Ο Καλβίνο άλλοτε ακινητοποιεί την εικόνα τις σχέσεις και τα ατομικά συναισθήματα κι άλλοτε χωρίς να τα ονομάζει τα αναλύει. Σε κάθε περίπτωση παραμένει ορθολογιστής αισθήματίας κι αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες του - χαρακτήρες μας με απόλυτη συναίσθηση της ισότητας και όχι του κριτή.

Οι περισσότερες ιστορίες της συλλογής αφορούν τις δύο βασικές μορφές που οδηγούν δύο ανθρώπους σε χάσμα, την έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα σ' εκείνους που δε μιλούν την ίδια γλώσσα και την ασυνεννοησία αυτών που οι ερωτήσεις δεν. απαντώνται και οι καταφάσεις δε βρίσκουν σύμπνοια ή αντίλογο παρά μόνο απόψεις σ" ένα ολότελα διαφορετικό θέμα, αυτό που κουβεντιαζεις και λες πεινάω κι ο άλλος απαντάει ότι θα δει μπάλα. Δε λείπει η ομιλία, δε λείπει η ακοή, λείπει η προθυμία για ουσιαστική ταυτόχρονη εγγύτητα και μία φοβία αναγνώρισης του εαυτού και των θέλω.

Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο. Η διαχρονικότητα των πλοκών, ο γραπτός λόγος που θυμίζει λέξεις που ακούγονται κι άλλοτε ζωντανεύει ολόκληρα τα σκηνικά όχι σε τεχνικολορ αλλά στη μουντή πραγματικότητα τους προκαλούν μία ανατριχίλα γιατί είναι διολεμενα κοντά μας.

Ωστόσο υπάρχουν και τρεις πολύ ιδιαίτερες ιστορίες.
Η περιπέτεια του φωτογράφου που προβλεπει 60 χρόνια πριν τη ζωή μας στο σήμερα την υπερκοινωνικοτητα και τη μαζική υποκουλτούρα ενός κόσμου τίγκα στους άπιστους θωμαδες που για να ευχαριστήσουμε πραγματικά, να γαληνεψουμε πρέπει να φωτογραφίζουμε φωτογραφίες, ή... να χανόμαστε στους ψεύτικους κόσμους ενός κινητού.

Το Αργεντινό Μυρμήγκι δεν είναι παρά η κοινή συνιστώσα στη ζωή όλων μας με την οποία ζούμε και κανένας δεν μπορεί να την αποφύγει και έτσι ανάλογα του ποιοι είμαστε και πόσο καλά βλέπουμε κοντά και πόσο καθαρά μακριά επιλέγουμε να παλέψουμε, να παραδοθούμε, να συνασπιστουμε στη μεμψιμοιρία η στην κοινή πορεία, να κρύψουμε το πρόβλημα ή να ψάξουμε για ένα άλλο θέμα εκείνη την ανάμνηση που θα λέει πως υπάρχει κάπου και λίγη ξαστεριά, ένα κομμάτι γης ζωντανό.

Το Νέφος έχει δύο σκέλη. Αφ' ενός κάνει διακριτή τη διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο που φοβάται τη δέσμευση με τους τόπους κι αναζητά στην προσωρινότητα και το απρόσωπο τη διαρκή αλλαγή και την εύκολη μετάβαση και στον άνθρωπο που δε θέλει τη δέσμευση με τους ανθρώπους και θέλει να είναι μόνο θεατής της οικειότητας. Αφ' ετέρου υπάρχει μία πολύ καλή φωτογραφία ενός κόσμου που αλλάζει και θυσιάζει στην εξέλιξη το να μπορεί να ανασαίνει σ' ένα καθαρό περιβάλλον. Μα κυριότερο σημείο κλειδί που με κέρδισε η Σκόνη. Ένα μυστήριο πράγμα, γνώριμο σ' εμάς που ζούμε για πολύ καιρό σαν περιπλανώμενοι: στα σπίτια που μένουμε για λίγο πάντα παρά τη φροντίδα διαρκώς μαζεύεται σκόνη και μπαμπακούρα που δε μπορούμε ν' αποφύγουμε, σαν η ύλη να λέει "μείνε".

