We follow British writer Kenneth Tommey through his adult life. His artist sister Hortense marries a man named Domenico Campanati. Domenico's brother Carlo is a rising star in the Catholic Church. The narration begins post WWI. The rise of the fascist leaders Mussolini and Hitler is roiling Europe. Tommey, an openly gay man, finds success writing for the theater. He is at peace with his homosexuality and defends his right to love whom he chooses. We takes on a few lovers but those relations do not last long.

Much of Tommey's memories and narrative cover his sister Hortense's life. The other central figure is Carlo. Tommey relates his brother-in-law's philosophy, religious interpretations and ascendance in the church. A past lover and poet Val periodically reemerges at events where both men are in attendance. Tommey's work takes him to numerous locals including Africa, Hollywood and the South of France.

The book is dense and written with virtuosity. Though this is a work of fiction, Tommey takes many details and characters from real life. A charismatic religious cult leader named Godrey Manfred is based on the life of Jim Jones for example. Tommey lives a full, but rather simple life. His financial situation is secure. Without any spouse or children, he freely travels, works and lives as he pleases. The narrative style is a memoir written by the aged Tommey. This technique is comprehensive but lacks a driving story arch. We dig into the lives of Tommey and his immediate friends and family and are entertained with a number of interesting anecdotes. Burgess' mastery of the English language and ability to depict realistic dialog and events are impressive. "Earthly Powers" is a stark departure from "Clockwork Orange". It is hard to believe that he authored both impressive novels. "Earthly Powers" is cerebral, confessional and real, but "Clockwork Orange" is the more entertaining and intriguing of the two works.

A very proficient, often moving, often funny, fictional biography of one Kenneth Toomey, gay British writer of pulp novels. Pretty much the entire last century is covered, back and forth from Europe to NA, experienced and related by an erudite outsider.

Read quite a bit of Burgess now, and whilst there has been lots to admire about his work, from what I'd previous read, the one thing I'd say that was lacking was any real emotional weight; warmth too. Here though, in what is his longest novel - actually felt longer than its 650 pages - it certainly carries a lot of it. This is one hell of a dense narrative, spanning nearly six decades, travelling all over the world, and containing a mass of characters. It is a serious work mostly, a hugely mature work that, whilst not about everything - literally - it feels like it kind of is. At least when it comes to those things which are most important to us. I've rarely come across a novel that peels away at human lives as deep and as rich as Burgess has done here. Roman Catholicism runs deep in this novel; very deep; which sees huge Philosophical Conversations on the nature of good and evil that crop up at various stages. The fact we get WW1 and WW2; two huge events in the 20th century, yet they feel small in the huge scope of Burgess' six decades text. Real life figures like Ezra Pound and other writers appear here and there, as do top brass in the Third Reich - the writer and narrator Kenneth Toomey - who does seem in many ways like a fictional W. Somerset Maugham - gets arrested for procuring Jewish Nobel laureate Jakob Strehler's passage out of Germany, and has to cut a deal - give a talk on Berlin Radio - to safely return home. We take in London, Paris, New York, Los Angeles, India, Morocco Italy.... It feels like the great globe-trotting magnum opus that Graham Greene never got to write. I found it to be a great book, but only because I've got four and three quarter decades under my belt; had I attempted to read this in my younger days, I highly doubt I would have fully grasped what it had to say about love, death, religion, family, friendship, human endeavour, human corruption, censorship, the struggle for homosexual rights. My heart; my understanding; just wouldn't have been in sync with that of Burgess. This is Burgess' grandfather clock of a novel which, as good as it is, doesn't hold up in todays times as well as A Clockwork Orange does, but it's still a phenomenal achievement. One thing I would say, also, is that despite Burgess following the life of Toomey's sister, Hortense, and her Italian in-laws, I feel like she deserved a novel of her own, from her perspective.

Quit halfway. Starts off very well, satirical, sharp, interesting. But from page 200 on, there are repetitions of more or less the same scenes, parties with famous contemporary writers, philosophical discussions with Carlo, etc. The story comes to a standstill and becomes boring. This novel would much improve if all these superfluous scenes would be cut out.

A hack novelist looks back on his 80 years of life, with attention given to a wide variety of literary feuds, a lengthy struggle with his sexuality, and an intimate relationship with a fictionalized pope. This is a very big book, both in size and scope; virtually every historical development, from the the slow death of Britain's empire to the growth of the 60's counter-cultural movement, is lived through and contemplated by Burgess's erudite, embittered, somewhat exasperating protagonist. It is also a book by a very smart person about very smart people, which means you're in for a lot of caddy (if witty) asides about obscure topics. I think I've started to lose my taste for both of these kinds of books in recent years, which may explain my coolness towards what is, by any debate, an admirable work of art. Burgess is very smart, and this is a genuine attempt to work through the great complexities of human existence in the modern age. But it is also an awful mixed bag – his take on fascism and post-colonial Africa being in particular rather weak, although everything having to do with the fake Pope is pretty glorious. I'm not honestly sure I could recommend the time it would take to work through this, but then again I suspect there are a lot of very clever people who would disagree with me, so take that for what it's worth.

fun.

