“The two hardest tests on the spiritual road are the patience to wait for the right moment and the courage not to be disappointed with what we encounter.”

Let's rephrase. "“The two hardest tests on the Coelho humbug reading journey are the patience to wait for the right moment (which never comes) and the courage not to be disappointed with what we encounter (on that road to nowhere by the way of nonsense).”

I confidently stated once that I had only read two books by Coelho, the first being an innocent accident (who could have imagined that The Alchemist could be that bad?) and the second a concession to my disbelief that the first could really be as bad as that. I had to try another one to make sure the incompatibility of Coelho's thinking and mine was truly authentic and irreparable. I chose 11 minutes and it took me no longer to know we had to part.

Guess my shock when I found this book on the top of a shelf and was about to throw it away and skimmed through it and realised I recognised enough of its content to know the horrible truth: I have read three Coelho books! Three! Imagine the other books that I did NOT spend that reading time with, that may now remain unread because I spent valuable minutes and (oh horror!) hours reading THREE books of utter nonsense - and as far as I recall without external force of any kind? I can't really call it FORCE MAJEURE or anything as forgiving as that.

What if I never get to read all books by Forster, Woolf, Dickens, Grass, Stendhal, Zola or Jamaica Kincaid or ... or ... or... What if some of those wonderful books I have in my bookshelf remain unread forever while I have THREE Coelhos in my mental library?

I am a teacher and I am good at explaining the importance of focus, priority and choice to my students. If you choose to spend time on this, something else won't happen. Think first, act wisely, use your time to add value to your life!

I am quite a Veronika, come to think of it. I have it all and then I end up reading Paulo Coelho. Really, if you think I am exaggerating the misery of this, just read the first page and gasp (BUT don't say I RECOMMENDED it to you, that would be adding shame to misery if I made people read this too!).

Veronika is so privileged and lucky, she decides it is time to commit suicide (thus we are introduced to a meaningful plot in the first sentence). The second paragraph drifts off on a riff about Veronika having met the Brazilian author Paulo Coelho and how she starts being interested in Computer Science because of this, reading a magazine and digging deeper into it while she prepares for her suicide. Right? Because that's what we do while we plan to kill our fictional selves? We get interested in our "creators", who invade not only the novel, but also the mind of the suicidal yet unfocused protagonist... And of course our creator has some meaningful reflections to quote from the fictional magazine while the pills dissolve in Veronika's stomach (as we are kindly informed, but that's not the reason for her passive interest in computer science - she is passive by nature, hence the unmotivated suicide!?). "Where is Slovenia?" Right. That's the question I would raise while randomly reading a science magazine, waiting to die. And then ...

Enough said. I recant my reading of three Coelhos. Is there any redemption or will the entire universe conspire to punish me for my lack of taste?

What's the verdict?

Öncelikle şunu söylemek istiyorum ki bu kitap ne bir ergen genç kız kitabıdır ne de Paulo Coelho bir young-adult yazardır. Paulo Coelho her yaştan, her kesimden insana hitap edebilen en büyük üstadlardan biri olup, eserlerinde genel olarak okuyucuyu hayati, varoluşsal bir yolculuğa çıkarır. Yazdığı hikayeler genellikle psikolojik, felsefik boyutlar taşır ve bu çerçevede değerlendirilmelidir. Bu açıklamayı yapmamın sebebi, kitapla ilgili önceden okuduğum ve şuan gelişigüzel yazıldığını farkettiğim üzücü bazı yorumlardır.

İnsanoğlu kusursuz bir varlık değildir. Hayat ile mücadele ederken yaşamın renklerini kaybedebilir ve kitabın baş karakteri Veronika'nın yaşadığı türden bazı çıkmazlara girebilir. Hem de birçoğumuzun sahip olamadığı şeylere (güzellik, popülarite, saygın ve iyi getirisi olan bir meslek, ilgili bir aile vb.) sahipken. Bu durumdaki insanların yaşama ve/veya çok güvendiği bir insana olan inançlarını yitirmeleri, hep olumsuzu görerek hayatı monoton bir düzenek olarak değerlendirmeleri mümkündür. Ben intihara meyilli biri değilsem ya da beni bu zamana kadar intihara sürükleyen talihsiz bir olay yaşamadıysam eğer, bu beni ancak şanslı biri yapar; bana intihar eylemini hafife alma ya da intihar girişimcisini aşağılama hakkını vermez. Kolay kolay hiçkimse sadece çevresinin ilgisini üzerine çekmek için intihara kalkışmaz çünkü. Ya da şöyle söyleyeyim; intihar edenler yalnızca (özendikleri hayatlar uğruna ölümü göze alan) ergenlik dönemindeki genç insanlar değildir. Dolayısıyla kitabın konusunu bu şekilde basite indirgeyen bir yorum bana göre çok talihsiz bir yorumdur.

