Oh, this was dreadful.

To be fair, and I'll say this up front: I am NOT the right reader for this book. I shouldn't have been allowed within a ten mile radius of it, let alone read it. This was a function of being invited to a book club at my place of work, and my very first time as a participant in an in-person reading group.

I know this book is widely beloved and is an international best seller. That's a fact.

What's also a fact, is that it's ridiculously melodramatic, unbelievable, and sickly-sentimental. I can't stand the way it's written. I'll stop talking for a minute, and let the writing say it all:

"Childhood devotions make unfaithful and fickle lovers."

"Undressing a woman for the first time is like peeling a hot sweet potato on a winter's night."

"That woman is a volcano on the point of eruption with a libido of igneous magma with a heart of an angel."

"He was both funereal and incandescent."

"The servant glided away at the slightest order from the master with the efficiency and submissiveness of a body of well-trained insects."

In addition to many other quotable quotes such as the above, there's a scene in which a father and son bring a beggar into their home and the two of them bathe and towel him off. For what possible reason? Can't the beggar, an adult male, bathe himself? It takes two adult men to clean him?

And: one of the (unidimensional) female characters "insists" on describing her own eyes as "emerald and sapphire", NOT light blue. Who does this? Also, correct me if I'm wrong, but aren't emerald and sapphire two totally different colours?

I couldn't bear all the backstory, the endless backstory. The stilted dialogue. The ending, in which the mystery is solved by the convenient discovery of a letter which answers each and every question you could possibly have, if, by the end of the 500+ pages, you still cared.

I'm sorry! What a crank I am! What a snob! Not book club material, as it turns out. And now if you'll excuse me, I'll do you all a favour and return to my solitary literary pursuits.

هر بار که کتاب حجیمی دستم گرفتم، نگران سردی‌ای بودم که ممکنه در اواسط خوندنش، گریبانم رو بگیره و باعث بشه اون کتاب رو نصفه رها کنم. و از اونجایی که از ثافون چیزی نخونده بودم، اوایل شک داشتم که نکنه باید از کتاب سبک‌تری از ایشون شروع کنم!
اما با هر شک و تردیدی که بود، کتاب رو گرفتم و شروع به خوندنش کردم. تقریبا همون صفحات اولش بود که فهمیدم اشتباه می‌کردم. اشتباه می‌کردم که تعلل به خرج می‌دادم!

حالا که تمومش کردم، اعتراف می‌کنم که سایه باد، تبدیل شد به یکی از بهترین کتاب‌های عمرم و نظرم رو راجب ادبیات لاتین و کتاب‌های داستانی و ماجراجویانه و معماگونه به‌کلی برگردوند!
من کتاب‌های سبک تریلر و رازآلود و وحشت رو دوست نداشتم و سایه باد این اخلاق رو در من از بین برد.
من ادبیات لاتین رو خیلی سخت‌خوان می‌دونستم و با اسامی شخصت‌هاشون مشکل داشتم، ولی سایه باد از هیچ کدوم از این مشکلات رنج نمی‌برد.

یک نکته‌ی جالب که ارزش بحث/بیان داره، اینکه در سایه باد، هر شخصیت موجود در داستان، به طرز متفاوت با سایر شخصیت‌ها، مسئولیت رنگ بخشیدن و جهت دادن به نحوه‌ی پیش‌برد داستان رو داره!
مثلا، خواننده اگر در یک فصل با شخصیت ایکس همراه بشه، نخونده می‌دونه که اون فصل قراره جنایی و پلیسی باشه! یا مثلا فصلی که ماجرای آقای ایکس دوم رو روایت می‌کنه، خواننده می‌دونه که قراره داستانی طنز آلود رو بخونه!
هر شخصیتی در این کتاب، دنیای متفاوت خودش رو داره و نویسنده خوب تونسته به دنیای هر شخصیت، رنگ و لعاب مخصوص خودش رو بده!

توصیفاتی که در این کتاب اومده، از شهر بارسلون و خیابان‌های اون و بعضا حوادث تاریخی اون دوران، به من نشون داد که می‌تونم به نویسنده‌ای جز اشتاین بک هم اتکا کنم! :))
اگر قبل از این کتاب ازم من می‌پرسیدن، میگفتم بهترین شخصیت پردازی‌ها رو اشتاین بک و داستایوفسکی می‌کنن. اما حالا در کنار اسم او دو نویسنده، اسم ثافون رو هم باید اضافه کنم!