Anthony Burgess did not intend to turn up for the Booker Prize ceremony unless he knew he had won. He didn't, but this is a very fine book and perhaps he should have done (although Rites of Passage, which did, is also good).
This is the story of two men, a novelist and a priest, who are linked by family connection, intelligence and an interest in the thorny problems of good and evil. The other members of their families are minor characters, although they add much to the richness of the story and the family dynamics are closely observed and realistic. The book is also, as a bonus as great as the original core, an idiosyncratic history of the politics and art of most of the twentieth century.
It is very funny in places, in an arch way which suits his surrogate author. An example can be found on the very first page, which he opens with a dramatic sentence, tells us it is a dramatic opening, tells us it is true and plays around with the semantics, then soon demonstrates that it is not quite true after all. Anyone not amused by the opening is unlikely to find the rest of book amusing either and may not like its irreverence.
Anyone who believes in karma will not like this book either, good actions have bad consequences and bad actions favourable consequences. I don't think it works all that well an an examination of good and evil; 'do no harm' is not a bad motto, but it is an unambitious one and I disagree with the author about the futility of trying to do good. It is much better as an examination of the concurrence and divergence between good and morality. He would be highly amused by the idea that a novel should contain the answers to the great questions of life however, and there are several sly digs at such pretensions in this one. It is a great piece of literature and that should be enough.

As a teenager, I used to make a game out of seeing how much I could compress the themes and plot of a book whenever anyone asked me “What’s it about?” Were I to play the game with Earthly Powers, I would have to reply, “A gay Catholic novelist and the Pope.” (If I really wanted to compress and confuse, “gay Catholic novelists” would have to do.) For full review, see: https://ellethinks.wordpress.com/2015...

Citaat : Ik kon de overdreven stembuiging waarmee Geoffrey dit woord uitsprak geenszins waarderen. Het ademde seks en zijn eigen infame trouweloosheden; het was een woord dat ik ooit in tranen tegen hem had gebezigd; het was voor mij geladen met een ouderwetse morele ernst die voor Geoffreys generatie niet meer dan een nichtengrap was. ‘De tróúwe gelovigen,’ zei ik even nadrukkelijk terug, ‘worden niet geacht mijn boeken te lezen. Zeker niet hier, op het heilige eiland van de Heilige Paulus. Hier ben ik immoreel en anarchistisch en agnostisch en rationalistisch. Ik denk dat ik wel kan raden wat de aartsbisschop wil. En hij wil dat juist omdat ik dat ben.
Review : Paul Syrier werkt al 37 jaar als literair vertaler. Hij heeft o.a. werken vertaald van Edgar Allen Poe, Jonathan Swift, John Kennedy Toole, Robertson Davies, Patrick Leigh Fermor, Karin Slaughter en Anthony Burgess. En aan Machten der duisternis van de maestro zal hij best een kluif gehad vermits het helemaal op taal en op een soort satire van de artistieke, literaire en elitaire bourgoisie focust. Anthony Burgess, pseudoniem van John Anthony Burgess Wilson (Manchester (Engeland), 25 februari 1917 – Londen, 22 november 1993) was een Brits auteur en componist. Hij werkte als een onderwijsofficier in Brunei en Maleisië na de Tweede Wereldoorlog. In 1959 werd er een hersentumor bij hem geconstateerd en had hij een levensverwachting van een paar maanden. Hij gaf het lesgeven op en werd een fulltime schrijver. In zijn carrière als schrijver publiceerde hij meer dan 50 boeken in verschillende genres waaronder fictie en sciencefiction. Ook schreef hij een James Joyce handboek met de titel Here comes everybody. Zijn beroemdste en beruchtste boek was A Clockwork Orange, verfilmd door Stanley Kubrick in 1971. Het boek - dat zich te Londen in de nabije toekomst afspeelt - gaat in wezen over vrije wil en moraliteit. De jonge antiheld van het boek, Alex, wordt gevangengenomen na een leven vol geweld. Hij krijgt een soort hersenspoeling om zijn gewelddadigheid te stoppen: hij wordt kwetsbaar tegenover andere mensen en kan ook niet meer van muziek genieten (het enige andere plezier in zijn leven). De film werd in veel landen verboden en blijft erg controversieel. Dit legendarische boek gaat over de vrije wil, puberteit en genetische dispositie voor misdaad en geweld. Maar ook over wanhoop, sadisme en fascisme. En wraak. Veel grotere thema’s zijn er niet. Met zijn nadsat, een sociolect dat de hoofdpersonen onderling spreken, schiep Burgess bovendien een straattaal van teenagers gone bad. Naast het schrijven van boeken heeft Burgess ook boeken vertaald en een aantal symfonieën, een vioolconcert, een pianoconcert en diverse werken voor blokfluit (het instrument dat zijn zoon bespeelde) gecomponeerd. Hij sprak negen talen en zijn liefde voor taal komt ook naar boven in de tekst van A Clockwork Orange en in de film Quest for Fire (1981). In 1980 verscheen 'Earthly powers', een kaleidoscopische, hilarische tocht door de twintigste eeuw. Hij kreeg er de Booker Prize voor. Dit boek wordt door kenners voor Burgess' magnum opus gehouden. Nu ter gelegenheid van de honderdste verjaardag is deze magistrale roman voor het eerst in het Nederlands vertaald.



