من الروايات القليلة التي لم تترك لدى اى انطباع عقب الانتهاء منها ، حيث أن كما جاء في النبذة التعريفية عن الرواية انها تناقش مرحلة الكساد فى فترة الثلاثينات فى مدينة كي وست وما صاحبها من فقر وانحلال نتيجة تردي الاحوال الاقتصادية ولكن اعتقد ان الكاتب لم يستطيع ان يصور تلك الاشياء بشكل جيد وكامل ، فربما حالة واحدة لربان سفينة وأسرته لا تكفى لذلك وكان من الممكن ان يسلط الضوء على حياة المزيد من الاسر حتى تخرج الصورة بشكل أفضل .. بالاضافة ان الشخصيات المتعددة والتى كانت موجودة بصورة مبعثرة زادت من تشتت افكارى أثناء قراتها وكأن تداخل الاحداث وعدم وضوحها لم يكفى الكاتب .. باختصار وجدتها سطحية للغاية بالنسبة للهدف الرئيسى الذى اراد الكاتب انه يصله للقاري وربما كان صغر حجمها هو السبب الوحيد الذي جعلنى قادر على انهاءها .. لم تعجبنى

Less of a novel and more loosely connected short stories. I thought this was a plague of modern fiction but this is from 1937. I liked the writing style, some themes (economic inequality for one) and occasionally scenes. I didn't like the "plot", the machoism, the overt racism (funnily, "fuck" was a no go but slures were fine), the main characters.

I was glad this book was so short, but the sparse writing style was good enough that want to read more Hemingway. I read "A Farewell to Arms" ages ago and didn't like it, but I'm curious about "The Sun Also Rises".

به طور اتفاقی این کتاب دستم افتاد و خب اولین کتابیه از همینگوی که خوندم. روایتش عجیب بود برام و حتی مورد علاقه م هم نبود ولی خب اینقدر خوب بود که همراهم کنه. توصیفاتش و تغییر زاویه دید و راوی ماجرا همه خیلی جالب بودن. فقط فصل یکی مونده به آخر که آدم های توی قایق ها و زندگیهاشون رو توضیح میداد اصلا برام جالب نبود و یه چندتا صفحه آخر فصل رو رد کردم. اصلا خوب نبود اونجاش، خواننده ذهنش درگیر سرنوشت هری مورگانه و اون وقت باید یه سری موارد غیر مرتبط در مورد آدمهای دیگه بخونه.
ترجمه هم به روز و واضح نبود، یه سری اصطلاحات ماهیگیری و غیره هم لازم بود تو پاورقی توضیح داده بشن.

کتاب های همینگوی رو دوست دارم چون منو یاد چخوف میندازه(فقط یاد، نه بیشتر!)
این که توی داستان یهو میپرید یه جای دیگه برام اعصاب خرد کن بود ولی وقتی یهو به هم ربطشون میداد خیلی لذت بخش میشد^_^

Maybe not his best (that I've read- not got through them all yet) but still pretty good I thought when I gave it a go a while back. Harry Morgan, the main character, is memorable and is one of those gruff, snarling, no nonsense, messed up characters you used to see in the old movies. Not someone you'd want round for dinner maybe- he'd probably punch a guest and then turn over the table- but great to read about from the safety of a comfy armchair. It all starts quite slowly and then really heats up later and turns into a bit of an action/thriller, with a load of mayhem and terror on the high seas...
Its nowhere near as good as The Old Man and the Sea or For Whom the Bell Tolls, and isn't as well constructed or as artistic as those works and some of his others, but its still pretty readable and has some great moments of tension and drama. I remember the end of the book being quite unusual and slightly confusing, but overall, I found this slim novel to be an entertaining little thriller, if not quite in line quality-wise with some of Ernie's greater works.

Ernest Hemingway (1899-1961), best-known for his 1952 book “The Old Man and the Sea,” winner of the Pulitzer Prize in 1953 and the Nobel Prize in Literature in 1954, wrote “To Have and Have Not,” a 174-page book about a fisherman Harry Morgan during the depression in three parts. While a film was made which was called “To Have and Have Not,” and the main character in the film is a man called Harry Morgan who owns a fishing boat, the film is otherwise in no way like Hemingway’s book.
In the film, Morgan is a fishing boat captain who rents out his boat on the island of Martinique in 1940, after the fall of France, when the free French are fighting against the Vichy Government. It is about the onset of World War II. Lauren Bacall plays a very sexy and beautiful young 22-year-old girl stranded in Martinique because she hasn’t money to leave the island. Walter Brennan is an old drunk who adds humor to the terrible events of the war and a very strong sense of friendship that is hard to forget even after the film is over.
Hemingway’s story occurs before 1937 in the American Keys, not in Martinique, and no mention is made of a war. Morgan has a fishing boat, but only in part 1, is very poor, and makes money by crooked dealings. In part 1, he agrees to smuggle Cubans and kills a man. In part 2, he is smuggling alcohol, is shot and looses his arm and his boat. In part 3, he borrows a boat to smuggle Cubans and is shot in the stomach. He is married and has three female children. There is no role for Lauren Bacall because he does not engage in adultery. There is a rummy in part 1 only, but his relationship to Morgan is different than in the film and his actions are not humorous.
In short, the book is about people who suffer because they “have not” during the years of the depression. It is characteristically well-written.

