“Gods often contradict
our fondest expectations.
What we anticipate
does not come to pass.
What we don't expect
some god finds a way to make it happen.
So with this story”

مده‌آ
نمایشنامه‌ای که در دل جنگ‌های پلوپونزی، ۴۳۱ سال قبل از میلاد شکوهمند مسیح به روی صحنه‌ دولت‌شهرهای باستانی اسپارت و آتن رفت و نمایی از زوال آنان را در سایه خود می‌پروراند.

مده‌آ داستان زنی هست که با بهره‌گیری از سفسطه‌ و مکر و فریب، دست به انتقامی خانمان‌سوز می‌زند، در نمایشنامه اوریپید خبری از جنگ‌های تروا نیست، اوریپید در مده‌آ به سراغ نسل «آرگونات‌ها» آمده است، همچنان که مده‌آ زنی خارجی و نیمه الهی هست و داستان نمایشنامه به کل متعلق به اوست.

در تاریخ مده‌آ را به کودک‌کشی می‌شناسند، او کودکان خود را مانند بربرها می‌کشد و با وسیله‌ای خداگونه از مهلکه به مانند ساحره‌ای خبیث می‌گریزد، قضاوت آنکه مده‌آ خبیث هست یا نه و چرا دست به همچین اعمالی زد تمام و کامل به خود خواننده واگذار شده است و مشخص هست اوریپید قصد نتیجه‌گیری ندارد‌.

نکته قابل توجه نمایشنامه‌ای که تقریباً نیم قرن قبل از میلاد مسیح نوشته شده است چیست؟ هیچ به غیر از تفکر جلوتر از زمان اوریپید به ذهنم نمی‌رسد، او به معنای واقعی کلمه انسانی طرفدار حقوق برابر برای زنان و مردان است، شاید بشود گفت فمینیستی ماقبل تاریخی؛ تحلیل نیش‌دار او از وضعیت زمانه زنان آتنی در پنج قرن پیش از میلاد به گونه‌ای هست که برق از هوش‌تان می‌پراند، او به خوبی به نقش ابزاری زنان در آن زمان می‌پردازد و کلیشه‌های نظام مردسالارانه زمان خود را به سخره می‌گیرد، کلیشه‌هایی که می‌گویند زنان باید برای امنیت زندگی عاری از خطر در خانه و به دور از جنگ سپاسگزار باشند، اوریپید اینگونه از زبان شخصیت اصلی نمایشنامه خود به همچین اظهار نظری جواب می‌دهد: «جنگیدن در سه میدان نبرد از زاییدن فرزندی به مراتب آسان‌تر است.»

زن‌ستیزی و نگاه ابزاری به زنان در ادبیات یونان به گونه‌ای هست که شخصیت‌های مرد نمایشنامه مده‌آ آرزوهایی همچون «به دنیا آوردن فرزند بدون یاری زن‌ها دارند.»

دیگه فکر کنم ریشه ریویو نوشتن بنده هم خشک شده، دیگه نوشتنم نمیاد، صرفاً امتیاز میدم و رد می‌شم، و به خودم لعنت می‌فرستم البته

Sunt surprins că mi-a plăcut și se citește destul de repede!

"Dreptatea n-o găsești
în ochii muritorilor, pentru că ei
chiar înainte să-ți cunoască sufletul
deplin, dintr-o privire te socot vrăjmaș,
deși nu le-ai greșit."

Yes, I'm giving this classic Greek play a 5 stars because it's classic, but DAMN. This is the classic trophy wife who's constantly misused by the men in her life I removed a classic Freudian wife, alasthen laying down the LAW... all for the sake of revenge. Sweet, sweet revenge.

But to think that she would go so far as to kill her own children just for the sake of it... is chilling in the extreme.

The furies definitely rode this woman.

Simple, classic, and clear.

Oh, and you men, if you get that freaking fleece, use your head. Sheesh.

Συγκλονιστικός.

Η ψυχολογία και ο χαρακτήρας της Μήδειας εξωτερικεύονται και αποτυπώνονται στο χαρτί με εκπληκτικό τρόπο.

|| 4.0 stars ||

This is the definition of female rage (gone wrong).

