İnsanın özünün aslında delirmekten geldiğini anormal olarak kabul edilen bu ruh durumunun aslında gerçek normal olduğunu retorik bir şekilde anlatan mükemmel bir eser. Eğer ki saf mutluluğa ya da bir yakını olan huzura erişmek istiyorsanız biraz kafayı kırmış olmanız gerektiği kanısına sizi bir anda vardırıyor kitabın sonunda, ironik olan şu ki erasmus bir yolculuk sırasında kankası thomas’ı eğlendirmek için bu kitabı yazıyor rönesans döneminde fakat tamamen anlayıp özümsemek için sadece yunan mitolojisine hakim olmak yetmiyor aynı zamanda romanınkini de bilmeniz gerekiyor, bir benzeri olan kitaplar “ütopya, devlet, ilyada, adagai” tarzında eserlerin bir çoğunu okuyup hakim olmak gerek ama ben okumadığım halde eğlendim sahiden harika bir yazım stili vardı

يبدو أن الحماقة ليست بالحمق الذي نتوقعه. إراسموس الروتردامي يجعلها هنا تتحدث بالكثير من التعقل و يجري على لسانها حكما ذهبية لتسلية صديقه توماس مور. رسالة تتناول الحمق في تصرفات بني البشر. صيد الحيوانات من أجل اللهو، التفاخر بالنسب، العُجب و غيرها من الحماقات......
كتاب لابأس به لظُرفه و لكنه يبقى خفيفا.

Bijzondere uitgave met de oorspronkelijke Latijnse tekst naast de ver- en hertaalde Nederlandse. Ook de oude illustraties zijn opgenomen. Iedereen heeft ergens wel eens gehoord van een citaat als “Al draagt een aap een ring, hij is en blijft een lelijk ding” (pg 59). Ondanks die herkenning blijft de tekst vaak ontoegankelijk, enerzijds vanwege de grote hoeveelheid verwijzingen naar de goden waarmee wij niet zijn opgegroeid. Anderzijds vanwege de wijze van redeneren en tekstbehandeling, die maar doorgaat en doorgaat en doorgaat. Maar goed, meer inhoudelijk: eerst neemt Erasmus filosofen (gelijk hemzelf) op de hak. Daarna wordt de draak gestoken met geloof en bijgeloof, zondaars die aflaten kopen, geloofsdienaren. En niet zomaar een beetje. Tot de grond aan toe afgebrand. Ketters zijn zij allemaal die dogma’s opleggen. Eén voor één uitgebreid en uitentreuren fileert hij de gebruiken en kerkstellingen. Ook koningen, vorsten, regenten en hun hovelingen komen aan de beurt. Het is een doorwrocht en zeer goed beargumenteerde studie naar de absurditeit en onrechtvaardigheid van de maatschappij van rond het jaar 1500. Voor die tijd revolutionair, maar het is en blijft natuurlijk een product van haar tijd. De satire is veelal niet meer bestemd voor deze tijd. Het is nu lastig deze nog goed te kunnen duiden. Wat wel duidelijk is dat Erasmus een lans breekt voor het humanisme. Wat mij betreft een nobel streven, ook en nog steeds in deze tijd.

A satire from the 16th century told from the perspective of Folly herself, and a criticism against pretentiousness and those who take themselves and their world too seriously. Life is made bearable by a bit of irrationality, a bit of foolishness. Do not let fear of understanding put you off from reading this. The language is certainly playful (which I loved), but it is not overly difficult to make sense of. Having some basic knowledge of Greek gods/deities will help a lot, and some familiarity with the Bible for the final third, but other than that it is fairly straightforward. The opening third was the strongest and funniest, the rest felt a little repetitive, as if the point had already been made. The narrator as a personification of Folly was certainly fun, but I do question how closely she represented "Folly" or "Madness" as it was understood in Erasmus' time.

7,5

Un classico che mette a nudo, con ironia tagliente, le debolezze e le ipocrisie dell’umanità. La Follia, personificata da Erasmo, si fa voce narrante per condurci in una satira brillante e riflessiva. La prima metà è vivace e incisiva, capace di catturare l'attenzione e stimolare il pensiero. Purtroppo la seconda parte, dedicata alla religione, cambia ritmo: più densa, più impegnativa, a tratti pesante. Nonostante il messaggio rimanga incisivo, la lettura perde la sua brillantezza e leggerezza iniziale.

