I first read The Odyssey when I was a freshman in high school. I think it might actually have been the very first assigned reading that year, and I remember being excited for it, and liking the story, but having suuuuuch a hard time getting through it, because the translation I was reading was so dense. Looking back (and now having read this translation) I don't actually think I liked it as much as I thought I did, and I have some definite opinions about the Greeks being huge jerks.

Mostly that they are huge jerks! I do NOT remember Odysseus and his crew being such brainless killers. Everywhere they go, they slaughter people, most of the time for no reason. They just raid a village (pillaging, raping, etc.) on their way home, just because they can. And the narrative clearly wants us to think this is normal and good. That really threw me.

The best thing about this particular edition is that Wilson wrote it so accessibly. There is an incredibly interesting foreword and section with translator's notes where she talks about the history and the context of the poem that you really shouldn't skip, and where she talks about why she chose to translate it in such accessible language, when most translators give it an intentionally elevated style to mimic the supposedly ancient feel. Wilson rightly points out that this is nonsense, because this poem comes directly from the oral tradition, where by necessity it was accessible, repetitive, and most often in plain language of the day. One of the aims of her translation was to try and mimic as closely as possible the style to recreate the experience for modern readers without any unnecessary constructed barriers.

I also did not remember that the parts that most people associate with The Odyssey (Circe, the Cyclops, Scylla and Charybdis) make up only about 25% of the book. Mostly it is Odysseus telling his story in somebody else's halls, then going home halfway through and pretending to be a dirty beggar there, and listening to other people's stories, before murdering all of his wife's suitors without remorse.

I probably wouldn't have picked this up without ElCicco's lovely review. She does a much better job of talking about it than I do, so I recommend clicking and reading if you would like something more comprehensive.

I would rate the actual poem three stars. The fourth star is entirely for this edition, which I thoroughly enjoyed.

n  n    Book Reviewn  n
4 out of 5 stars to The Odyssey, published around 800 BC and written by Homer. I was tasked with reading this epic work as part of an Advanced Placement English course in between my junior and senior years of high school. I loved literature back then as much as I do now, and my reading habits probably grew from everything my teachers encouraged us to read during the summer hiatus and mid-year breaks. We sampled literature from all over the world, and this Greek tome was one of the many we read. We only read certain sections, as it's over 500 pages long, but I finished it on my own over winter break that year. It often depends on the translation version you read, as it might make it better or worse for you. I don't recall which one the teacher selected, but it must have been good as I did my quarterly papers on both this book and Homer's other work, The Iliad. The Odyssey was an amazing tale of a journey through the famed Trojan Wars in ancient Greece. Meeting all the gods and goddesses, understanding the genealogy and family structure, the plots between all their shenanigans and games... for someone with my hobbies and interests, this was perfect. The only part I found a bit dull was when it truly went into war-time battle descriptions, as reading details about fighting is not typically something I enjoy. But the soap opera-like quality of these characters cum deity realities was just absorbing fun. The lyrics and the words fly off the pages. The images and the metaphors are pretty. And if you know enough about Greek history, you almost feel as if you're in the story.

n  n    About Men  n
For those new to me or my reviews... here's the scoop: I read A LOT. I write A LOT. And now I blog A LOT. First the book review goes on Goodreads, and then I send it on over to my WordPress blog at https://thisismytruthnow.com, where you'll also find TV & Film reviews, the revealing and introspective 365 Daily Challenge and lots of blogging about places I've visited all over the world. And you can find all my social media profiles to get the details on the who/what/when/where and my pictures. Leave a comment and let me know what you think. Vote in the poll and ratings. Thanks for stopping by.

(will write a review after all my schoolwork

:فرهنگ هلنیستی vs فرهنگ بایبلی

تقریباً این گزاره‌ مورد قبول همگان است که آنچه"فرهنگ غرب" می‌نامیمش، بر دو ستون فرهنگ هلنیستی و فرهنگ بایبلی استوار است. و بطور اخص، ادبیات غرب را زیر سایه‌ی الیاد و اودیسه‌ی هومر و کتاب مقدس می‌بینند.

