История за кармата, която ни достига... за лекотата да се творят злини, за трудността да се творят добрини; за светлината, която идва и отива на едно и също място.
This was... certainly an experience!! It felt like reading Eliade if he had been provided with a bit of crack at the time of writing. I'm not entirely sure why this falls under the category of a novel, considering how short it is, seeming more like a sketch for a novel to-be. I think it presents buddhism in a much too simple way, and I feel like that's doing it a disservice. Not Schmitt's finest work in my opinion.
داستان ریشه توی چیزایی داره که من باهاشون ارتباط برقرار نمی کنم مثل سحر و جادو و همینطور تناسخ یعنی این که ما قبلا توی زندگی های قبلیمون شخص دیگه ای بودیم و در کل زندگی های قبلی داشتیم. سعی میکنه نشون بده یه آدمی که خیلی به دیگران بدی کرده هم می تونه با درد کشیدن و عذاب زیاد و دل کندن از خیلی چیزای این دنیا، به پاکی برسه. در کل جذابیتی نداشت اصلا برام و چیزی ازش یاد نگرفتم و بهم اضافه نکرد. یک سری حرفاش هم که کمی جنبه ی معنوی داشت بسیار تکراری بود و با نحوه ی بیان قوی ای هم گفته نشده بود که آدمو جذب کنه. من با ترجمه ی سروش حبیبی این کتابو خوندم که ترجمه ی نسبتا سنگینی بود و معمولا کتابای اشمیت اینجوری ترجمه نمیشن ولی خب این کتاب کلا شبیه بقیه کتابای اشمیت نبود چندان.
When you run after your thoughts, you are like a dog chasing a stick: every time a stick is thrown, you run after it. Instead, be like a lion who, rather than chasing after the stick, turns to face the thrower. One only throws a stick at a lion once.
Die grundlegende Lehre des Buddhismus wir dem Leser auf 90 Seiten näher gebracht. Es ist meiner Meinung nach ganz große Kunst bedeutende Aussagen in einfachen Sätzen und in einer knappen Geschichte zu vermitteln. Milarepa ist ein Buch das nachhallt und den Leser immer und immer wieder zur Lektüre greifen lässt. Mit jedem Lesen nimmt man etwas Neues mit, reflektiert anders und hinterfragt sein eigenes Handeln.
Ein Buch, welches nicht den Anspruch jedem gefallen zu wollen, dass aber dennoch jeden einlädt es kennen zu lernen.