...
Show More
Γροθιά στο στομάχι.
Η Miller διανθίζει αυτό το μαργαριτάρι με δεκάδες αληθινά παραδείγματα από το ντιβάνι της ψυχανάλυσης: στην πλειονότητα των περιπτώσεων το παιδικό τραύμα πηγάζει από ασήμαντα στα μάτια του ενήλικα περιστατικά (δεν αναφέρομαι προφανώς σε extreme περίπτωσης βίας και κακομεταχείρισης παιδιών). Όμως εκεί έγκειται και η πηγή του πόνου: στο ότι οι γονείς έχουν ξεχάσει να είναι παιδιά. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος απονιάς και επιβολής εξουσίας.
Συν τοις άλλοις, το δικό τους τραύμα (από τους δικούς τους γονείς) ξυπνάει ατόφιο, ασυνείδητο, απαιτητικό: αποτελεί την κινητήριο δύναμη της γονεϊκής συμπεριφοράς.
Η Miller φτάνει στο σημείο να συσχετίσει κοινωνικές συμπεριφορές και πολιτικά φαινόμενα με την κακομεταχείριση του ατόμου στην παιδική ηλικία. Μ' αυτόν τον τρόπο όμως δίνεται στο αναγνωστικό κοινό μία ευκαιρία αλλαγής του status quo. Ο εντοπισμός της ρίζας του κακού και η ευθύνη της διαχείρισης του τραύματος από τον καθένα ξεχωριστά μπορεί να περιορίσει την διαιώνιση του πόνου από γενιά σε γενιά.
Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί εγχειρίδιο μελλοντικών γονέων ή οδηγό "Πώς να μεγαλώσετε το παιδί σας σωστά" (σωστά για εκείνο, όχι για εσάς, βεβαίως βεβαίως).
Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μία ανάγνωση ίσως να μην είναι αρκετή.
Η Miller διανθίζει αυτό το μαργαριτάρι με δεκάδες αληθινά παραδείγματα από το ντιβάνι της ψυχανάλυσης: στην πλειονότητα των περιπτώσεων το παιδικό τραύμα πηγάζει από ασήμαντα στα μάτια του ενήλικα περιστατικά (δεν αναφέρομαι προφανώς σε extreme περίπτωσης βίας και κακομεταχείρισης παιδιών). Όμως εκεί έγκειται και η πηγή του πόνου: στο ότι οι γονείς έχουν ξεχάσει να είναι παιδιά. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος απονιάς και επιβολής εξουσίας.
Συν τοις άλλοις, το δικό τους τραύμα (από τους δικούς τους γονείς) ξυπνάει ατόφιο, ασυνείδητο, απαιτητικό: αποτελεί την κινητήριο δύναμη της γονεϊκής συμπεριφοράς.
Η Miller φτάνει στο σημείο να συσχετίσει κοινωνικές συμπεριφορές και πολιτικά φαινόμενα με την κακομεταχείριση του ατόμου στην παιδική ηλικία. Μ' αυτόν τον τρόπο όμως δίνεται στο αναγνωστικό κοινό μία ευκαιρία αλλαγής του status quo. Ο εντοπισμός της ρίζας του κακού και η ευθύνη της διαχείρισης του τραύματος από τον καθένα ξεχωριστά μπορεί να περιορίσει την διαιώνιση του πόνου από γενιά σε γενιά.
Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί εγχειρίδιο μελλοντικών γονέων ή οδηγό "Πώς να μεγαλώσετε το παιδί σας σωστά" (σωστά για εκείνο, όχι για εσάς, βεβαίως βεβαίως).
Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Μία ανάγνωση ίσως να μην είναι αρκετή.