کتاب سایه باد، دست روی حس کنجکاوی خواننده می‌زاره و از همون صفحات اول تا آخرین خطوط کتاب، این رویه ادامه پیدا می‌کنه!
درست همون لحظه که خواننده از یک اتفاق سر درمی‌آره، بلافاصله دو گره جدید در داستان ایجاد میشه! و برعکس خیلی کتاب‌های دیگه، این گره اندازی‌ها اصلا از جذابیت داستان کم نمی‌کنه و ذره‌ای خواننده رو از ادامه دادن دلسرد نمی‌کنه!
به طوری که خواننده با خودش می‌گه یک فصل بخونم بعدش بخوابم، ... ای‌وای یک فصل دیگه بخونم و بعد بخوابم، ... که یکدفعه به خودش میاد و می‌بینه صبح شده و هنوز داره می‌خونه! :))

از لحاظ فضاسازی و توصیف موقعیت‌ها و مکان‌ها، همین‌قدر بگم که بعد از خوندن این کتاب، حس می‌کنم شهر بارسلون رو از نزدیک دیدم! انگار مدتی اونجا زندگی کردم!
اما از لحاظ تکنیک نویسندگی، در هم تنیدن تار و پود داستان، انسجام و پایان کتاب هم، هیچ کلمه‌ و جمله‌ای برای بیان به زبونم نمیاد!
احساس می‌کنم سواد و علم کافی رو ندارم که حتی به خودم اجازه بدم که بخوام راجب این مسائل صحبت کنم!

سایه باد، شاهکاریه که از دید بعضی از جوامع ادبی، جایگاه دوم در ادبیات اسپانیا بعد از دن کیشوت رو داره!

نگذریم از ترجمه‌ی بی‌نقص استاد صنعوی و البته کیفیت چاپ عالی انتشارات نیماژ.
بعد از استراحتی کوتاه، و خوندن دو سه کتاب کوچیک، بدون شک جلد/قسمت دوم رو هم خواهم خوند.

Forgettable Indeed

Disappointing. The genre is uncertain without being creative. The story is complex without being interesting. The prose is increasingly trite as the book progresses. Improbable coincidences abound. The structure involves constant repetition rather than elucidation. I'm sure Zafon has the same editor as Donna Tartt, the one who allows the book to reach print about 60% too long. Talk about prolix! Don't let the first few chapters fool you. This book goes nowhere and has no discernible point except its own endless exposition. One in the eye for the listers of best sellers I'm afraid.

The gold standard predetermined to rule historiographic metafiction

Characters, world, and deeper meaning combined in astonishing density and quality
Some rare books have a certain something, the perfect combination of many good qualities that are rarely found in one novel and it somehow reminds me of John Irving and Dan Simmons too. It´s all so perfectly fitting together, so clever, deep, witty, add some more positive adjectives if you wish, there are just so many worth mentioning.

Big history
By using different periods of Spanish history, the author draws a living Ken Follett style history picture that especially points the finger at how all the periods are interconnected and what caused which problem. One of the essential tools for this is the

Mysterious book
This single plot device enables Zafon to make credible main story arcs and construct an amazing panorama of Spanish culture. Of course, he doesn´t just point the finger at the evil protagonist, but at the ideologies that made them monsters, which has certainly led to the one or other conservative outcry when it was published and became an international megaseller as an extra bonus. It could also be that it was the authors' intent to push the sales by especially aiming at this effect.

Inception style story within a story
Maybe one of the best uses of this trope I´ve ever seen, linked with family history. While the book is the main physical red line, the backflip retrospective time loop effect makes the character development more suspenseful and always opens questions about the many different options the story could push forward, leaving the reader no time to rest together with the great characters.

The perfect dose of sadness
There is absolutely no overkill of emotions or tragedy, it always stays in the acceptable dose range and, very probably, is credible too. See, I´ve some kind of problems with objectively assessing how good emotional descriptions are, because I tend to rate plot and ideas over characters in most of my reading (and am dead and cold inside) and novels like that are exceptions in my schedule to camouflage my totally über cool weirdness and try to understand human relationships and emotions. But with incompetent subjectivity, I deem it sweeping without escalating towards soap opera for just any moment.

Fascistic dictatorship until 1977
This historic anomaly, with the extra bonus of hardcore conservatism and Catholicism, is what makes Spain a European exception. A socioeconomic and epigenetic subject that is certainly in full focus of many humanities, as it shows the longtime effects of such terrible management styles in all fields of society. For Spanish readers, it adds the reading bonus of nonfiction facts and a move towards reappraisal and a culture of remembrance that uses objective measures just as in all other countries haunted by fascism. It´s extremely disturbing to think about the fact that Francos' terror continued for 3 decades after all other European dictatorships had been crushed in WW2.

