Rilettura dopo tre decenni e piacevole riscoperta, degna del genio che è Calvino.

Oggi mi lascia un'idea di libertà che non trascende nell'individualismo, una potente quanto sofferta idea di amore, un bosco che non tornerà più e infine un volo che consegna Cosimo ad uno spazio e ad un tempo non definibili.

من تو زندگیم یه لذتی دارم به نام ایتالو کالوینو خوانی!‏
اینجوریه که هر وقت دلم نگاه جدید به زندگی می‌خواد، هر وقت هیچ کتاب دیگه‌ای وسوسه‌م نمی‌کنه، و هر وقت زندگیم تکراری و ساده میشه میرم سراغ یکی از کتاب‌های ایتالو کالوینو و خودم و روحم و فکرم و حال و هوامو باهاش بازسازی می‌کنم.‏
همیشه این کتاب از اولین کتاب‌هایی هست که تو ژانر خودش برای خوندن معرفی می‌کنم، و همیشه هم اولین کاری هست که تو کل کارهای کالوینو واسم انتخاب میشه.‏
فکر کنم بار سوم بود که خوندمش. البته داستان زندگی عجیب غریب «بارون درخت نشین» همیشه با دیدن چهار تا درخت بزرگ و نزدیک هم تو ذهنم میاد. همیشه هم حسرت و وسوسه‌ی بالا رفتن ازشون تو دلم تازه میشه!‏ فکر کنم منم یه بارون درخت نشین درون دارم که منتظره از بالقوه بودن درش بیارم و بالفعلش کنم. :)‏



یکشنبه 20 بهمن 92
تهران

البارون ساكن الأشجار _الجزء الثاني من رواية الفسكونت المشطور (سلسلة اسلافنا).
تتحدث الرواية عن التمرد ،والأصرار في اتخاذ القرار
الرواية مليئة بالجمال تأخذك الى عالم ومدينة جنوة حيث اشجار السنديان والتوت والجوز والعديد من الأشجار الاخرى .
تعيش في عالم تكثر فيه الوحدة الوحدة مع الطبيعة اغلب الشخصيات كانت تعيش منعزلة بطريقة غير صحيحة ..
شخصيات الرواية :
كوزيمو بطل الرواية الذي صعد الى الشجرة ولم ينزل قط اتخذ من الشجرة بيتاً يأوى اليه ومسكناً يقرأ فيه الكتب والذي اصبح يعمل اي شيء وهو فوق الشجرة لم تعيقه المسافة بين الأرض والشجرة الذي فكر وابتكر وساعد الناس في اختراع اشياء والذي حرسهم طيلة حياته ،تحدى نفسه وعائلته وتلك الفتاة المعروفة بأسم فيولا


اما والد ووالدة كوزيمو لم يسيطر اي منهم على كوزيمو واللذان تركانه يعيش بحرية وحسب ما اراد ومرت الأيام والسنين وقد توفيا ولم ينزل ابنهما ..
باتيستا:الاخت الوحيدة لكوزيمو التي لم احبها قط كانت تريد فقط ان تكون هي المشاغبة ان تكون الاعمال التي تؤديها هي التي تؤخذ بنظر العائلة حتى عندما صعد كوزيمو لم تتقبل الفكرة لان اعتادت هي التي تفزع اهلها بأعمال المشاغبة لا غيرها ..


فيولا :تلك الفتاة التي لا تعرف ماذا تريد ولا تعرف كيف تتصرف لم تعبر عن مشاعرها بالكلمات بل عبرت عنها بتصرفات خاطئة !

بياجو :اخ كوزيمو الذي يقص لنا الرواية حكاية الاشجار مع اخيه ،الذي لم يستطع ان يقنع اخوه من تغيير موقفه وتغير رأييه في النزول الى الأرض حتى بعد تجازوه سبعين عاماً

الفارس المحامي: عم كوزيمو ؛الغير شرعي الذي كان يتظاهر بأنه شخص نبيل لكن المفاجأة اصبحت صادمة لكوزيمو والذي لم يستطع ان ينقلها الى والده !
والذي قتل ولم نعرف ما هو سره!!من هي زهيره ؟امه ؟زوجته؟بنته؟!