Un testo che richiede attenzione e pazienza, non leggero, ma capace di lasciare un segno. Consigliato a chi ama i classici ricchi di riflessioni e filosofia e non teme qualche pagina più ostica.

Some redeeming parts in the last section but for the most part , I didn’t understand much of it . Good for people who like philosophy, I guess.

Већ десетак година се цитати из ове књиге, или боље рећи овог подужег есеја, врте по друштвеним мрежама, тако да имам осећај да сам половину прочитала одатле. На тренутак сам се мало разочарала, али што сам даље ишла схватила сам да нисам била упућена толико у ово дело. Да се није завршило разглабањем о вери и да је остало на пуком критиковању и мржњи свакаквих људи и професија, не би ми се толико допало. Вицкасто, а опет с ударним речима. Данас би Лудост могла да нам издекламује много више од 160 страна.

Stultitiae laus (Latin) = Moriae Encomium, id est = The Praise of Folly = Praise of Folly, Erasmus

In Praise of Folly, is an essay written in Latin in 1509 by Desiderius Erasmus of Rotterdam and first printed in June 1511.

Inspired by previous works of the Italian humanist Faustino Perisauli [it] De Triumpho Stultitiae, it is a satirical attack on superstitions and other traditions of European society as well as on the Western Church.

Erasmus revised and extended his work, which was originally written in the space of a week while sojourning with Sir Thomas More at More's house in Bucklersbury in the City of London.

The title Moriae Encomium had a punning second meaning as In Praise of More.

In Praise of Folly is considered one of the most notable works of the Renaissance and played an important role in the beginnings of the Protestant Reformation.

The essay ends with a straightforward statement of Christian ideal: "No Man is wise at all Times, or is without his blind Side."

عنوانها: «مدح دیوانگی»؛ «در ستایش دیوانگی»؛ «در مدح دیوانگی»؛ نویسنده دس‍ی‍دری‍وس‌ اراس‍م‍وس؛ تاریخ نخستین خوانش 1998میلادی

عنوان: مدح دیوانگی؛ نویسنده دس‍ی‍دری‍وس‌ اراس‍م‍وس؛ مترجم مسعود انصاری؛ در 190ص؛ موضوع مدح دیوانگی از نویندگان هلندی - سده 16م

عنوان: در ستایش دیوانگی؛ نویسنده دس‍ی‍دری‍وس‌ اراس‍م‍وس؛ ترج‍م‍ه‌، م‍ق‍دم‍ه‌ و ح‍واش‍ی‌ از ح‍س‍ن‌ ص‍ف‍اری؛ ترجمه از متن فرانسوی؛ ت‍ه‍ران‌: ن‍ش‍ر و پ‍ژوه‍ش‌ ف‍رزان‌ روز‏‫، چاپ اول و دوم 1376؛ در 186ص؛ چاپ سوم و چهارم 1382؛ چاپ پنجم 1385؛ چاپ ششم 1387؛ در 185ص؛ شابک 9789643214470؛ چاپ هفتم 1392؛ چاپ هشتم 1395؛ چاپ نهم، نشر فرزان روز، 1396؛ موضوع: بلاهت از متون کهن از نویسندگان هلندی - سده 16م

عنوان: در مدح دیوانگی؛ اثر دسیدریوس اراسموس؛ ترجمه از متن ترجمه انگلیسی و اقتباس مصطفی صالحی‌آزاد؛ سنندج: کانی کتیب شوان‏‫، 1396؛ در 275ص؛ شابک 9786007968659؛

در ستایش دیوانگی، عنوان اثر معروف «اراسموس»؛ فیلسوف «هلندی» است، که در ابتدای سده ی شانزدهم میلادی، نوشته شد، این کتاب در سده‌ های شانزده و هفده میلادی، از پرفروش‌ترین کتاب‌های «اروپا» بود؛ «در ستایش دیوانگی» نخستین اثری است، که پس از سده های میانی میلادی استبداد مقامات مسیحی را، با زبان طنز، و شوخی، مورد انتقاد قرار داد؛