The love for and magic of books
Many philosophical and metaphysical options to talk about imagination, the power of fantasy, or just living in fictional universes, but no matter what one picks, it´s a declaration of love for the best hobby to rule them all. And, of course, accelerate the, hopefully not backlashy and incestuously degenerating, course of history by spreading wisdom, enlightenment, and progressive ideas.

Easy to enter for all groups of readers
One of these novels everyone, no matter what genre preferences, more in character or plot focused works, should read, because the ingenuity of unique pieces like that lies in taking anything that already worked well in creative writing and endless amounts of tropes, postmodern deconstructed stereotypes, and mechanisms to assemble them to such an unforgettable reading fun.

The role of women in dark times
With full focus on how the sick, conservative, and sheer evil ideologies torture women, Zafon creates intense and sad pictures of the ultimate consequences of alpha male dominance. War and murder are the big picture, but what is often forgotten are the unknown and uncounted numbers of abused and raped women, who were forced to abort their unworthy mongrel babies, because of Christian charity and autocratic governments working together to create real life hellhole prison states.

There is no substitute
I could endlessly talk about what makes it great, but instead, I will encourage everyone to read it, and Irving and Simmons I already mentioned of course too. In all three cases, I ask myself how long it takes to write such works and how it´s even possible, although I would agree with Stephen King, who said he is envious because Simmons writes like a God. And probably all of the three are half-Gods, alien human hybrids, or something, I could find no serious scientific literature dealing with this theory, but still deem it an option.

Tropes show how literature is conceptualized and created and which mixture of elements makes works and genres unique:
https://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.ph...

riveting. mysterious. haunting. imaginative. charming. sentimental.

the list of adjectives is endless. and whilst this book is all of these, the one thing that i will forever remember about this book is how it makes me appreciate the art of storytelling. i didnt feel like i was reading a novel; i felt as if someone very dear was sitting next to me and telling me their favourite tale. i was enamoured with the nuances of the language and swept up with all the action. it was an absolute pleasure to experience such a well-told story. truly a masterpiece in every way possible.

↠ 5 stars

Terminé el libro pero no les voy a decir cuántas estrellas le puse todavía jejejeje.

"I had never known the pleasure of reading, of exploring the recesses of the soul, of letting myself be carried away by imagination, beauty, and the mystery of fiction and language. For me, all those things were born with that novel."

Barcelona, 1945. Ten-year-old Daniel and his father inhabit a modest apartment situated above a bookshop specializing in rare collectors’ editions and secondhand books. In this shelved world of forgotten tomes, a unique kind of magic can be found.

"Come, Daniel, get dressed. I want to show you something," Father said.

"Now? At five o’clock in the morning?"

"Some things can only be seen in the shadows,"

Vendors in search of rare publications lost to time occasionally hit upon curious establishments. The Cemetery of Forgotten Books is one such place, and its labyrinthine location is a secret Daniel’s father has never revealed to anyone — until now. “Every book, every volume you see here, has a soul. The soul of the person who wrote it and of those who read it and live and dreamed with it.” Daniel’s first visit to this dusty domain sets events into motion that will echo throughout the rest of his life. I hesitate to give away too much because joy lies in discovery, but I will say that this story made me ponder whether our destiny is driven by choice or fate. I think it may be a bit of both…

"… a book is a mirror that offers us only what we already carry inside us, that when we read, we do it with all our heart and mind…" It is not easy to pinpoint what makes one book rise high above the rest. I’ve read many novels overflowing with sentences that made my heart sing and traveled the world and beyond within their pages. But only a few epic tales have bewitched me as The Shadow of the Wind has. I’ve walked the streets of Carlos Ruiz Zafón’s Barcelona, and my world will never be the same. A Gothic mystery brimming with deception, love, and misfortune, I can’t recommend this book highly enough.

"Time has taught me not to lose hope, yet not to trust too much in hope either. Hope is cruel, and has no conscience."

Many thanks to my Goodreads friends Cheri and Kevin. Their fabulous reviews pointed the way.

Galactic Wanderer:
کتاب «سایه باد» برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ چاپ شد، بعد از استقبال گسترده مردم اسپانیا، سایه باد به بیست زبان زنده دنیا ترجمه و به یکی از شاخص‌ترین کتاب‌های اسپانیایی تاریخ تبدیل شد.