Benim yorumuma gelince,

Bu kitap, Veronika isimli 24 yaşındaki genç bir kızın hayatındaki bazı çıkmazlar nedeniyle giriştiği başarısız bir intihar deneyimini konu alarak okuyucusuna ulaşıyor ve görünenin arkasında yaşam ile ilgili çok önemli mesajlar veriyor.

Veronika, intihar girişimi ölümle sonuçlanmamış olsa bile aldığı ilaçların kalpte oluşturduğu ağır hasar yüzünden yine de kısa bir süre sonra ölecek olduğunu öğrenir. Başlarda bu süreci hızlandırmaya çalışsa da zaman içerisinde kendi gibi Villete akıl hastanesinde yatan Zedka (oda arkadaşı), Mari (avukat) ve Edward (şizofren tanısı konan yakışıklı genç) ile tanışması onu git gide yaşama bağlamaktadır. Aslında bu tanışıklık sadece Veronika için değil, diğer karakterler için de önemli farkındalıklar yaratır. Bu bağlamda kitapta yoğun bir iç sorgu hakimiyetinden bahsedebiliriz.

Buraya kadar adı geçen karakterlerin her birinin hayat hikayeleri bize onlar hakkında önemli ipuçları verir. Aslında hepsinin ortak özelliği, bir takım kalıpların dışına çıkabilmiş ve hayatta asıl olanı sorgulayan insanlar olmalarıdır. Beni içlerinde en etkileyen hikaye Edward'ın hikayesi oldu. Edward'ın sahip olduğu aile profili, ailenin Edward'tan beklentisi ile onun hayatta olmak istediği kişi arasındaki uçurum, sonrasında ailenin tutumu ve Edward'ın akıl hastanesinde devam eden hayatı baştan sona etkisi altında tuttu beni. Önceleri herkes gibi dışarıda normal hayatlar yaşayan bu karakterlerin akıl hastanesi ile sonlanan yaşam süreçleri o kadar etkili bir şekilde anlatılmış ki okudukça karakterler ile aranızda güçlü bağlar oluşuyor.

Özgürlük kavramı, Villete içerisindeki yaşamların dışarıdakilerden çok da farklı olmadığı,
ufacık bir olayın insan hayatına etkisi, insana neyin iyi gelebileceği, bu hayatta var olan hiçbir şeyin boşu boşuna yaratılmadığı, her hayatın bir amacı ve anlamı olduğu kitapta anlatılanlar üzerinden yapabileceğimiz çıkarımlardan bazıları. Dr. Igor'un psikoloji tezinde bahsettiği ve üzerinde hala bir takım çalışmalar yaptığı rahatsızlığın adı olarak da belirtebileceğimiz VITRIOL kurgusunun başarısı da şapka çıkartılacak türden.

Veronika Ölmek İstiyor, Paulo Coelho'nun 1965, 1966 ve 1967 yıllarında sebebi bugün bile anlaşılamayan nedenlerle akıl hastanesine gönderilmesi ile, yazarın kendi deneyimlerinden yola çıkarak ustalıkla yazdığı başyapıt denebilecek türden bir kitap. Kısacası okumamanız için hiçbir neden yok.

Sevgilerimle,
T.

'Veronica Decides to Die' (1998) - Coelho tells the story of the eponymous Veronica, a young Slovenian woman who, tired and seemingly frustrated with the meaningless of life - makes an unsuccessful suicide attempt, only to find herself 'dying' in Villete a 'much feared lunatic asylum'.

'Veronica' is not just a deeply unsatisfying book, but a book which paints a bizarre, frustrating, ill informed and fundamentally flawed portrait of Mental Health/Illness as something which is almost a choice, something which can be accepted, denied and seemingly easily 'cured' again, almost by choice.

Coelho's novel attempts some kind of analysis of what it is to be mentally ill and how society treats 'the mad' - but again it's a flawed discussion and ultimately very superficial.

There are the easy and undeniably true aphorisms here about the 'fragility of existence' and 'an awareness of death encouraging us to live more intensly' but to what end?

After an intriguing and promising start to the novel, unfortunately 'Veronica' descends into cliche and ultimately almost incoherent nonsense. Dissapointing to say the least and very much a missed opportunity.

2 bemused yes bemused stars !

Veronika has a mild personality disorder and attempts a serious suicide attempt. She is placed in a private psych. hospital in the capital of Slovenia. She is beautiful and artistic and hypersexual and "special" (I suspect that this is the way Mr. Coelho views himself as well)

Through pretentious and contrived conversations and situations filled with half-facts, pseudo-wisdom and a whole lot of malarkey she is cured. This is not a novel but rather a vehicle for Mr. Coelho to brand his own personal philosophies to the masses. (almost like propaganda)

This book elicited a bemused response from me at this age so I decided to imagine what Jaidee at other ages would have thought and felt about this book.

Jaidee at 14 - 1 star- "really weird and kind of boring"
Jaidee at 19 - 3 stars- "Wow that Veronika is one cool and sexi chick."
Jaidee at 23 - 3.5 stars- "Poor Veronika -she is so misunderstood another victim of patriarchy"
Jaidee at 28 - 4 stars - "Wow there is some pretty cool stuff in this book...very deep"
Jaidee at 37 - barely half a star- " what a bunch of ridiculous bs"

Perhaps this book has elements of all the above and that is why Mr. Coelho sells so many damn books.