متن اصلی کتاب، به زبان «لاتین»، که زبان علمی آن روزگار بود، نگاشته شده ‌است؛ ایده ی این اثر، طی مسافرتی از «ایتالیا»، به «انگلیس»، به ذهن «اراسموس»، راه یافت، و آن را در منزل «تامس مور»، صدراعظم آینده ی «انگلستان»، در هشت روز نوشتند؛ ایشان طی نامه‌ ای، که در آغاز کتاب آمده‌، اثر را، به میزبانش هدیه کرده است؛

انتشار کتاب، باعث تشویق هواداران اصلاحات مذهبی شد، و در برابر آن، خشم کلیسا، و مراکز آموزش حکمت مسیحی را، برانگیخت؛ از آن‌جا که «اراسموس» دارای دوستان پرنفوذی در «اروپا» بود؛ و دستگاه کلیسا، در آن ایام، درگیر اصلاحات مذهبی «مارتین لوتر» بود؛ «اراسموس» توانست، پس از نوشتن این کتاب، از محاکمه ی مذهبی در امان بماند، و جان سالم به در ببرد؛ در «فرانسه»، «سوربن» که بزرگ‌ترین مرکز تعلیم علوم مسیحی آن روزگار «اروپا» بود؛ «اراسموس» را ملحد دانست؛ و حکم سوزاندن وی را، صادر کرد؛ اما از آن‌جا که به وی دسترسی نیافتند، «لویی برکن» نماینده و نخستین مترجم کتاب‌اش، در «فرانسه» را، در آتش سوزاندند؛

کتاب که سرشار از اشارات، به اسطوره‌ های «یونانی»، و «لاتینی» است؛ در واقع خطابه‌ ای، از زبان دیوانه ‌ای، در ستایش از خود است؛ این اثر، توسط جناب آقای «حسن صفاری»، به پارسی ترجمه شده‌، و نشر فرزان روز آن را، در سال 1376هجری خورشیدی؛ منتشر کرده است؛ این ترجمه تا به امروز 1399هجری خورشیدی، به چاپ نهم رسیده ‌است

تاریخ بهنگام رسانی 22/11/1399هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی

Good to know that humanity didn't change the slightest since the Middle Ages.

I've read this multiple times, but have only now found the Goodreads page for the book. For some reason I could only find it lumped in with other Erasmus writings before, so my original review is over there.

I thoroughly enjoy Praise of Folly. I'll most likely read it again soon. Maybe within the next month or two. It's rather short, so I can fit it in between other books.

It's a shame that I wasn't able to connect with this book, since its themes are always fascinating. It depends on the execution, naturally. The praise turned into one awfully verbose torment. I imagined Folly talking to me at some café, an incessant chatter using some annoying little voice, like having Jiminy Cricket inside your ear prattling nonsense with tons of sugar in his system, and me, waiting for a coffee that never comes, watching people through the window as they walk by, alone with their thoughts amid the noise of the street and the silence of their own self-centeredness. n  I fill your minds with mirth, fancies, and jollities...n, she said. And all I wanted was to inject some sanity into her bloodstream so she would shut the hell up.

It's a short work - some gems here and there - but I spent days and days picturing myself turning the last page and freeing myself from such pompous goddess. I read and already forgot most of it. I wasn't even awake to relish its supposedly satirical delights. Perhaps I just wasn't in the right frame of mind for this. But my levels of curiosity are not enough to try this some other time. I only chose to read it now since I'm planning on writing an article on the subject and thought Eramus' essay might be another source of inspiration. It wasn't, but I may use it for articles on monotony and how to lower expectations.


May 06, 18
* Actual rating: 2.5 stars.
** Later on my blog.

این مرد که همه در او به نظر خداوندگار و صاحب اختیار می نگرند در واقع از یک موجود عادی کمتر است. وی مانند حیوانات اسیر غرایز خویش و بنابراین از حقیرترین بندگان کمتر است زیرا داوطلبانه خود را تابع این همه مستبدانِ هولناک کرده است. ص 57

نقد و هجوی بر ریاکاری، افزون خواهی، ستایشِ نادانی و تقدیسِ جهل، روحانیونِ دروغ زن، انسانِ نا آگاه... هجوی بر روزگارِ خرافه پرستی و معنویتِ پوشالی
بیانیه ای برای همه ی دوران ها به گوشِ تمامِ آدمیان! دریغ از خوابِ ابدیِ مردمانِ فرو رفته در گندابِ جهل

1398.01.21