Made me think, unfortunately. 3.5

کتابی نبود که انتظار داشتم. درسته که دقیقاً داشت شیوه‌های نگریستن رو بررسی می‌کرد اما تحلیل‌هاش طوری نبود که بتونم ازش چیزی یاد بگیرم. و در آخر چیزی دستم رو بگیره. فصل اول یه‌جورایی ادامه‌ای بود بر مقاله‌ی «اثر هنری در عصر بازتولید مکانیکی»ِ والتر بنیامین که خب نمی‌تونم بگم چیزی هم به اون اضافه کرده بود. فصل دوم بررسی دوره‌های مختلف نقاشی و رویکرد نقاش‌ها به سوژه‌هاشون بود و فصل آخر هم به تبلیغات می‌پرداخت که در عین جذابیتِ متن، برای من ارضاکننده نبود. این می‌تونه نتیجه‌ی خریدِ اینترنتیِ کتاب باشه بی اون که تونسته باشی پیش از خوندن، توی کتابفروشی تورقش کرده باشی!

On the top floor in the Strand Bookstore in New York, I saw a self-consciously bored worker show a struggling-to-be-bored kid with his mom to the art table. The worker was like "well, you need this, and this, and this" and I realized the kid must be in art school and the worker must have graduated pretty recently. The worker was like "have you read Ways of Seeing? By John Berger?" and wanted to have geeky enthusiasm, but kept her eyes half closed and only lifted the book two inches. The kid was like "no, what is that?" and trying not to care. The worker was like, totally monotone, "well, it's really amazing. You'll have to read that. Everyone reads it. Anyway, it's awesome." Then they went away and I picked it up, because I would like to go to art school, learn 1,000 techniques and become spiritually fulfilled, kind, married, a terrific cook, and understand flowers etc. and make informative life-affirming web shorts that are not irrelevant. In the bookstore, Ways of Seeing was boring but I decided it was my fault. Months later, I found it in a library in Santa Cruz, California. It is printed in bold type for no reason. I guess it is interesting. Oil paintings were about conspicuous consumption back in the day. Only women are conscious about what they present to the world looks-wise. Fetishizing the past helps aristocrats stay aristocrats. Capitalists turned art into a commodity. This is apparently all pulled from a BBC special which I bet is more interesting. At a certain point in your life this will BLOW YOUR MIND, but if you know in your heart that one day we will all hate stainless steel kitchens and be like "ugh, so old fashioned, barf" you will probably be like "yeah, this was okay."

Seeing comes before words. The child looks and recognizes before it can speak.
But there is also another sense in which seeing comes before words. It is seeing which establishes our place in the surrounding world; we explain that world with words, but words can never undo the fact that we are surrounded by it. The relation between what we see and what we know is never settled.

* * *

Publicity is the life of this culture – in so far as without publicity capitalism could not survive – and at the same time publicity is its dream.
Capitalism survives by forcing the majority, whom it exploits, to define their own interests as narrowly as possible. This was once achieved by extensive deprivation. Today in the developed countries it is being achieved by imposing a false standard of what is and what is not desirable.

Berger tocmai a devenit eseistul meu preferat. Un geniu colțos, care-i consideră pe majoritatea criticilor niște conțopiști gomoși și goi. Nu pot să nu mă gândesc la Bob Dylan cântând Mr. Jones (Balad of a Thin Man).

Această carte este o pădure atât de densă de idei (revelatoare, dezmorțitoare, destupătoare, deschizătoare de ochi, see what I did here - "feluri de a vedea"), încât mi-e imposibil să o rezum.
Dacă ar trebui sa o fac, totuși, aș zice că este o critică strălucită a capitalismului. A oprimării, în general. O critică a felului masculin de a privi femeia (obișnuită de secole sa fie obiect - al privirii, deci în general -, ea va internaliza supraveghetorul și va învăța sa se controleze permanent, ca mod de a arăta cum vrea sa fie tratată). O critică a nevoii bogaților de a deține picturi în ulei (pentru că uleiul dă, ca și fotografiile color, cele mai puternice senzații tactile, simți ca poți atinge, deci avea, obiectele din imagine) pentru a se lăuda cu ceea ce dețin deja. Model continuat de publicitate, care te face, om muncitor-consumator, să te detești pe tine-cel din prezent și să îl invidiezi pe tine-cel din viitor, posesor al obiectului (deci al fericirii) din reclamă.
O critică a publicității ca suflet (ha) al vieții capitaliste, care înlocuiește democrația cu libertatea de a alege între mai multe obiecte și orice experiență și senzație cu (mereu amânata) satisfacție a posesiei.

‘The meaning of the original work no longer lies in what it uniquely says but in what it uniquely is. How is its unique existence evaluated and defined in our present culture? It is defined as an object whose value depends upon its rarity. This value is affirmed and gauged by the price it fetches on the market. But because it is nevertheless ‘a work of art’ – and art is thought to be greater than commerce – its market price is said to be a reflection of its spiritual value. Yet the spiritual value of an object, as distinct from a message or an example, can only be explained in terms of magic or religion.’

4-4.5

This was a really fascinating and thought provoking read. The world of art as we know it is consumed by us everyday and is both a reflection of the past and contains a mysterious cultural lens that helps us navigate through different mediums of art. By putting forward a perspective of oil-paintings, nude as a theme in art in light of feminism and publicity as the last dying breath of these art cultures, it invites you to sit and think about capitalism, democracy and what being free truly means and whether the world today has truly achieved that or just pretends it has.

