Community Reviews

Rating(4.1 / 5.0, 99 votes)
5 stars
33(33%)
4 stars
38(38%)
3 stars
28(28%)
2 stars
0(0%)
1 stars
0(0%)
99 reviews
April 17,2025
... Show More
Đến giờ, gõ ra chữ biển mình mới thấy kì kì. Nhất là dấu hỏi. Nhưng nếu là biễn thì còn kì hơn. Có lẽ, 'biển' là quá ngắn so với cái sự mênh mông của nó.

Biển là câu chuyện của 1 thằng cha bình thường. Nói nôm na thì nó có nét giống với Người phàm và hên là không bắt đầu với: "Tôi đã sống một đời đầy hổ thẹn". Nhưng đời người mà, dù là hổ thẹn hay không cũng nặng thấy ớn. Người ta sẽ day dứt hỏi chính mình: Rốt cuộc, mình đã làm gì với cuộc đời dài đằng đẵng ấy.

Biển, như bao lời ngợi ca khác, hay ho về mặt ngôn từ. Đến nỗi, cái sự buồn ngủ khi đọc nó cũng được giảm nhẹ đi. Ờm thì, ngập ngụa trong mớ câu chữ đẹp đẽ đủ khiến người ta chìm vào giấc mộng muôn đời. Tưởng như có thể nhặt ra một mảnh cuộc đời của bất kì ai trong câu chuyện này. Một lão nghiện rượu, đầy phức cảm yêu đương thuở nhỏ, thương vợ hơn cả thương con, lạ thay lại khiến ta đồng cảm xiết bao.

Biển buồn, đọc mà cứ nghĩ câu chuyện này rồi sẽ tới đâu. Và rồi, nó chẳng tới đâu cả. Mọi chuyện đều là chuyện-đâu-đâu. Nhân vật cũng đâu-đâu nốt. Không kịch tính, không ồn ã, có lẽ nó giống với biển mùa gió lặng hơn. Vài nét chấm phá, đủ để ta thấy một đời đã xa, xa thật xa.

Biển, như Người phàm, làm mình sợ tuổi già quá đỗi. Rồi mình sẽ biến thành một lão già khó tính với cuộc đời, nát rượu và chờ thần chết tới rước. Ai biết được nhỉ?

Thật ra, chẳng thiết viết review sau mớ chữ hay ho của bác Trịnh Lữ, nhưng mình sợ, một ngày nào đó mình sẽ quên nó. Như quên đi giấc mộng phù hoa của tuổi trẻ.
April 17,2025
... Show More
“O passado pulsa dentro de mim como um segundo coração.”

“Uma sensação de embaraço. Tinha a certeza de que a Anna tinha a mesma sensação. Embaraço, sim, um sentimento mesclado de pânico de não saber o que dizer, para onde olhar, como agir, e algo mais também, que não era exactamente raiva mas uma espécie de mágoa desabrida, um ressentimento amargo ante a situação terrível em que nos encontrámos. Era como se nos tivessem revelado um segredo tão vil, tão sórdido, que a presença do outro se tornava quase insuportável e, no entanto, não éramos capazes de nos separarmos, cada um consciente do horror que o outro conhecia e ligados uma ao outro por esse mesmo conhecimento. A partir desse dia tudo passaria a ser dissimulação e fingimento. Não havia outra maneira de conviver com a morte.”

“Mas em que momento , dentre todos os momentos, é que a vida não muda por completo até à derradeira e mais crucial de todas as mudanças?”

“Quando chegámos, fiquei agradavelmente surpreendido ao ver que a aldeia tal como eu a recordava permanecia quase na mesma, quanto mais não fosse para uns olhos que sabiam para onde olhar, como eram os meus. Foi como encontrar uma antiga paixão por detrás de cujas feições marcadas pelo tempo ainda é possível discernir nitidamente os contornos esbeltos tão amados noutros tempos.”

“Até então todas as suas experiências tinham sido temporárias. As tristezas tinham sido amenizadas quanto mais não fosse pelo tempo, as alegrias tornaram-se um hábito, o seu corpo sarara as pequenas maleitas. Isto, porém, isto era algo absoluto, uma singularidade, um fim em si mesmo, e no entanto era algo que não conseguia compreender nem assimilar. Costumava dizer que se houvesse dor, pelo menos haveria como que uma certificação, uma autenticação, algo que lhe dissesse que o que lhe tinha acontecido era mais real do que qualquer realidade que conhecera até então. Mas não sentia dores, por enquanto.

“Se tivessem perguntado àquela criança que sonhava junto do aparelho de rádio o que queria ser quando fosse grande, estou convencido de que aquilo que vim a ser era mais ou menos o que a criança teria descrito, ainda que de um modo titubeante. Acho que é uma coisa notável, mesmo considerando o meu sofrimento actual. A maioria dos indivíduos não está desiludida com o que lhe coube em sorte, definhando num desespero silencioso nas correntes que os prendem?”

“A sala estava tal como eu a recordava, ou parecia estar como eu a recordava, porque as recordações estão sempre ávidas por condizerem na perfeição com as coisas e os lugares do passado revisitado. “

“É impressionante a nitidez com que nos vejo ali, se me concentrar. Na realidade, uma pessoa quase podia reviver a sua vida desde que fosse capaz de fazer o esforço necessário para convocar as recordações.”

“O passado, estou a referir-me ao passado real, importa menos do que imaginamos.”

“A memória não gosta do movimento, prefere reter as coisas imobilizadas e, como acontece com tantas cenas evocadas, estou a ver esta como se fosse um quadro.”

“Talvez a vida não seja mais do que uma longa preparação para a partida.”
April 17,2025
... Show More
The narrator is writing after the death of his wife. His grieving heightens his tendency to introspection.

He writes in the present but then slips almost imperceptibly into his past, to formulative incidents of childhood and early adolescence: his first encounters of longing/love and death.

There is little “story” as such to spoil but the writing is powerful, even sublime at times, as beautifully crafted as a piece of intricate carving. I found myself alternating between extreme irritation at the self consciousness, even heavy artifice of the writer, and then sheer wonderment at such incision in his perception and description of feelings we all experience but (in my case) can rarely put so surely into words. Examples below...

Both of these feelings are I believe relevant here and probably symptomatic of the novel's success. The self absorption, intensified by grief to the heights of an almost uncanny perception and yet an underlying ocean of feelings which remain to be addressed.

"We carry the dead with us only until we die too, and then it is we who are borne along for a little while, and then our bearers in their turn drop, and so on into the unimaginable generations".

"Her hair had begun to grow again, in a half-hearted fashion, as if it knew it would not be needed for long; it came out in patches, lank and black and greasy-seeming, like a cat's licked fur".
Leave a Review
You must be logged in to rate and post a review. Register an account to get started.