وقد شاخ كوزيمو بعد مرور الاعوام وهو فوق الشجرة
"سرعان ما يخبو الشباب على الأرض ؛فما بالكم إذن بالحال فوق الأشجار"

استمتعت بالقراءة الجماعية (استاذ كمال ،شمس التطبيق ،العزيزة رحمة)
رواية جميلة جداً من الروايات التي ستقبى في ذهني دائما احب الطبيعة والاشجار

اوایل داستان کوزیمو رو به عنوان یه پسر بچه سرکش، هنجار شکن و مصمم دوست داشتم اما هرچی رمان پیش می‌رفت نویسنده سعی می‌کرد جسته گریخته به هر موضوعی گریز بزنه و از نظر من نتونسته بود هر کدوم رو خوب و جامع بنویسه و بیشتر شبیه شاخ و برگ‌هایی شده بود که انگار فقط واسه کشدار کردن رمان اضافه شده بودن و خب با بعضی از بخش‌ها مثل زنبورداری و طبیعت ارتباط زیادی برقرار کردم اما عاشقانه هاش تقریبا افتضاح بود.
اینقدر روون و ساده بود که احتمالا سبک عامه پسند و دوست داشتنی باشه هر چند من دوستش نداشتم.
پی نوشت اول: انتظارم از مهدی سحابی به عنوان کسی که هیچ ترجمه‌ای ازش نخوندم و صرفاً تعریفش رو شنیدم انتخاب بهتری برای ترجمه بود نه یک کتاب با سِیر و روند نرمال.
پی نوشت دوم :از اون جایی که کتاب صوتیش رو گوش دادم اصلا از شنیدنش پشیمون نیستم و به عنوان یک سرگرمی موقع پیاده روی دوستش داشتم
پی‌نوشت سوم:مرسی از اقبال واسه کتاب صوتیش

دوباره خوانی این کتاب رو مدت‌ها بود که تو برنامه داشتم ولی کمی حوصله و انبوه کتاب‌هایی که تو صف خوندن داشتم، نمیذاشت که سراغش برم. و فک میکنم بهتر هم شد زودتر از این‌ها سراغش نرفتم. وقتی دبیرستانی بودم و این کتاب رو خوندم قلم کالوینو و ایده زندگی کردن بالای درخت، سرکشی کوزیمو و فرار موفقیت‌امیزش از دست خانواده برام خیلی جذاب بود. ولی فکر نمیکنم اون زمان واقعا طنز و ظرافتی که کالوینو تو این داستان به کار برده رو درک کرده باشم. فک نمیکنم فهمیده باشم از چی حرف می‌زنه و به چی اعتراض میکنه و شورش کوزیمو فراتر از استقلال طلبی و سرکشی در مقابل پدرشه.
خوشحالم که دوباره خوندمش و خوشحالم که تو این زمان و سن خاص دوباره خوندمش. فراتر از همه برداشت‌های متفاوتی که داشتم، لازم بود ببینم که من چقدر تغییر کردم و فانتزی‌ها و رویاهای دوره نوجوونیم چقدر غیرواقعی و سبک‌سرانه بودن و نباید برای محقق نشدنشون حسرت بخورم.

(برای بهتر دیدن زمین باید کمی از آن فاصله گرفت . ) به نظر من این یکی از زیبا ترین و تاثیر گذارترین جملات این کتاب است .


كوزيمو قهرمان داستان در دوازده سالگي بدلیل سختگيريهاي پدر اشرافی خود به بالاي درخت مي‌رودو تصميم مي‌گيرد كه ديگر پايين نيايد.
اين درخت‌نشيني كه در دوره نوجواني نوعي لجبازي با خانواده است، در جواني و بزرگسالي به انتخابي آگاهانه تبديل مي‌شود. کوزیمو هیچ وقت پایش به زمین نمی رسد و در همان بالای درخت می میرد . این عمل او پایبندی به هدفی است که متاسفانه در بسیاری از ما کم رنگ و بی معنا شده است . کوزیمو از یک خانواده اشرافی است ولی هیچگاه تن به پذیرش این وسوسه بیمارگونه نمی دهد و به جای آن ترجیح می دهد در همان بالای درخت به فقرا و مستمندان کمک کند و به کسانی که ذره ای حس مطالعه و کند و کاو در دنیای ناشناخته ها را دارند کتاب امانت بدهد .
پدر کوزیمو در سن هجده سالگی او مقام خود را و فرماندهی را به او پیشکش می کند و این را عامل بقای خود و خانواده اش می داند اما کوزیمو در جواب پدر می گوید : «من فقط اين را مي‌دانم كه اگر من بيشتر از ديگران چيز بدانم، در صورت نياز آنها بايد آنچه را كه بلدم در اختيارشان بگذارم. به نظر من فرماندهي يعني همين.»