اما آیا این اهمیت آثار هومر و بایبل بر اروپا، به تصویرسازی و ارجاعات فراوان ادبیات و هنر اروپا به تصاویر و داستانک‌های متنوع و موقعیت‌های متعدد داخل این کتاب‌ها، برمی‌گردد؟
جواب این سوال، بله‌ است، اما قطعا دلیلی ناکافی‌ست برای اینکه این آثار را ستون‌هایی برای ادبیات و هنر و فرهنگ اروپایی بدانیم.

در واقع، به نظرم عهد عتیق و حماسه‌های هومر، حاملان دو تا سنت متفاوت فلسفی-الهیاتی هستند که سنت فکری/ادبیات/هنر/فرهنگ غرب بر روی آنها بنا می‌شود و گرچه این دو سنت‌هایی متضاد یکدیگر می‌باشند، اما در طی قرون متمادی، سنت هلنیستی و بایبلی به همزیستی با یکدیگر ادامه می‌دهند جالبه که اینا توی اروپا، با هم همزیستی پیدا میکنن و در فرهنگ غرب ریشه می‌دوانند.



اودیسه vs سفر خروج:

بیایید این بحث را با یک مثال، با مقایسه حماسه اودیسه و کتاب سفر خروج تشریح کنیم:

اودیسئوس در میان دریاها، برای رسیدن به خانه خودش (ایتاکا) دست به سفر می‌زند که شرح آن در اودیسه آمده است.
بطور مشابه‌ای، بنی‌اسرائیل هم برای رسیدن به خانه خودش (کنعان)، دست به سفری در میان بیابان‌ سینا می‌زند.
در هر دو، مسافرانی در سفر طولانی، فرسایشی و حماسی، از منزلی به منزل دیگری حرکت می‌کنند، و پس از تحمل دشواری‌های فراوان، به خانه‌شان می‌رسند.


اما در اسطوره‌شناسی تطبیقی، تفاوت‌ها و چرایی آنها بسیار بسیار مهم‌تر و قابل توجه‌تر از این شباهت‌های ظاهری می‌باشند.
حال، چه تفاوتی بین این دو حماسه وجود دارد:

در بایبل، این یهوه (قدرت الوهی) است که با برانگیختن بنی‌اسرائیل و دادن وعده‌ی بازگشت به "ارض موعود" (=خانه)، تبدیل نیروی محرکه‌ی آنها برای سفر می‌شود‌. و در واقع خود یهوه هم به نوعی با آن‌ها همراه می‌شود؛
بنابراین این سفر حماسیِ جمعی، یک بعد مذهبی رو پیدا می‌کند و تبدیل به سفری زیارت‌گونه می‌شود که افراد با قدم گذاشتن در آن و تلاش برای به پایان رساندنش، در حالت محقق ساختن وعده‌ی الهی می‌باشند.
بنابراین وقتی یک فرد مذهبی که بعدها بایبل را می‌خوانده، احتمالا سفر موسی و بنی‌اسرائیل را به مثابه‌ سفری می‌دیده که با انگیزش و پشتیبانی یهوه انجام می‌گیرد‌، همچون یک ماموریت تاریخی-مذهبی (اگرچه جاهایی بنی‌اسرائیل با تنبیه یهوه هم روبرو می‌شود، اما در مقابل طرح عظیمی که یهوه به آن می‌اندیشد، اهمیتی ندارد).
بدین ترتیب است که حتی رویدادهای تاریخی‌ای مثل سفر صلیبی، سفر مؤمنان کالوینی به اولین مستعمرات امریکا، و سفر تبعیدگونه یهودیان به امریکا به دنبال استیلای نازی‌ها بر اروپا هم معنایی بایبلی به خود می‌گیرند و با سفر خروج بنی‌اسرائیل این همانی می‌شوند.

اما در اودیسه، اودیسئوس از همان ابتدای سفر بازگشت به خانه، موجبات خشم خدایان (قدرت الوهی) را فراهم می‌کند، و همین باعث می‌گردد که این قدرت‌ها بکوشند که از رسیدن او به خانه‌اش جلوگیری کنند.
در واقع سفر رجعت اودیسئوس و یارانش (که آنها خیلی زود حذف می‌شوند تا سفر قهرمانی، سفر انفرادی باشد)، انگار تبدیل می‌شود به یک سفر حماسی-قهرمانی و به تعبیری یک مبارزه‌ی یک انسان تنها برای غلبه بر خواست الوهیت (گرچه گاها کمک‌هایی از آسمان هم به او می‌رسد).
شاید همین تنهاییِ قهرمان اودیسه در مقابل خدایان/سرنوشت/طبیعت و تلاش برای پس زدن آنها است که این حماسه هومری را برای انسان اومانیستی که بعد از رنسانس در اروپا سر بر می‌آورد، جذاب می‌کند و چنین حس همذات‌پنداری‌ای را در او برمی‌انگیزد.