4 αστέρια στο ρεαλιστή Καλβίνο με τη φωτογραφική μηχανή και το καπέλο του μάγου

Sono un po' dubbiosa sul Calvino scrittore di racconti.
Già i racconti non mi fanno impazzire, questi mi sono sembrati un po' tiepidini.

(4,5*)

Για ακόμη μια φορά μοναδικός Italo Calvino. Η μελωδική, αρμονική ροή της γραφής του με παρέσυρε να το διαβάσω σε λίγες μόλις μέρες. Λίγο παραπλανητικός ο τίτλος αλλά σίγουρα κατά μία άποψη αντιπροσωπευτικός μίας πλευράς των αφηγήσεων. Χωρίς ιδιαίτερα "έντονες" ιστορίες, με απρόσμενες εξελίξεις και τραγικά γεγονότα, αλλά αντίθετα μέσα από καθημερινές σκηνές, απλούς ανθρώπους και λιτές αφηγηματικές μεθόδους μας παρουσιάζει παραστατικά ζητήματα της σύγχρονης ζωής, θίγοντας συγκεκριμένα την έλλειψη επικοινωνίας (εσωτερικής και διαπροσωπικής), την αναζήτηση του "ιδανικού" και του "όμορφου" και φυσικά της ευτυχίας.

Ιστορίες που με μία πρόχειρη ματιά φαίνεται να μην σχετίζονται αλλά τη στιγμή που διαβάσεις και την τελευταία πρόταση νιώθεις ότι αποτελούν μέρος ενός συνόλου, μιας εκτεταμένης αναζήτησης, κριτικής ή ίσως ανησυχίας.

ΥΓ: Ιδανικό για τελευταίο ανάγνωσμα για το 2016! Προτείνεται σε όλους.

5 звезди за поредицата от "The Adventure of ..."! Жалко, че тези разкази почти винаги са разпарчетосани в различни сборници. Мисля, че в пълен комплект са в Difficult Loves (Gli amori difficili) от 1970г.

Настоящото издание от 1985г., всички разкази са разделени в четири категории:

RIVIERA STORIES
WARTIME STORIES
POSTWAR STORIES
STORIES OF LOVE AND LONELINESS

Именно в последната част "Истории на любов и самота" са тези от цикъла "Приключението на ...":

The Adventure of a Soldier
The Adventure of a Bather
The Adventure of a Clerk
The Adventure of a Photographer
The Adventure of a Traveler
The Adventure of a Reader
The Adventure of a Nearsighted Man
The Adventure of a Poet

Във всеки един от тях става дума за онзи особен момент на самота, когато си щастлив да останеш сам със себе си. Момент на "кратка самота", която обаче никой не би искал да се превърне в постоянно усещане. Чист миг на съзерцание. Тези моменти на "безвремие" най-често са провокирани от определени обстоятелства. В този смисъл, разказите представят отрязък "безвремие".

Всеки от нас е имал подобни "приключения". Мигове на съзерцание в промеждутъка на шума и хаоса на ежедневието, когато същността на светът за кратко се разкрива.

Искаше ми се "Приключението на един късоглед" да продължи малко повече, толкова ме разсмя - уникален момент с разминаването на улицата и поздравяването ..., и изведнъж ...

Сетих се тези разкази колко добре си пасват с тези от "Паломар", в абсолютен синхрон са!
Потърсете "Паломар", разказите са включени в сборникът "Невидимите градове" от 1983г.


ПП. Намерих The Adventure of a Skier, публикуван в The New Yorker: https://www.newyorker.com/magazine/20...

ППП. Italo Calvino in China
http://www.ruanyifeng.com/calvino/en/...

Quedé gratamente sorprendida con este libro. Por el título pensaba que iban a ser cuentos dramáticos o densos, pero el resultado fue distinto ya que me divertí muchísimo con la lectura.
No necesariamente hay relaciones amorosas en cada historia, como dice la sinopsis, sino que se trata de las aventuras de distintos personajes ante pequeños incidentes cotidianos.
Calculo que con una relectura puedo llegar a ponerle 5 estrellas.