دیگر هیچ چیز خوشنودش نمیکرد . نه شکار،نه عشقهای گذرا، نه کتاب
دیگر حتی نمیدانست دلش به راستی چه می خواهد .
انگار امیدوار بود که درختان دیگری آن بالاها بیابد و تا بی نهایت پیش برود

کوزیمو، نوجوان اشراف‌زاده‌ای که سنت‌های خشک و انعطاف‌ناپذیرِ خانوادگی او را به تنگ آورده‌، روزی طاقتش طاق می‌شود و از جمع خانواده به بالای درخت پناه می‌برد و با خود عهد می‌کند که تا آخر عمر از شاخه‌ها پایین نیاید و روی زمین پا نگذارد. این گریزِ قهرآلود در آغاز به‌نوعی دل‌کندن از زمین و ساکنانش است؛ اما چندی که می‌گذرد، رفته‌رفته کوزیمو رابطه‌اش را با اهالی خانواده و نیز مردم از سر می‌گیرد؛ منتها تا پایان عمر، سرسختانه بر سر پیمانی که با خود بسته، می‌ماند و پایش به زمین نمی‌رسد. بر فراز شاخه‌ها، زندگی کمابیش بدوی‌ای برای خود می‌سازد. مثل انسان‌های آغازین، شکار می‌کند و بر بالای شاخه‌ها می‌خورد و می‌آشامد. از همان‌جا هم عاشق می‌شود و معشوق‌هایش را به بالای درخت می‌کشاند. همچنین مدتی بعد، از دور در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند و مقاله و کتاب می‌خواند و می‌نویسد و در تمام این احوال، هیچ‌گاه به روی زمین برنمی‌گردد؛ بلکه تمام کارهایش را از فاصله‌ای که با زمینیان گرفته، انجام می‌دهد و پی می‌گیرد. مرگ او نیز به‌نحوی صورت می‌گیرد که در نهایت جسدش هم به روی زمین برنمی‌گردد: در کهن‌سالی که نزار و بی‌رمق شده و آفتاب عمرش لب بام است، روزی خود را به لنگر بالونی که بر بالای شاخه‌ها پیدا می‌شود، می‌‌آویزد و با آن به‌سوی دریا می‌رود و در همان‌جا ناپدید می‌گردد.

شاید بهترین توصیفی که از زندگی کوزیمو و رسالت او در زندگی‌اش شده، سطرهای آغازین پیشگفتاری باشد که مهدی سحابی برای کتاب نوشته است. وی در آن سطرها خاطرنشان ساخته است که کوزیمو هم از مردم گریزان است و هم با ایشان زندگی می‌کند. هم به زندگی آدمیان و قراردادهای دیرینۀشان پشت پا می‌زند و هم بر آن است تا به‌کمک آن‌ها نظم و سامان تازه‌ای را بر زندگی‌شان حکم‌فرما کند. بااین‌همه، این آرمان بزرگ کم‌کم در دل کوزیمو رنگ می‌بازد و او خود نیز به‌نوعی با پوچی و بی‌هدفی دست‌به‌گریبان می‌شود.

داستان تماماً از زبان برادر کوزیمو نقل می‌شود و حتی رویدادهایی را که او خود شاهدشان نبوده، در بر می‌گیرد. ازاین‌رو، چه‌بسا به نظر آید که زاویۀ دید نامناسبی برای روایتگری انتخاب شده است. بااین‌همه، به‌نوعی می‌توان برای این شیوۀ روایت، وجهی یافت. به‌طور کلی، ماجرای زندگی کوزیمو تا حد زیادی ناواقعی و باورناپذیر و درعین‌حال مرموز است. حتی در خود داستان، شخصیت‌ها تا انتها زندگی او را کم‌وبیش با شگفتی و حیرت نگاه می‌کنند. مرگ وی نیز در آخر با رازآلودگی صورت می‌پذیرد؛ به‌طوری که جسدش نیز به دست بازماندگانش نمی‌رسد. این‌ها همه با زاویۀ دیدی که داستان با آن روایت شده، مناسبت دارد. به‌عبارت دیگر، اینکه زندگیِ سراپا غرابت و شگفتیِ کوزیمو از زبان شخصیتی جز خودش نقل می‌شود، روایت دست‌دومی می‌سازد که آن هالۀ ابهام و رمزآمیختگی را گرداگرد کوزیمو حفظ می‌کند؛ چراکه همۀ آن ماجراها مثل چیزی می‌شود که صرفاً به گوش مردم رسیده و کمتر کسی با چشم خود شاهد آن بوده است.

طرح اولیه و ایدۀ کلی داستان، بسیار جذاب است. باوجوداین، روایتش فرازونشیب‌ها و نوسان‌های فراوان دارد. گاه پرکشش است و گاه ملال‌آور. برروی‌هم، «بارون درخت‌نشین» اثر میان‌مایه‌ای است و جز همان ایدۀ اولیه و نیز چند جا در میانه‌های داستان (به‌خصوص آنجا که ماجرای عاشق‌شدن کوزیمو پیش می‌آید)، چندان جذابیتی ندارد و هرچه داستان پیش‌تر می‌رود، این بی‌جذابیتی بیشتر می‌شود.