پ‌ن: اگر این حماسه خوانده شد، به لطف دوستانی بود که در همخوانی آن شرکت کردند.
پ‌ن۲: ریویوی من بر سفر خروج:
https://www.goodreads.com/review/show...

I shelved this as "classic newly-read" only because I don't think I ever read a full version in verse. Parts in prose. And B-movies starring either Kirk Douglas or Anthony Quinn or Charlton Heston as the toga-clad avenger.

Like butter, this translation of Fagles'. Loved how smooth it read. And the repeating tropes modifying various nouns: "sparkling-eyed Athena," "bright-eyed goddess," "Dawn with her rose-red fingers," "wine-dark sea," "Odysseus, master of craft," etc.

What threw me was how fast the trip-home chapters went: The Lotus Eaters, the Cyclops, Scylla & Charybdis, et al. Instead, it was the planning-to-kill-the-suitors chapters that spread out widely, on and on, until the anxious end. And, much as I enjoyed the comeuppance portioned out to the suitors, echoing in my head are the words of Adam Nicholson, author of Why Homer Matters, who cited "heroes" Achilles (in The Iliad) and Odysseus (in The Odyssey) as two of the biggest mass murderers of all time.

Minor point. This is mythology. Plus, the gods willed it.

Speaking of, what I'd give for a Mentor like Athena. Some classy dame who could swoop in like some deus ex machina in my many hours of need.

Bright-eyed Athena, if you're still out there, I'll cook a bull in your honor (er, maybe a Perdue chicken instead). Hear my prayer!

Well worth my time and effort, this one.

I honestly thought my feelings on this would change since reading it back in high school, but nope. Not enough time spent on the interesting parts of the story (Polyphemus, Circe), and far too much time farting around in Ithaca.

هر چقدر که اودیسه رو دوست داشتم، اودیسیوس رو‌ دوست نداشتم. اودیسیوس مظهر همون انسان‌هایه که من رو می‌ترسونند. آدم‌هایی با هوش بالا، اما هوشی که در خدمت خودشون و منافع خودشونه. آدم‌هایی که راحت دروغ میگن و داستان می‌بافند. آدم‌هایی که در داستان‌هاشون همه‌ی جهان مقصرند، اما اون‌ها بی‌گناهند. آدم‌هایی که دیگران کنارشون کمرنگ میشن. آدم‌هایی که از همه توقع دارند، اما خودشون شامل اصول اخلاقی خودشون نمیشن

اودیسیوس جایی که مجبور نیست دروغ میگه، هر وقت که همراهانش گندی بالا میارن «خوابه»، کنار سرسی یک سال تمام می‌خوره و می‌خوابه بدون اینکه به برگشت به ایتیکا و پنلوپه فکر کنه، بدون اجازه وارد غار پلی‌‌فیمس میشه و توقع داره ازش پذیرایی هم بشه و توقع داره وقتی بیست سال ازش خبری نبوده همه منتظرش نشسته باشند و چشمشون به در خشک شده باشه

و بهم نگین که اودیسیوس رو با استانداردهای مدرن مقایسه نکنم. که می‌تونم و می‌کنم چون من خواننده‌ی مدرنم. اینکه اودیسیوس رو با استانداردهای زمان خودش «هم» مقایسه نکنم کوتاهیه که من در حق اودیسیوس کوتاهی نکردم. در چهارچوب‌های زمان خودش درکش می‌کنم، اما قرار نیست دوسش داشتم باشم. اما انگار حتی اونجا هم بیشتر «جذابه» تا «درست». بیشتر «زرنگه» تا «عاقل». از جذابیت کاراکترهای این مدلی البته غافل نیستم. کاراکترهای سایکوپت خودمحور انگار در تمام تاریخ برای ما جذاب بودن. این کاراکترهای لب مرزی خوب با مرزهای اخلاق بازی می‌کنند و ما این جسارت، دیوانگی و زرنگیشون رو دوست داریم. ولی فقط از دور. خیلی دور

