Community Reviews

Rating(4 / 5.0, 99 votes)
5 stars
31(31%)
4 stars
35(35%)
3 stars
33(33%)
2 stars
0(0%)
1 stars
0(0%)
99 reviews
March 26,2025
... Show More
Desconhecia o livro, de que tratava, não li a sinopse mais uma vez. A escrita fluída, límpida, fez-me avançar rapidamente, a surpresa ganha terreno, a narrativa, a descrição é palpável, curiosamente a partes bibliográficas passam-se em tempos diferentes, diria até, que acho curioso que o regresso de Robert L em 45 seja antes da sua prisão em 44.
Os outros textos sao também marcantes. Uma visão na primeira pessoa de alguém que fez parte da resistência, A Dor, o medo, a coragem a resiliência, o ódio, o Amor, cabe tudo dentro destas narrativas. Não sei o que mais dizer, talvez, somente, que talvez tenha sido agora a altura certa para a sua leitura, no ano dos 80 anos do fim da wwii, numa altura em que volta a estar tudo tão conturbado, frágil, incerto.
March 26,2025
... Show More
Sou apaixonada por literatura de testemunho, então sabia que ia adorar essa leitura. Duras escreve sobre o período da segunda guerra mundial, mas de uma forma muito inédita pra mim. Como mulher, como militante e sobrevivente.

“A dor é uma das coisas mais importantes da minha vida”.

Achei genial que esse livro transcende a autobiografia, e sim passeia por outros gêneros, como autoficção e até mesmo ficção.
March 26,2025
... Show More
J’ai trouvé dans La douleur quelques fulgurances, des phrases aux tournures que je n’avais encore jamais lues. Le premier texte, La douleur donc, m’a prise aux tripes. Le reste beaucoup moins, en decrescendo jusqu’à ne rien comprendre à Aurélia Paris et n’y percevoir presque qu’un exercice de style un peu arrogant. Je crois qu’en général, je ne serais pas très fan du style de Duras, que je trouve souvent trop « trop ».
March 26,2025
... Show More
Het titelverhaal is het meest interessante van dit boek. Hierin beschrijft Dumas het wanhopig wachten op de terugkeer van haar gedeporteerde man, de Franse jurist en auteur, Robert Antelme. Het was ook interessant om te lezen over de rol die de Franse oud-president Françoise Mitterand speelde in het Franse Verzet.
March 26,2025
... Show More
The book is divided into different stories. I really enjoyed the first ones, her small memoir on how she waited for her husband -who had been made prisoner of war -with no way to know for sure if he would ever come back from the death camps was my favourite. It was a terrifying read, you can feel -if only in parts- her longing, her pain, her dread and fear from those pages she claim to not even remember having written.

Next come more stories about her involvment in the french resistance. How she frequently had to meet a nazi to try and get information out of him. How she witnessed violent interrogations of others.
What I liked most is that you can really tell how nuanced everything was. While it is hard to sympathise with a nazi, this book really goes to show how humans are capable of the best or the worst in time of crises and reminds us that those who took part in what was one of the most violent genocide in history were more than just the monsters they are often described as, which in my opinion both makes them scarrier and easier to fight.

I did not love every story as much as the two first ones, however I very much recommend everyone to read this, especially in a time where more and more people turn to populist leaders in the hope to fix a broken system. Read more war memoirs and try to learn from them. Although this was written on what happened after the fight was won, we can see how its damage continued to affect people harshly for a long time still.

There is so much more to say about this book but it is hard to find the right words to do it but do try reading it, I don't think you should come to ever regret it. It's a very short book also, only 217 pages in the edition I own.
March 26,2025
... Show More
se eu achasse rascunhos antigos de diarios que eu escrevi durante a ocupacao nazista na franca eu nao teria nem relido, entao que bom que a marguerite duras nao sou eu! que livro dificil e bonito de se ler, o conteudo doeu na mesma medida que a escrita me tirou o folego. pensar no testemunho e o lugar dele entre o verdadeiro e o ficticio que é a literatura é sempre incrivel e duras me induziu a esse exercicio durante toda a minha leitura.
March 26,2025
... Show More
Estoy escribiendo sobre el dolor y recordé que este libro está en mi estantería. Un profe del magíster, en 2013, me dijo que lo leyera. Mi papá me lo prestó. Nunca se lo devolví. Es un libro sobre el dolor de la muerte y me lo prestó mi papá que murió hace tres meses. Segunda vez que lo leo y significó distinto. Igual que un viaje a una ciudad, aunque la conozcas, dependerá de la etapa de la vida en que estés lo que reconozcas, lo que llame tu atención. Ahora el libro es mío, no tengo cómo devolvérselo a mi padre.
Los tres primeros capítulos son desgarradores. Uno habla de la espera de un cuerpo viviente que regresa de un campo de concentración y cómo de a poquito ese esqueleto con pellejo andante vuelve a ser un humano. La espera, la incertidumbre de la muerte y el dolor de ver un cuerpo que resiste a morir|vivir luego de un episodio de tanta carencia es estremecedor. Sentí en el cuerpo un poco de su dolor, de su asco, de su nervio. El segundo es una relación de amor odio, de cacería y seducción, entre Marguerite Duras y un agente de la Gestapo. Salen a comer, se cuentan su vida, pero sobre todo, se marcan, se mean: cada vez que se reúnen es la resistencia y la policía nazi quienes juegan al equilibrio de su existencia. Es como la broma asesina de Batman y el Joker. El tercer episodio es el relato de un proceso de tortura. Marguerite Duras lideró la tortura de un sapo, de un soplón, del bando contrario a la resistencia. Y el dolor ahí es un relato salvaje. Marguerite Duras dice: sólo el dolor le va a sacar la verdad, así se hará justicia, somos la justicia, somos dios. Una persona golpeando hasta morir a otra en nombre de la justicia, en nombre de reconocer la verdad, en limpiar la mentira. Es escalofriante. Los dos últimos relatos son ficción y también son de miedo y muerte, pero ahí ésta corre por debajo, como el iceberg de Hemingway o el segundo cuento de Piglia, es algo que no se ve, pero acecha inminente. Los relatos de no ficción son impactantes por eso, porque la muerte, el olor de la sangre, la traición y el secreto están en primer plano, y esa explotación, esa evidencia feroz, para mí es inigualable.
March 26,2025
... Show More
چند تا داستان کوتاه حول موضوع جنگ جهانی.
چقدر دوستش نداشتم:(
خوشحالم که تموم شد.به زور خوندمش.
کسل کننده و پر از ابهام،مترجم هم به این ابهام و کسالت افزوده بود.
حالا حالاها نه دیگه از خانم دوراس کتابی خواهم خوند و نه ترجمه ای از آقای روبین.
March 26,2025
... Show More
Beautiful. The most visceral, heart-wrenching description of waiting, waiting for someone who may not be coming home, that I've ever read. Provided a really interesting perspective as a member of the French Resistance in Paris during WWII, something I know almost nothing about. Primarily memoir, based on her journals kept during the war, but ended with two short stories that I enjoyed somewhat less. Beautiful writing but as usual with a translation, I'm never sure how much is author and how much is translator.
March 26,2025
... Show More
El Dolor de Marguerite Duras, edita Alianza