کزیمو فرزندی از خونواده اشرافه که روزی تو سن دوازده سالگی برای مخالفت با قوانین غیرقابل پذیرش خونواده به بالای درختی پناه میبره و دیگه تا پایان عمرش پاش رو بر زمین نمیذاره. اول شاید یه لجبازی ساده بود ولی نگاه بهتر از اون بالا به شهر باعث میشه زندگی بالای درختا رو به زندگی بر روی زمین ترجیح بده. کزیمو از مردم و جامعش جدا نمیشه و برعکس پیوند محکم تر از نوع دیگه ای باهاشون برقرار میکنه. بیشتر وقت کزیمو به کتاب خوندن و شکار میگذره و به خاطر تمام تجاربی که از سفرها و تقلاهاش برای حیات کسب میکنه، میتونه مهره ی اصلی در حل مشکلات شهرش بشه.
آثارکالوینو همیشه مملون ازاستعاره ها و تمثیل ها. در اینجا از کزیمو به عنوان نمادی برای مبارزه با سنت ها استفاده میکنه و با استفاده از طنز ظریف و تخیل قدرتمندش داستان جذابی رو روایت میکنه. چالشهایی که کزیمو داستان باهاشون دست و پنجه نرم میکنه همگی پرسشهای فلسفی انسان در تمامی ادوار بوده. کزیمو در بالای درختان همه چیز رو از جنگ تا عشق تجربه میکنه، اما با نگاهی متفاوت از سایر انسانها که روی زمین قدم برمیدارن.

Possedevo questo libro da più di quindici anni ma non mi decidevo mai a leggerlo...
Che peccato aver aspettato tanto perché è un libro meraviglioso! Il giovane Cosimo è diventato subito uno dei miei personaggi preferiti. Col suo atto di ribellione riesce ad affermare sé stesso, ma non solo. Inizia un percorso che lo porta a chiedersi qual è il modo giusto di vivere, perché capisce di non poter accettare le consuetudini sociali passivamente. Il suo distacco dalle regole però non lo porta fuori dalla società, non diventa un asceta, non prende le distanze dal mondo, tutt'altro... La sua ricerca continua delle persone lo porta a conoscere le sue terre molto più approfonditamente di qualunque altro nobile che l'ha predecuto, entrando in contatto con tutti gli strati sociali. Studia, lavora, ama... Nessuna esperienza gli è preclusa, però decide di vivere sempre a modo suo, in direzione ostinata e contraria direbbe qualcuno.
Inutile parlare della bellissima scrittura di Calvino, ma c'è da dire che oltre a Cosimo ci sono una marea di personaggi memorabili: dalla madre generalessa allo zio nostalgico, per passare dal fantastico brigante lettore Gian dei Brughi.
Questo prende il suo posto fra i miei libri del cuore.

The Baron in the Trees reads like a fairy-tale, but one with modern touches that include sophisticated satire and parody. In a nutshell, this novel is a story of a young baron who decides to live in the trees. The novel itself is narrated by the younger brother of the baron Cosimo. Besides describing Cosimo to us, the narrator does a great job of portraying his family members and other characters as well.

Cosimo, the hero of the book, climbs a tree after having quarreled with his father, vowing to never set put on earth again. Cosimo keeps his promise and soon becomes famous for it. There is also a story of love to be told and before the novel ends we will see a lot of twists and turns in this love story. All in all, I quite liked this book. It is original, well written, sad at times but also wonderfully funny. I can understand why this novel has reached such a cult status in Italy.

I listen to an audio version of this book twice (or perhaps even more) and enjoyed it every time. The melodic quality of Italian language makes it ideal for audio books.

Life in the canopy? Yep!

Imagine a tale where a young Italian nobleman, Cosimo Piovasco di Rondò, decides to leaf his family behind and branch out on his own—literally! After a family feud, he climbs up a tree and vows to live his life among the treetops. This isn't just a story about a guy going out on a limb; it's a whimsical exploration of independence, rebellion, and our deep-rooted connection to nature.

Calvino's narrative is like a forest of vivid descriptions and imaginative scenarios, bringing Cosimo's leafy kingdom to life. It's not just a tree-mendous adventure but also a profound contemplation of solitude and community. From his lofty perch, Cosimo interacts with the groundlings below and even rubs elbows with historical bigwigs like Voltaire and Napoleon. These encounters provide fertile ground for exploring broader philosophical questions.

Calvino masterfully balances the fantastical elements with genuine emotional depth, making the novel a real tree-t. Through Cosimo's eyes, we see the world from a different canopial vantage point, challenging conventional views and celebrating the beauty of an unconventional arboreal existence. It's a story that truly grows on you!