اما خود اودیسه پر از شگفتیه. پر از هیولاها، خدایان و سفرهای طولانی در دریا. اودیسه ترکیبی از جذاب‌ترین داستان‌های کودکیمه که حالا می‌دونم از این داستان چندهزارساله الهام گرفته شده بودند. این دقیقاً لذت خوندن ایلیاد و اودیسه‌ست‌. اینکه انگار به سرچشمه‌ی ادبیات برمی‌گردی

:لیستی از کتاب‌های کمکی که باهاش خوندم یا چکشون کردم
اگر خلاصه و تحلیل کوتاه می‌خواید
The Odyssey (Spark Notes)
اگر خلاصه و تحلیل کمی دقیق‌تر می‌خواید
Cliffs Notes on Homer's The Odyssey
اگر تحلیل درست و حسابی با فرمت لکچر می‌خواید
The Odyssey of Homer
اگر تحلیل جزئی و آکادمیکِ مقاله‌ای می‌خواید
Homer's The Odyssey
اگر نسخه‌ی ساده‌ شده‌ی کتاب رو می‌خواید
Tales from the Odyssey

کتاب ها رو می‌تونید از اینجا دانلود کنید
Maede's Books

۱۴۰۳/۴/۳

آخرین سفر اودیسئوس

تصور عمومی این است که پایان سفر "اودیسئوس"، جایی ست که با شادی و خوشحالی به آغوش خانواده اش بر می گردد.
اما این پایان نیست. نه برای اودیسئوس، نه. برای اودیسئوس این تازه آغاز اصلی ترین ماجراست. اودیسئوسی که "کوکلوپس" غول یک چشم را کور کرد، اودیسئوسی که از دهان هیولای دریا "خاروبدیس" بیرون جست، اودیسئوسی که با "پوزئیدون" خدای دریا پنجه در پنجه افکند، اودیسئوسی که یارانش را از هزار مهلکه گذراند، حال باید بنشیند و همسرش "پنه لوپه" را تماشا کند که چطور آرام آرام پارچه می بافد و پسر جوانش "تله ماخوس" را ببیند که چطور هر روز و هر روز گوسفندان را به چرا می برد، بنگرد که چطور همه چیز به آرامی کسالت بار و بی معنایی می گذرد و او قدم به قدم به سوى مرگ محتوم خود پیش می رود، مرگی که بارها در ماجراجویی های خود شکستش داده بود. اما اکنون، چگونه باید پیرمرْگى را شکست داد؟

"هومر"، به شیوه ی نویسندگان امروزی، تنها مقدمات داستان اودیسئوس را برای ما باز گفته و داستان را دقیقاً در نقطه ی شروع به پایان رسانده تا خودمان حدس بزنیم چه تراژدی عظیم و توصیف ناپذیری در برابر اودیسئوس، این قهرمان محبوب ما قرار گرفته است: تراژدی بی معنایی و کسالت. تراژدی زندگی آرام!

این است که شاعران بعدی، زندگی اودیسئوس را از همان جا که هومر به پایان رساند، آغاز کرده اند: همواره همین است، چه در روایت "دانته"، چه در روایت "آلفرد تنیسون"، اودیسئوس، اودیسئوسی که از مبارزه با خدایان و دیوها سربلند بیرون آمده بود، اکنون در مبارزه با زندگی آرام، کمر خم می کند. عاقبت بوی نمک دریاهای ناشناخته، بوی شن ساحل های دوردست، آرامش نمی گذارد. چه پایانی جز این می شود برای او تصور کرد؟ یک بار دیگر یارانش را جمع می کند، و فریاد می زند «زندگی آرام و بیهوده را واگذارید و بیایید بار دیگر به جستجوی چیزی که خود نمی دانیم چیست بادبان بکشیم!»