In 1971 is het Vaticaanvan plan om wijlen paus Gregorius de 17de heilig te verklaren. Daartoe is men op zoek naar mensen die getuige zijn geweest van door de paus verrichte wonderen. De zoektocht leidt naar de 81-jarige, Brits-Franse Kenneth Marshall Toomey, schrijver in ruste, afvallige katholiek, homoseksueel, woonachtig op Malta met zijn schandknaap Geoffrey en hun bediende Ali. In de jaren 20 van de twintigste eeuw was Toomey er inderdaad getuige van hoe de paus, die toen nog door het leven ging als Carlo Campanati, een terminaal ziek kind genas. De zus van Toomey is ook nog met de broer van de paus getrouwd. De ongemakkelijke vriendschap tussen de schrijver en de geestelijke vindt plaats over vier continenten tegen een steeds veranderende achtergrond van oorlogen, civiele onrust en religieuze verschrikkingen. Campanati was een gehaaide manipulator die snel opklom binnen het Vaticaan, Toomey slijt zijn laatste jaren in luxe als een gelauwerde, enigszins bittere beroemdheid met een twijfelachtige reputatie. In dit meesterwerk over de essentie van macht komen alle grote namen uit het sociale, literaire en politieke leven van de twintigste eeuw voorbij, alsook alle grote gebeurtenissen: de Eerste Wereldoorlog, de opkomst van het fascisme in Italië, nazi-Duitsland en het postkolonialisme in Afrika. De roman heeft een van de krachtigste openingszinnen die ik ken, en die gaat als volgt: ‘Het was de middag van mijn eenentachtigste verjaardag en ik lag in bed met mijn schandknaap toen Ali meldde dat de aartsbisschop me was komen opzoeken.’ Voordat moraalridders beginnen te protesteren, wil ik even toelichten dat de 'schandknaap' de dertig voorbij is, over een nogal uitgedijd figuur beschikt, van overvloedig eten en drinken houdt en zijn taalgebruik nogal aan de grove kant is. Deze nogal vileine verteltrant is fascinerend in zichzelf, maar voedt ook in de roman centrale thema's van religie en geloof en homoseksualiteit. Als twintiger valt Toomey van zijn geloof, want hoe kan hij trouw blijven aan een God die hem als homoseksueel geschapen heeft, maar zijn geaardheid tevens afkeurt? Toch blijft het geloof hem tijdens zijn lange leven bezighouden.



Net zoals Toomey moet beslissen hoeveel geloof hij in de katholieke kerk kan investeren, blijft de lezer zich afvragen wat de grenzen tussen realiteit en fictie zijn in deze roman. Machten der duisternis, is een literair feest. Een feest waarvan je maar met moeite kan losmaken ook al duurt het meer dan zevenhonderd bladzijden lang. Met dank aan vakundig vertaler Paul Syrier en 'hofleverancier' Van Oorschot.

The pendulum swang between a four-point five and a five-star rating. It eventually settled on five. It is not a perfect novel. It's not a novel that is read easily and swiftly, like a page-turner thriller, or some of Murakami's best stuff. There are plenty of small things that annoy me about his writing. But that is the condition we all face when confronted with something that we love. 95% is adoration, 5% is an eye-poking annoyance, or worse.

This is a great novel, one of the best I ever read. Looking forward to buying this and rereading as soon as the world is free from the coronavirus. (Gosh, those dangerously and naively sound like "Famous Last Words". Let's just hope that they ain't')

Just as Bela Lugosi will forever be known as Dracula, and Boris Karloff as Frankenstein's Monster, so Anthony Burgess will forever be known as the author of A CLOCKWORK ORANGE. Alex casts a long shadow!

Nevertheless, take this book on its own terms and read honestly, and you will find that by and large it stinks on its own merits. Burgess has a sense of humor and can talk entertainingly about literature, history, and religion. But that's about it. Emotionally this book is a galactic void. Toomey is a non-character with no real emotions, needs, values, aspirations, or even resentments. He's a homosexual before political correctness who regards his own sexual preference with disgust and dismisses all of his lovers with a sneer -- except one young doctor who dies conveniently before they can get it on.

