosco, já está mesmo atrás de nós, já entendeu a mão para torcar-nos o ombro, e nós ainda vamos a murmurar.”

“Gostar é provavelmente a melhor maneira de ter, ter deve ser a pior maneira de gostar.”

Por ser um conto não adorei mas descobri que gosto da escrita e quero ler mais.

“Gostar é provavelmente a melhor maneira de ter, ter deve ser a pior maneira de gostar.”

"Le había deseado buenos sueños, pero fue él quien se pasó toda la noche soñando".

«دوست داشتن احتمالا بهترین شکل مالکیت است و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن. »

Zaten uzun öykü diye geçiyor ancak yinede o kadar uzun sayılmaz. 52sayfa. Bir çırpıda okunup bitiyor.
Oldukça sosyal mesaj içerikli bir kitap olmuş.
Özetle bir adam varmış. Saraya gitmiş. Sarayın 1000 tane kapısından "dilekler kapısının" önünde sıraya girmiş. Beklemeye başlamış. Sıra ona gelince kapıyı temizlikçi kadın açmış.
1.Devlet siz bişey istediğiniz zaman karşınıza en yetkisiz adamı çıkartır ki "beyfendi benim yapacak birşeyim yok desin.
Adam aslında bir tekne istiyormuş ama kapı açılınca temizlikçi kadına sadece krali görmek istediğini söylemiş.
2. Herkesin sorduğu soruyu sorarsan herkesin aldığı cevabı alırsın. Farklı olmalısın. Doğru soruyu sormalısın.
Temizlikçi kadın şefine o müdürüne, o amirine, o vezire aktarmış bu dileği. en son kral reddetmiş tabi ki kapıya inmeyi. hem o kim oluyor ki kralı ayağına çağırıyor değil mi?
3.Devlet size her zaman tepeden bakar.
Kralın red cevabı once vezire ordan ona ordan ona en son temizlikçi kadına ve ordanda bizim adama gelmiş.
4. Devletin klasik oyalama taktiği işte neyini açıklayayım.
Ama adam yımamış ve kral gelinceye kadar beklemiş kapıda yorgan döşek. Tabi böyle oluncada homurdanmalar başlamış. sırada bekleyen onlarca adam var daha. İşte bu homurdanmaları duyan Kral kendisine verilen hediyelerle ilgilenmeyi bırakıp dilekler kapısına inmek zorunda kalmış.
5. Birlik olun hep bir ağızdan tek bir ses çıkarın. Böylece Kral ayağınıza gelsin.
6. Küçük mesaj: Krallar bizden topladıklarıyla takılırken siz açlıktan ölürsünüz. Bu iş böyledir.
Adam Kral'dan tekne istemiş bi tane. Kral vermem demiş. Verirsin vermezsin darken kalabalık gene homurdanmaya başlamış. Sonuç gene olumlu. Yeter ki Kralın otoritesi sarsılmasın. Adam tekneyi koparmış kraldan.
Gitmiş rıhtıma. Donanma amirinden teknesini istemiş. Bu sırada da peşinde temizlikçi kadın. Almış teknesini. Hayali bilinmeyen, henüz keşfedilmemiş olan adayı bulmakmış. Ama bir kendisi birde temizlikçi kadın, koca gemiyle nasıl açılacaklar denize. Tayfa toplayayım demiş. Herkes buna gülmüş. Sen manyak mısın, ada keşfedecem diye denizemi açılınır diye. Böylece açılamamışlar.
7. Sen gene hayal kur, imkansızı iste, yolundan da dönme ama gerçekçi ol, insanlara ihtiyacın var. Öyle hadi be acaip bir fikrin peşinden gidiyorum diye yola çıkarsan yapayalnız kalırsın öyle. Hep bir adım öteyi hayal et, taaaaa kilometrelerce öteyi değil. En önemli maaç sırada ki maçtır.

Inquiring

Real inquiry, all inquiry whether physical exploration or intellectual research, is necessarily blind, an act of faith in the unknown to reveal itself. Otherwise inquiry is merely repetition or review. So, paradoxically, there is no point to inquiry. The discovery which might result is per force entirely hidden and cannot be conceived in advance. Nor, therefore, can the obstacles which might be encountered, and consequently the eventual costs involved be assessed. Inquiry is, in other words, not just pointless, it is irrational since there are no criteria of success or profit or progress which can be applied to it. Unless of course one likes the people one is inquiring with. In which case one has already arrived at a conclusion. Saramago has condensed an entire philosophy of inquiry into a marvelous parabolic gem.

"The Story of the Unknown Island"

Something completely original exists in each of us. But, according to Saramago, we can never arrive at that originality or possess it; we can only experience it by journeying with it. Or, to put it another way, our originality is expressed in our neverending journey toward our originality. Saramago shows that this journey does require a departure, however, despite there being no articulable destination for the journey. And he shows there are plenty of obstacles around to keep one from making that crucial initial departure. Above all, one must believe in their unknown island before they can seek it. This wisdom of Saramago’s is both more poetic and less convoluted when read in his parable.