AGORA PRECISO DA CONTINUAÇÃO

Une lecture qui m'a pris du temps mais une très bonne lecture ! J'ai mis 5 étoiles mais pas au point que ce soit un coup de cœur.

J'ai adoré la plupart des personnages de ce livre, j'ai adoré ce côté post-apocalyptique (mon petit pêché mignon ce genre, j'en ai bien peur. C'est grave, docteur ?) et ce côté combat entre le bien et le mal (l'homme noir me fait peur à moi aussi). Même si parfois, certains passages et chapitres (surtout vers la fin) étaient vraiment vraiment très longs. Et certaines descriptions aussi pouvaient sembler un peu lourdes, mais qui au final, étaient là pour enrichir encore plus le background et le développement des personnages.

Bref, j'ai beaucoup aimé. Hâte de me procurer le tome 2.

9/10

Não é a sua melhor obra. Não é a sua pior obra. Foi a única que me deu um valente murro no estômago na última página!
Iniciada em meados da década de 70 e terminada no final da década seguinte, conta a história de um mundo pós-pandémico e dos seres humanos que o habitam. Somos, a cada página, confrontados com a eterna pergunta: “mas afinal, que raio de sociedade é que queremos construir? Que legado queremos deixar?”. E podíamos ficar por aqui. Não tem o brilhantismo do “The Shining” ou o ‘e se isto tivesse acontecido’ do “22/11/63”.
Mas afinal o que nos prende até ao último capítulo? Resumidamente, o ano de 2020 e o famoso SARS-CoV-2!
É arrepiante ler a descrição que King faz da transmissão da doença que aniquila praticamente toda da humanidade (uma estirpe modificada de uma supergripe escapa de uma instalação de testes biológicos e destrói 99% da população mundial … sim, a sério!). Se eu não soubesse distinguir a ficção da realidade, diria que a explicação da OMS (e da sua congénere nacional DGS) sobre a transmissão da COVID-19 roça perigosamente o plágio de uma obra escrita na década de oitenta do século passado.
E o murro no estômago? Esse está num dos últimos diálogos de duas personagens:
n  “Achas que as pessoas chegarão a aprender alguma coisa?”
“Não sei.”n

This is a long audio book about the apocalypse. That's basically all I need.

Well... maybe I need a little more. The Stand wasn't really that good.
I have to admit, I listened to the unabridged Cell. The Stand beats that by a country mile.


PS - Under no circumstances should you watch The Stand television mini series. If you remember this being good, or even decent, you remember falsely.

Antes de nada debo reconocer que Apocalipsis ha sido un libro que me ha puesto una barrera de entrada importante. No sé si es que Stephen King tenía claro que esto sería una obra monumental, pero tarda en arrancar una vez superadas las primeras escenas, y se tarda tanto en volver a según qué personaje que cuando lo recuperas ya no recuerdas demasiado bien quién era.

Pero pasada la barrera de la mitad del libro la cosa va mejorando, la epidemia ya está extendida y los personajes presentados, con lo que pasamos ver cómo viven los últimos de la civilización humana tal y como la conocemos.

Me ha pasado un poco como esos capítulos lentos de The Walking Dead en los que estás deseando que suceda algo y dejen de pensar en cosas únicamente nos sirven para conocer mejor a los personajes, pero que no afectan en lo más mínimo a la trama de la novela.

E incluso con esto Stephen King consigue hacer una novela interesante, que te atrapa en sus pequeños detalles y te sumerge en lo que podría ser un mundo que se va a la mierda, retratando multitud de pequeños dramas humanos y golpeando emocionalmente a los que serán sus protagonistas.

Los que esperéis una novela de destrucción y hambrunas no os lo vais a encontrar aquí (al menos en éste primer volumen). Lo que os encontraréis es un retrato más intimista de cómo ven distintas personas con vidas distintas la muerte de todo lo que les rodea, abonando el terreno para una Apocalipsis II que tendrá mucho más movimiento con total seguridad.

En general opino que no es una mala introducción (larga de cojones), pero sí se queda demasiado estirada y con demasiados elementos irrelevantes que sólo disfrutarán los que ya estén familiarizados con el estilo de King. Un libro que habrá que volver a valorar al leerse su segunda parte (lo haré en los comentarios) y que en el momento de escribir éstas líneas no puedo recomendar.

No es de lo mejor de King (en mi opinión), aunque al menos no se va a elementos sobrenaturales absurdos; aunque ya veremos cuando tenga el relato completo en mi cabeza.

Reseña completa en: http://darlantan8.blogspot.com.es/201...

Mon commentaire portera sur les deux volumes : le début est haletant, puis viennent les pages plus lentes de l'après-catastrophe, la monotonie du quotidien post-effondrement. Pour un King, il prend le temps de détailler avec beaucoup de réalisme la difficulté de reconstruire la société, et laisse la place à des fulgurances de spiritualité sur la lutte entre le bien et le mal. Une belle lecture.

https://mhaaswriter.wordpress.com/202...

C'est un livre compliqué à lire surtout son début mais cela reste très intéressant et captivant !
J'ai adoré, une fois dans la lecture on ne s'arrête plus.

Un Stephen King inachevé c’est comme une choucroute au chocolat, c’est incongru. Je ne connais pas la première version de ce roman, mais les rallonges que King a décidé d’inclure dans une seconde version ne sont sans doute pas pour rien dans l’ennui qui m’a peu à peu envahie pendant ma lecture. 35% de lus, et pas encore de véritable action, les personnages évoluent, certes, et il se passe des choses dans leur vie, des péripéties quelquefois captivantes, qui relancent l’intérêt, mais malheureusement, la narration m’a paru très inégale, bourrée de descriptions superflues et pompeuses, à des moments pas forcément judicieux. Alors oui, on est intéressé par le destin des personnages, mais cet intérêt retombe trop souvent, et à ce stade de la lecture, il serait temps d’entrer dans le vif du sujet. Mais non, ça traîne en longueur, certains personnages ne sont même pas encore apparus, et ma foi, il faut à un moment donné se déclarer vaincu par l’ennui, Stephen King ou pas.

Изтупах праха от Сблъсък заради настоящата пандемия. Интересен ми беше погледът на Кинг в бъдещето - сходствата с действителността са плашещи.
Хареса ми в началото, доста разтърсваща, обхваща много съдби и персонажи. И все пак самото развитие на историята някак не ме трогна, прекалено ми е библейско, макар да има логика и в такова развитие на евентуален апокалипсис, но все пак не бих казала, че беше толкова вълнуващо. Или просто аз не искам да повярвам, че всичко ще завърши така...

just perfect)

Цікаво, але:
* герой неКінга задля втамування головного болю зайде в аптеку, купить ліки, прочитає протипоказання і дозування, а далі зап'є таблетку водою.
* герой Кінга робитиме в цій ситуації те саме, але попутно ви дізнається автобіографію аптекарки, консєржа готелю, де живе герой, охоронця, прибиральниці. Потім герой прочитає інструкцію від А до Я, і перед тим, як зап'є таблетку, герой побачить чоловіка в чорному.

Це наче круто, але попервах. Коли автор знайомить з головними героями. Але коли цей стиль всюди, починаєш сприймати текст як ток-шоу (балаканина).

І хвала книгам, я не фанат Кінга. А тому сприймаю історію дещо інакше. А вона крута. Апокаліпсис до дрижаків реалістичний. Якби трохи динаміки, то було б саме враз.

Особливо сподобалась біполярність ситуації - бабуся з притензіями до унітазу (добро) та чел з ключем від дверей без замка (зло). Тепер цікаво, який табір переможе, і до чого це все дійде)