گاهی اوقات برای معرفی اثری از تلاقی سبک نویسندگان مختلف استفاده می‌کنیم، مثلاً می‌گوییم تصور کنید پاتریک رافوس کتاب قیام سرخ را نوشته باشد، و کتابی کاملاً متفاوت را به شخص مورد نظر معرفی می‌کنیم، در مورد سایه باد اگر بخواهیم دست به همچین عملی بزنیم باید بگوییم تصور کنید بهترین عاشقانه‌های خواهران برونته، با بهترین نوشته‌های گابریل گارسیا مارکز ترکیب شود و در کنار خود نمادپردازی شگرف آثار آمبرتو اکو به همراه رازآلودی و وهم‌انگیزی (کتابخانه بابل) بورخس را داشته باشد...، فکر کرده‌اید تمام شده است؟ نه به نظرم اندکی صبر کنید، در کنار تمام مواردی که ذکر شد تصور کنید سایه باد از چیرگی شخصیت‌پردازی‌ داستایفسکی و نثر روان و بی‌آلایش روژه مارتین دوگار هم بهره‌مند باشد، تصور نهایی که سایه باد چگونه کتابی هست را کاملاً به شما واگذار می‌کنم.

من از قدیم‌الایام به واسطه دوستان خوبی که در حوزه کتابخوانی داشتم با سایه باد آشنا بودم ولی دو نفری که باعث شدن تصمیم بگیرم در نهایت به سراغ سایه باد بیام عزیزانی بودن که در گودریدز تب و تاب عجیبی در من برانگیختن که دیگه چاره‌ای برام به غیر از خوندن کتاب باقی نموند.


سایه باد نمایشی تمام‌عیار از نبوغ و استعداد نویسنده‌ای به نام کارلوس روئیث زافون هست، واقعاً برام سوال هست اگه بیماری خانمان‌سوز سرطان جان شما را در سه سال پیش نمی‌گرفت در حال حاضر مشغول چه کاری بودید؟


داستان از تابستان سال ۱۹۴۵ آغاز می شود. روزگاری پس از پایان مصیبت های جنگ داخلی اسپانیا، روزگار پایانی قحطی و بیم از شعله های جنگ جهانی دوم و روزگار آغازین وحشت و خفقان بزرگ مردم اسپانیا زیر سیطرۀ چکمه های دیکتاتوری نظامی ژنرال فرانکو. شخصیت اصلی و راوی داستان کودکیست ده ساله به نام دانیل سمپره، فرزند یک کتاب فروش که تخصص و شهرتی ویژه در خرید و فروش کتاب های دست دوم دارد. دانیال سمپره در طی کتاب به دنبال مأموریت از جنس یافتن حقیقت رهسپار می‌شود، ماموریتی که برای همیشه و به کلی زندگی او و اطرافیان او را تغییر خواهد داد.


شخصیت‌‌های زافون به زنده‌ای آدم‌هایی هستند که در اطراف خود می‌بینید، همگی دارای نقاط ضعف و قوت خاصی هستند که آن‌ها را می‌سازند، آن‌ها شوخ‌طبع هستند، عاشق می‌شوند، عصبانی می‌شوند، در اکثر اوقات منطقی و متناسب با آموخته‌های خود عمل می‌کنند و صد البته در برخی مواقع اشتباه می‌کنند و در کمال تعجب همگی دوست‌داشتنی هستند.

سایه باد به هیچ عنوان کتاب خسته‌کننده‌ای نیست، به روایت از کتاب دوست دارم نقل کنم: «کتاب‌ها خسته‌کننده‌ان.»، خولین گفت:«کتاب‌ها آینه‌ان؛ ما در کتاب‌ها فقط چیزهایی را می‌بینیم که فقط در وجود خودمان هستند.»
تشکر ویژه از آقای زافون که کنایه‌ای به زندگی‌های ملال‌آور ما خوانندگان بدبخت‌ زدی ولی خیالت راحت باشه سایه باد برای من ذره‌ای خسته‌کننده نبود.