This book is widely considered one of Hemingways worst, and there's even a tale floating around that he told director Howard Hawks that he thought it was a pile of shit. It's not, though. It's neither his worst nor a pile of shit. Nor is it his best. But there is much to admire in To Have and Have Not, and those things are amplified by Will Patton's award worthy vocal performance in the audio version.

Patton's quiet, simmering rhythm, and his hushed tones -- even in the most violent moments -- bring out the story's melancholy, its hopelessness, its pity, its hope.

And it makes it much easier to see the love and respect Hemingway has for his characters in a way that might not be so clear when the words are sitting stagnant on a page. It really feels like this book, more than any except The Old Man and the Sea, was meant to be heard. Pick up your copy and read yourself Chapter 12, then flip over and read yourself Chapter 19 right away. Read it slowly and calmly. Can you feel the intentional flow? Can you feel the way Hemingway loves Marie?

He does. Hemingway loves Marie the way he loves Pilar in For Whom The Bell Tolls, and it is beautiful -- especially the way its read by Will Patton.

For me, this time, To Have and Have Not was about Marie, and by the end I am sure she's going to be just fine. I really wish Hemingway had gone and told us more about Marie Morgan. But I love what he have.

Roman împărțit în doar trei anotimpuri, dintre care lipsește vara, A avea și nu a avea este o experiență fascinanta , tragică și totodată amuzantă; Hemingway este un expert in arta dialogului , a explorării firii umane și a aventurii Spontaneitate și alternanța acțiunii nu lipsește, cadrul natural și atmosfera poetica a fiecărui capitol releva un mare talent scriitoricesc așa cum bine îl știm pe clasicul Hemingway; întotdeauna sincer și real, personajele create de marele scriitor nu întâmpină niciodată piedici sau timiditate în a exprima exact ceea ce sunt.
O carte numai potrivită de citit în vacanță, în care se reflecta albastrul cerului canicular, o începusem iarna, dar nu mi s-a potrivit la vremea respectivă, azi mă încântă, încă o parcurg...

ریتم کوبنده، تسلط کم‌نظیر بر دیالوگ‌نویسی و روایت؛ حکایتی پرمایه از نداشتن و نتایجش... از خودم ناراحت شدم که چرا زودتر سراغ همینگوی نرفتم

ترجمه قابل تحمل است اما کم‌نقص نیست

همینگوی در کنار نویسنده بودن، از ماجراجوترین شخصیت‌های قرن بیستم هم به حساب می‌رود. جابجایی‌های او در نقاط مختلف جهان و همراه کردن نوشتن با این ماجراجویی‌ها به گونه‌ایست که بعضا ردپایی از کشور و فرهنگ آمریکا در آثارش یافت نمی‌شود. داشتن و نداشتن دومین رمان همینگوی است که در آمریکا اتفاق می‌افتد و فضای سیاسی اجتماعی جنوب آمریکا را به تصویر می‌کشد.

نام رمان، مرا یاد آموختن یک زبان جدید می‌اندازد. برای ساخت فعل در زمان‌ها و گونه‌های مختلف در هر زبان به دو فعل پایه‌ای نیاز است. تثریبا تمام فعل‌های گذشته و آینده با اضافه شدن شکلی از این افعال تولید می‌شوند. فعل‌های بودن و داشتن. شکسپیر از بودن یا نبودن حرف می‌زند، و همینگوی از داشتن و نداشتن. گویی این دو فعل اساس و پای وجود انسانی را شکل می‌دهند. آن چیز‌هایی که هستیم و نیستم. آن چیز‌هایی که داریم و نداریم. داشتن و نداشتن در این رمان، اشاره مستقیم دارد به سیری که هری مورگان شخصیت اصلی داستان پی می‌گیرد. مسئله داشتن بیشتر است و فرار از نداشتن که هری را به سقوط می‌کشاند. که او را از ناخدایی که قایقش را اجاره می‌دهد به طماعی مشهور بدل می‌کند.

روایت در ابتدا با یک راوی درونی آغاز می‌شود. شخصیت هری شروع به روایت می‌کند و ماجرای مردی که قایق را اجاره کرده و بعد متواری می‌شود را نقل می‌کند. اما در ادامه روایت، راوی‌های دیگری هم اضافه می‌شوند و ما می‌فهمیم روایت بر محور شخصیت هری پیش نمی‌رود، بلکه هری را نمونه‌ای مرکزی مي‌گیرد از وضعیتی اقتصادی-سیاسی که میان کوبا و فلوریدا در جریان است. هرچه رمان پیش می‌رود، ما فاصله بیشتری از هری می‌گیریم و محوریت پیرنگ او کمرنگ‌تر می‌شود، تا جایی که دوباره در انتهای رمان به او بازمی‌گردیم، وقتی که بلندپروازانه‌ترین سفرش را از سر می‌گذراند و عاقبت دهشتناکی پیش روی اوست. در نهایت، آنچه برسازنده شخصیت مرکزی می‌شود، نه یک وضعیت روحی روانی بخصوص، که شرایط خاص اقتصادی سیاسی حاکم است. فاصله‌ای که ما از هری می‌گیریم به ما این امکان را می‌دهد، که سقوطش در جهان سرمایه‌داری را نظاره بکنیم. درست در اوج زمانی که دیدگاه‌های سیاسی رادیکال در این منطقه پیش روی هم قرار گرفته‌اند.