"el dolor es una de las cosas más importantes de mi vida".
El dolor es una re-escritura basada en unos cuadernos que Duras escribió entre el 44-45, con motivo de la detención de su compañero Robert, quien fue deportado a Dachau.
El dolor es un libro descarnado, es una lectura cruda, una lectura que te aplasta, que me ha hecho parar en varios momentos y por describirlo de algún modo poético o siguiendo a la propia Duras, he buscado el cristal frio de la ventana donde apoyar la frente.

Momentos de confusión por la detención de Robert, de no entender al hombre, de odiar a toda una población y desear su exterminio. Momentos de dolor, de vigilia, de hambre de sueño, cuando tu ya no formas parte de ti por esa espera que te lleva al extremo.
"desde hace tiempo no tengo sueño me despierto y entonces se que he dormido (…)no es corriente esperar así, yo nunca sabré nada, solo se que el tuvo hambre durante meses y que no volvió a ver un pedazo de pan antes de morir".
Una mujer que espera a un hombre que ya no ama, una mujer que duerme al lado de un cuerpo tirado en una cuneta.
El dolor es un libro crudo, es un libro de un realismo bestia. Las descripción del aspecto de Robert cuando por fin termina esa espera es tan tremenda, tan real
"Durante diecisiete días el aspecto de esa mierda ha seguido siendo el mismo. Diecisiete días sin que esa mierda se parezca a nada conocido. Diecisiete días escondiendo a sus propios ojos lo que sale de él".
El dolor es una jodida maravilla de lectura que además viene acompañada de otros 5 textos que no son menos interesantes. Como la tortura a un chivato infiltrado en la resistencia llevada a cabo por la propia duras o su relación con un oficial de la gestapo para sacar información sobre el paradero de Robert.


March 26,2025
... Show More
خانم مارگاریت عزیز؛ چند شب پیش بود که زدیم توی پر هم. بعد از آن می خواستم به دوراس خوانی فاصله ای بدهم. اما نمی دانم چه شد که کتاب درد را شروع کردم. داستان-کوتاه بلند درد و داستان کوتاه پیر رابیه تان حرف نداشت. می دانید خانم دوراس! باز همان احساس گناهی را دارم که بعد از خواندن صفحه ی آخر وداع با اسلحه داشتم. باز همان شرمندگی حاصل از حیرت صحنه ی پاره شدن دل و روده ی اسب رمان در جبهه ی غرب خبری نیست بیخ گلویمان را گرفت. احساس گناه از این که لذت می بری از خواندن داستانی که قساوت بشر را می کوبد توی صورتش. شرمندگی... شرمندگی... خانم مارگاری�� عزیز! هنوز یادم نمی آید که خاطره یا داستانی نظیر دردتان خوانده باشم که تویش این چنین مجروح جنگی به مثابه ی یک ضایعه ی جنگی تصویر شده باشد؛ ضایعه ای چنان اسف بار که خیلی واقع بینانه و سرراست گند بزند به انتظار. بله خانم مارگاریت، چقدر خوب تصویر کرده اید انتظاری را که هیچ وقت نباید به سر می رسید. چقدر خوب ما را در این موقعیت تحقیرآمیز قرار داده اید. شما آدم بزرگی نیستید، اما شاید بزرگی تان در همین جسارت تان باشد که نمی خواهید خودتان را از آنچه که لایقش هستید بزرگ تر نشان دهید. برای دوست داشتن یک زن چه چیزی بیشتر از این؟
Leave a Review
You must be logged in to rate and post a review. Register an account to get started.