نکته بعدی راجع به سایه باد دقت در جزییات آن است، قبلاً فکر کنم بقیه دوستان اشاره کردند ولی من صرفاً گامی بر تاکید همین موضوع برمی‌دارم، داستان‌گویی‌ از طریق جزییات در دامنه‌ی مهارت‌های زافون می‌درخشد، به هنگام خواندن سایه باد ردوبدل شدن شکلاتی نعنایی، کهنه، پوسیده بین دو شخصیت نیز مهم هست و ممکن هست در آینده به واسطه همین اتفاق نازل و کم‌اهمیت نکته‌ای عارض شود که شما کوچیک‌ترین ایده‌ای از چگونگی انجام آن نداشته باشید، پس چهار چشمی به کتاب خیره شوید و لحظه‌ای روی برنگردانید، حتی اگر غذای شما روی گاز در حال سوختن هست پیشنهاد می‌کنم به خواندن کتاب ادامه دهید و کماکان چشم برندارید، در نهایت پشیمان نمی‌شوید.

فضاسازی سایه باد نه تنها در نوع خودش بی‌نظیر هست، بلکه به مانند آن تا به لحظه‌‌ای که در حال نوشتن همین نوشته هستم مشاهده نکردم، گاهی اوقات از ترس کتاب را می‌بستم نه به خاطر اینکه با صحنه‌ای ترسناک و دلهره‌آور روبه‌رو شده بودم، بلکه به خاطر اینکه حس می‌کردم دارم از واقعیتی که در زندگی واقعی خودم جاری و ساری هست جدا می‌شم و به داخل کتاب کشیده می‌شم، زافون بار دیگر ثابت کرد که فضاسازی صرفاً شرح حال نیست.

در پایان کتاب نتیجه‌گیری زافون برق از سرم پراند، سرنوشت یک به یک شخصیت‌ها با شرح و بسط کافی توضیح داده شد، در باب اینکه منظور از تمام شخصیت‌‌ها چیست، تصور کنید شخصیت‌های اصلی داستان در کافه‌‌ای از صاحب آن‌جا لیوانی آب می‌گرفتند، زافون در کمال آرامش سرنوشت شخصیت‌ صاحب کافه را برای شما شرح می‌دهد.

بسیار به ندرت پیش می‌آید که من کتابی بخوانم که روح و جانم به چالش کشیده بشود، ولی کلمات، جملات، شخصیت‌ها و فضاسازی‌‌های سایه باد همواره در یاد و خاطرم خواهد ماند و مهم نیست که توی زندگی‌ام چند تا کتاب بخونم، فیلم ببینم، چقدر آموزش ببینم و تجربه کسب کنم، همیشه از سایه باد به عنوان الگویی نیکو و تاثیرگذار یاد خواهم کرد.

شخصیت‌های کتاب راجع به کتابخوانی درست می‌گفتند، کتاب خوندن همیشه برای من یکدونه آئین درونی بوده، من وقتی کتاب می‌خوانم این کار را با تمام روح و جسمم انجام میدهم، این کتاب‌ها هستند که روح و جسم ما انسان‌ها را به هم پیوند می‌دهند، و از ما انسان‌های بزرگی می‌سازند، انسان‌هایی که در نهایت شاید به آدم‌های بهتری تبدیل بشویم.

ممنون سایه باد و ممنون آقای زافون، عجب ماجراجویی‌ای بود.

۳۰ فروردین ۱۴۰۲


@GalacticWanderers

Un novelón de principio a fin que me descubrió a un autor de lo mejorcito del género.

¡Gracias por dejarnos auténticas joyas literarias!
Descanse en paz.

Абсолютно магична история, поклон пред книгите, знанието и хранилищата им - хора и места!

This is the 3rd time I start this book. I do not know why but previously I never managed to pass the first 20 pages. I am so glad I tried again as it is a wonderful book that made its way into my favorite books shelf. I enjoyed the atmosphere of the book which reminded me of the Club Dumas by Arturo Reverte which is another great book about books.

Trying too hard. I wonder if I hadn't read this right after Jonathan Strange and Mr. Norrell if I would have liked it better. They were both trying to pay homage to the gothic/Romantic era writers, except that Strange and Norrell was brilliant, and this one was.. eh. I appreciated what the author was trying to do, but he didn't do it well enough to keep me reading. Yes, Romantic lit is full of cliche, but the thing is to do it in an intriguing way and with enough wit to keep your audience interested. This book did not have that balance. It had the formula, it just didn't execute things well enough, in my opinion.

To be fair, that could be because this book was originally in Spanish. It could have lost a lot in translation. I know it lost something, actually, because some of the sentences are rather awkwardly phrased. But Arturo Perez-Reverte's gothic-esque novels were also in Spanish, and they still had their magic in translation. So, I don't forgive this guy enough to finish the book. Which I didn't, by the way. Got about halfway through because I was hoping it would get better, but it was still not grabbing me, so. Onto the next!