«Cuando yo escribía en aquella casa, todas las cosas escribían».

«La soledad no se encuentra, se hace. La soledad se hace sola. Yo la hice. Porque decidí que era allí donde debía estar sola, donde estaría sola para escribir libros. Sucedió así. Estaba sola en casa. Me encerré en ella, también tenía miedo, claro. Y luego la amé. La casa, esta casa, se convirtió en la casa de la escritura. Mis libros salen de esta casa. También de esta luz, del jardín. De esta luz reflejada del estanque. He necesitado veinte años para escribir lo que acabo de decir.»

Beautiful, profound. I read this very very slowly. The pace and the tone were more akin to poetry than prose. There was a great sense of wisdom throughout - clearly Duras is a woman who thinks with great care and passion and continues employing those as she tries to write to express her findings and feelings to others. I wrote down lots of quotes.

Första essän var briljant, resten var svaga

"Pure" writing..."pure" thoughts..."screaming without a sound."

«He necesitado veinte años para escribir lo que acabo de decir».

Ce livre est d'une douceur mais en même temps d'un déchirement intense; je ne suis pas restée de marbre en le lisant

Lire la definition et la réalisation de l'écriture pour l'auteure est très intéressant, on comprends mieux ses écrits et même si je ne suis pas tout a fait d'accord avec quelques passages sur la solitude cela reste moindre par rapport a l'expérience de la lecture

Les autres chapitres sont tout aussi intéressants, même si j'ai été bien moins touchée par Roma - dans tous les cas, le dernier m'a agréablement surprise et je l'ai relu plusieurs fois

Je conseille grandement ce livre (il faut garder en tête qu'il peut être dur a lire, au sens où les sujets abordés sont très touchants, comme la mort d'un enfant a la guerre) !

Along with Practicalities, the title essay that makes up much of this book is an essential self-reflection on Duras' work and process. The others, flickeringly intriguing, sometimes feel a little out-of-context (I believe several, including Writing itself, are transcripts of Duras' words in various film pieces?).

If I could give it zero stars, I would. this is some of the most pointless, incoherent stuff I've ever read. to boot, it's not interesting, so it's just a tumble of words. If this is indeed the way she thinks/thought, I'm exasperated.
She keeps going over her topics in circles, repeating things over and over.
And no, I really don't think I'm being too harsh. this woman is a hypocrite and a mysogonistic feminist. How can one be a mysogonistic feminist? By thinking "women are useless, but not me, I'm a special woman, and I deserve special treatment". that is Marguerite Duras.
to put it mildly, I find it hard to get through her words without splitting my head in two with all the eye-rolling.

Aslında bu kitaptaki bölümleri ayrı ayrı puanlamak istiyordum;

I. Yazmak (4/5)
Bu bölüm tam da kitabı alış sebebim olduğu ve karşılığını verdiği için hoşuma gitti. Marguerite Duras'ın şahsına münhasır tarzının nasıl işlediğini de görmüş olmakla beraber yazma eylemi ve motivsayonu için de ilham vericiydi.

II. Genç İngiliz Havacısının Ölümü (3/5)
Kitabın atfedildiği yabancının hikayesi. Burada Duras'ın anlatım tarzına aşina olmayanlar bir hayli zorlanabilirler akıcılıkta. Ben daha önce Duras okumama rağmen sayfaları olması gerektiğinden hızlı çevirmeye çalıştığımı fark ettim, bir an önce bitsin istiyormuş gibi.

III. Roma (4/5)
Kitapta en çok hoşuma giden bu mistik öykü oldu. Biraz "Mavi Gözler Siyah Saçlar"ı anımsattı nedense. Hikaye içinde hikaye dinliyoruz bir yandan da, masalsı bir yanı da var.

IV. Saf (3.5/5)
Zeytinyağından Nazi politikalarına uzanan serbest çağrışım gibi duran ama birkaç kez okuduğunuzda oturan kısacık bir bonus bölüm gibi.

V. Resim Sergisi (3.75/5)
Ressam Roberto Plate için yazılmış, ressamların (haklı/haksız) kaprislerini inceleyen güzel bir kapanış. Tabii ressamlar üzerinden genel bir sanatçının ürettiği sancılı sürecin portresi:

"Sonunda işini dolap beygiri gibi tek başına yapması için bırakıyoruz onu, mutsuzluğuyla, bütün yorumları, her türlü eğretilemeyi, her türlü karmaşıklığı aşan kendi cehennem azabıyla baş başa bırakıyoruz. yani onu kendi tarihiyle baş başa bırakıyoruz."

أن تكتب، هو أن تحاول معرفة ما سنكتب لو كتبنا، لا نعرف ذلك إلا في ما بعد. قبل، هو السؤال الأكثر خطورة الذي يمكن طرحه، لكنه الأكثر جرياناً، أيضاً.

الكتابة تحصل كالهواء، هي عارية، هي الحبر، وتمر مثل أي شيء لا يمر في الحياة، لا أكثر، الحياة.

http://xoxoxoe.blogspot.com/2011/11/m...

"Writing is a stream of consciousness collection of essays by French author and film director Marguerite Duras, best known for her novel The Lover and her screenplay for the film Hiroshima Mon Amour.
One of her last books, Writing reads as a running meditation on the act of writing. She touches on the many subjects, especially death, that have compelled her to write. As much as she directs some of her prose to the reader, the essays quite often seem like Duras's dialogue, discussion, even argument, with herself and why she writes."