...
Show More
Λούζιν – losin’… Αυτή η συνεκδοχή μου τριβελίζει το κεφάλι σε όλο το ψυχικό ταξίδι που διένυσα σε αυτό το πλούσιο και πυκνό σε λέξεις και νοήματα βιβλίο.
Μέσα σε ένα ντουμάνι καπνισμένων και απωθημένων αισθημάτων και αισθήσεων, λαμβάνει χώρα η άμυνα του πρωταγωνιστή Λούζιν, που κοπιάζει και ματώνει για να αιχμαλωτίσει και να απομονώσει επιτέλους εκείνη τη μαγική κίνηση-κλειδί που θα έλυνε τον μεγάλο γρίφο της ύπαρξής του. Με φόντο την ασπρόμαυρη σκακιέρα, την πραγματική και φαντασιακή σκακιέρα που μια σαν τρικυμία σκάει τα επιθετικά της κύματα στο μυαλό του Λούζιν κι έπειτα το γαληνεύει με αρμονία σαν μια κλασική μουσική που χαϊδεύει και κατευνάζει μια ψυχή που υποφέρει τα πιο ανυπόφερτα πάθη. Η σκακιέρα, μια κινούμενη άμμος που τον ρουφούσε αναπόδραστα στα τρίσβαθά της, δεν του άφηνε περιθώριο κι επιλογή να αρπάξει την ίδια τη ζωή. Όλοι προσπαθούν να τον αδράξουν και τους ξεφεύγει όπως το νερό βρίσκει εύκολα δίοδο ανάμεσα στα βότσαλα για να χαθεί στο στομάχι της γης. Η γυναίκα του, που με φαντάστηκα εύκολα στη θέση της - θα μπορούσα να τον είχα διαλέξει κι εγώ αυτόν τον τύπο για την όχι τόσο προφανή στο ευρύ κοινό γοητεία του - τον νταντεύει, τον κανακεύει όπως θα φερόταν κανείς σε ένα παιδί, με την ελπίδα να τον προστατεύσει από το μοιραίο κακό που ενσαρκώνεται σε μια σκακιέρα· μάταια όμως. Η μυρμηγκιά που δημιουργήθηκε στο μυαλό του, έχει από χρόνια απλώσει τα τριχοειδή της αγγεία στο σώμα και το νου του, που μάταια πια αναζητά να γητευτεί. Η σκακιστική δεξιοτεχνία του Λούζιν να σκεφτεί τις πιο ευφάνταστες και νικηφόρες κινήσεις γίνεται αντιστρόφως ανάλογη με την επιστράτευση των δυνάμεών του να σώσει την παρτίδα της ύπαρξής του.
------------------------------------------------------------------------
Ένα πανέξυπνο και γοητευτικό βιβλίο που εγκαινιάζει την επαφή μου με τον Ναμπόκοφ, ο οποίος με κέρδισε ολοκληρωτικά με το βάθος, το ύψος και το πλάτος των σεναριακών του συλλήψεων· το διάβασα αργά, σαν ένα καλό μπράντι, για να συλλάβω ό,τι εμπεριέχεται ανάμεσα στις γραμμές, και ήταν πολλά αυτά. Ευχαριστώ έναν φίλο από δω μέσα γι’ αυτή την πρόταση.
Μέσα σε ένα ντουμάνι καπνισμένων και απωθημένων αισθημάτων και αισθήσεων, λαμβάνει χώρα η άμυνα του πρωταγωνιστή Λούζιν, που κοπιάζει και ματώνει για να αιχμαλωτίσει και να απομονώσει επιτέλους εκείνη τη μαγική κίνηση-κλειδί που θα έλυνε τον μεγάλο γρίφο της ύπαρξής του. Με φόντο την ασπρόμαυρη σκακιέρα, την πραγματική και φαντασιακή σκακιέρα που μια σαν τρικυμία σκάει τα επιθετικά της κύματα στο μυαλό του Λούζιν κι έπειτα το γαληνεύει με αρμονία σαν μια κλασική μουσική που χαϊδεύει και κατευνάζει μια ψυχή που υποφέρει τα πιο ανυπόφερτα πάθη. Η σκακιέρα, μια κινούμενη άμμος που τον ρουφούσε αναπόδραστα στα τρίσβαθά της, δεν του άφηνε περιθώριο κι επιλογή να αρπάξει την ίδια τη ζωή. Όλοι προσπαθούν να τον αδράξουν και τους ξεφεύγει όπως το νερό βρίσκει εύκολα δίοδο ανάμεσα στα βότσαλα για να χαθεί στο στομάχι της γης. Η γυναίκα του, που με φαντάστηκα εύκολα στη θέση της - θα μπορούσα να τον είχα διαλέξει κι εγώ αυτόν τον τύπο για την όχι τόσο προφανή στο ευρύ κοινό γοητεία του - τον νταντεύει, τον κανακεύει όπως θα φερόταν κανείς σε ένα παιδί, με την ελπίδα να τον προστατεύσει από το μοιραίο κακό που ενσαρκώνεται σε μια σκακιέρα· μάταια όμως. Η μυρμηγκιά που δημιουργήθηκε στο μυαλό του, έχει από χρόνια απλώσει τα τριχοειδή της αγγεία στο σώμα και το νου του, που μάταια πια αναζητά να γητευτεί. Η σκακιστική δεξιοτεχνία του Λούζιν να σκεφτεί τις πιο ευφάνταστες και νικηφόρες κινήσεις γίνεται αντιστρόφως ανάλογη με την επιστράτευση των δυνάμεών του να σώσει την παρτίδα της ύπαρξής του.
------------------------------------------------------------------------
Ένα πανέξυπνο και γοητευτικό βιβλίο που εγκαινιάζει την επαφή μου με τον Ναμπόκοφ, ο οποίος με κέρδισε ολοκληρωτικά με το βάθος, το ύψος και το πλάτος των σεναριακών του συλλήψεων· το διάβασα αργά, σαν ένα καλό μπράντι, για να συλλάβω ό,τι εμπεριέχεται ανάμεσα στις γραμμές, και ήταν πολλά αυτά. Ευχαριστώ έναν φίλο από δω μέσα γι’ αυτή την πρόταση.