«کوشیدن، جستجو کردن،
نیافتن، و باز تسلیم نشدن.»
آلفرد تنیسون، اولیس

It's impossible not to smile when you start reading such a classic and, after only the first few pages, you realize and completely understand why it's regarded as one of the most important works in literature. I'm always a little anxious when I tackle such important and renowned books for being afraid of not comprehending or loving them - War and Peace and Don Quixote, for example - as they seem to deserve. Not that I'm obligated to like them, but I always feel such buzz comes for a reason and I try to at least find out why. With The Odyssey, once again, I find that the ones who have read it before me were right: it's amazing.

I didn't have plans to read The Odyssey any time soon - I've never devoted much time to epic poems and this one has more than 12,000 verses -, but because I've been eying Ulysses on my shelves for quite some time, I decided to prepare myself for it and read about Odysseus with a great group here on Goodreads. To call Homer's book simply "a preparation" for Joyce's work is now not only unfair, but also absurd to me. However, I'm glad that I finally read it, whatever the reason behind it was.

The Odyssey tells the story of Odysseus's (Ulysses) journey back to his home Ithaca to return to his wife Penelope and son Telemachus after twenty years of absence. Our hero left his home to fight in the Trojan War - that alone lasted ten years - and encountered too many obstacles that kept him away for another ten years. Back in Ithaca, people had already lost hope that he could still be alive and his wife was being courted by suitors who wanted to marry her.

Alongside the emotional and heartfelt story, what grabbed my attention here was the poem's style and structure. For a work that's believed to have been written in the 8th century BC, its quality and refinement certainly amazed me. Some of the story is told through flashbacks, some of it is told through different narrators and its narratives are non-linear, so I was positively surprised.

I could try to write an analysis about the recurring themes on the book - vengeance, spiritual growth, hospitality - or try to decipher its symbolism - much has been written about Odysseus's bow, Laertes's shroud, the sea -, but I feel I would fail and wouldn't be able to do it in a deep level, especially after having read the great introduction and notes written by Bernard Knox.

What kept me away from Homer's work was the fear that it would be too dense and heavy on mythology - it is mythological, of course -, making it hard for me to understand it. Although labored, the narrative is quite simple and easy to follow. Knox's notes were a great companion to fill in the details I needed to comprehend the book in a deeper level.

Rating: it's my belief that a great book not only satisfy your expectations, but also inspire you to delve further into its writer's other works, similar subjects or even other books from the same time period. The Odyssey raised my interest about Greek mythology and The Iliad, so I guess it served its purpose with high colors. Because of that, 5 glowing and beautiful stars.

Audiobook read by Claire Danes ..

I finished this Audiobook weeks ago - but the physical book - I’m throwing in the towel. I own the physical book - but I just couldn’t get myself to stay with it.

I liked listening to Claire Danes ... I was fully engaged at the time ...(she was helpful for me staying interested )...but I’m already forgetting everything...

I need to borrow another person’s brain!

I finished this mighty tome for the Reading Envy Readalong over the weekend, actually twice since I followed each "book" by listening in the audio. Emily Wilson kept herself to iambic pentameter plus the same number of lines as the original, which was quite a restricting framework, but manages to tell the tale in straightforward language. It was almost easy to read! I'm looking forward to the discussion (information in the Reading Envy Readers Group.)

"Okay, so here's what happened. I went out after work with the guys, we went to a perfectly nice bar, this chick was hitting on me but I totally brushed her off. Anyway we ended up getting pretty wrecked, and we might have smoked something in the bathroom, I'm not totally clear on that part, and then this gigantic one-eyed bouncer kicked us out so we somehow ended up at a strip club. The guys were total pigs but not me, seriously, that's not glitter on my neck. And then we totally drove right by these hookers without even stopping and here I am! Only a little bit late! By the way, I crashed the car and six of the guys are in jail. Ask for Officer Scylla."

Eh...Homer's right. Odysseus' version is better.

P.S. Do not try this story at home unless, when you get there, you're still capable of shooting your arrow into a narrow aperture.

Fagles' translation is excellent - the new standard - and Bernard Knox's enormous introduction is the best Homeric essay I've ever read.

A good companion read is Hal Roth's We Followed Odysseus - maybe not the most eloquent of books, but he retraces Odysseus's voyage (as best he can) in his sailboat, which is a pretty rad idea. I recreated his route as a Google map here, with notes on each of the stops. I also wrote summaries of each book of the Odyssey for a book club discussion; I've pasted them in the comments thread below, if you're interested.