We’re often taught to love art and let ourselves be blown away by the interpretations of what it represents, the life it glorifies, the past it mystifies with the promise of gaining knowledge and becoming more cultured. But seldom are we driven to actually stop and think about whether the way we’re viewing art is indeed accurate or in line with the past in which it was birthed and the market through which it survived.

For anyone who loves art, history and economy, this short book puts forward an interesting critique of art and society.

I’m grateful to an artist (musician) I admire and follow, named Kim Namjoon, who holds a deep love for art himself for introducing this short and wonderful book to me.

კარგად დაწერილი ერთიდაიგივეს ბევრჯერ ტრიალი, არაფერი ახალი რაც აქამდე არ წამიკითხავს/მინახავს. basically 1972 წლის იმ ეპიზოდების რაც იუთუბზე დევს ტექსური ვერსიაა. თუ წაკითხვა დაგეზარებათ უყურეთ, 2სთ-ია ჯამში და ამას ბევრად ჯობია.

Read this for my Composition class. Its a great read when first read since his main ideas stand out, have clarity, and are verified (to some degree), however re-reading it introduces the more "radical" ideas.

In his essay he raises the idea of "mysticification." Which is great and all but he chooses to not define it. I had to keep going back trying to find a definition in context however failed. He seems to switch it around a lot.

My Composition professor raised a good point- Berger is so against mytification but Is he mystifying art in the essay? He seems to be talking in circles, as some of his ideas lack clarity.

It is a good read however a torture to analyze. I think it wasn't even meant to be analyzed.
Nevertheless he raises interesting points that must be read.

I read this book in an AMTRAK train from the Bay Area to Portland. It was eye-opening :). Some of the essays are pictures only, pictures of paintings. The book is a little older, to me it portrays the spirit of its time, I enjoyed quite a few surprising moments. It definitely brightened my train ride through the night. All this Marxist vocab...

As the title suggests, "Ways of Seeing" is about the ways we see. How our mind is formed through society and how this conditioning impacts on our perception and, well, what we see in the end.

I became curious about this book, because, one, the cover is the picture of one of my favourite artists - Magritte. Second, a friend and I had wondered about why we view in the first place. I wanted nothing more than to share this book with him, but I don't know the reasons for why he did not see. So it is back sitting on my shelf. Come pick it up.

Bu kitap John Berger'in BBC'de yayımlanmış belgeselinin yazılı hali.(Tam olarak değil.) Kitapta resimler üzerinden hayatın birçok noktasına değiniliyor. Kültürümüzde tablolara karşı pek ilgi olmadığından genelde herkes yüzeysel bakar. (Ben de) Hatta birçok dizide bunun parodisi yapılmıştır. Bu kitap sayesinden eski dönem tablolarına bakışım daha da değişti. Resimlerin derinlerinde yatan ne çok anlam varmış meğersem. Dedektif gibi resimler üzerinden çıkarımlar, bu çıkarımlar üzerinden o dönemin sosyal yaşantısının izlerini bulup betimlenmesi çok enteresan. Kitapta en çok hoşuma giden kısımlar ise kadın erkek ilişkisi ve reklamlar üzerine olan bölümler.

"Erkekler davrandıkları gibi, kadınlarsa göründükleri gibidirler. Erkekler kadınları seyrederler. Kadınlarsa seyredilişlerini seyrederler. Bu durum, yalnız erkeklerle kadınlar arasındaki ilişkileri değil, kadınların kendileriyle ilişkilerini de belirler. Kadının içindeki gözlemci erkek, gözlenense kadındır. Böylece kadın kendisini bir nesneye – özellikle görsel bir nesneye? seyirlik bir şeye dönüştürmüş olur." Bu tespite katılmamak elde değil. Günümüzde de hala kadınlar görsel meta olarak kullanılıyor. Reklamlara, diziler vb. tv ürünleri bakınca daha iyi anlaşılıyor. Yazıda seyrediliyor dese de onun adı gözle taciz oluyor . İşin tuhaf tarafı bu tacizden hoşlanan kadınlar da var. ( Her geçen gün çoğalıyor)

"Bütün reklamlar huzursuzluk duygusunu işler. Her şey paraya dayanır; parayı ele geçirmek huzursuzluğu yenmek demektir."

En basit örnek ; yeni çıkacak bir telefon modeli için millet şimdiden sipariş verdi. Sipariş verenlerin bir çoğu önceki modeline sahip. Elde etmenin dayanılmaz hafifliği. Kısa anlık o elde etmenin tatmin olma hissini yaşayıp kendini o zengin gruptan görmek ( İphone telefonu olan zengindir imajı ) için saatlerini heba ediyorlar. ( Asgari ücretli 47 gün çalışması gerekiyor.) İşte bu ortamın oluşması için reklamcılar bireysel olarak yaşamdan memnuniyetsizliği dayatıyor. Memnun muyuz hayatımızdan? Çoğumuz değiliz. Bir şeyler elde edemeyince hemen mutsuz oluyoruz. Memnuniyetsiz hayatın oluşumuna sadece reklamlara dayandırmak abes olabilir ama etkisi çok büyük. Evden çıktığınızda cebinizden para eksilmediği gün var mı? Hep bir şeyler alma çabasındayız. O hazzı yaşamaya şartlandırıldık. ( Evinde okuyacağın kitap çok, hala alıyorsun durmadan ! Kendime bu söz :P )

Kitabın arka planında kapitalizm eleştirisi, bürokrasiyi karşı inceden bir gönderme var.
Kitabı mutlaka okuyun. Ufkunuz genişleyecek.

Belgeselini de linkini paylaşıyım. https://www.youtube.com/watch?v=q8Irt...