أن تتغلغل فيك تلك الرغبة بالموت .. والانعتاق من الحياة والخلاص منها نهائياا
لأنك تعبت وسئمت ومللت ..
فالحياة لا أمل منها .. لا جدوى من تصليح مسارها فهي بحاجة لاقتلاعها من الجذور ... فالفوضى أصبحت عارمة..
وروتينية الأفعال وللاجدوى منا أنفسنا تقتلنا ...
فماذا سنفعل من جديد على ذاك الكوكب !

إذا فيرونيكا تقرر أن تموت، وتقتل نفسها! ... ولكن! .. ستستيقظ في مشفى للأمراض العقلية مع فرصة أخيرة بالحياة لمدة خمسة أيام فقط! بعد فشل محاولتها بالانتحار مع عطب أصاب قلبها

فيرونيكا أرادت أن تقتل تلك فيرونيكا البائسة والمتحاملة واللامبالية
ولكنها ستتعرف إلى العديد من النسخ من فيرونيكا، تلك الفياضة برغبتها بالحياة .. الراغبة بتجريب أمور لا متناهية فيها .. شجاعة لا تخشى الصعاب وكلام الناس ..فيرونيكا حرة .. فيرونيكا مبادرة وفيرونيكا متعايشة وأخرى وأخرى ..

الامتعاض الشديد من مواقف الحياة ربما هو أصعب من التعايش معها وتقبلها وربما تجاوزها حتى..
السعي الشديد نحو الكمال مضني ومتعب ويخرجك بلا شي صفر اليدين ..
قوانيننا الذاتية واللا تعايش واللاتقبل للحياة .. يجعلنا مجانيين فيها مع أننا ربما نكون أعقل عقلائها ... وهذه العيشة عيشة المجنون .. صدقني لن ترغب بعيشتها .. حياةاللامسئولية واللاإرادة، فرغبة لأحد ما هي من ستسيرك وقتها حتما.. رغبة الحياة اليومية أسهل للتقبل..

تعايش مع مجتمعك المريض .. فهو أسهل الاف المرات .. من اعتبارك مجنون في تلك الحياة
أبشرك بانك ستنجز الكثير، فقط اذا وضعت في بالك الاحتمال الوحيد القائل بأن لا خيار سوى بالعيش .. تلك الحياة متاحة لمرة واحدة ... تعايش لتعيش ...
لا تضع ببالك بانها نهاية الطريق، مهما حصل .. الطرق متشعبة وعديدة ولانهائية ولم ولن تنتهي إلا بالموت ...
لا تقتل شغفك (نفسك)

+ قصة البئر..
----
لحظة صدق واحدة هي الحياة ..

O carte mediocră, cu personaje gri, care vorbesc toate deodată, cu o acțiune slăbuță și multe, multe statusuri pe rețelele sociale cu citate care nu sunt altceva decât adevăruri universal valabile și nu semne ale originalității autorului. Dar dacă vă plac lecturile ușoare, sau dacă vă plictisiți dimineața în tramvai, romanul de față nu este o opțiune de neglijat.

I absolutely don't understand wyh this book is on 1001 books list. I'd rather put it on a 1001-books-you-definitely-don't-have-to-read list.
I really don't understand why Coelho is so popular. I read two of his books (the other one is The Alchemist) which were both highly praised. I really didn't see anything in both of them that would make me call Coelho an extraordinairy author.
After The Alchemist I hadn't expected much of this book but I thought that it would be a little better as it is part of the 1001-list whereas The Alchemist isn't. But the contrary was true. After having read The Alchemist I thought, ok nice little story but really nothing special. Veronica decides to die left me thinking, ok what the hell is this? I guess that says it all!

This book is not for every one to read. Only misfortunate people who had or have a distressing and excruciating experience with depressions and panic attacks would really understand the words of Paulo Coelho in Veronika Decides to Die.

At 24, Veronika decides she has experienced everything she has to experience with her life and the only thing now left for her to do is die and so she decides to take her own life by overdosing on sleeping pills. However, her attempted suicide fails and she ends up waking, after a week in coma, in Villette a local hospital and institution for mental patients where Dr. Igor tells her that her suicide attempt has left her with a very weak heart and she has only a few days left to live so she should rejoice and just wait for her death as it was what she had wanted in the first place. But while waiting for her death, Veronika meets the other 'mental' patients and gets to know their stories and during this time she begins to question her beliefs and ideas about life and what 'living each moment of our life fully' actually means....even if it means going against the norms of what society deems as a proper and correct way of living and existing. According to Paulo Coehlo, 'mad people' are not really mad after all...

I haven't read much of Paulo Coehlo's books (after the Alchemist this is the second book) mainly because philosophy is not something I am a huge fan of but this book is quite nice...although I can't say I will go out of my way to read all his books any time soon.