Lovely collection of stories. Made me feel very positive! Particularly liked the adventure of a married couple, found it very beautiful and made me think of how much I love my bed and being in it. Loved the the adventure of a clerk also - a funny little one. Excited to read more by him.

diventato senza ombra di dubbio uno dei miei libri del
cuore

Interessanti storie Che descrivono la natura umana tramite simboli e situazioni.

Ho letto questa raccolta di racconti in maniera abbastanza frammentaria, dovuto al lavoro succhia-anima ed al mio piccolo viaggio a Roma.

Lo stile de Gli amori difficili è quello tipico di Calvino: un po'ostentamente meccanico e preciso, ma... che descrizioni meravigliose! In L'avventura di una bagnante o anche in parte in L'avventura di un poeta, Calvino mi ha regalato suggestioni preziose... immagini quasi palpabili, "visioni" oserei dire, di momenti e di persone scolpite nel tempo e nello spazio grazie al suo sapiente uso delle parole. Sembra di poter osservare marinai liguri o donne attempate in spiagge semideserte. Evocativo all'estremo.

Ogni Avventura è una parabola da leggere a più livelli e da gustare, di conseguenza, in momenti diversi, anche a posteriori dalla lettura. Oserei anche definire questi piccoli racconti come didascalici in alcuni momenti.
Quelli che più mi sono piaciuti in assoluto sono L'avventura di una bagnante, l'Avventura di un Viaggiatore (così romantico!) L'avventura di un lettore (in cui ogni tanto mi ci sono ritrovata; perdersi nei propri sogni e affrontare svogliatamente la realtà, quella realtà poi che stranamente è l'oggetto del sogno stesso; o, più semplicemente, il desiderio di isolamento che alle volte pervade e rende felicemente solitari),L'avventura di un miope (l'idea che la gente si fa degli altri dipende da minuzie, almeno apparentemente; inutile dire che la colonna portante di questo racconto, per me, è stato "Un ottico" di De Andrè, non a ragione sia ben chiaro), L'avventura di una moglie (forse il più bello e sincero) ed infine il delicatissimo L'avventura di una coppia , anche perché un po' di realismo spietato e dolce allo stesso tempo non fa mai male.

Gli ultimi due racconti, che appartengono in realtà a La vita difficile sono abbastanza duri e diretti. La rassegnazione, l'impotenza di fronte a un destino crudele nei confronti di una piccola famiglia prima in La formica argentina e nei confronti della società coeva poi in La nuvola di smog non lasciano intravedere molte speranze di riscatto da parte dell'autore, ma neanche un senso assoluto di desolazione, insomma quel male di vivere (come lo definiscono i critici) che fa comunque sentire alla fine a proprio agio, e fa cercare un senso di adeguatezza anche laddove sembra impossibile (la famiglia sulla spiaggia, libera dalle formiche ed il giornalista stanco per i verdi prati infiniti).

Il mio voto finale è un 3.8; alla fine, in realtà, è davvero una bella raccolta di racconti.

These are stories of awkwardness and intimacy, because intimacy is so often awkward.

I consumed them slowly, one every two days, savoring tiny moments masterfully magnified by Calvino's gentle, percipient gaze.

The first story receives constant backlash, and I understand why. It’s about a soldier who feels chemistry with a woman on a train and proceeds to handle it in the most cowardly, creepy manner possible.

For me, the story works because I myself have been seated next to creepers on trains, and I believe the story’s unfolding, in all its disturbing - and awkward (and eventually exaggerated) - accuracy.

My favorite in the collection is a simple vignette of a blue-collar couple who work opposite shifts, tending to each other in a handful of minutes at the start and the finish of a day. Their love is palpable, and it makes me ache even now to think of it.

I already have my next Calvino in hand, and I'm so excited to get started.

Thanks to John Mauro for this spot-on recommendation.

Book/Song Pairing: Canzone Triste (Margot)

«E poi non sapevo più cosa guardare e guardai il cielo»

Impressive range of short stories. Calvino is such a special author.