Mostly this book just drifts from one wisecrack to the next. To the extent that Burgess takes anything seriously he seems to be writing some sort of extended tribute to the Catholic church. But this is propaganda, not art. Burgess never once tackles the horrendous failures of the church, in the ancient world, the medieval world, or in modern times. He has no interest in the Crusades, the Inquisition, or the African slave trade. He pretends to be appalled by the crimes of the Nazis, but takes plenty of cheap shots at Jews in Hollywood, in the theater, in the literary world, and so on. He has nothing to say about Catholic anti-Semitism, or racism, or the church's twisted attitude towards sex or towards the female sex. He fudges the record on every occasion, showing his priest hero "defying" the Nazis when both the Church leadership and the vast majority of Catholics in Europe were either apathetic or openly sided with the Nazis. And needless to say, for all the hero's disgust with homosexuality, he never so much as hints at the existence of sexual deviants within the Church itself.

EARTHLY POWERS is a big, sloppy book by a man who knows he's lying and knows he can get away with it. Because his friends are a lot more powerful than his enemies.

Machten der duisternis | Anthony Burgess

Anthony Burgess ken ik al lang. Zij het niet rechtstreeks. Het was Stanley Kubrick die me liet kennismaken met zijn werk door de verfilming van A Clockwork Orange. Een film die toen insloeg als een bom. In de eerste plaats door het gratuite geweld, maar ook door het sterke verhaal.
‘Machten der duisternis’ is echter het eerste boek dat ik lees van Burgess. Het wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk en dat kan ik enkel maar beamen. Wat een boek. Al vanaf de eerste pagina had de taal me stevig te pakken. Het duurde eventjes voor ik in het verhaal kwam maar dat is wel vaker zo bij romans die meer dan 750 pagina’s tellen. Maar die taal. Die zinnen. Wat een finesse, wat een klasse.

De protagonist van dienst is een homoseksuele auteur van middelmatige maar wel heel populaire boeken en toneelstukken. Veel van zijn werken worden ook nog eens verfilmd waardoor zijn bankrekening nogal snel de hoogte in schiet. Op de dag van zijn 81ste verjaardag krijgt Kenneth Toomey (zo heet die enigszins opportunistische, en daardoor menselijke, gozer) bezoek van de aartsbisschop van Malta. Dit met het verzoek om te getuigen, in een schriftelijke depositie, over een wonder waarvan hij getuige was. Zoveel jaren geleden. Het wonder waarvan sprake is werd verricht in de jaren twintig van de twintigste eeuw in een ziekenhuis in Chicago. Hij was daar toen samen met de geestelijke Carlo Campanati, tevens de broer van zijn zwager. Kenneth zag hoe Carlo een ongeneeslijk geacht kind terug gezond maakte. Enkel door het aan te raken. Jaren later schopte de Carlo het tot paus (onder de naam Gregorius XVI) en na zijn overlijden stelt de katholieke kerk alles in het werk om deze paus heilig te kunnen verklaren. Bij een heiligverklaring hoort een ‘wonder’ en daardoor kunnen ze de schriftelijke getuigenis van een bekende auteur zeer goed gebruiken.

De oude Kenneth overdenkt het voorstel. Omdat het leven van Carlo Campanati (paus Gregorius XVI) nauw verweven is met zijn eigen leven, de broer van Carlo was namelijk getrouwd met de zus van Kenneth, besluit hij om ineens zijn eigen levensverhaal op papier te zetten. En daar het wonderhoofdstuk in op te nemen.

Het verhaal dat hij vertelt (en dat het boek vormt) is ook een verhaal over een groot gedeelte van de twintigste eeuw (vanaf pakweg WOI tot een stuk in de jaren 70). Zijn relaas is wel niet altijd even betrouwbaar, dat laat hij zelf ergens vallen. Hij is oud én schrijver, twee zaken die een waarheidsgetrouwe weergave bemoeilijken.

Ook Burgess neemt in deze caleidoscopische roman een loopje met de werkelijkheid. Dit door feiten anders weer te geven, te verkneden of zelfs ronduit te verzinnen. Zoals het opvoeren van een niet bestaande winnaar van de Nobelprijs. Of door James Joyce, die frequent in de roman voorkomt, soms aan te spreken als Jim Joyce. Enz…

Door een auteur op te voeren die zijn eigen biografie schrijft werkt Burgess eveneens een zekere vaagheid in de hand. Maar dit mag. Integendeel, dit maakt deze roman er alleen maar groter op. En donkerder…
Hier zijn duistere machten aan het werk. 751 pagina’s lang.