I was in a constant inner-battle with myself between hating Medea for every disgusting thing she’s done and rooting for her to take revenge on Jason. I kept coming back to the question whether my revulsion towards Medea rivaled the one I felt for Jason. I couldn’t quite make up my mind about what I was feeling, which made this all the more interesting.

If only Medea hadn’t taken her ire out on innocents…

Medea'nın mitostaki intikamını baştan sunuyor oyun, konu kapalı tutuluyor..
Euripides felaketlerin yüzeyselliğini bi' güzel eşeliyor, düşünce ödevine dönüştürüyor okurken..

Sonrasında Medea resimlerine de göz atmak istersiniz belki ^.^

https://painting-mythology.blogspot.c...

Euripides writes a masterpiece of love, betrayal and revenge. Medea gives up everything for the man she falls in love with. She pulls him out of jail and certain death, she departs with him from the safety of her kingdom, she kills her own brother in order to guard her lover and at the end he abandons her for another younger woman. Medea poisons this woman and kills her children to take revenge. The mother chooses to sacrifice her own children to ease the pain of unfaithfulness.
The last scene of the book- the monologue of a merciless Medea- is a tragic voice of desolation, which knows that there is no escape from This pain.

nice, έχει το πρωτότυπο κείμενο και τη μετάφραση.

Το original fuck them kids

I found Euripides' "Medea" text relatively easy to read for an ancient Greek tragedy. I must say that the writing and the place of the women's choir help us.
When Jason landed to conquer the Golden Fleece, Medea left everything to follow him. She resorted to her betrayal's worst stratagems to allow the triumphant hero to overcome his trials. Jason took her as his wife and took her on his escape to thank her. They had two children. But the fairy tale quickly turns into a drama, which is what the play tells us.
Back in Corinth, Jason quickly preferred the daughter of King Creon. This king, who gave his daughter to Jason, would ban Medea.
Inspired by the Argonauts' legend, Euripides tells how this magician of royal and divine origin becomes an evil murderer and an infanticide mother who slaughters their two boys with her hands. The fruits of this betrayed love.
From then on, the ambitious Jason, desperate, will lose everything.
At first, ​​revenge did not appeal to me because it was not my temperament. But this woman's strength of character took me beyond my prior knowledge. This passionate love, to the point of madness, ended up overwhelming me.

از سری ریویوهای غیبت صغری (خطر لو رفتن)
راسیتش با نگاه یه انسان مدرن نتونستم این اثر رو بخونم و زمانه‌ای که ازش دم می‌زد برام مهم‌تر بود تا فمنیستی که به کرات اشاره میشد.
وقتی دو نفر از دو جامعه‌ی گوناگون به هم می‌رسن و تفاوت‌ها رو در نظر نمی‌گیرن، به طغیان و عصیانگری می‌تونن چنگ بزنن و موجبات رو به زوال رفتن حتی انسانیت رو به ارمغان بیارن. چرا؟ چون عشقشون دیگه شعله‌ور نیست و تازه فهمیدن انتخابشون از چه قرار بوده. منطق وقتی حکم‌فرما میشه، تازه دوزاری عزیزان می‌افته که فقط عاشق گل روی بزرگوار شده بود و جوانب رو نسنجید. ازدواجی هم که کورکورانه و با کشت و کشتار شکل بگیره، سرانجام خوبی هم نخواهد داشت (البته طرف خیلی کور باشه میتونه همچنان ادامه بده). به همین خاطر، اعمال مده‌آ برای من خواننده زیاد جالب نبود. چون درک و پذیرش در عشق بین این دو نفر، انگار وجود خارجی نداشت و هیچ ایده‌ای از دنیای همدیگه نداشتن (که البته اوکیه و قرار هم نیست زوجین فهمیده و باشعور باشن).
وقتی یکی از پایه‌ای ترین مسائل روابط در این بین وجود نداشته باشه، تغییر (شاید اغراق‌آمیز) مده‌آ و عشقی که به نفرت تبدیل شد، چنین بلایایی هم در پیش می‌گیره. به همین خاطر، بال و پر دادن به احساسات و کمرنگ شدن منطق به قیمت هر چیز و کسی، از مده‌آ برای من شخصیت مقبولی نساخت (منطق سگی فقط رو من جواب میده و طغیان احساسات رو با این شدت نمیتونم نقطه‌ی قوت به حساب بیارم).
اگرچه دغدغه‌هایی که بیان می‌کرد و مقایسه‌ای که از جایگاه زن و مرد ارائه می‌داد، احترام من رو به خودش زیاد می‌کرد اما از طرفی هم رویه‌ای که در پیش گرفته بود برخلاف نگرش منه و انتظار داشتم زیرکانه عمل کنه، نه به بهای از دست دادن همه‌ی پل‌های پشت سرش (اون هم چه پل‌هایی!).
زن بربر و یونانی تفاوت‌های قابل توجهی دارن. اگه خواننده مطلع نباشه فکر میکنه که مده‌آ حرکت شگفت‌انگیزی زده و برخلاف زمانه و ساختارشکن رفتار کرده. اما خب اینطور نبوده و با بخشی از مقاله‌ی مربوطه، واضح‌تر منظورم رو میتونم انتقال بدم:

The concept of the transgressive female was important in the construction of the barbarian, both supernatural and human alike. The supremacy of the Athenian man over the Athenian woman was an integral part of the social fabric and was just as crucial in the process of construction of selfhood as supremacy over non-Greeks. The so-called female traits of insatiability (both sexual and materialistic), disorder, irrationality, and unpredictability were traits projected on Persians and centaurs alike. These traits were epitomized in the figure of the Amazon warrior, representative of the very antithesis of everything the Greeks (and especially the Athenians) stood for: a barbarian gynaecocracy.

خلاصه که انتخاب پارتنر هم‌تایپ خیلی مهمه. البته از اون مهم‌تر این هست که نگرش طرف مقابل و ابعاد زندگیش هم لحاظ کرد. با احساس نمیشه یه زندگی رو شروع کرد چون با همون احساس هم تموم میشه. به علاوه، شخصیت به شدت عاطفی‌ای که منطقش هم به گوز بند شده نمیتونه من رو درگیر کنه. منطق به جای خود و احساس هم به همین ترتیب. وقتی یکی غلبه کنه، زندگی جای قشنگی برای زیستن نمیشه. تعادل می‌تونه چنین چیزی رو به ارمغان بیاره.

از سارای بی‌بدیلم متشکرم که دوران عید رو به نمایشنامه‌خوانی اختصاص داد و تونستم تجارب خوبی رو با گروهی که برگزار کرد رقم بزنم.

پ.ن:واقفم که ریویو هیچ نظمی نداره و مثل ذهنم مشوش و ژولیده هست. فقط خواستم تا ته‌مونده‌های حافظه به باد نرفته ازش کمی بگم و کمال‌گرایی هم سر نوشتن کنار بذارم.

Medea is a play about society, and how it deals with people who do not fit into the dominant cultural code.

It is about power, marriage, betrayal, hate and revenge as well, but the most important aspect is the typical fate of a strong and intelligent woman, following her husband to his home country. She is treated as an intruder and danger to society, mainly because she is different, and knows things other people do not want to see. She is the witch that narrowminded provincial men like to hunt, the threat to traditional family structures that scares the community to the point of becoming evil. She is the wronged women who has to bear the shame and the consequences of her husband's weakness and treachery.

I have thought of teaching the play with a global citizenship focus after seeing recent developments in the world, as being "foreign" once again has a great impact on your life, your perception in "mainstream" society, and your outlook on the future.



Medea is the archetype of a person who won't accept injustice without fighting back. The way she chooses to do this, according to Euripides, causes acute nausea of course, which might explain why her social suffering and fight against an oppressive mainstream community has not become more well-known and symbolic.

Christa Wolf came up with an interpretation of Medea that took away the guilt of infanticide and left the failure of the strong, vocal woman as the main focus. I liked that idea, as it is more acceptable to modern readers.

However, nothing beats Euripides' complex Medea in my eyes! The brutality of her fate matches the brutality of human beings and their response to change and diversity.