حین مطالعه رمان، اقتباس بی‌نظیر مخملباف از این رمان را مدام به یاد می‌آوردم. حتی چهره هری را همان ناخدا خورشید خودمان با بازی داریوش ارجمند می‌دیدم. آنچه مرا به وجد می‌آورد، بومی سازی دقیق روایتی از آن سوی جهان بود در نسبت با بافت زیستی مخملباف. اینکه چگونه چینی‌های فراری از کوبا، بدل به تبعیدی‌های نظام شاهنشاهی ایران می‌شوند، یا اجاره قایق جایش را به قاچاق سیگار در جنوب کشور می‌دهد، یا لباس ماهی‌گیری هری، دشداشه‌ی ناخدا خورشید می‌شود. ایده مرکزی اما پابرجا مانده‌است، اینکه چگونه یک سیستم اقتصادی، آرزوی سرمایه را در دل کارگر می‌نشاند، و هویت او را زیر سوال می‌برد.

داشتن و نداشتن واکنش ادبی همینگوی به وضعیت اقتصادی کشورش است در دوران بحران بزرگ. زمانی که تفکرات کمونیستی از جنوب، و گرایشات سرمایه‌دارانه از قلب آمریکا در این تنگه میان کوبا و آمریکا تلاقی می‌کنند و یک ماهی‌گیر را بدل به آدم‌کشی می‌کنند که برای داشتن و فرار از نداشتن راه‌های دوری می‌رود. رمان، با ریتم حرکت راوی، این گذار از نقطه الف به ب در شخصیت هری را به زیبایی تصویر کرده‌است.

لقد قضمتُ لقمةً أكبر مما استطيع أن أمضغ.

To Have And Have Not (1944)



ناخدا خورشید (۱۳۶۵)



(تصاویر مربوط به دو اقتباس سینمایی متفاوت از این کتاب می‌باشد.)

همینگوی را با این کتاب شروع کردم.و چه عالی کتابی است برای شروع!شیوه روایت داستان و فضاسازی ها به طرز غافلگیر کننده ای به ایده‌آل های من نزدیک بود.همینگوی سوسیالیستِ ۱۹۳۷ در این اثر تا حد زیادی مرا به یاد «طاعون» کامو انداخت.البته که کامو پیرو این سبک نویسندگان آمریکایی آثارش را خلق کرده.کما اینکه سارتر هم در نقدی که بر «بیگانه» نوشته صراحتاً به استفاده کامو از سبک روایت همینگوی اشاره کرده است. اسم بردن از شغل،جایگاه و ویژگی های عینی شخصیت ها هنگام اشارات مکرر به آنها که رندانه از بازگویی نام های تکراری طفره می‌رود و تجسم تصاویر را برای خواننده تسهیل می‌کند نمونه ای از قرابت قلم دو نویسنده است: «رِد»، «مردِ سر خونی»، «کهنه سرباز اول».«نلسون جکس»، «کمونیست» ،«مرد قد بلند».«روبرتو»، «سیاهه»، «گنده بک» و...
نقطه اوج روایت اما به زعم من مونولوگ ذهنی تاجر غله شصت ساله است که در تختخواب قایق تفریحی اش درازکشیده.آنجایی که احساس غریب عذاب وجدان و نگرانی بالاخره به سراغش آمده و اینگونه خاطرات زیردستانش را مرور می‌کند:
«بعضی ها خود را از پنجره آپارتمان یا اداره پایین می‌انداختند.عده ای راه آرام را انتخاب می‌کردند و در گاراژی با دو اتومبیل روشن کار را تمام می‌کردند.دسته ای به سنت بومی استفاده از «کلت»،«اسمیت»،یا «وسون» پناه می‌بردند.آن ابزار خوش ساختی که به بی خوابی پایان می دهد.پشیمانی را تمام می‌کند،سرطان را شفا می‌دهد،از ورشکستگی نجاتت می‌دهد و با فشار انگشتی برای اوضاع تحمل ناپذیر مفری باز میکند.آن ابزار سنگین آمریکایی که حملش آسان است،تاثیرش با درجه اطمینان فراوانی قطعی است.چنان خوب طراحی شده که به رویای آمریکایی وقتی به کابوس بدل می‌شود پایان بدهد.و تنها نقطه ضعفش گندی است که به جا می‌گذارد تا بستگان تمیزش کنند.»


لازم به ذکر است که ترجمه جناب غبرایی هم بسیار به شیوایی اثر افزوده بود و مشتاق شدم باقی کار های ایشان را هم بخوانم.